Annesinin borçlarını ödemek için gizemli bir holding patronunun yanında 100 gün boyunca çalışmak zorunda kalan genç bir kadın… Ama adamın kuralları serttir, kalbi ise taştan…

Bazı yangınlar kibritten değil insandan çıkar... Güneş geçmişini unutmaya çalışırken Ares geçmişin ta kendisi olur

Yanlış bir numaraya mesaj attım, ne olabilir ki?

Sophia 3 yıl önce aynı şirkette çalışan,içine kapanık, özellikle Alex tarafından ve diğer çalışanlar tarafından küçük düşürülen biriydi. Bir sebepten dolayı şirketten atılır ve kendini geliştirmek için elinden geleni yapar. En sonunda intikamını almak için tekrar eski çalıştığı şirkete gelir ancak Alex onu tanımaz.

“Eflin beni takip et!” Araf şuan bana çok özel ve güzel bir yeri göstereceğini söyleyerek beni dağa çıkartıyordu. ”Araf, dikkatli ol!” Tam o sırada Araf’a doğru gelen bir araba gördüm Araf’a seslenecekken araba Araf’a çarptı… Ağlayarak Araf’ın yanına gittim. ”Araf! Lütfen uyan!” HASTANE Hastaneye gelmiştik Araf’ın çıkmasını bekliyorduk. Ben ise anneme sarılmış vaziyette ağlıyordum. Aniden doktor çıktı hepimiz doktora bakmaya başladık. ”Araf Eser’in yakınları sizler misiniz?” ”Evet, biziz.” ”Araf Eser gayet iyi durumda ancak.. Kafasına aldığı sert darbe yüzünden hafızasını kaybetti.” Daha çok ağlamaya başladım ve anneme baktım. ”N-ne yani anne, Araf beni hatırlamayacak mı..?”

Zaafımsın. "Ben sadece senin zaafın olmanı sevdim!" Seni çok seviyorum. "Senin sevgini kullandım!" Seni asla bırakmayacağım. "Peşimi bırak artık!" Sana aşığım. "Senden nefret ediyorum!" Bu son sözden sonra gözlerinin içine bir hayal kırıklığı yerleşti. Artık o da dayanamıyordu. Gitti. Kapıdan çıkıp gitti. Bense peşinden bakakaldım. § "Özür dilerim, sevgilim... Bunu sen ve bebeğimiz için yaptım... Çok özür dilerim..."

Bazı bitişler bazen en büyük işlerin başlangıcıdır…