Birbirinden korkunç hikayeler...

Bu bir bitiş ya da intihar hikayesi değil. Bu bir başlangıç,doğum hikayesidir. Evrenin en sessiz çığlığıdır bu. Uçurumdan düşmeyi beklerken yükselmeye başlayan bir ruhun hikayesidir bu. Freya nın ölüm sandığı şeyin,aslında kendisiyle ilk kez yüz yüze gelmesidir. Peki sen? Sen ikinci şansın olsa ne yapardın? Az da olsa klişe ve düz hikayelerden sıkıldıysan benim dünyama göz atabilirsin. Kim bilir belki kendine ait bir şeyler de bulursun.

Onun gerçeği sandığımdı. Benim ise en büyük yanılgım.” Bora’nın hayatı, tekerlekli sandalyesinden ibaret değildi. Asıl felç olan, ruhuydu. Ve bunu gizlemek için herkese bir yalan sattı. İnandırıcı bir yalan. Yaralı bir adam maskesi… Ama hiçbir maske sonsuza kadar durmaz, biri gelip dokunana kadar. Efil, güvenmeyi unutmuş bir kadındı. Geçmişi sırlarla örülü, sessiz çığlıklarla doluydu. Ama Bora’yla tanıştığında, geçmişi artık geçmiş kalmadı. Aşk mıydı bu? Birbirine tutunmaya çalışan iki kırık ruhun oyunu mu? Yoksa sadece… Gerçek gibi görünen bir yalan mıydı her şey? Bu hikâyede herkesin bir sırrı var. Ama bazı sırlar…

Elif Asaf`ını kaybetmişti, hemde bir uçak kazasıyla. Onun gidişiyle hayatı durdu. Ruhunun rengi siyaha büründü. Fakat yıllar sonra karşısında tekrar kocasını görünce bir rüya sandı. Sımsıkı o rüyaya tutundu. Taki bütün gerçekler omzuna çökerken o rüyadan uyanmak zorunda kaldı.

Bengi Hira bir anda yok oldu… Ne bir iz bıraktı ardında, ne de bir veda. O bile anlayamadı nasıl silindiğini insanların arasından. Ta ki, bir gün boşluktan yere çakılan bir kızın bedeninde gözlerini yeniden açana dek! Şimdi bir yabancının bedenindeydi. Bir hayatın içine düşmüştü ama bu hayat ona ait değildi. Ya da… belki de her şey onunla başlıyordu. Zihnindeki boşluklar her geçen gün yavaşça dolarken, hem bedenini kaybettiği gerçeğiyle yüzleşti hem de onu ölümün kıyısına sürükleyen karanlığın izini sürmeye başladı. Bengi Hira, hem bedenine girdiği genç kızı aşağı atan kişiyi bulmak, hem de kendi geçmişinin kayıp parçalarını birleştirmek zorundaydı. Ancak unuttuğu her an geri geldiğinde, kalbinde büyüyen şey sadece acı olmadı… Gözleri karanlıkla doldu. Artık sadece bir arayışta değildi. Bu, intikamın yankısını taşıyan bir uyanıştı. Kaybettiklerini geri alabilmek için, ruhunun ne kadarını feda edeceğini henüz bilmiyordu. Ama bir şeyden emindi: Unutulmuş her şey eninde sonunda acıyla geri dönerdi. Ve bazı hatıralar, ikinci bir ölümü kaldıramazdı.

“Herkesin bir hayvanı vardı. Bir ruhu. Ama Lirien’in ruhu kırıldı. Yarı insan, yarı gölgeye mahkum bir sır… Sessizliğin ardındaki yalanlar, eski lanetler ve unutulmuş savaşlar gün yüzüne çıkıyor. Onunla bağ kuran, ya yok olacak ya da sistemi yıkacak. Ruhkıran, bir ruhun parçalanışının ve yeniden doğuşunun hikayesi. Karanlıkla dans edenlerin, sınırları zorlayanların ve kaybolanların kitabı.”

Yıllar önce bir yanardağı patlar ve bir figür Finaliya diyarına ulaşır. Herkes şaşkındır. Cehennem ve Cennet olarak bölünen Finaliya Diyarı, yüzyıllar sonra 20 yaşındaki genç bir kız olan Mavera için dönemden geçecektir. Ya da Baritan isimli bir krallıkta, lavların arasına karışmış o adamın yanında soluğunu alacaktır. " Bazen o ruh dediğin varlık, senin en büyük cesaretin olur ama unutma, o ruh sana ölümün kokusunu tattıracaktır..."

Bazen bir kurşunla ölürsün. Bazen bir gözyaşıyla yeniden doğarsın. Bir adam öldü, sonra bir başka adamın bedeninde yeniden uyandı. Ama bu, ikinci bir şans değildi... Bu, cehennemle yapılan bir hesaplaşmaydı.

Bin yıl önce karanlıkla yapılan bir antlaşma, dört krallığın kaderini mühürledi. Artık gölgeler sadece geceye değil, insanların kalbine de hükmediyor. Efsaneye göre bir “Ayrık Ruh” bu laneti bozabilir. Fakat bu ruh, bir çocuğun bedeninde yeniden doğmak zorundadır. Ana karakterimiz, geçmişini hatırlamayan bir genç kız olan Lira, kendi kimliğini keşfederken dünyanın kaderini değiştirecek sırları da açığa çıkaracaktır.

"Biz ruhları aynı iki insanız kömür gözlüm "

Güç içindeyse, onu bastıramazsın. Karanlık gözlerini dikerken, ışığın seni yakabilir. Alyssa’nın hayatı, içindeki kadim ejderhanın uyanmasıyla sonsuza dek değişir. Onunla bağ kuran tek kişi, öfkeyle hareket eden bu varlığı kontrol altına alabilecek mi? Yoksa en yakınındakiler, en büyük düşmanlarına mı dönüşecek? Aşkın gölgeleri, ihanetin kıvılcımları ve patlamaya hazır güçler arasında Alyssa kendi yolunu çizmek zorunda. Ama bu yol, ya kendini yok ederse? Savaş yaklaşıyordu. Alyssa bazıları için hedef bazıları içinse umuttu. Bağlar kurulur. Sırlar açığa çıkar. Ve ışık her zaman aydınlatmaz… Bazen yakar.

Asterlin... Unutulmuş çağların, kayıp ilmeklerin ve yarım kalan yeminlerin diyarı. Işıkla yoğrulmuş bedenler, Kendi karanlıklarında yolunu kaybetmiş varlıklar, Ve fısıltılarla yankılanan eski ağıtlar... Şimdi o dokunun iplikleri yeniden geriliyor. Sessizlik, yerini çatlaklara bırakıyor. Çünkü her evren... Kendi ağrısını bir gün yeniden hatırlar.

Rüyamdan uyarlanarak kurguladığım bir kurgu umarım beğenirsiniz iyi okumalar.

☆☆☆ Elimde tuttuğum kitaba ve boynumdaki kolyeye baktım tereddütle. "Ne yani şimdi bu kolyeyle kitapların içine girip ve oradaki ruhları toplamam gerektiğini mi söylüyorsun." Başını yaşlı bedeninin izin verdiğince sallayıp elimdeki kitabı işaret etti tekrar. "Evet. Ama aslında ruhlardan çok burçların ruhlarını toplayacaksın. Seninle birlikte 13 burç olmalı. Onları bulmalı ve başlayan bu savaşı durdurmalısınız. Tabi eğer başaramazsanız insanoğlunun sonu yakın demektir" Ne yani şimdi ben boynumdaki kolyeyle bu elimde tuttuğum kitabın içine girip ruhları pardon burçları mı toplayacaktım!? Hem de insan olanlarından! ☆☆☆ *(KİTAP BÖLÜMLERİ HER GÜN- 20. Bölüme kadar-YAYINLANACAKTIR.) *(KİTAP BÖLÜMLERİ EN AZ 8000 KELİMELİK OLACAKTIR.) *(KİTAP TAMAMEN ŞAHSIMA AİTTİR. HERHANGİ BİR TAKLİT VE CÜMLELERİME KADAR İZİNSİZ KULLANIMDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR. KİTABIMI BAŞKA BİR UYGULAMADA GÖRÜP BENİ HABERDAR EDERSENİZ ÇOK SEVİNİRİM.)

Mutlu sonlar bekleyenler boşuna hevesiniz. Yarım kalmışlık, umutsuzluk ve Küçük Kara Köpek ruhunuza fısıldarken ne kadar aydınlık olduğunuz bizim umurumuzda değil. Dibe hoş geldiniz.

Hiç doğmamış yaşamları duydunuz mu ? Bir bedende sıkışmış iki ruhtur onlar Bazen asi sosyal medya fenaomeni olan büyük abla bazen yeni yazar olan kütüphanede çalışan bir kardeş. Peki aşk yazarın kapısını çalarsa bir imza gününe giderken havalimanında tatlı ve sevimsiz bir karşılaşma yaşanırsa yazarın başına ne gelecek. Havalimanda çalışan polis durumu anlamaz ve yazarın kalbini kırarsa. Tüm bunlar bu kurgunun içinde Yazar notu ( bu çok eski bir kurgumun yeniden düzenlenmesiyle üniversite değilde meslekleri ele almış seviyedir. ) " İzin peşinden gelen dumanın hikayesi"

İşlediği suçlar sebebiyle hapse girmemek için Ruh ve Sinir Hastalıkları hastanesine yatırılan Kuzey; terasa çıkmak sebebiyle odasından kaçtığı bir gün, doktoruna yakalanmamak için bir odaya girer. Fakat o odada bir enkaz saklıdır. Kurtarmak, küllerinden yeniden doğurmak isteyeceği genç bir kızla tanışacaktır. İki zıt insan, iki zıt kutup, iki zıt yön. Ve kayıp bir pusula. *** Aptal gibi arkadaşlığımızın aşka dönüştüğü bir ilişki sanacaktım ilişkimizi. O beni kandırmıştı, yalan söylemişti. "Neden araştırmadın? Bunu yapabilecek gücün varken neden beni araştırıp kendin bulmadın, Kuzey?" "Başta çok yoğundum, fırsatım olmadı. Sonrasında da senden hoşlanmaya başladığımda korktum. Doğru olmasından korktum. Ya da daha kötüsü, doğru olmamasından. Çünkü bunun vicdani yükü çok ağır, Badem. Şu an altında kaldığım yükü belki tahmin edersin ama anlayamazsın. Ben mafya değilim ama kötü bir adamım. Kötü adamlar da korkar, sevgilim." Kötü adamlar da korkar. *** *Yoğun miktarda küfür bulunmaktadır, rahatsız olacak kişilerin en başından hiç okumamasını tavsiye ederim. *Cinsel içerikli sahneler uyarıyla beraber bulunmaktadır. *"Kayıp Pusula" adıyla yayınlanmış İLK KİTAP. |1 Mayıs 2021|

Bir gün öldüm. Her şey son bulacak sanıyordum ama yanılmışım. Bir hayalettim artık.

Bir şarkı vardı. Diyordu ki; İçinde aşk var, yüzünde kin. Yüreğine sor bu da kim?.. Gerçek olamayacak kadar güzel ve hüzünlü bir şarkıydı benim için. Evden dahi çıkmayacak kadar asosyal olan bir kız neden aşk şarkıları dinler bilmem ama yüreğimdeki acıyı o şarkılar yatıştırır, dinlendirirdi. Evden ilk çıktığımda beş yaşındaydım. Şimdi yirmi iki yaşındayım, hayattan ölümüne korkar ondan kaçar dururdum. Tabii Allah`ın sopası yok ama her şeyin bir bedelinin olduğunu söylerler. Geç ama zor bir şekilde bedelimi ödediğimi düşünüyorum. Hayatıma bir daha eskisi gibi bakamamak da yanında ekstra kupon tarzı bir şey. Ben İzel Güneş. İlk defa evimden çıktım ve bu benim sonum oldu...

🔮 Ana karakter, kaotik bir dünyada doğar. Bu dünyada herkesin acıları bir “gölge” olarak dışa vurur. Her gölge, sahibinin bastırdığı duygulardan beslenir. Ana karakter, çocukken bu gölgeleri emen nadir bir varlıkla birleşir. Herkesin gölgesini içine çeker ama kendi gölgesi gittikçe büyür. Yıllar sonra, kendi gölgesi bir canavara dönüşmek üzereyken, karakter başka bir evrene geçiş yapar: burada insanlar gölgelerini dansla, yazıyla, duvarlara çizerek kontrol altına alır. O da kendi gölgesini yazıya dökmeye başlar — ve gölgesi küçülmeye, ışığa dönüşmeye başlar. Bu yolculukta, hem kendini hem başkalarını dönüştürür. Ama sonunda şunu fark eder: Gölge olmadan ışık olmazmış. Açıkçası ilk kitabım nasıl olacak hiç bilmiyorum ve kendi hayatımı anlatıyorum en azından değiştirerek umarım beğenirsiniz

Yıl 1093. Karanlık, dağların ardından sızan bir zehir gibi ülkeye yayılmaktadır. Krallığın kuzeyinde, dağların gölgesinde yükselen Arvedon Dükalığı, taht kavgaları, ihanetler ve kadim sırlarla sarsılmak üzeredir. Genç bir asilzade olan Alaric, babasının esrarengiz ölümünden sonra miras aldığı kaleyi ve unvanı korumak zorundadır. Ancak ona miras kalan yalnızca taş duvarlar değil... geçmişin gömülü lanetleri ve eski kan yemini de uyanmak üzeredir.

“Kalbin çok hızlı atıyor bayım. Bir mermiden bile daha hızlı…” “Bende mermi etkisi yaratıyorsun demek ki…” ———————————— "Sen benim sadece bir parçam değil, sen benim her zerremsin. Her hücrem sensin. Ben tamamen senden ibaretim. Seninleyken adım gibiyim, yanıyorum. İçimde bir sen var... beni ısıtıyor hatta yakıyor. Ama seni de yakıyor." ———————————— Yalanların yaşadığı doğruların ölmeye yüz tuttuğu bir hikaye... Her şey ortaya çıkacak! Ateş`ten bu çember hepimizi yakıp yıkacak. Bizler küllerimizden doğacak olanlarız!🔥 ———————————— Hayatım bir korku filminden farksızdı zaten. Ruhum cinayete kurban gitmişti. Ama bir cinayete katilin en yakınıyla beraber tanık olmak! İşte bu her şeyin tamamen bittiği noktaydı o anda. Ama ne derler bilirsiniz `Her son bir başlangıçtır` ———————————— "Bir insan daha kaç yerden kırılabilir? Bir ruh daha ne kadar parçalanabilir? Ölü bir ruhu bile nasıl hala öldürmeye çalışabilirler!? Daha ne kadar sürecek bu eziyet, daha ne kadar çekeceğim ben bu hayatı. Dönüyor, durmuyor. Sanki beni her defasında daha da sert düşürmek için çabalıyor" diyebildim gözyaşlarımın arasında. "Düşmek bir yana dursun, ben olduğum sürece bir daha asla üzemeyecekler seni. İzin vermem buna. Parçalanmış kalbini iyileştiremem ama senin için kendi kalbimi söker takarım sana. Sen benim hem gündüzüm hem gecemsin. Ancak kalbim sende atarken ben nefes alabilirim. Sen benim her şeyimsin lan" diyerek kendine çekti beni. Sıkı sıkı sarıldı sanki bir daha hiç bırakmayacak gibi. Ona tutundum sadece. Yaşamak için aşık olduğum adama tutundum sadece. Nefes alabilmek için ona tutundum... ———————————— Tüm hakları saklıdır, bana aittir. En ufak bir parçasının, detayının (ç)alınması durumunda dava açarım, bilginize :)🪐

"Aslında her şey basitti. Sadece biz uygun açıdan bakmıyorduk... Göremiyorduk... Ama artık görebiliyorum... bu konuda daha da uzmanlaştım. Her şeyi anlayabiliyor ve çözebiliyorum. Onlar beni yanlış tanıdılar... artık hiç tanıyamazlar... Çünkü değiştiğimi bilmiyorlar. Ne kadar güçlendiğimi bilmiyorlar... Görmüyorlar..." "Belki bir dönem onların tarafındaydım. Ve şimdi geri dönüyorum. Ama dost olarak değil... Onlara göstereceğim... karşımda diz çökecekler... belki kaçacaklar ama nereye gideceklerini biliyorum. Ne yapacaklarını, kime gideceklerini biliyorum. Köşeye sıkıştıkları zaman yalvaracaklar... ama işe yaramayacak... yaptıklarının hesaplarını verecekler!" "`Ne kadar yakından bakarsan... o kadar az görürsün... uygun açıyı bulduktan sonra her şeyi görebilirsin...` Ah, onun şu sözleri... Bana tüm yolu gösterdi... Teşekkür ederim..." "Ben eski büyükler üyesi Mira. Onlara karşı kaybetmeyeceğim... Bu savaşta ben kazanacağım... belki bizim yerimize birisini buldular ama bu beni durdurmaya yetmez..." "Geliyorum... Hem de hiç olmadığı gibi..." * * * " Ah, benim sevgi dolu koruyucu meleğim... keşke beni görseydin..."

"Dünya`nın solgun ışıkları söndüğünde, ruhlar yıldızlararası bir yolculuğa çıkar ve yeni bir gezegenin şafağında yeniden doğarlar."

Zamanın ve mekânın ötesinde, kaybolmuş ruhlar bir araya gelir. Alaz, Ravin ve Nir, içsel çatışmalarla, kaybolmuşlukla ve yeniden doğuşla yüzleşirken, birbirlerinin yansımalarında kaybolurlar. Karanlıkla barışıp ışığı keşfetmek, aslında bir bütünleşmenin, iyileşmenin yoludur. Işık ve karanlık arasında, gerçek ve yansıma arasındaki sınırlar bulanıklaşırken, bir soruya yanıt ararlar: Gerçekten farklılar mı, yoksa sadece birer yansıma mı? Bir yolculuk, bir birleşme, bir keşif...