Elindeki kripteksi açabilmek için bir kasabaya gönderilen istihbarat ajanı,onu açabilecek tek kişinin Yüzbaşı olduğunu öğrendiğinde,zamanın karanlık dehlizlerine gömülmüş sırların geri sayımı başlar. Geçmişten gelen büyük oyunlar, zamanın kördüğüm kıldığı hakikatler... Gül, kripteksin sırrını çözmek için Yüzbaşı`ya ulaşmak zorundadır. Ancak bu yolculuk, sandığından çok daha tehlikeli, çok daha derindir. Çünkü bazı sırlar, gün ışığına çıktığında yalnızca geçmişi değil, bugünü de kanla mühürler. "Bilmezsen ölürsün, bilmezsen ölürler." dedi. Ve ben bilmedim, öldüm. Bilmedim, öldüler... *** Onlar sadece canlarını değil tüm hayatlarını ortaya koyanlardı aldıkları nefes yedikleri lokma ayak bastıkları toprak bile meslekleri içindi, ölüm ve yaşam arasında yürürken ölümle barışmış yaşamla küsmüştü çünkü yaşam ona zorla sunulmuştu... Attığı her adımda cesareti, disiplini, korkusuzluğu ve kahramanlığı konuşulan adamın etrafına ördüğü duvarlar yalnızca düşman için değil aynı zamanda kendi içindeki kimsesiz büyüyen çocuğa,zaaflarına karşı şekillenmiş büyük bir kalkan.En derinlerinde bir çocuğun kaybolmuş ruhu hiç tatmadığı sevgi ve korkuları vardı. Gözlerini bazen ölümün soğukluğu bazende vatana olan bitmeyen borcunun kutsallığını taşırken şimdi o gözlere yıllar sonra bu gün korku tohumu ekilmişti aslında bu en derinlerine gömdüğü çocuğun fısıltılarıydı . Biliyordu onu bulduğunda kimsenin el uzatmadığı çocuğa o kadının tekrar dokunacağını ... "Ben deniz meltemi bile tatmamış bir toprak sen ise yalnızca ada ülkesinde bir çiçek ..."

Altay Tuna, sert ama bir o kadar da eğlenceli bir kişiliğe sahip, duygu dünyası karmaşık bir gençtir. Bazen gülüp geçerken bazen öfkesine hâkim olamaz. Henüz çocuk yaşta annesini hiç tanımadan büyümüş, babası Çakır ise bir askerdir ve görevi nedeniyle hayatında neredeyse hiç yer almamıştır. Bu yüzden Altay Tuna, tam anlamıyla bir baba-oğul ilişkisi yaşamamıştır. Onu büyütenler; babaannesi, dedesi ve beş amcası olmuştur. Günlük hayatında hem komik hem düşündüren anılar yaşayan Altay Tuna, bir yandan ailesiyle iç içe yaşamayı sürdürürken bir yandan da kim olduğunu anlamaya çalışır. Ancak hayatı, hiç beklemediği bir anda altüst olur: Annesi Ecrin, yıllar sonra bir şekilde olaylara dâhil olur ve Altay`ın geçmişine dair tüm taşlar yerinden oynamaya başlar. Altay Tuna`nın eğlenceli, duygusal ve bazen sert çıkışlarla dolu bu yolculuğu, hem güldürecek hem düşündürecek. Aile, kimlik, aidiyet ve bağışlama üzerine kurulu bu hikâyede, Altay Tuna`nın iç dünyasına ve zaman zaman kahkaha dolu anılarına şahit olacaksınız.

Yıllarca yetimhanede yaşamış bir kız ailei onu sevmez ve oraya bırakır bir albay gelir ve onu evlat edinir yüzbaşı yapar ta ki bir telefon gelene kadar "...DNA testi için hastaneye gelmeniz gerekiyor..." Yeni bir gerçek ailem kurgusu

Savcı ve yüzbaşının başına gelen ihanet ve devam eden aşk hikayesi

Acemi dile yazılmıştır!!!!!!!! Kitabımızda baş rol karekterler Üstteğmen ahu yıldırım Yüzbaşı kara kandemir

Eskiden vatan haini denilen bir asker. Vatanını tanı pahasına korurken bir teröriste inanıldığı için; "Size hain diyenin kafasına sıkarım komutanım." diyen kardeşi ona silah doğrulttu. "Kendimden şüphe ederim sizden etmem." diyen abisi ondan kan akıttı. O geçmişte asker Şimdi vatan haini Gelecekte düşman Ama geniş zamanda vatanı için kendini feda eden bir asker

Gözlerim yanmış ormanı tarıyordu. İçimde öfke vardı.Doğa`yı hem severdim hemde saygı duyardım.Ellerim yumruk halini almıştı.Bunu yapan kim yada kimlerse karşılarında beni bulacaklardı.O an içimden bu güzelliğe yapılan yere söz verdim.Elime düşerlerse kabusları olacaktım.Piçler yangın çıkartıp,ateş yayıldıktan sonra söndürmüşlerdi.Bize mesaj veriyorlardı.Ama biz onlara mesajla uğrasmayıp kendimiz verecektik.O an arkamda hareketlilik hissettim ama kılımı bile oynatmadım. Tim gelmişdi.İşte şimdi Türk askerlerinin azabı olacaklardı. "Gaye Kamutanım yeni tim geldi.Emriniz nedir?"

Ailesinin izinden gidip asker olan kız. Önder edindiği adam gibi asker olan adam. Onların hayatı... Kitaba, hem buradan, hem wattpad üzerinden ulaşabilirsiniz. WhatsApp kanalıma ve instagram hesabıma bekliyorum. Hesap isimleri; andromedayolu

Çocukluğu ne kadar zor geçerse geçsin vatanı için çalışıp çabalayarak bir bordo bereli olan Kıdemli Üsteğmen Sıla Gündoğdu timi şehit olduğunda bir yıllık bir göreve gider. Geri döndüğünde yeni bir time atandığını, bununla birlikte doğduğu şehre tayini çıktığını öğrenir. Görevine yeni timi ile devam ederken bir telefonla gerçek ailesinin bildiği aile olmadığını öğrenir. Bu haber onun dönüm noktası olur. (Hem kitappad hemde wattpad üzerinde Zirve ve Gölge adında yazılan ilk kitaptır.) ♦♦♦ Asker ve Gerçek aile kurgusudur. Kurgu ve kitap kapağı şahsıma aittir. Kitapta yazılan her şey hayal ürünüdür. Herhangi bir çalıntı durumunda işlem yapılacaktır. Elbette eleştiriler olacaktır ama lütfen saygı çerçevesinde olunuz. Umarım beğenirsiniz ♥ Alıntı paylaşımları için İnstagram Hesabım: https://www.instagram.com/asil_kalem/?__pwa=1#

Bir varmış, bir yokmuş”la başlar her hikâye; Ama yalnızca adam kadını sevdiğinde, bir ömürlük mutlu son yazılır.Ayrı kalan kalpler bir gün yeniden birleştiğinde, ya her şey olur, ya da hiçbir şey. Çünkü bazı aşklar vardır; ya kalpten kalbe köprü kurar, ya da sonsuza dek yıkılır.

Yıllarca gram sevgi görmeden büyüyen elvan yıllar sonra karıştığını öğrenir

İçine doğduğumuz bu hayatta soğuk dışımızda sanılsa da hep içimizdedir. Doğduğumuz andan itibaren her an üşürüz, bazen yaz sıcağında bile... Her an içimizdedir soğuk, üşütür, ağlatır, üzer. Ama en çok kendini hissettirir, boşlukta hissettirir. Ortasına düştüğümüz bu yaşantıda karanlık sadece ışıkların sönmesi, aydınlığın bitmesi değildir. Karanlık içine çeker, önünü karartır, düşmeni sağlar. Ben Tuana, basit bir savcıyım sadece. 𝐆𝐢𝐳𝐥𝐢 𝐛𝐢𝐫 𝐚𝐬𝐤𝐞𝐫 𝐡𝐚𝐭𝐭𝐚 𝐲𝐮𝐳𝐛𝐚𝐬ı 𝐨𝐥𝐝𝐮𝐠𝐮𝐦𝐮 𝐤𝐢𝐦 𝐛𝐢𝐥𝐞𝐛𝐢𝐥𝐢𝐫 𝐤𝐢? 𝐁𝐞𝐧 𝐁𝐞𝐲𝐚𝐳 𝐌𝐞𝐥𝐞𝐤, 𝐤𝐢𝐦𝐢𝐧𝐢𝐧 𝐤𝐚𝐛𝐮𝐬𝐮 𝐤𝐢𝐦𝐢𝐧𝐢𝐧 𝐫𝐮𝐲𝐚𝐬ı. 𝐁𝐢𝐫 𝐤𝐚𝐝ı𝐧ı𝐦 𝐟𝐚𝐤𝐚𝐭 𝐛𝐮 𝐘𝐚𝐩𝐚𝐛𝐢𝐥𝐞𝐜𝐞𝐤𝐥𝐞𝐫𝐢𝐦𝐢 𝐬ı𝐧ı𝐫𝐥𝐚𝐧𝐝ı𝐫𝐦𝐚𝐳, 𝐬ı𝐧ı𝐫𝐥𝐚𝐧𝐝ı𝐫𝐚𝐦𝐚𝐳. (UYARI; bu kitapta a𝐝ı geçen kurum, kuruluş vb. hiçbir şey doğru değildir ve sadece hayal ürünü, kurgudur.) 𝘽𝙐 𝙆𝙄𝙏𝘼𝙋 𝘿𝙊𝙇𝙐𝙉𝘼𝙔 𝙑𝙀 𝙎𝙐𝘾𝙐𝙐𝙆 𝙏𝘼𝙍𝘼𝙁𝙄𝙉𝘿𝘼𝙉 𝙔𝘼𝙕𝙄𝙇𝙈𝙄𝙎𝙏𝙄𝙍.

Acı çektiğim bir zaman karşılaştım seninle umudumu yitirmiş bir şekilde koşuyordum. Bir gölgenin arkasına saklandım. Kim olduğunu bilmeden bir daha karşılacağımızı bilmeden. Hani bana limonlu şeker aldığın gün var ya işte o zaman onu yiyememek beni çok üzmüştü Akman, ellerinin arasından düşen o şeker bir su birikintisinin içinde bütün anılarımla kayboldu. Sonra bir gün geldin doğum günümde buluştu gözlerimiz o gün anlayamamıştım senin de bende bir şeyler fark ettiğini. O yeşil gözlerinde oluşan şüpheyi göremedim. Seni sevdiğim günlerin birinde bir silah patladı gözümün önünde. Uyandım aylar yıllar geçmişti. Biri geldi yanıma her şey rüya dedi. Yaşadığım tüm anlar rüya mıydı. Ben seninle yaşamadım mı Akman. Geleceğim dedin bana söz verdin. Ben seni bulmuşken sen kaçtın Kızılım dedin. Senin ormanında kaybolan bu ruh ,denizinde mi boğulacaktı AKMAN GÖKTUĞ SOYLU Sevdiğin o orman kül oldu. Sevdiğim o denizler kurudu ortada büyük bir boşluk kaldı o da sen yoksun diye. Seni son nefesimde bir damla göz yaşıyla görmeye hazır değilim Akman ,seni kaybetmeye hiç hazır değilim GECEM Kitapta geçen isimler,olaylar ve diğer her şey hayal ürünüdür. Herhangi bir isim benzerliği de tesadüftür. Tüm kurgu bana aittir. GÖZLERİN ORMAN YEŞİLİ Mİ? DENİZ MAVİSİ Mİ?

Üsteğmen Lirya ŞAHİN ve Yüzbaşı Karun KORAL`ın hikayesi...

Askeriyenin tanınmış, başarılı, tek kadın yüzbaşısı ve tim komutanı olan Parla Tekin, bir çatışmada şehit düşen tim arkadaşının yasını tutarken bir süre görevlerden alınır. Bunun üzerine tam hastaneden kaçırıldığı esnada timine atandığını öğrendiği geçici komutan Kerem Akgün ile yaşayacaklarından habersizdir. Çünkü onlar ansızın ve zamansız bir şekilde birbirine gelen iki insandan fazlası değillerdir.

Hayatı boyunca ailesi tarafından sevilmeyen kız . Ailesi asker olmasın diye elinden geleni yapmışlardır . Ama Aslan asla hayalerinden vazgecmemisti sonunda ölüm oldunu bilse Bile . Kimsenin sevgisine inanmamış suana kadar kendi kadar bildiği tek şey vatanı . Vatanını ailesi ,askı gibi sevmis . Tutunma kaynağı vatanı . Ay yıldızlı bayrağı... Hic beklemedigi anda bir yüzbasıyla tanısır . Ve Aslan kendini tanımaya duygularının oldunu öğrenir. Peki ya yüzbasıyla aralarında ne gecicek ? Kara sevda nedir ? Aralarında durum kara sevda mı ? Yoksa toz bulutu mu ? Zor imtihanlardan, zorluklardan başa cıkabilcekler mi ? Birine güvenebilcek mi ? Mutlu olabilmek icin napcak ? Kardeşinin hayatı kendisine benzemesin diye ne yapacak ? Herseye razı olcak mı ? Yoksa kendisini gibi olması için herseye göz mü yumacak? Tuğranın yaptığı o büyük yanlışı affedebilecek mi ? Herşeye rağmen yan yan olabilecekler mi ?

Behişt; kelime manasıyla Farsça cennet, uçmak anlamına gelir. Belki de bir asker için kullanmaya en uygun sıfat budur... İlkay o gün başına geleceklerden bihaber ailesiyle ve nişanlısıyla vedalaşıp kolay bir operasyona gideceklerini düşünürken badisinin, hayatını emanet ettiğinin kardeşinin kolları arasında şehit olmasıyla tüm hayatının değişeceğini bilmiyordu... Özel olarak kurulmuş bir timin artık yaşları dolayısıyla geri göreve çekilmesiyle birlikte Türkiye’de bir ilk gerçekleştirilerek ilk defa bir kadın tek başına yıllar sürecek bir görev için düşmanların içine sızdırıldı. İşte her şey ondan sonra başladı! Kimsenin yüzünü, yaşını ya da cinsiyetini bilmediği teröristlerin korkulu rüyası, askerlerinse olmayı hedeflediği, gurur duydukları bir efsane haline geldi. Herkes onu tek bir isimle tanıdı: KURT! Onunsa bildiği tek bir şey vardı; “Silahının namusu, bayrağının dalgalandığı her yerin vatanı olması ve intikamıydı...!”

Gerçek, bazen en derin dağlarda saklanır; kan ve kaderle örülmüş köklerde… Aile dediğin, sadece kan bağından ibaret değildir; bazen geçmişin gölgesi, bugünümüzün en büyük cehennemi olur. Ve aşksa… O, en beklenmedik anlarda, en kırılgan yüreklerde filizlenen bir umut tohumu. Bu kitap, bir kadının kendini arayış hikayesi değil sadece. Bir ailenin sakladığı sırlarla yüzleşmesi, kimliklerini yeniden keşfetmesi. Ve sevginin, intikamla, zorunlulukla, gelenekle dans ettiği sert bir zeminde filizlenmesi. Burada aşk, güzel sözlerle değil; yıkımla, direnişle, fedakârlıkla var olur. Ve gerçekler, bazen yaralar açar ama aynı zamanda iyileştirir. Çünkü insan önce kendisiyle barışmadıkça, hiçbir şey tam anlamıyla huzura ermez. Hazırsan, gel bu yola birlikte çıkalım. Güçlü ol; çünkü bu hikaye kolay değil. Ama şunu unutma: Her karanlığın sonunda, bir ışık vardır. ------ UMARIM BEĞENİRSİNİZ.

Bir asker ve köy doktorunun hikayesi. Kitaptaki her şey tamamen kurgudur hiç bir kurum ve kuruluştan alakası yoktur . İçerik tamamen bana aittir lütfen kopyalama yapmayınız.

"Seni kurtarmak için buradayız ancak pek ihtiyacın kalmamış gibi?" Yüzbaşının sesindeki şaşkınlığı hissetmiştim. Kendi kendime gururlanırken yüzbaşının zümrütlerine bakarken sırıttım. "Siz bir hayli geç kalınca bende kendi kendimi kurtarayım dedim." Sesim ironik çıktığında yüzbaşının tek kaşı havaya kalkmıştı. Kendime engel olamadığım alaylı gülümsememi gözlerinden çekemedim. Haklıydım. Gelmeleri gereğinden fazla uzun sürmüştü.

Küçük bir mesaj sayesinde adam sevmeyi kadın ise sevilmeyi öğrenmişti. Adam Yüzbaşı kadın ise doktordu, kadının doktor olması belki kaderiydi bilinmez ama Yüzbaşının kaderi daha onbeş yaşındayken başlamıştı ve seçilmişti. . . . (ASKER KURGUSU umarım beğenirsiniz) . . .

Kısa askeri kurgu hikayeleri yazıyorum isterseniz uzunları da gelirrr.

Şamil ile Janset`in hikayesini bilir misiniz? Bu hikayeyi herkes bilmez belki ama kavuşamayan iki aşığın ismi olarak nitelendirilir bu iki isim... Birbirine denk olmadığı söylenen iki aşığı.. Bizim hikayemiz ise tam tersi. Biz doğuştan itibaren birbirine denk, birbiri için var olmuş iki aşığız.. Hayat bana bir şans verdi ve ben bu şansı son nefesime kadar iyi değerlendireceğim. Ağlatan kafe bu sefer kavuşan iki aşık için sonsuza kadar çalacak. Elbruz Kerem Kurt..

Umutlarını kaybetmek yıkım demekti. Ben onu kaybedemezdim. İkimizde müziğe uyarak dans ediyorduk, benimle dans ediyordu. Ben hiç bir işte yalnız bırakmıyordu. Biz birbirimiz için yaratılmıştık. Beraber bir ömür süreceğimde tek insandı. "İyi dans ediyorsun Yüzbaşı," dedim kendimi tutamayarak. "Öğreniyoruz senden okyanus." dediğinde kocaman gülümsedim. Canın canım, canım canın...

Rüzgar estikçe tenimi okşuyor, bir ferahlama geliyordu ama içimdeki boğukluğu atmaya yetmiyordu. Nasıl hissediyordum? Kırılmış, çaresiz... Elim kalbime gitti. Kalbim acıyordu. Bunca yıl sonra gerçekler gün yüzüne çıkmıştı ve bu oldukça büyük bir yüktü. Ben o yükün altında eziliyordum. Gerçekler ağrıma gitmişti belki de...