"Kara kedi Herkes için şansızlık olarak görülsede benim için her zaman şans olarak kalıcak" Bazen bir kalp, sevdiği için en ağır bedeli ödemeyi göze almalıdır Ezel’in hayatı, karanlığın gölgesinde ilerlerken karşısına çıkan tek ışık Özgür’dür. Ancak bu ışık, kaderin sert rüzgârlarıyla sınanır. Onları bir araya getiren bağ, aynı zamanda ayırmaya çalışan ellerle çevrilidir. Aşkları sıradan değildir; her adımı tehlikelerle, her nefesi fedakârlıkla doludur. Sevgiyle ölüm arasındaki ince çizgide yürürken, kalplerinin alacağı karar yalnızca kendi kaderlerini değil, birbirlerinin yaşamını da belirleyecektir…

Bazı insanlar her bakımdan şanslı doğar, bazıları kısmen şanslıdır ama bir kısım daha vardır ki kader onların yüzüne hiç gülmez. Kendi çabasıyla ekip büyüttüğü bahçeyi bir rüzgârla bozar. Bir umut büyüttüğü çınarı bir lodosla alıp götürür. Mutlu olmaya çalıştı gri sayfasında, en ufak beyazlığın acısını tüm sayfayı siyaha çevirerek alırdı. Yola girmeden önce döktüğü gül yapraklarının altına iğneler yerleştirirdi. Neden canını yandığının sebebini bulmaya çalıştığın an iğneleri kaldırıp, pamuklarla yolunu yumuşatırdı. Tam her şey bitti dediğin an bu sefer iğnelerin üstüne cam kırıklarını serper ölümle baş başa bırakır ama ulaşmana asla izin vermezdi. Kader en büyük korkularını bilir onunla oynardı. Benim en büyük korkum karanlıktı ve benim izlerim hep karanlıkta açılırdı. Ben buna kendi içimde hep Karanlığın İzi derdim.

Türkiyeyı iki çete ele geçirmişti, Kartallar ve aslanlar. Bu iki grubunda alanlarından geçenlerin sonu hep aynıydı. Ve maalesef ki selin o alandan geçmişti.

İntikam almak amacıyla çıktığı bu yolculukta Sıla Çevik hem hayatının aşkını bulur hem de hayatını karartan adamla yüzleşir.

Mina Korkmaz, çocuk istismarıyla mücadele eden, tehlikeli suç şebekelerini çökertmek için görev yapan güçlü ve kararlı bir kadındır. Karanlık geçmişi, zorlu eğitim süreci ve kayıpları onu sertleştirmiştir. Ancak geçmişinden gelen yaralar, görevlerinde sık sık karşısına çıkar. Mina’nın yanında, farklı geçmişlerden gelen ekip arkadaşları vardır: Yiğit Demir, Ege Uysal, Eymen Yıldız, Mirzah Emrali, Burak Öztürk, Bilal Kebzeli, Kerimşah Aynalı ve Vera Suismi. Hikâye; uluslararası suç ağlarının izlenmesi, takip ve operasyon sahneleri, ölümcül kovalamacalar, silahlı çatışmalar ve sürpriz gelişmelerle ilerler. Mina, hem görevlerin hem de kendi iç savaşının ortasında, güven ve ihanet arasında ince bir çizgide yürür. Aksiyonun yanı sıra, ekip içindeki dostluk, çatışma ve romantizm unsurları da derinleşerek hikâyeye duygusal bir boyut katar.

Silah patladı. Kurşun, onun alnının tam ortasından geçti. Zaman, o an yavaşladı düşen bedenin gözleriyle son kez buluştuğunda kalbi parçalandı. O gözler… bir zamanlar güldüğü, en çok güvendiği, en çok sevdiği kişiye aitti. Şimdi ise boş, donuk ve cansız bakıyordu. Kızın elleri titredi, parmakları hâlâ silahın soğuk metalini kavrıyordu. Yağmur, açık saçlarını yüzüne yapıştırmıştı. Çaresizliği bir çığlık gibi boğazında düğümlendi ama koşmaya başladı. Birkaç adım sonra sendeleyip yere kapaklandı. Arkasından, delici bir sesle adını haykırdılar. Yutkundu, gözyaşını bastırdı, silahı daha sıkı kavradı. Son bir bakış atmadan ayağa fırladı ve siren seslerinin gölgesinde hızla uzaklaştı. O en sevdiğini öldürmüştü. Bir kurşunla. Siz hiç en sevdiğinizin hiç acımadan size ben `ben yaşamayı çok seviyorum` demesine ramen gözünün yaşına bile bakmadan öldürdünüz mü?

Korede popülerleşen SquidGame Türkiye`de Oynanmaya Başladı! Birbirinden Farklı Tipler 6 oyunuda geçip tarihi ödülü kazanmak istiyor!

Tesettürlü kıza kafayı takan mafya.

Ben Yazgı... Kaderi kötü, alın yazısı kara olan Yazgı. Bir kumar masasında kaderinin yazaıldığı, ismini kumardan alan Yazgı. İnsan ailesini seçemez, ve eğer sizi sevmeyen bir aileye sahipseniz zar hep 7 gelemek zorunda

~karanlığın ardında parlayan Dolunay, ölümün kendisiydi ~ İki yaşında yetimhaneye terk edilen Dolunay tek başına hayata tutunmaya çalışır fakat hayat onu öyle bir yola sürükler ki kendisine canavar denirken bulur. Yer altının en kurnaz kadını kaçırmak gibi gaflete düşerler. İşte hikayemiz tamda o zaman başlar. Bu hikaye nasıl son bulur bilinmez ama tek birşey bilinir o da Türkiye bir Dolunay dan geçtiği. Dolunayın hikayesine hoş geldiniz, güçlü, kibirli kadının dünyasına hoş geldiniz. Ve davet edildi, kapı açıldı... Hikaye tamamıyla bana aittir. Kapak vs benim tasarımım. Çalınma yada kopya durumunda yetkili yerlere bildirilecektir!

Kurucu lütfü zincirkıran

Yeraltının karanlık sokaklarında, güç ve ihanetin gölgesinde iki ruh çatışıyor. Aşk, kan ve intikamla yazılmış bir savaş. Yeraltının en güçlü adamı, en büyük düşmanının kızına dört yıldır takıntılıydı. Sahra Karakum… naif görünen ama içinde yırtıcı bir kadın saklayan gizem. İskender Polat’ın istediğini almaktan vazgeçmeye niyeti yoktu. Bu evlilik bir seçim değil… Ya aşkın ya da savaşın başlangıcıydı.

Düşman olmamız için gözlerime bakması yeterli. Orada olan hırs ve nefreti çok net bir şekilde görecektir Konusu; Çocuklugundan beri birbirleriyle büyüğen Anatoly ve Elena`nin düşmanlığı. Anatoly her zaman Elena`ya bir şey olucak diye korkarken en büyük zararı o verdi. Onların arasında gecicek hikâyeye hazır misinizz? 🤍

Aras acıyor..🫦 kasma kendini yavrum daha içine girmedim bille

Bir seri katil tarafından esir alındın en fazla ne olabilir ki.?

Gece ve karanın imkansız aşkı berdel

“Çok mu merak ediyorsun kim olduğumu?” Gri harelerinin içinde ki siyah göz bebeği bir büyüyüp bir küçülürken arkasından gözlerime vuran far ışıklarını kesmek için tam önüme gelecek şekilde karşısında durdum. “Evet hemde hiçbir alevciği bu kadar merak etmemiştim!” Keskin çenemi ona doğru biraz daha kaldırıp kışkırtıcı bir ses tonuyla, “Aydınlatsana beni alevcik.” Diye sordum. Karşımda yangın çetesinden hangi alevcik vardı açık açık merak ediyordum. Gözleri biraz daha kısıldığında üzerime doğru eğildi. “Oysa ki sesimden tanıman lazımdı Bayan mikro psikopat!” Göz devirdim. “Kusura bakmayın lordum, her gün sizlerin seslerini dinleyerek ezberleyemediğim için!” Gözleriyle olan odağımı kesmedim. “Senin gibi kaç kişi var beni isteyen biliyor musun, hepsinin sesinini ayrı ayrı mı ezberleyeceğim?” Kırmızı dudaklarımı gözlerine sokmak ister gibi güldükten sonra kıkırdadım. “Hem ne demişler, ‘Güzeli herkes ister biri bile alamaz.’” Alayla güldü bu sözüme. “O cümlenin doğrusu, ‘Güzeli herkes ister biri alır’ değil miydi?” “Cık. Bende işler farklı işliyor. Beni kaçıracaksan diye söylüyorum birlikteyken buna benzer sözler duymaya devam edeceksin.” Tekrardan ciddi ifadene bürünüp karşımda ki grilere kitlendim. “Şimdi söyle bakalım alevcik sen kimsin?” Kafasında ki kar maskesini tek hamlede çekip yere attı ve üzerine eğildi. Siktir, fena boka batmıştım. “Altay ben, Altay Kar.”

"Bazı uçurumlar atlamak için değil vazgeçmek için vardır diyorlarya benim uçurumlarım hep atlamak içindi bende her seferinde atladım o yüzden benden hatalarımdan ders çıkarmamı bekleme " Sana o kadar çok sevgilim demek istedimki ben uzun zamandir bir şeyi istememiştim Karakum .. "Göz görmese Gönül unutur dediler gülüşün bir saniye gitmedi gözümün önünden sır.."

“İntikam, suskunluğun en gürültülü çığlığıdır.”

Karadeniz, adının ağırlığını taşıyordu; siyah ve kudretli. Dalgaları, öfkesini kayalara savurarak hesap sorar gibiydi. İçinde tutamadıklarıyla birlikte dışına da savurarak geri toplayarak geriye çekiliyordu. Geride bıraktığı göçük, kırılmış ve yıpranmış sessiz bir iz gibi yere tutunuyordu. Ben o göçükte, hayatta kalmaya çalışan son kum tanesiydim. Yaşamla ölüm arasındaki o dar geçitte sıkışıp kalmıştım. Unuttuğum ne varsa hatırladıklarımdan daha ağır bir şekilde üzerime koca bir dalga gibi gelecekti. Bunu ne şimdi savaşırken ne de yaşarken anlayabildim; ben bunu kudretli dalgaların arasında boğulurken anladım. Boğulduğum kara sularda hiç ummadığım bir anda bir el kıyıya doğru çekti beni. Ve ben, o ele tutunarak kalmayı değil, o ele bağlanarak var olmayı seçtim. Karadeniz’in göğsünde sakladığı sırlarla örülü, acı, hayatta kalma ve yeniden doğma üzerine bir hikâye. ☸☸☸ ❝Senin gücün Göçmen Kızı, sesinle değil sessizliğinle titretir dünyayı; zira bazı kadınlar bağırmadan da devrim yapar. Ve sen susarak bastığın toprağa, boğulduğun denizlere, yandığın ateşlere ve tüm bu dünyaya adını öfkeyle kazıdın.❞

Onun doğumu ölümdü. Onun doğumu hayattı. ‎ ‎Onun doğumu ile başlamıştı her şey. Doğmasaydı ailesi dağılmayacaktı. Doğmasaydı, belki de ablası hayattan nefret etmeyecekti. ‎ ‎Ama direndi Zemheri. Her şeye rağmen direndi. Kendi ailesini kurdu. Kendi ailesini yarattı ve yönetti. Olan onca şeye rağmen sevmeyi bırakmadı. Korumayı, kollamayı ve saygı duymayı bırakmadı. ‎ ‎Askeriye zordu onun için. Herkes için zordu fakat onun için bambaşkaydı. Çünkü onun çok farklı bir hayat hikayesi vardı, kendisine göre. Bunun bir yalan olduğunu, çevresindekilerin yaşadıklarını öğrendikten sonra fark etti, Zemheri. ‎ ‎Yapmamalıydı, bunu kardeşine, ablasına, annesine ve babasına yapmamalıydı. Ama yaptı. Yapmak zorunda kaldı. Yapmasaydı kendi ölümünü, kendi elleriyle onlara sunacaktı. Yapmıştı, bitmişti her şey. ‎ ‎Zemheri, İngiltere Kralını öldürmüştü. ‎ ‎Peki neden? Zemheri neden öldürmüştü İngiltere Kralını? O bir askerdi, masumları öldürmemesi gerekiyorken masumları öldürüyordu. Namuzsuz birini öldürdüğü için linç edeceklerdi belki de. Ama umursamıyordu. Masumları öldürürken umursanmadıysa, namuzsuzu öldürdüğünde de umursanmamalıydı. Kendisi bile umursamazken. ‎ ‎Ve Zemheri`nin hayatı, o günden sonra hayat buldu. ‎ ‎Ve diğerlerinin hayatı, o günden sonra, Zemheri sayesinde hayat buldu ‎

Mafya kitabıdır İmkansızlıktan imkana...

Pubg Mobile oyunu anlatımı

Yrxiufxkyrxkyfjxyxrjyrsijryztdjztrjz

Kilitli zihinler yeni kitabım hayırlı olsunnn