Kurgu tamamen bana aittir benzer içerikler ya da kurgumun kopyası kullanılır ise gereken işlemler yapılacaktır. Kurgumun ismini kopyalamayın lütfen. Biri girer hayatınıza fakat hiç ummadığınız zamanda. Gerçeklerle yüzleşirken , hayattın gerçek yüzünü görmüşken. Çıkar karşınıza. Geçmiş yangın olsada gerisinde küller bırakırdı. Böylelikle yaşanmışlıkları,unuturmazdı o küller. Yaşanmışlıklar tüm gerçekçiliğiyle her zaman arkanızdan gelirdi , karanlık bir gölge gibi fakat o karanlığın içinde kimsenin görmediği. Fakat içine tüm yaşanmışlıkları sığdıran bir gölgeydi. Korkular , tramvalar , gerçekler daha niceleri... Bu yükleri omuzda taşımak yormaya başlar kimi zaman. Müziklere, hayallerle ayakta kalmaya çalışırsın ama başaramazsın. Birisine içini dökmek istersin fakat burası gerçek dünyaydı herkes bir birinin arkasını koruyordu. Neden mi, en küçük bir şeyde sırtından en çok acıyan yerinden bıçaklamayı beklerlerdi... Aslan avını izler gibi en iyi fırsatı değerlendirirlerdi. Ama o avcıların arasında birisi vardı kalbinin içinin güzelliği gözüksede , yüzünde rüzgar esmeyen biri. Dışardan o kadar hırçın gözükürken içerde , camdan kalbi olan birisiydi. Kalbini camdan yapma kıran çok olur. Demirden yapma çok çabuk paslanır derler. Fakat kalbi var olan fakat var olduğunu göstermeyen birisini nasıl olurda bu kadar derin yaraları olabilirdi? Nasıl bu kadar acıyı içinde barındırabilirdi. Bakmakla görmek arasında ki farkta buydu işte. Herkes bakabilir fakat bir kişi görebilir, bir kişi anlayabilirdi. Bir insanı kendini anlattığı kadar tanırsınız. Bazıları ise gizemli kutudur. Kendini anlatmaz siz anlarsınız. Gözlerinin harelerine bakarken bile anlarsınız acısını. Her şeye rağmen tanımak istersiniz onu , onun kusur sandığı her şeyi size nimet gelirdi. Bir gün hayat yolunuzu kesiştirir ve tüm acılarınıza merhem olur belki daha fazlası... Kimi zaman gelir iyi ki gelmiş dersiniz Kimi zaman gelir karşıma çıkmasaydı dersiniz. Kimi zaman ise keşke dersiniz keşke... Bu keşkeler , en çok can yakandı. Acıları ortak olan. Beraber büyüyecek beraber kalkacak hayatları kaleme almaya başlıyorum . Merakla bekleyin çok güzel bir kurguya başlıyoruz okuyup fikrinizi belirtirseniz çok mutlu olurum İyi okumalar dilerim

Efil Afra Karaca, Marmara üniversitesindeki 2. yılında yeni bir apartmana taşınır. O apartmana taşındığı gün yan dairesindeki komşusuyla karşılaşır. Komşusunun tavrı Efil`i gıcık eder. O anlık bu apartmanda geçireceği zamanların sıkıcı ve sinir bozucu olacağını düşünür, ancak başına geleceklerin farkında değildir...

"Geçmişin sesi susmazken, kalbinin fısıltısına nasıl güvenebilirsin?" Duygu’nun hikâyesi; kalabalıklar içinde yalnız kalmanın, eski yaralarla yeni hayalleri yeşertmenin, bir yabancının bakışında sığınacak bir liman bulmanın hikâyesi. Okul koridorlarında yankılanan dedikodular, suskun geçen çocukluk yılları, kayıp bir annenin boşluğu ve sessizce çalan bir keman sesi… "Tüm mutlu hayatların sergilendiği bir sahnede ben hep perde arkasında oturdum. Sahnede değildim ama izlemekten de alıkoyamıyordum kendimi. Ama insanlar beni sahnede görmeyince mutluluğu yazanın ben olduğumu varsaydılar. Sahnede sergilenen oyunlarının yönetmeni olmuştum onların gözlerinde. Ben de bana verilen role göre yaşamak zorunda kaldım."

Her şey en fazla ne olabilirki dememle başladı keşke o kelimeyi söylemeseydim işler buraya kadar gelmezdi...

Kötü bir çocukluk travması, karıştırılan çocuklar, verilen kayıplar, kavuşan sevdalar, büyüyemeyen çocuklar. İşte bu Ada `nın hikayesi. Kimsesizliğe mecbur bırakılmış Ada `nın hikayesi.

@_TeD_ 00 canlı bir video başlattı. "Siktir puşt!" @_TeD_00 adlı kullanıcının Topluluk kurallarını hiçe sayarak açtığı canlı üzerine soruşturma başlatıldı. ⬜⬜⬜

Çocukluklarında, yaşamın masumiyeti ve arkadaşlığın samimiyetiyle büyüdüler. Ta ki o karanlık gün gelene kadar. Yıllar önce, ailelerden biri diğerine ihanet etti. Sessizlik, çocukların neşesini susturdu ve masumiyetlerini gölgelendi. Ölümle, dostluk son buldu ve iki aile düşman kesildi.

Bir savcının yolu her zaman belli değildi. Bazen bir cinayet, bir suskunlukla. bir suskunluk ise bir cinayetle sonuçlanabilirdi. Ve bu cinayetlerin sonsuzluğunda boğulan o insanlar yine hukukçular olurdu. ... "B-ben öldürdüm onu. Ellerime sevdiğim kadının kanı bulaştı. Yıkıyorum geçmiyor ve geçmedikçe canım daha çok yanıyor"dedi buğulu sesiyle. "Suçlu olan sen değilsin. bu bir cinayet ve bunu çözeceğime inansan iyi edersin. Bana inanmayan insanlardan hazzetmem doğrusu." dedim ve belki de onun içindeki sönmeye başlayan umut ateşine bir odun attım. Ateşi harlandı lakin benim düşüncelerimi yakmaya yetmedi...

İşi uğruna her şeyini feda eden bir doktor...

Yayımlanma tarihi: 10.08.2024

Hacettepe tıpı beşinci olarak bitiren Petek DEMİRARSLAN ve onun cerrahi asistanlığında yaşadığı olaylar...

"Tüm Türkiye`nin gündeminde 1. Sırada yer alan kimliği belirsiz seri katil dosyasında büyük bir gelişme yaşandı. Son yitirilen vatandaşımız Ege Üniversitesi`nde Edebiyat fakültesinde okuyan 23 yaşındaki Gözde Aleyna Aydın oldu. Ölmeden saniyeler önce telefonuna kaydettiği ses dosyasında katilin görünüşüne bakarak 30`lu yaşların sonunda ve 40`lı yaşların başında olabileceğini söyledi. Genç kız ses kaydında son sözlerini, "Ölmek istemiyorum, hayallerim vardı benim." diyerek dile getirdi. Devamında ise bizleri ölümün tüyler ürpertici sessizliği karşıladı. Şimdi o kısa ses kaydını sizlerle paylaşacağız. ### İzmir`de peyda olup ülke geneline nam salan bir katilin oyunlarına kukla olan bir kız, Selen Tosun. Kızın bu sırrının peşinden koşup onu kurtarmak için oyuna dahil olan Asır Atlas Dinçer. Bir seri katilin varlığıyla doğan bu işbirliği, amansız bir aşka dönüşecekti ama sonucu ne olacaktı? Verdikleri kararlar ve sonuçları onları nereye sürükleyecekti?