0551****: Kes artık halay çekmeyi! 0551****: uyumam gerek sahura kalkacağım 0551****: Başım şişti kardeşim nedir bu yaa 0551****: ben senin halay çekmeni dinlemek zorundamıyım hı? 0551****: lütfen sus. (Görüldü)

Leyal: Güçlü, cesur ve inatçı… Zengin bir ailenin aykırı kızı olmasına rağmen, rahat bir hayatı değil, adaleti seçti. Zorbalıklarla dolu geçmişine ve ailesine duyduğu mesafeye rağmen, vatanı ve çocukları için yüreğini ortaya koydu. "Demir Savcı" lakabıyla ün salan Leyal, Elazığ’da teröristlerin hedefi haline geldi. Tehditlere aldırmadan savaştı ama tehlike her geçen gün daha da yaklaştı... Devran: İlk aşkı vatan olan, disiplinli ve sert mizacıyla tanınan bir komutan… Hayatını, geride gözü yaşlı bir eş bırakmayacak şekilde kurdu. Şehit mektubunu bile yazacak kadar kadere meydan okuyan Devran, ailesi dışında kimseyi üzmek istemedi. Fakat hesaba katmadığı biri vardı… İmkânsız gibi görünen bu aşkın sonu ne olacaktı? Yakışıklı ve sert mizacıyla bilinen Devran, içindeki neşeli ve aşık ruhu açığa çıkarabilecek mi? Gözü kara savcı Leyal, kalıplaşmış güzellik algısının aslında gerçek güzellik olmadığını Devran sayesinde fark edecek mi? Ve en önemlisi, tüm zorluklara rağmen bu aşk mutlu sonla bitecek mi? Bu hikâye, aşk, adalet ve fedakârlık arasında sıkışmış iki güçlü ruhun, birbirlerini bulma ve tamamlama mücadelesini anlatıyor… "Kanun kalemle, savaş kurşunla yazılır… Ya aşk?"

Kalp akıl işi değildi. Kalbe söz geçiremezdin. Eğer sevdiyse, sevme diyemezsin. Dinlemezdi. Onu sevmek istememiştim ama en çok da onu sevmiştim. O ise beni hiç sevmemişti. Onun için çocukluğundan öylesine bir hatıraydım sadece. Nazlı`ydım ben. Nazlı Aladağ. Babasının Nazlı kızı. Annesinin baş belası. Abilerinin kıymetlisi. Onunsa hiçbir şeyi. Emre. Benim kalbimin en büyük yanlışı. ************ Hâlâ eski Naz`sın." "Değilim," dedim keskin bir tonla. Eski Nazlı severdi onu, çok aşıktı ona. "Çok zaman geçti üstünden. Büyüdüm ben." "Evet," dediğinde gözleri gözlerimi buldu. Gözlerimin içine bakarak konuştu. "Büyümüşsün." "Niye geldin?" Sesim istemsiz sitemli bir şekilde çıkmıştı. "Sıkılmıştın buralardan, öyle diyordun abime en son?" abime dediğim kısmı özellikle bastırmıştım. "Naz, sen bana sinirli misin?" "Ben sana niye sinirli olayım, Emre?" dedim kendimle çelişip, sinirli konuşurken. "Sen benim hayatımda mısın ki sana karşı herhangi bir duygu besleyeyim?" Şaşırmıştı. "Biz beraber büyüdük, Naz. Değil miyim hayatında?" "Değilsin!" dedim bir hışımla. "4 yıl oldu, Emre. 4 yıl. Öyle senin her yaz burada olmandan bahsetmiyorum ben. 4 yıldır hiç gelmedin sen. Arayıp sormadın bile. Sence sen benim hayatımda mısın?" ***

"Arslan geri dönemez misin?" Derin bir nefes alıp parmaklarımla gözyaşlarımı sildim. "Lütfen geri dön ne olur! Sana çok ihtiyacım var ne olur! Arslan ne olur geri gel." Gözlerim masadaki rapora gitti. "Ben... ben ne yapacağımı bilmiyorum, korkuyorum. Sana çok ihtiyacım var lütfen. Yanımda olmana çok ihtiyacım var, kendimi çok yalnız hissediyorum. Lütfen mesajımı alınca ara beni olur mu?" ▪︎ -Siz: Hala sinirin geçmedi mi? Seninle konuşmam lazım. -Siz: Lütfen cevap ver artık acil konuşmamız gereken bir konu var. -Siz: Kaç ay oldu sakinleşmedin mi? Sana her şeyi açıkladım neden böyle davranıyorsun en azından konuşabiliriz değil mi? -Siz: Cevap vermeyecek misin? -Siz: Mesajları görünce geri dön lütfen! -Siz: Kaçarak bir şeyler halledilmiyor bunu biliyorsun. Aramızdaki sorunu aşamıyorsun tamam ama bu başka bir konu, benim senle gerçekten konuşmam gerek. -Siz: Seninle konuşmamız gereken bir konu var acil diyorum. Neden cevap vermiyorsun? -Siz: Tamam o zaman sana son kez bu mesajı atıyorum bir daha seni rahatsız etmeyeceğim ama bil ki bana ulaşamazsan çok geç olacak her şey için... Bazı şeylerin telafisi olmayabilir zamana bırakılamayan ne olur bana ulaş. Kitabın kurgusu bana aittir. Tüm hakları bana ait ve saklıdır.

Watpadd düzenlene kadar buradan yayınlayacağım. Asker kurgusu olarak yazdığım ilk kurgudur.İlk başları klişe olsa da ilerleyen bölümlerinde aslında öyle olmadığını fark etmenizi sağlayacak bir kurgu. Ve şunda belirtmek istiyorum kitabımda daha çok ruhları yaralı olan insanların birbirlerine nasıl şifa olup iyileştirdiğini okuyacaksınız.Kitabıma şans vermeniz beni mutlu eder. TANITIM Babaannesinin ölümüyle doğuya tayinini isteyen hemşire Ayperi. Orada görev yapan demir timiyle tanışır.Gerçek aşkı ve aileyi olmayı gittiği yerde bulan hemşirenin hikayesi... Yağız Ege ❤️ Ayperi Buraya kadar gelip kitabıma bir şans verdiyseniz keyifli okumalar... 🤗🤗

Yıllar süren kan davası artık son bulmak üzeredir. Aileler, yıllardır süren düşmanlığa son vermek için Su’yu Ateş ile evlendirme kararı alır. Su, bu evliliğe zorla ikna edilir, çünkü ailesi tarafından küçüklüğünden beri hor görülmüş ve susturulmuştur. Ateş ise bu evliliği yalnızca barış için kabul eder… ama karşısına çıkan bu sessiz kızın gözlerindeki fırtına onu derinden sarsar. Birbirlerinden nefret ederek başlayan evlilik, zamanla geçmişin küllerinde alevlenen bir aşka dönüşecektir. Fakat aşkları sadece ikisini değil, tüm Karadeniz’in kaderini değiştirecek bir sırla sınanacaktır…

Bir yağmur göstergesi gibiydi. Ona olan Aşkım. Bir hayat meselesiydi. Ona olan kırıklığım. Bir yaşam sebebiydi. Ona Olan Umutlarım. Bir gül gibiydi. Ona olan tutukluğum. Burası Aynısefa Mahallesiydi. Burada Ayrılık ve Aşklar bitmezdi. Herkesin birbirine olan merhameti ise daima vardı.

İki avcunu yan yana getirip içleri yukarı gelecek şekilde açtı. Ellerini genç kıza doğru kaldırıp gülümsedi. "Kalbini avcun gibi düşün. Her şey sığmaz değil mi?" dedi genç kıza merakla bakarken. "Evet sığmaz" Selim daha fazla gülümseyip avcuna baktı. "Küçük olduğu için yanlızca bir kuş sığar, bir serçe ya da bir kelebek ne diye adlandırırsan işte. Bu kuşu yanlış kişiye uçurmamak lâzım değil mi?". Kübra soru karşısında anlamaz gibi kaşlarını çattığı halde başını aşağı yukarı salladı. "Şu zamana kadar yaptığım en doğru şeylerden biri de kalbimde ki kuşu doğru kişiye uçurmak oldu." Selim içine bir nefes çekip elini cebine attı. Cebinden küçük bir kolye çıkarıp tekrardan avuçlarını birleştirdi. İki avcunun ortasında kalan kolyenin ucunda mavi küçük bir kuş vardı. Kübra`ya uzatıp konuştu. "Umarım kalbimden uçan kuş kalbine konar Kübra." Genç kız içinde ki dürtüye engel olamasa karşısında ki gence sarılacaktı. Kübra`nın gözünden bir damla firar ederken silmedi aksın gitsin istedi. Sağ elini açıp Selime doğru uzattı, eline bırakılan soğuk küçük metale gülümseyerek baktı. "O kuş yerine konup kurulalı aylar oldu" [ Kapak tasarımı kendi şahsıma aittir. ] 🌫 Sustum satırlarca, Kalemim konuştu sayfalarca.

Camdan bir pencerenin önünde yetişmeyen boyuna rağmen uzattığı boynunun yardımıyla bakıyordu vazoda duran tek bir gül tanesi, bahçedeki gül ağacına. Kendi solmaya yüz tutmuştu; ama solacağını zaten biliyordu çünkü burası zaten solan güllerin kasabasıydı.

Unutacaksın. Unutacaksın ve mutlu olacaksın. Bunu hakediyorsun. Sen iyi birisin. Her gün yeni bir bölüm için uğraşacağım. Destek olursanız sevinirim.

Biz kavga etmedik ki barışalım, ayrılmadık ki kavuşalım.... Bizim meselemiz daha derinlerde...

Sevgisini başkasına harcamış biri sevebilir miydi tekrar? Geçmişi peşini bırakmazken önüne bakabilecek miydi? Aileden yaralı iki ruh birbirini sarabilecek miydi? “Bükre gibisin Gökşin. Onun kadar eşsiz, rahatlatıcı, dingin ama bir o kadarda yalnız.”

Bir kazayla başlar her şey. Öğretmen Elif, sisli bir akşamüstü Trabzon’un dağ yollarında arabasında sıkışır. Kurtaran ise itfaiyeci Mert’tir. Birkaç dakika süren kurtarma anı, her ikisinin de hayatında fark edemedikleri bir iz bırakır. Ne teşekkür edebilir Elif, ne de adını öğrenebilir Mert. Aradan dört ay geçer, unuttuklarını sanırken bir yangın tatbikatında yeniden karşılaşırlar. “İtfaiye”, yüksek tansiyonlu olayların değil, sade ama yoğun duyguların kitabı. Doğanın içinde geçen, gözlerdeki ışığı, seslerdeki yankıyı takip eden bir hikâye. Oku. Hisset. Yıldız ver, çünkü bu hikâye gökyüzünü hak ediyor. ⭐️ Beğendiysen… bir dostuna da öner.👈 Benimle duygunu paylaşmak istiyorsan yorum yap. 💬 Devamını merak ediyorsan takip et 👀

Mardin`di burası aşkların yarım kaldığı, genç kızların töre uğruna evlendirildiği şehir.. Azad ile Dilan bu töreye kurban gitmişti, Azad sevdiği kadın ile evlenirken Dilan acı çekiyordu.. DİLAN KOZAN,Mardin`de güzelliği ile tanınmış Dilan KOZAN, diğer lakabı ile ŞEHRAZAT, Şehrazat özgürlüğüne düşkün demekti peki Dilan bu özgürlüğe ne zaman kavuşacaktı,evleneceği adam ailesinin veremediği sevgiyi de özgürlüğüde verebilecekmiydi.. Mardinin en ün sanmış Ağası AZAD ŞAHİN bu özgürlüğü sevdiği kadına verebilecekmiydi yada bu şehrin yarım kalan aşklarına mı dönüştürecekti aşkını.. "Dilan`ım çek vur beni ama bu herif ile gitme, eğerki gidersen ben o zaman ölürüm"... Gelin beraber Mardin töresi yüzünden evlenen bu iki gencin aşkını okuyalımm. Bence kitabımı beğeneceksiniz bi şans vermeyi unutmayınn😊

Hikâyemin hangi noktasındayım bilmiyorum ama orta yerinden okuyorsun beni. Bazı adımlar atılmalı, bazı yollar yürünmeli, bazı anlar yaşanmalıydı. Bazı insanlar gitmeli, bazılarıysa kalmalıydı. Hayat bir şekilde yolunu bulmalıydı. Bir şekilde akmaya devam etmeliydi. ☆☆☆☆ Elvin Erden düğün günü sevdiği adam tarafından karnında üç aylık bebeği ile terk edilince yaşadığı şokla kaza geçirir. Kader onu Poyraz Karaaslan ile karşılaştırınca bunun gideceği noktayı ikisi de kestiremez. Kimse bilmezdi ama bir hikâye bitmeliydi ki yeni bir hikâye başlayabilsin. Bu kimin hikâyesiydi?

Belki bir iyilik, bir çocuğun hayalleriydi. Uçan bir balonda yahut çamurdan yapılmış bir oyuncakta...

“Seni kaybetmek istemiyorum.” Dudaklarının arasından dökülen kelamlar genç adamın ağır bir şekilde tebessüm etmesine sebep olmuştu. “Sen beni kendi ellerinle o deliğe soktuğunda zaten kaybettin, şimdi karşıma geçmiş seni kaybetmek istemiyorum nasıl diyebiliyorsun.?” Devran sert sesiyle konuşurken genç kız başını kaldırıp ona baktı. Kızaran ela gözlerinden bir damla yaş süzülürken sessiz kalmayı seçmişti. Zira söyleyecek bir kelamı kalmamıştı. 1970`lerde karadenizde geçen bir sevda hikayesi. Başlama tarihi: 19/03/2024

"Sevda mı?" Diye mırıldandım gözlerinin içine bakarken. Eli yanağımı okşarken, beni onayladı. "Sevda..." 🤍

Gerçek ailesini bulan Derin artık sevdayı, dostluğu, ihaneti tadacaktı. Yakında Deniz Kıyısındaki Çiçek sizlerle… Güneşli ve Çiçek Kokulu günler dilerim… *** Hikayede şiddet, küfür, argo gibi tetikleyici unsurlarda içerebilir. Lütfen rahatsız olacak, etkilenecek kişiler okumasın. Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Olan olaylar yada sözler hepsi benim hayal gücümün ürünüdür. Fotoğraf Pinterest’den alınsada, kurgunun ismi de yazımı da tamamen şahsıma aittir.

Kendimi zor tutuyordum düşüp bayılmamak için. Allah`ım bu nasıl bir şeydi böyle. "Yalvartacak mısın kendine önünde diz mi çökeyim söyle? Eğer buysa istediğin yaparım, yalvarırım Gül" Deyip kolumu tutmaya yeltendi. Bana dokunmasına izin vermeden çektim sertçe. Gözlerimde hayal kırıklığı vardı. Başıma gelmesine en çok korktuğum şey. "Sakın! Dokunma bana! Hiçbir şey istemiyorum senden yoluma çıkma yeter." Sesimdeki hiddet beni yerle yeksan etti tıpkı karşımdaki adam gibi. Daha çok yaklaştı önümde. "Ne diyorsun sen Gül? Ağzından neler çıkıyor böyle? Amacın beni çıldırtmak mı?" Gözlerinden alevler çıkıyordu sanki. Benim gönlümde çıkan yangından habersizdi. "Rahat bırak artık beni yüzünü görmek istemiyorum. Senle ben... Ne sandın ya sen beni heh?" "Ne diyorsun sen Gül!" Demesiyle dayanamadım gözlümden akan yaşa mani olmadan düştü yere. Yekta aynı hızla baktı o yaşa yüzünde anlamsız bir duygu vardı. Görüyordum hissetmek istemesem de görüyordum her şeyi. Kolumdan tuttu kendine doğru çekti her zaman yaptığı gibi ama bu sefer farklıydı artık her şey değişmişti. Kendim sert bir şekilde çektim canımın yanmasını umursamadan. "Niye böyle yapıyorsun Gül? Ne oldu birden bire? Ulan anlamıyorum kafayı yiyeceğim. Karşıma geçmiş bana git diyorsun şu söylediklerin ne demek oluyor? Bana bir şey söyle sakinleşeceğim, geçerli sayacağım bir şey?" Sakin olamıyordu ben ise çoktan yenilmiştim sesimin dahi çıkmaya dermanı yoktu. "Sana diyecek lafım yok var git yoluna, daha da karşıma çıkma bundan sonra." Dedim ifadesiz. "Gülll... Delirtme beni bak kendime sahip çıkamıyorum." Sesi haddinden fazla sert çıkıyordu. Yediremedim kendime tüm bu olanları. Gözlerimizden çıkan o alev körüklemişti yangınımı. "Gördüm sizi, gördüm tamam mı? O kadını öptüğünü gördüm." Dememle gözlerinden hızlı bir şok dalgası geçti. Artık ne anlam ifade ederdi ki bunca şeyden sonra Ah Yekta ah..... Boynumdaki kolyeyi koparıp eline verdim sertçe. Yalancısın sen yalancı...

Kendinden 16 yaş büyük bir adamla zorla evlendirilen Ilgın, nikahtan hemen önce ilk bulduğu fırsatta kaçar. Kaçmak için yardım istediği arabalardan hiç birisi durmaz. Birisi hariç. Deniz Bulut...

“Kıyamet gibi bir gece, uğursuz bir haber…”

Arkadaşlar kitabımı Wattpad uygulamasında da yayınlıyorum bazı arkadaşlarım kitabıma erişebilsin diye buradan da yayınlamaya başlayacağım.

Gençlikte başlayıp 7 yıl önce yarım bırakılan bir aşk hikayesi. Yıllar sonra yeniden karşılaşan iki eski aşık. Kırgınlıklar, pişmanlıklar ve gönül yorgunlukları her şey hala yerli yerinde miydi? Yerindeydi, peki ya aşkları o hala yerli yerinde miydi?

Ben seni aradım.6 yıl deli gibi aradım.yoktun hazal,hiç bir yerde yoktun.kafayı yedim ben ama sen yoktun!