Eşref, çocuk yaşta yetim kalmanın verdiği yalnızlıkla suç dünyasına itilmiş ve yıllar içinde suç dünyasında hüküm süren bir kimliğe bürünmüş. Onun için yetimler, kaybettiği ailesinin yerine koyduğu kardeşleri. Ancak bu aile, suç dünyasının ortasında var oluyor. Bir yanda yeraltı örgütlerinin başında olmak gibi ağır bir sorumluluk taşıyan Eşref’in diğer yanda hep istediği huzur arayışı bitmiyor. Karşısına beklenmedik bir anda çıkan Nisan ise onu tahmin edilemeyecek bir rüzgarın içine sürükleyecek.

Ölülerin sesleri ve yalvarıslarını duymaya başlasanız ne hissederdiniz? Akıl hastanesindeki kızımızın başına neler gelicek? Peki... Hastaneden çıkınca bir seri katile dönüşürse?

Hayatın stresinden ve yalnızlık duygusundan bunalan Derin, onu anlayacak, destek olacak birini yıllardır beklemektedir. Ama aradığı onu rüyalar evreninde bulacaktır. Dünyada saygınlığı ve düzenli bir hayatı olan Derin, rüyasında gördüğü turuncu saçlı bir adam için her şeyini terk etmeye hazır mıdır?

"Ne tuhaf değil mi?... İnsanoğlu kaderinden kaçtığını zannederken oysa kaderine koşarmış süveyda." ➖️ "Öldürdün beni Vera. Bir gecede bin defa öldürdün." Ölse canı bu denli yanmazdı adamın lâkin Vera canından öteydi. Şimdi nerede ne halde olduğunu bilmediği canı. Cânanı... ➖️ ➖️ ➖️ Ölümü bekleyen bir kadın. Kadını ölümün pençesinden almak isteyen bir adam. Ölüm kan ve silahların gölgesinde filizlenen umutsuz bir sevda. Ve can kırıklarıyla dolu bir hayat. Peki ya aşk, yaşamın tek gayesi miydi? Merhamet hayatın neresindeydi? Kader geçmişin düğümlerini birer birer çözdüğünde umutsuz bir aşktan geriye ne kalırdı? 🥀 🥀 🥀 ❗️Uyarı. Okuyacakların dikkatine! Kitabım kesinlikle ve kesinlikle belirli bir yaş üstü içerikler barındırmamaktadır! Ancak bazı kısımlarında şiddet unsurlarına yer verilmiştir.❗️

Bir rüya yedi saniye sürer. Peki ya o yedi saniye, gerçekliğin mühürlendiği yer ise? Annesinin kaybıyla sarsılan İnci, dağılan evliliğinin enkazından kaçarken kendini tuhaf bir uyanışın eşiğinde bulur. Her gece gördüğü rüyalar, yalnızca bilinçaltının oyunu değildir artık; onlar, başka bir dünyanın sesi, başka bir düzenin çağrısıdır. Kardelenler, bir baykuşun kanat çırpışı ve unutulmuş bir dil... Hepsi onu Moryveil`e götüren mühürdür. Yas, dostluk ve kadınların içsel dayanıklılığı üzerine kurulu bu hikâye, rüya ile gerçek arasındaki sınırları sorgularken okuru da kendi iç kapılarına götürüyor. Yedi saniye... Bazen bir ömre bedeldir.

7 gün kuralına uymanız lazım. Herkesin bir sayısı vardır. Bir zamanı, ateşin 7 günü var rüyanın günü kalmadı sevgi ne kadar güçlü olursa olsun acı çekersin. Daha acı verici bir ölüm mü tercih edersin yada daha az acı çekip mi ölmek istersin. Ne olursa olsun hepimiz öleceğiz. Ama en sevdiğiniz önünüzde can çekişirken ne yaparsınız??? Ateşler ve rüyalar

Gördüğüm rüyalar biraz değişik olduğu için paylaşmanın eğlenceli olacağını düşündüm iyi okumalar :)

Genç yaşta tarihe adını geçiren ünlenmiş boksör Kuzey Yaman Karaca Kendi halinde ama eğlenceli cıvık cıvıl Rüya Aksoy

"Her rüya bir sır saklar, bazıları ise seni hiç bırakmaz." Hayatı oldukça sıradan ilerleyen Lyris, gördüğü rüyalar ve karşısına çıkan simgelerle birlikte hiç bilmediği gizemli bir dünyanın kapılarını aralar. Bu yolculukta hem kendi geçmişiyle hem de karanlık sırlarla yüzleşmek zorunda kalacaktır.

Ela`nın rüyasından bir anlam çıkarmaya çalışmasıyla başlayan ve okulun gizli odasında saklanan defteri bulmasıyla başlayan bir maceraya hazır mısınız??

Ailesinden şiddet gören rüya,bir gün askeriyeye sığınır ve hayatı değişir...

Rüyalar kaderin yansıması mıydı, yoksa yol gösteren pusula mı? Bunu öğrenmenin tek yolu gösterdiği ışıkları takip etmekti. Peki, ya bu ışıklar sadece hayalse? Varlığından bile emin olmadığım, aylardır rüyalarımda gezen sarı gözler karşımdaydı. Mantığım imkansız kelimesini bir sinyal gibi savunsa da kalbim çılgınca görmezden geliyordu. Benim için yabancı ve bir o kadar tanıdık olan gözlerin gizemine çekilirken peşimde kol gezen gölgesiz benim gölgem olmuştu. Bilinmezlik bir viral gibi yayılıyordu ve kimin iyi kimin kötü olduğu muammaydı. Belki de bir nefes kadar yakındı. Ardından dipsiz bir kuyudan yankılanırcasına bir fısıltı işittim. "Vakit geldi."

Rüyasında bir kıza âşık oldu. Uyandığında, onun gerçek olduğunu öğrendi. Edward, geceleri 2150’ye geçen bir adam. Orada tanıştığı Nova ile bağ kurdukça, gerçek dünya ile rüya arasındaki çizgi silinmeye başlar. Ama her rüyanın bir bedeli vardır. Peki ya rüyaların içindeki geçit, seni kendi geçmişine götürüyorsa?

"Gözlerin... maviymiş." "Ne olmasını bekliyordun?" "Rüyamda siyahtı." Karanlığın mavisine hapsolmuş bir geceydi onun gözleri. Kapanmamış defterler ve yarım kalmış yüzlerin fısıltısı, her adımına eşlik ediyor; karanlık sokaklarda aldığı her nefes, yolun sonuna geldiğini anlatıyordu. Ama o son, aslında bir başlangıçtan ibaretti. Çünkü onun hikayesi, dibe doğru çekilen bir girdapta dönüp duruyordu. ---------- ❕Bu eser, "Rilan" adıyla yayınlanan ilk kitaptır; ismin, izinsiz kullanımı yasaktır.

Ya gördüğüm rüyalar gerçekse neden olmasın ki denizinde bi atlası olmasın mı

Geçmiş... Hiçbir zaman tam anlamıyla geçmiyor. Belki zamanla verdiği acı azalıyor ama hiçbir zaman oradan silinmiyor. Hep acıtmaya devam ediyor. O zaman neden `Geçmiş` diyorlar ki? Acıtıyor, kanatıyor, yoruyor... Hatta çok fazla yoruyor. Zaman ilaç olmuyor. Bunların hepsi kandırmaca. Siz kendinizi kandırmayın. Acı azalsa da izi hep kalıyor. Ben Rüya. Geçmişinden bir türlü kurtulamayan Rüya. Her gün biraz daha dibe batan Rüya. Her seferinden daha hızlı yere çakılan ama her seferinde yeniden çakılmak için yeniden kalkan Rüya. Mutlu olmak için hep daha fazlasını yapan, sevdikleri için kendini feda eden Rüya. Onca yalan, ölüm, ihanet arasında hala ayakta kalmaya çalışan ve bu kurulu düzeni bozmaya çalışan Rüya. Evet, geçmişi değiştiremem. Acı vermesini engelleyemem. Ama geçmiş yüzünden çekilen acıların hafiflemesini sağlayabilirim. Verdiğim tüm hasarı yeniden onarabilirim. Ben yapabilirim. Yapacağım... Bana acı çektiren ve sevdiklerime zarar veren herkesten kurtulacağım. Ben Rüya Kaçık. Bana yazılan ölümü kendi ellerimle durduracağım.

Boşlukta Bir Yer

Elif Asaf`ını kaybetmişti, hemde bir uçak kazasıyla. Onun gidişiyle hayatı durdu. Ruhunun rengi siyaha büründü. Fakat yıllar sonra karşısında tekrar kocasını görünce bir rüya sandı. Sımsıkı o rüyaya tutundu. Taki bütün gerçekler omzuna çökerken o rüyadan uyanmak zorunda kaldı.

“Bazen göz göze gelmek, kalbin konuşmasıdır. Ama mesafeler hep bir şeyleri eksik bırakır…” “Göz Gözeydik Ama Uzak”, bir bakışın bin kelimeye bedel olduğu, ama bir adımın hep eksik kaldığı bir hikâyeyi anlatıyor. Sessizce birbirini anlayan iki ruhun; kalabalığın içinde göz göze gelişini, ama bir türlü yan yana gelemeyişini… Bu kitap, söyleyemediklerimizle, susarak sevdiğimizle, içimizde tuttuğumuz duygularla yazıldı. Belki sen de birini uzaktan sevdin. Belki göz göze geldiniz ama… yollarınız hiç kesişmedi. O zaman bu kitap, tam senin hikâyen olabilir.

İçimdeki canavarı nasıl durdurucaktım?

Her rüyaya dalışımda karşıma tanıdık bir çift göz çıkar. Ela tonda, merhametle bakan iki göz. Yılların yorgunluğunu taşıyor ama hâlâ umut saçıyor. O rüya, benim gerçeğimdi. Kendimi en çok ait hissettiğim yer, onun gözleriydi. Kimdi bu tanıdık gözler? Hayatta ne zaman karşıma çıktı da şimdi, onu arıyorum, bulamıyorum?

Sol elinden kayan zincirin metalik sesi, boşlukta yankılandığında tüm bedenim irkildi. O ses, beynimde keskin bir çığlık gibi çınlarken gözlerimi sımsıkı kapattım ama karanlık bile beni saklamak istemiyordu. Ayak sesleri adım adım yaklaştıkça kalbim göğsümden çıkacak gibi atmaya başladı. Nefes almakta zorlanıyordum; sanki odadaki hava, onunla birlikte ağırlaşmıştı. Dizlerimin üzerinde titriyordum. ... Sol bileğimi zincirlediğinde ise eli orada kaldı. Hareket etmiyor, sadece dokunuyordu. Bu dokunuş fiziksel değil, zihinsel bir işkence gibiydi. Tam kafamın üzerine eğildiğinde, burnundan çıkan hırıltılı nefesini ense kökümde hissederken midem bulandı. O an, çığlık atmak istedim ama sesim yoktu. Yalnızca kalbimin atışlarını duyuyordum, bir de onun sessizce gülümseyen halini. Sonra, hiçbir şey söylemeden, aynı sessizlikle geri çekildi. Fakat geride, o tanıdık kokusu kalmıştı ve ben, zincire değil; o kokunun gölgesine tutsak olduğumu fark ettim.

Her cevap yeni bir soru.

Bu bir hikâye kitabı değil. Bu, bir yolculuk. Kabuslar yüzünden yıllardır uykunun düşmanı oldum. Ama sonra... o karanlıkları birer macera, birer yolculuk olarak görmeye başladım. Ve şimdi bu yolculukları seninle paylaşıyorum. Derler ki uyku, insanın ölüme en çok yaklaştığı andır. Ben sana, ölümle yaşam arasındaki o ince çizgiyi vadediyorum. Birden fazla yol... birden fazla varlık... ama tek bir bilinçaltı. Sana, kendimden bile sakladığım karanlık bir dünyayı sunuyorum. Söylesene, insanlar bir kâbustan uyandığında ilk ne yapar? Işıkları açar... Peki ya Işıklar Açılmadan Önce? Hazırsan, başlayalım. Ama unutma: Işıklar açıldığında, her şeyi unutursun. .... Kurgu tamamen bana aittir, herhangi bir kopyalama işleminde yasal işlem başlatmaktan çekinmem.

GERÇEK AİLEM KURGUSU 17 yaşına yeni girmiş Rüya`nın doğum günün de üvey olduğunu öğreniyor tatlı cıvıl cıvıl kız enerjisi okumaya hazırmısınız