Eğitim bittiğinde hepimiz dışarı çıkmıştık. Soğuk rüzgâr yüzüme çarpıyor, nefesim yanaklarımda buhar oluyordu. Eğitmenler kendi aralarında konuşuyor, bazıları notlarını gözden geçiriyor, bazıları da bitkin hâlde kenara çömelmişti. Sonra bir anda herkes sustu. Aslan gelmişti. Sanki hava bir ton daha ağırlaşmıştı. Eğitmenlerin önünde durdu, ellerini cebine sokmadan, kollarını bağlamadan… hiçbir güç gösterisine ihtiyaç duymadan sadece varlığıyla ortamı ele geçirdi. “Bugünkü performansınız…” Sesi soğuk bir metal gibiydi. “…sahada hayatta kalmanız için yeterli değil.” Kimse konuşmadı. Nefes bile alınmıyordu. “Asıl eğitim bittiğinde,” diye devam etti, “her birinizi suç oranı yüksek, yozlaşmış bölgelere gönderecekler. Bilgi toplamak, yerel bağlantılar kurmak, bazılarını buraya çekmek için.” Eğitmenler bile hafifçe irkildi. Aslan bakışlarını kalabalığın üzerinde gezdirdi ve gözleri bir anlığına benle kesişti. O bakış, “sen devam etmeyeceksin” diyen bir bakıştı. "Göğsümde bir şey sıkıştı ama geri adım atmadım. Direkt konuştum: “Eğer bulmam gereken kişi buna değiyorsa, cehennem bile olsa oraya gitmeye razıyım.” O an… Aslan’ın çenesindeki kas öyle bir gerildi ki, bunu yüz metreden görebilirdiniz. Bir adım attı. Yakındı. Tehlikeli yakın. “Yine başladın,” dedi nefesini kontrol etmeye çalışır gibi. “Ada Karasoy Konuşma şeklin var ya… sanki ‘bir an önce gebermek istiyorum’ demenin edebi bir versiyonu gibi Tüm kalabalık gerildi. Eğitmenler bile geri çekildi. Aslan devam etti, sesi bu kez daha düşük, daha keskin, daha kişisel bir tona kaymıştı: “Gerçekten oraya gitsen bile onu göreceğini mi sanıyorsun?” Gözleri gözlerime kilitlendi. “Yüzünü bile görmediğin biri için fazla iddialı sözler bunlar.” Bir adım daha yanaştı, sesini biraz daha alçalttı: “Emin ol… kocan tam karşında dursaydı, ruhun bile duymazdı.”

Düşman ailenin en büyük oğlunu öldüren Valeska Arsen, ailenin en küçük çocuğu ile İspanya`da karşılaşırsa ne olur? "Sen benim kör noktamsın Valeska. Delicesine sevmek istediğim ama gururun izin vermediği kör nokta."

Güneşli bir gün ne kadar hızlı kararır? Ya da... Herkese görünen güneş biri için ay olabilir mi? Gökyüzüne baktığında güneşi gördü ama içi ayı yaşadı. Onun için günler hep karanlık, güneş hep aydı. Bu bir masalın savaşın aslında, varlık içinde yokluk çeken bir masal. Bir varmış bir yokmuş ... Bu sözlerdeki gibi biri varmış ama yokmuş. Çokça okunan bu masalın ardında saklanmış ruhlar varmış.

Laçin TOMRİS ve Pamir Lev SVYATOSLAV geçmişte farklı yönlerden zarar görmüş iki kişi...     Hayatları çok farklı gibi görünse de aslında aynı merkezden çıkan bir kötülüğün kurbanları. İlk başta birbirlerinin düşmanı olduğunu sanıyorlar. Ama sonradan fark ediyorlar ki... aynı karanlıkta savaşıyorlar. BU KURGUDAKİ KİŞİ, KURUM VE KURULUŞLARIN GERÇEKLERLE BİR İLGİSİ YOKTUR. HERHANGİ BİR BENZETME TESADÜF OLARAK NİTELENDİRİLİR. KİTABIN TÜM HAKLARI SAKLIDIR.

“Hasiktir, Logan! Hani çocuk ölmüştü?” Az önce evde Türkçe konuşan adam şu an ona bağırıyordu. Uzaktaydı fakat yakalanamayacak kadar bir uzaklık değildi bu. Umay adamların elindeki silahları görünce cadde boyunca koşmaya başladı. Adamların hepsi Umay’a bakıyordu. “Bu küçük bize sorun çıkarır mı?” “Sanmam Yegor. O sadece küçük bir kız, bunları unutacaktır.” dedi Logan arkasına bile bakmadan koşan Umay’a bakarken. Logan yanılıyordu. Umay’ın yeni tanıştığı bir duygu vardı. O da intikam duygusuydu. Umay bir ara sokağa girdiğinde dinlenmek için duraksadı. Gözyaşları koşarken akmaya başlamıştı bile. Elini cebine attı. Yarısı yanmış mendili çıkardığında o an içinde bir öfke belirdi. Burnuna götürdü mendili ve kokusunu içine çekti. Biraz olsun babasının kokusunu alıyordu. “Bugün size yaşatılanları unutmayacağım baba.” dedi boğuk çıkan sesiyle. Ailesinin intikamını alacaktı.

Beş Aile. Beş Varis. Bir Masanın Etrafında Kurulu Düzen. Ve O Düzeni Yerle Bir Edebilecek Bir Sır. Yeraltı Dünyasının Görünmeyen Tahtında Oturan Demir Sofra, Türkiye`nin En Köklü Beş Ailesi Tarafından Yıllardır Yönetiliyor. Güç, Kanla Yazılıyor; Sadakatse Korkuyla Sağlanıyor. Her Birkaç Yılda Bir Varisler Seçiliyor. Kurallar Belli. Ta Ki Biri O Kuralları Çiğneyene Kadar. Aşk,mantık,intikam,ihanet ve daha fazlası, kadim bir efsanenin gölgesinin ardında tekrardan yazılıyor. Beş Taşın biri düşerse, kalan dört parçalanır. Güvenin olmadığı bir dünyada, aşk en büyük risktir.

Yıllar sonra özgürlüğüme kavuşmuştum. Babamın aşırı korumacı davranışlarından kaçmak için bir bahanem oldu. Ülkedeki tüm kaliteli okullardan atılmak. Sonunda yurt dışında okuyabilecektim. İtalya`ya geldim. Yeni sınıf arkadaşlarımla beraber hoşgeldin partisi için bir gece kulübüne gittik. Alkolü kaldıramadığımı bilmeme rağmen bana ikram edilen tüm içkileri içtim. Lanet olsun ki doğru düzgün yüreyemiyordum bile. Sonra ne mi oldu? Ayaklarımda hissettiğim sıcak dokunuşlar ve ardından mermi sesleri. Gözlerimi açtığımda karşımda benim en köklü Rus mafyası Sokolov`un kızı olduğumu bilmeyen tehlikeli ve vicdansızlığıyla nam salmış İtalyan mafyasının lideri Lorenzo Moroni duruyordu.

Her gün doğan Güneş abisinin ve babasının ölümünden sonra Bade Aksa Kozlov için doğmadı çünkü onu çıkarları için değil gerçekten seven insanları kaybetti. Kaybedişinin ardından onun en büyük destekcisinin büyük bir mafya lideri olduğunu henüz bilmiyordu.

Kanlarının rengi de karaydı, kalpleri gibi. O karalık etraflarındaki herkese bulaşıyordu, özellikle sevdiklerine.

Закон улиц |Sokakların kanunu Barmen sıradan bir kız ile yabancı bir adamın yolları kesişir…