MAHALLE KURGUSUDUR Ukde Kalan Sevda isminde ilk kitaptır. "Bazı aşklar ukde kalır, sen bende ukde kaldın, kuğu..." Not: Yalnız kuş kitabımın yan kitabıdır.

Gerçek ailesini bulan Derin artık sevdayı, dostluğu, ihaneti tadacaktı. Yüreği yanan adam sevdası için her acıyı çekmeye hazırdı. Gerçekleri öğrendiğinde ise yandığı kadar yakacaktı… “Baktım ki sen gelmiyorsun, sevdiğim… O halde ben de senin yanına gelecek her yolu denerim…” Güneşli ve Çiçek Kokulu günler dilerim… *** Hikayede şiddet, küfür, argo gibi tetikleyici unsurlarda içerebilir. Lütfen rahatsız olacak, etkilenecek kişiler okumasın. Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Olan olaylar yada sözler hepsi benim hayal gücümün ürünüdür. Kapak tasarımı ChatGPT tarafından yapıldı. Kurgunun ismi de yazımı da tamamen şahsıma aittir.

Karanlığın içinden bir ses yükseliyor…
“Gerçek bazen en tehlikeli yalandır.” Bir adım atılıyor.
 Bir silah doğruluyor.
 Bir isim fısıldanıyor. Ve bütün sırlar, tek bir kurşunla dağılmaya hazır. Aybüke’nin adımları, artık geri dönülmez bir yolun taşlarına vuruyor.
Dost bildikleri, düşmana dönüşüyor.
Gölgelerden çıkan her yüz, yeni bir ihanetin habercisi. Dost ile düşman arasındaki çizgi bulanıklaşırken, en yakınında duranların bile yüzleri maskelerle gizlenir. Bir karar, bir adım, bir söz… 
Her şeyin kaderi değişir. Bu defa sadece hayatlar değil; gerçekler de ölümle sınanacak.
Ve gerçeğe en çok yaklaşan, en çok kaybedecek. İhanetin gölgesinde, aşkın sınavında, ölümle yüzleşirken…
 Bir tek soru kalır:
 Kime güveneceksin? “Benim yolumdan gel, seni en büyük kralları bile yöneten bir soytarı yapayım. Tüm dünyayı da senin şaklabanın.” Zaman daralıyor…
Her şey yanıyor… Bir çığlık. Bir dua. Bir kahkaha…
 Ve gerçek, herkesin kanını akıtacak kadar keskin. “Burası başlangıç değil.
Burası sonun doğduğu yer.” Sonra yalnızca o cümle kalıyor: “Öldürsene beni, Elmas. Hadi, öldür.” Bu defa sadece bir timin değil, bir milletin kaderi yazılacak. Ve kaderin adı: Vazgeçtiklerimiz.

Yalaz’ın soğuk rüzgârları bazen insanın yüzünü değil, kaderini keser… Hayat, annesi Serap’la birlikte Sakarya’dan Ankara’ya savrulduğunda, geride sadece çocukluğunu değil; babası Yavuz’un yarım kalan hikâyesini de bırakır. Ama kader dediğin şey, “ben gittim” deyince gitmez ki… Peşinden gelir, ensene ensene çöker. Bir yanda karlarla kaplı dağların ardına saklanan sırlar, diğer yanda Demirhan Yalaz’ın gölgesi gibi sert ama bir o kadar da sıcak dokunuşu. Ortada da iki kalbin birbirine çarpa çarpa yolunu bulma hikâyesi. Sis çöker, gerçekler saklanır, yalanlar büyür… Ama bazı bağlar var ki, ne kar koparabilir, ne fırtına dağıtabilir. Hayat, geçmişin hesabını sorarken aşk, kapıyı hiç beklemediği anda çalar. Ve bazen en büyük savaş, insanın kendi içinde patlar. Yalaz’daki Sis… Karanlığın içinden geçen iki ruhun, birbirini bulma cesaretinin hikâyesi.

"Gözlerine ayrı aşık olduğum yârim." "Güzel kalbine ayrı aşık olduğum yârim." Altı yaşına kadar aynı sokaklarda koşup aynı hayallerin peşinden giden iki masum çocuk. Kader bir gün babalarının tayiniyle onları birbirinden koparır, yarım kalan cümleler ve içlerine gömdükleri minik bir sevdayla uzaklara sürükler. Yıllar sonra, bambaşka hayatların ardından, aynı üniformanın altında yeniden karşı karşıya gelirler. Biri üsteğmen, diğeri teğmen. Aynı timde, aynı gökyüzüne bakarak, aynı tehlikenin içine yürürler. Ve çocukluklarında sessizce filizlenen o duygu, bu kez çok daha gür, çok daha yakıcı bir aşka dönüşür. Bu hikâye, Kurşun İzi kitabımdaki başrol ve yan karakterlerin çocuklarının kaderini anlatıyor. Bir çocukluk aşkının yıllara, ayrılıklara ve savaşın ortasında bile küllenmeyen bir sevdaya nasıl dönüştüğünün hikâyesi. Kurşun İzi`ni okumadan başlamayın, çünkü bu yolculuk orada atılan temellerin üzerine kuruludur. Ama "Ben direkt bu hikâyeyi okumak istiyorum, Kurşun izini okumayacağım" diyenlerdenseniz, kapılar size yine sonuna kadar açık. 😊 Ama kurşun izini de okurum diyen varsa önce onu okuyun, sonra bu kitaba başlayın derim. Bu kurguda geçen yerler, kurumlar, olay örgüleri bana, yani şahsıma aittir. Benzeri yoktur bilginize.

yıllar önce hiç bir haber vermeden giden abinizin arkadaşı olan ilk aşkınızı taşındığınız apartmanda hemen yan komşunuz olarak bulsanız tepkiniz ne olurdu? çünkü ben en yakın arkadaşımın aklına uyup fake hesaptan ona istek ettım da.

"Bembeyaz bir odaya kapattı beni... Suçum neydi bilmeden, cezamı içime gömdüm. Duvarlar sessizdi, babam gibi. Ben o gün çocukluğumu içeride bıraktım."

"Nilüferleri bilir misin? Hiçbir yere kök salamazlar." Ahu eşinden boşanıp çocuğuyla birlikte mahallesine döndüğünde geçmişinde bıraktığı kişiler ve duyguları yeniden karşısına çıkar. Zorunlu yaşanan ayrılıkların sebebi ortaya çıkmaya başlar yavaş yavaş. Avukatlık mesleğinin getirdiklerini yaparken bir yandan da onun kurallarıyla ve yasaklarıyla yaşamayı beceremediği savcı Arhan`la sürekli bir gel git içindedir. İlişkileri karmakarışık ve zordur. Bu yolun sonunda mahallesindeki ilk aşkıyla yaşayabilecek miydi? Onun kurallarına rağmen yanında kalmayı başarabilecek miydi?

WATTPAD`TE 600K+ OKUNMA Civciv, yıllar sonra doğup büyüdüğü mahalleye öğretmen olarak atanır. Ama kimse onun kim olduğunu bilmez. O, artık Küçük Öğretmen`dir. Yıllar geçse de üstünden, kızımızın huyu aynıdır. Mahalleye bir oyun oynar. Bakalım Küçük Öğretmen, herkesi ne kadar şaşırtacak? "Küçük civcivim, güzel kızım, dünyam benim Bunun adı aşksa eğer, bu aşk yalnızca sana değer Bu adam yalnızca sana boyun eğer" -WATTPAD ROMANCE TR OKUMA LİSTESİNDE- İg: missyazarr_w Tiktok: missyazarr

"Derler ki, Okyanusun kalbinde boğulduğunuzda, İki kişi çok üzülür. Birisi okyanusun kalbinde boğulmayı hak etmediğini düşünen kişi, Diğeriyse onu tam kalbinde boğan okyanus. Ama sorsanız, Kendinden en çok nefret kişiyi, Okyanus olurdu, Her zaman."

Okyanusun Kalbinde Boğulduk kitabının baş karakteri olan Asır`ın günce defteridir, bölüme başlanmadan önce okunması gerekir♡ "Bir mezar kaz, kalbimin ağrısı. Oraya beni göm, Sonra bırakıp git olur mu? Ama merak etme, Bana gelmeni beklerim, Ya da, Ben seni bulurum."

Bir çığlık koptu. Sanki deprem oldu da sallandı tüm şehir, öyle bir haykırıştı. Yeryüzünden mi yoksa göğün içinden mi geldi kimse anlayamadı. Kalabalığı yararak ilerleyen bir adam belirdi. Arkasında bileğinden tutup çekiştirerek yürüttüğü bir genç kadın vardı. Canı çıkar gibi ağlıyordu. Sanki çok sevdiği bir şeyi kaybetmiş gibi. Herkes şaşkınlıkla olanları izlerken adam bir anda kadının bileğini savurarak ileri fırlattı. Kız dizlerinin üzerine düştüğü için renkli vermedi. Avuç içlerini toprağa bastırarak hıçkırmaya devam etti. Kesik kesik mırıldanıyor, "Pera !" Diye yükseliyordu arada sesi. Adam kızı arkasında bırakarak kadın erkek karışık topluluğa ilerledi. Ona bakan insanlara yönelik konuştu. "Bu halde olmasının sebebi ne biliyor musunuz ?" Bir eliyle kadını gösterse de ona dönmedi. Herkes anlamsızca sorduğu soruyu tarttıktan bir kaç saniye sonra olumsuz manada kafalarını salladılar. Adam bedenini hafifçe arkasındaki kadına çevirdi. Sonra iğrenç bir gülümseme sardı dudaklarını. Tekrar ona bakan topluluğa döndü. "Çünkü sevdiği adam öldü." Ardından bir kaç saniye bekleyip sesinin desibelini arttırarak kahkahalarla bağırdı. "Ben öldürdüm !" Ve o an her şey saniyelik yaşandı. Saniyeler içinde her şey karıştı. Genç kadın güçlü bir çığlık kopararak yerinden fırladı ve karşısındaki adama iğrenir bir bakış atıp tam suratının ortasına bir yumruk geçirdi. İçinden "onun öğrettiği gibi” diye geçirdi. Gözleri tekrar sızlarken başını silkeledi. O yumruk o kadar hiddet doluydu ki karşısındaki adam bilincini kaybederek yere yığıldı. Herkes dumura uğramış bir şekilde kadına bakıyordu. Böylesine zarif, ince bir kadın kendinden 2 kat büyük olan adamı nasıl yere devirmişti tek yumrukla ? Fısıltılara kulaklarını tıkadı. Hızlı davranarak, yerde kendinden geçmiş olan adamın belindeki silahı aldı. Ve hiç düşünmeden silahın emniyetini açıp sevdiğine dokunan eline bir kaç mermi sıktı. Korkuyla kaçışan insanla karşı havaya bir kaç el ateş etti. "Koşanı vururum !" Ve o an hepsi duraksadı. Bazı kadınlar ağlamaya başlamıştı. O, öylece yere savrulurken yanında olmayan herkes onun gözünde düşmandı. Karşısında deli görmüş gibi ona bakanlara kustu nefretini. "Andım olsun ! Andım olsun sevdiğim adamı benden almaya çalışan bu şehir bana onu geri getirmezse her saniye bu lanet yeri içinde sizlerle beraber yakıp küle çevireceğim !"

"Söylesene Güllü?" dedi tekrarlayarak. "Gönlünde büyük adam olabilmeyi başarabildim mi?" "Beni, senden gizleyen herkesi karşına aldığın günden beri..." Kurumuş dudaklarımı ıslatmama fırsat bile vermeden dudaklarıma kapanıp cayır cayır yanmama sebep oldu. ... • ÇOCUKLUK AŞKI •YAŞ FARKI •POLİS/HUKUKÇU •ABİMİN ARKADAŞI •YAŞ FARKI (6) Mirza Devran Polat ve Gülfem Asel Karaca çocukluk arkadaşı, aynı zamanda zamanda karşılıklı dairelerde oturan aile dostlarıdır. Günlerden bir gün Mirzalar, babasının polis oluşundan dolayı Ankara`ya taşınmak durumunda kalırlar. Bu taşınmanın üzerinden yıllar geçer ve artık Gülfem ile Mirza büyümüşlerdir. Mirza, babası gibi polis olurken Gülfem Ankara`da yani, çocukluk arkadaşı olan Mirza`nın yaşadığı şehirde Hukuk Fakültesi kazanmıştır. Gülfem okulu için Ankara`ya gittiğinde aile büyüklerinin ısrarları üzerine, Mirza ve ailesi ile birlikte aynı evde yaşamaya başlar. Yıllar önce ayrılmak zorunda kalan Gülfem ve Mirza, yıllar sonra yolları kesiştiğinde tekrar bir arada olabilmeyi başarabilecekler miydi? 170623 . . .

"Küçük melek." "Siz kimsiniz ve benden ne istiyorsunuz." "Seni herşeyini en çokta kanadını kırmayı. Çok yakında tanışacağız o zamana kadar kendine dikkat et."

Yazım hataları için özür dilerimm

Senden büyüğüm kızım! Abin sayılırım ben senin!" demişti küçük çocuk sinirle. "Değilsin lan! Değilsin işte?" diye cırladı küçük kız. "Lan mı?" gözlerini kocaman açarak şaşkınlıkla kıza bakıyordu çocuk. Ne kadar değişik bir kızdı bu böyle! Daha sonra kaşları hızla çatıldı. Boyundan büyük lafları vardı bu bücürün. Tam konuşacakken; "Kızım ayıp! Lan denir mi?" diye çıkıştı annesi, karşısındaki çocuğun annesine mahcubiyet dolu bir bakış fırlatırken. Emre abisi "Anne bir de kızına yarmagül diyoruz diye kızıyorsun" deyip bir kahkaha savurdu. Bunu duyan küçük çocuk da gülmeye başlamıştı! Küçük kız kaşlarını çattı usulca, sinirlenmişti onlara. Hemen bir şeyler düşündü ve basit planını o an uygulamaya koydu: hem abisi hem de o gıcık çocuk alınlarına birer taş yemiş ve kahkahaları, yerini tüm mahalleye yayılan, acı bir feryada bırakmıştı... 🖤Leyla Gül & Ömer 🖤 Yarmagül adında yayınlanan ilk ve tek kitappad kitabıdır... Tamamen şahsıma aittir!

Derler ki sevda, kalbe vuran hırçın bir dalga gibidir. Geçicidir. Boğar. Canı acıtır. Ama hepsinden önemlisi kalıcı hasar bırakır. Bazı sevdalar vardır, unutulmaz yaşatılır, bazı sevdalar vardır önemsenmez, ölümüne izin verilir. Yalnız yolun sonunda biri seçilir. Bu masalın sonunda bazı sevdalar Karadeniz `in hırçın dalgaların gömülür.

Kapı açıldığı an içeriden ağlama seslerine eşlik olarak “Git.” dediğini duydum. Ona duyduğum özlem benim sandığım kadar değilmiş. Daha fazlasıymış. Sesini duyunca anladım. “Benim. Yiğit. Gelebilir miyim?” dediğimde bana bakmadı. Şapkamı indirdim. Ağlamasının şiddeti azalır gibi oldu. Yavaşça kafasını kaldırdı. Yutkundum. Gözlerini görünce derin bir nefes aldım. Merhaba, çocukluk özlemim. İçeriye girdim. Hızlı hızlı nefes alıp vermesi beni ne kadar korkutsa da şu an konuşarak rahatlatabilirdim sadece onu. Duvarın en köşesine, benden en uzak yere gitti. Korkuyordu benden. “Melek,” dedim tereddütle. Neden yabancı gibi bakıyorsun bana? Diz çöktüm. O adam, ben küçükken bana vurduğu zaman, ben yerde olduğum zaman ayakta dururdu ve bana çok büyük, çok güçlü gelirdi. Ve ben o zaman daha çok korkardım. Onun da böyle korkmasını istemiyordum. Özellikle de benden. Hızlı hızlı nefes almaya devam ederken bir yandan yüzünü sildi bir yandan da iç çekti. Bende derin bir nefes aldım. “Tanımıyor gibi bakıyorsun bana?” dediğimde “Tanımıyorum.” diyerek bir darbe vurdu çiçek kız. “Hiç mi?” dedim bir umut. Kaşlarım kalktı. Kafasını salladı. “Çocukken…” dediğimde gözlerini yumdu. Kafasını salladı itiraz eder bir şekilde. “Çocukluğumu hatırlamıyorum.” dedi. Yutkundum. “Kimse kıramaz sanırsın ama bazen en sevdiğine kırılırsın.” demişti bir komutanım.

Selin, yaz tatilini tembellik ederek geçirmek isteyen sıradan biridir. Ancak planları, ailesinin onu kardeşiyle birlikte yaknız kalmaması için ailesinin beraber tatile gittiği arkadaşlarının evine bırakmaya karar vermesiyle altüst olur. Çünkü orada, yıllardır görmediği, çocukluk aşkı Poyraz da vardır. İlk başta Selin için bu durum tam bir felakettir. çünkü iki yıl önce kalbini hoplatan “Poyraz abi” artık aynı evin içinde, aynı çatı altında yaşayacağı kişidir. Üstelik annesi onun sorumluluğunu tamamen Poyraza bırakmıştır. Selin arkadaşlarıyla yaz gecelerini, k-drama maratonlarını ve gizli kaçamak planlarını sürdürmeye çalışırken Poyraz’ın olgun, bazen sinir bozucu ama bir o kadar da etkileyici tavırları kalbini yeniden karıştırır. Aralarındaki abi–kız kardeş gibi görünen mesafeli ilişki, kısa sürede eski anılar, tatlı atışmalar ve bastırılmış duygularla dolu bir çekime dönüşür.

İki düşman aileden olan masum arkadaşlık ... Kitabımdaki bölümler kısa fakat her gün atmaya calışacagımm

22 yaşındaki gastronomi öğrencisi Büşra, çocukluğundan beri gizlice âşık olduğu Alper`in kırıcı tavırlarına rağmen ondan kopamaz. Ancak yıllar süren hayal kırıklıkları ve kalp yorgunluğunun ortasında karşısına 38 yaşındaki eski milli boksör Savaş çıkar. Aşka küsmüş bu adam ve sevilmeyi hak ettiğini yeni fark eden genç kız, birbirlerinin hayatına beklenmedik bir sıcaklık getirir. Geçmişin izleriyle, bugünün umutları arasında tutkulu bir hikâye başlar. © Eserin tüm yayın, çoğaltma ve uyarlama hakları şahsıma aittir. Bu eser izinsiz olarak kopyalanamaz, paylaşılamaz, çoğaltılamaz veya benzeri şekilde uyarlanamaz. İhlal halinde Türk Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu uyarınca hukuki işlem başlatılacaktır.

İstemediği bir evliliğe zorlanan bir kadındı, Derya. İstemiyordu çünkü geçmişinde hatırlamadığı sevgilisine söz vermişti, onun ile evleneceğine. Ama bilmiyordu ki, evleneceği kişinin unuttuğu sevgilisi olduğunu. Geçmişin küllerinden doğan bu aşk gizlenen gerçeklerle sınanacak. Bazen en büyük sır, kalbin en derininde saklı o tek kelimedir... ♥ "Sen hâlâ benim Mavişim’sin… Ben de senin Ateşin.”

“Her yara, karanlığın içinde bir ışık arar... Ve bazen, en büyük mücadele kendimizle başlar.” Mârin Arielle Arven ve Atalay Tharon Demirci’nin yolları, sırlarla ve tutku ile örülmüş karanlık bir dünyada kesişiyor. Kırık kalpler, sarsıcı sırlar ve hiç bitmeyen bir mücadele... Bu hikayede güç, aşk ve intikamın sınırlarını zorlayan bir yolculuğa hazır olun. Bitmeyen Mücadele, kalbinizin en derin köşelerini sarsacak, sizi kendine hapsedecek. Dikkat; Bu kitapta hassas okurların etkilenebileceği unsurlar vardır.

Masallara inanır mısınız? Bu hikayede eşlik edeceğiniz kız, tüm varlığıyla masallara inanıyor. Psikolog olarak hayatına devam eden Hayat; arkadaşlarıyla, ailesiyle birlikte kendi dünyasında oldukça mutludur. Deli dolu ama kırılgan, çabuk parlayan ama tatlı bir kız olan Hayat yaşadığı hayatı oldukça seviyordur. Ama her mutluluğun ardında elbet karanlık bir hikaye yatar. Siyah Martı Yetiştirme Yurdu. Onun en karanlık günleri, geleceğinin en mutlu anlarının temeli. Hayat daha altı yaşında bir çocukken sadece yedi gün kaldığı bu yetiştirme yurduna sık sık uğramakta ve oradaki çocukları ziyaret etmektedir. O yurtta sadece yedi gün yan yana geldiği çocukla tekrar karşılaşacağından ve aşkı tadacağındansa habersizdir. Birbirlerine emanet ettikleri takılar, onları tekrar ve belki de bu sefer ebediyen birleştirecektir. "Yarım kalmış hikayeler, bir gün mutlaka tamamlanır." HAYATIN MASALI "Benim masalımın başrolü sensin."

Öğretmen & Ağa - BERDEL Peki ya geçmişte birbirlerine ilgi duyan iki ruh berdel sebebiyle hayatlarını birleştirmek zorunda kalsaydı ne olurdu? Kalbe düşen sevgi miydi beni yaşatan, yoksa bana olan sevdan mıydı beni öldüren? Sevda mıydı beni bu derde düşüren? Yaşam mıydı bana sev diyen? Biz töreye kurban edilen iki çocuktuk. Yaşamımızda seçim yoktu. Biz kadere mahkum edilen iki kurbandık. Sevdik.. sebepsiz sevdik. Her zorluğa rağmen.