Ailesini kaybetmiş olan Özge oldukça zengin olan teyzesinde kalır. Ama para mutluluğu satın almaz. Özge sınıfında dışlanır ve köle muammelesi görür. Fakat Özge arkadaş canlısıdır. Herkesle arkadaş olabilir. Yolda yürürken gerçek ailesi Hilal ile karşılaşır. Her şey hızlı gerçekleşir. Özge artık paha biçilemez bir hayattadır.

"Beyaz laleler mi?" "Evet beyaz laleler Bal" Söylediği cümle duraksama sebep olmustu beyaz laleler tesadüfdür diye fazla üstünde durmamıştım fakat Balı da biliyor bu olabilir miydi gerçekten o kisi benim geçmişim olabilir miydi "Sen" dediğimde Kaşlarım benden bağımsız çatılmıştı "Karan Demir Alkın"

Sevdiğim birine onu sevdiğimi söyleyemeden ölecek olma düşüncesi beni kapana kısılmış gibi hissettireceğinden hislerimi kendime saklamaz söylerdim. Sanırım o yüzden ağzımdan çıkanları kulağım duyduktan bir süre sonra idrak edebilmiştim. Dur durak bilmeden rezil oluyordum resmen. "Merih ne yaşansın istiyorsun? Heyecandan bayılayım mı kollarında? Çok sevmekten öldü diyecekler sonra hakkımda." Ben söylediklerimin şokuyla bir karış açık ağzımla ona bakarken bu sefer durmadı. Eğilip alt dudağımı iki dudağının arasına alıp içine çekerken bütün vücudum elektrik akımına kapılmış gibi ardı ardına titremeye başladı. Sıcak dudakları heyecandan kuruyan dudaklarımı sırayla içine çeke çeke öperken olayı kavramam uzun sürdüğünden ufacık ısırıp ona karşılık vermem gerektiğini hatırlattı bana. Dudaklarım sözsüz emriyle harekete geçti, üst dudağını onun bana yaptığı gibi dudaklarımın arasına hapsedip öptüm. İstediği karşılığı alan Merih`in dudakları dudaklarımın üzerinde arsız bir gülümsemeyle gerildi. Farkında olmadan kıkırdadım. Sarhoş gibi hissediyordum. Beynimin içinde gri bir sis bulutu vardı ve zevkle beni ele geçirmiş gibiydi. Kasıklarımda toplanan şehveti görmezden gelmek eziyet gibiyken bacaklarımı dizlerimden kırıp kendime doğru çekerek birbirine bastırdım. Hareketimi hisseden Merih ağzımın içine doğru öpüşmemizi kesmeden inledi. Onu deli gibi istediğimin farkına varmış mıydı?

Alisa, babasıyla ettiği büyük bir kavgadan sonra bir inat uğruna şatafat dolu hayatını bir kenara bırakarak okuluna en yakın mahallede ev tutar. Fakat mahalleye ayak bastığı ilk andan itibaren ne mahalleyle ne de mahallenin abisiyle yıldızları uyuşur. |Mahalle kurgusudur|

Bir çatışmadan kaçarken yanlış kapıya sığınır ama kapının arkasındaki türkieyinin en tehlikeli mafyasıdır

Yıllar önce birbirine bağlanmış iki yürek yanlış bir anlaşılmanın kurbanı olmuştu. Birbirini dinlemeyen iki insan kendini yılların yalnızlığına mahkum etmişti. Yalnış anlaşılmalar zamanla yerini pişmanlığa bırakır. Gerçekler bir bir gün yüzüne çıkar. Bir yanda buruk bir kalp bir yanda hayal kırıklığı. -Üstümüze kar yağıyordu. Omzuma kartopu yiyince karın etkisinden çıkıp kar topunun geldiği yöne baktım. Görüntü hiç şaşırtmıyordu. Elinde kartopuyla bana gülerek bakan bir adet Barış duruyordu karşımda."Öyle mi?"dedim. "Öyle." Sen görürsün bakışı atıp yere eğildiğim gibi elime biraz kar aldım ve ona şekil verme gereği bile duymadan kafasına attım. Daha doğrusu fırlattım. Attığım kartopundan son anda kurtulmuştu. "Bakıyorum da geçen seneye göre paslanmışsınız Melis Komutanım!"bu dediğine güldüm. "Orası hiç belli olmaz Barış Komutanım."dediğimde güldü.

6 yaşında yaptığı hata yüzünden tüm hayatı mahvolur ama buna rağmen dimdik ayakta durmaya çalışır. Ama günlerden birgün başına daha da kötü olaylar gelir tam dibe battığını hissederken bir lider çıkagelir küçük kızın hayatına. İşte o zamandan sonra asla hayatı eskisi gibi olmaz ama kız bundan çokta şikayet etmez. Çünkü çıkagelen lider ona tekrardan defalarca kez gerçek gücünü gösterir. Her ikisi de birbirinin hayatına ışık olur.

"Mürekkep bitti ,zincir kırıldı beni sana bağlayan halat kör bıçaklarla kesildi"..

O gün Kim Taehyung, senelerdir aradığı şeyin ayaklarına kadar gelmiş olduğunun farkındaydı. Jeon Jungkook ise hiçbir şeyin bilincinde değildi. Sadece karşısındaki garip resim hocasına güveniyordu… Belki de güvenmekten fazlası, farkında olmadan ona kapılıyordu. Kırık duvarlarım var. Kendimi hapsettiğim… Ellerimde, ruhum kadar katran karası karalamalar. Bu dikenli yalnız bahçede, mor menekşeler solup gidiyor— ciğerlerime çektiğim nefesler gibi. Adın ne, yabancı? Kimsin sen? Verecek bir cevabım yok. Yaprakları azalan bir takvim gibiyim. Kırık duvarlarım var sadece. Avuçlarımda yelkenliler… Saat on ikiyi vurduğunda “sensiz bu dünyayı sevemiyorum” dediğim vakitler var. Hapsolduğum kumdan kaleler… Kimim ben, yabancı? Gülümseme bana. Işık olma bana. Bir ismim yok ya da bir benliğim. Kırık duvarlarım var. Solmaya yüz tutmuş menekşelerim.

Yetimhane’nin soğuğu, sokağın karanlığı… Altı kişiydi onlar, altı çocuk… Engin ve ablası Selma, Eylül, Aslı, Burak ve Ahmet.. Yetimhane de kesişen hayatları ve Selma’nın ansızın gelen ölüm haberi bu altı küçük çocuğu sokağın acımasız kollarına itmişti. Olaylar hiçte sandığınız gibi değildi. Sokak karanlık yetimhane soğuktu… Peki Selmaya gerçekte ne olmuştu ? Dram, arkadaşlık, hayatta kalma mücadelesi ve yer yer güldüren Yetimhane sizide onlar gibi bu karanlık ve dipsiz kuyuya çekecek.

Sıraç pişmanlığın ve yaptığı hataların ağırlığı altında kalmıştı, Feride ise geçte olsa masumluğun ve anlaşılmanın hazzıyla rahatça bir nefes aldı. Kader ağlarını ikisi içinde örmüştü. Biri ateş diğeri suydu günü geldiğinde mutlak sonları ateş suya karışacaktı.

Yazılan yazıda hiç bir karekter ve olaylar gerçek değildir.hobbit ve yüzüklerin efendisine olan hayranlığımdan yazılmıştır.benzerlik yok denilecek kadar azdır. Farklı vadilerden kayıp eşyayı bulmak için yola çıkan üç komutan beklenmedik olaylar ile karşılaşırlar,ne yapacaklarını bilemeyen komutanlar görevlerini yerine getirilmesi gerektiğini bilirler ancak yaşanılan olaylar istedikleri gibi gitmeyecektir ve geri dönmek istediklerinde dönecek bir vadileri,krallıkları halen yerinde duruyor mu?...

“Kanunu yazan kalem, vicdandan nasibini almamışsa; her satır, suçun manifestosudur.”

533: Merhaba. 533: İdil. 560: Merhaba Ilgaz 533: Napıyorsun 560: Öyle oturuyorum sen 533: Oyun oynuyorum 560: İyiii 560: Ne oynuyorsun 533: Pubg mobile 560: Güzell 533: Sen bir şey oynuyor musun 560: Pubg mobile oynuyordum sonra bıraktım 560: Şimdi FC Mobile oynuyorum ama giremiyorum derslerden dolayı 533: Hiç oynamadım 560: Öğretirim:) 533: Bakarız 560: Aynen

Bir damla kan uğruna birleşen iki hayata intikam yemini dahil olursa. *** Düşman aşiretin kızıyla bir dama kan uğruna evlendiği için kızın konağa geldiği gün Mardini terk eden adam.. Düşman aşiretin oğluyla bir damla kan uğruna evlendiği gün evlendiği adam tarafından terk edildiği için intikam yemini eden kadın.. *** Başlama tarihi; 09.04.2025

Arkadaşlıkları bir gruptan çok daha azı. Hepsi bambaşka kişiliklere ve hayatlara sahipler ama bir şekilde arkadaşlıklarını sürdürmeye devam ediyorlar. Günlük yaşamları ve birbirleriyle olan ilişkileri devam ettikçe birbirleri hakkında daha fazlasını öğrenecekler.

Bir Bedel Meselesi

"Bir Demet Papatya" İmtihanlar, en beklemediğimiz anda karşımıza çıkar. Mihri’nin yolu, hayalleri ve kalbinin en derin köşesinde sakladığı umutlarla doludur. Ancak genç bir hafizenin sessiz dünyası, istemediği bir nişan ve aldatıcı bir insan olan Cengiz’in karanlık gölgesiyle sarsılır. Mihri, kendi ailesinin bile ona sırtını döndüğü bir anda, hayatının en zor kararını vererek kendini yeniden bulmak için uzaklara gider.. Ama papatyalar yalnızca bir kaçış değil, aynı zamanda kaderin bir davetidir. Mihri, Tarık’la – Geçmişinden ve inançsızlığından kaçan bir yabancıyla – burada tanışır. Ancak bu masalsı karşılaşma, beklenmedik engellerle sınanır. Aşk, inanç ve sabrın sınandığı bir hikaye. Mihri ve Tarık’ın yıldızlarla yazılmış kaderlerini okumaya hazır mısınız? "Bir Demet Papatya", bir papatyanın narin yapraklarında filizlenen büyük bir aşk hikayesini anlatıyor. Ay ve güneşin eşit olduğu gün, kalpler de eşitlenebilir mi?

Yıllar önce timini kaybeden eski asker Tuğba Karayel, artık bittiğini sandığı geçmişle yeniden karşı karşıya kalır. Devlet, geçmişte yaşananların arkasındaki Mazur’un tekrar hareketlendiğini fark edince Tuğba’ya yeniden görev verir. Göreve, hem kendi ailesiyle ilgili karanlık bir yüke sahip hem de Tuğba ile arası geçmişten beri sorunlu olan Kıvanç Atasayar eşlik eder. Soru işaretleri çoğalırken, hem Tuğba hem Kıvanç, sadece bir suçlunun değil, kendi geçmişlerinin izini sürmek zorunda kalır.

Bazı sırlar, kan kadar derindir... Demir ve İnci Kâinat, biri polis diğeri avukat olan çift yumurta ikizleridir. Birbirlerinden farklı yollar seçmiş olsalar da, adalet duygusu onları aynı noktada buluşturur. Şehirde ardı ardına organları alınmış çocuk cesetleri bulunmaya başladığında, ikizler kendilerini karanlık bir soruşturmanın içinde bulur. Ancak bu dava, yalnızca suçluların değil, kendi geçmişlerinin de kapılarını aralayacaktır. Yıllar önce geçirdikleri elim kazada kaybettikleri anne ve babalarının ölümü… Bir tesadüf müydü, yoksa çok daha büyük bir gerçeğin ilk perdesi mi? Gerçek ortaya çıktıkça, İnci ve Demir sadece katillerle değil, geçmişlerinin gölgeleriyle de yüzleşmek zorunda kalacaktır. Çünkü bazen adalete ulaşmak, insanın kendi kalbini mahkûm etmesidir. “Bazı acılar unutulmaz… çünkü hâlâ canlıdır.”

Yıllar önce lisede içine kapanık, sessiz ve kendi hâlinde bir kız olan Mira, en çok da bir kişinin davranışlarıyla yaralanmıştı: okulun sert, iğneleyici, uzak duran çocuğu Kaan. Mira için o yıllar, geçmek bilmeyen günler ve kalbinde küçük bir utanç çukuru bırakan acı anılar demekti.Ama bilmediği bir şey vardı: Kaan’ın Mira’ya karşı takındığı o sert tavır, aslında saklamaya çalıştığı, hatta kendisinin bile anlamlandıramadığı duyguların yansımasıydı. Evde sevgiyi görmeyen, kendini ifade etmeyi bilmeyen bir çocuktu o zamanlar. Mira’ya kötü davranarak kendini koruduğunu sanmıştı… ta ki yıllar geçip büyüyüp pişmanlıkla yüzleşene kadar. Aradan yıllar geçer. Mira artık kendi ayakları üzerinde duran, huzurlu bir hayat kurmuş genç bir kadındır. Geçmişin yaralarını kapattığını ve o günleri çoktan geride bıraktığını düşünür. Ta ki bir akşam, telefon ekranında yıllardır duymadığı bir ismi görünceye kadar. Kaan Erden. Kaan, yıllarca içinde taşıdığı pişmanlıkla Mira’ya cesaret edip mesaj atar. Niyeti sadece özür dilemek değildir; söyleyemediği, sakladığı, geç kalmış bir duygusu vardır. Mira, öfkeyle merak arasında sıkışırken, Kaan onun güvenini geri kazanmak için ne gerekiyorsa yapmaya hazırdır. İlk karşılaşmaları gergin ama bir o kadar da yoğun olur. Geçmişteki hesaplaşmalar, saklanan gerçekler, Kaan’ın itiraf edemediği duygular bir bir gün yüzüne çıkar. Mira kendini geçmişin acısı ve şimdiki zamanın çekimi arasında bir ikilemin içinde bulur. Bu süreçte Mira`nın en yakın arkadaşı Derin, Mira’yı korumak için sürekli Kaan’a karşı durur. Kaan’ın kuzeni Efe ise onların ilişkisindeki kıvılcımı ateşleyen, olayı hem yumuşatan hem hızlandıran bir ara figür olur. Zamanla Mira, Kaan’ın o eski çocuk olmadığını, yıllar içinde büyüdüğünü, yaralarını sardığını ve en önemlisi, dürüstleştiğini fark eder. Kaan, Mira`nın yıllar sonra kalbini kırmak bir yana, ona yıllardır duymadığı kadar güven ve sevgi vermeye çalışır. İkili, geçmişi temizleme ve birbirlerine yeniden yaklaşma yolculuğuna çıkar. Kavgalar, yüzleşmeler, kırılgan anlar, geçmişin gölgesinde saklı kalmış duygular… hepsi yavaş yavaş çözülür. Ve sonunda Mira şunu anlar: O yıllarda ona en çok acı veren çocuk, aslında onu en çok seven ama en yanlış ifade eden çocukmuş. Kaan ise şu gerçeği kabul eder: Bu aşkı yıllarca karanlıkta saklamış, ama artık ışığa çıkarmaya hazır. Hikâye sonunda Mira ve Kaan, hem geçmişin yaralarını iyileştirip hem birbirlerinin yanında yepyeni bir başlangıç yaparlar. Mutlu, huzurlu ve zamanın tüm izlerini beraber silmeye kararlı… Karanlıkta saklanan aşk, sonunda gün yüzüne çıkar.

O çok yakınımızda, ellerimizin arasında; nefesi nefesimize karışıyor, saçlarımızı okşuyor parmak ucuyla. İşitiyorum buğulu sesini camlarımda ve her buğulu ses yankılandığında derinlerinde her bir kuyunun, yeniden düşüyor zemine; iki metre üzerinden. Rattenberg, kurucusuz; kendi başına kalmış bir halktır. Bir gün, topraklarının etrafı çevrilir; art arda unutulacak, yosunlaşmış sözler verilir yeni babalarına. Halk, hiyerarşinin acı tadıyla tanışır ve bir bataklığa düşer. Bu bataklıktan, iki metre üzerine çıkmak da onların elindedir; bir ömür çamura bulanmak da. " Belki de, çamura bulanmak, onun izleriyle yıkanmak ve alnının ortasına kara bir leke gibi balçığın ismini kazımak; iki metre üzerine çıkmaktan, kalabalık salonlarda titreyen sesini aramaktan daha huzur vericidir..."

Üçüncü Dünya Savaşı`nın yorgun askerleri, kendi halkının kurşunlarına boyun eğmek zorunda kalmıştır. İşgal kuvvetlerinin ülkede yönetimi ele geçirmesiyle, kaosun tam ortasında Nilüfer Karaca; vatanını kurtarmak için direnişin ilk kıvılcımı olacaktır. Yılbaşı gecesi; kırmızı maskesiyle, düşmana karşı yaptığı bir hamle, çaresiz halkın yüreğinde umut ışığına dönüşür. Ama bu kez savaş sadece düşmana karşı değil, ihanete, zulme, korkuya ve en önemlisi de... Aşka karşıdır. "Savaşın ortasında aşk bir seçenek değil belki ancak ben bir tek senin gözlerine baktığımda zaferi hissedebiliyorum Nilüfer..." **BU KİTAPTAKİ KİŞİ VE KURUMLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA İLGİSİ YOKTUR.** Kitabın bütün yasal hakları bana aittir. Bölümler her pazar.

"Sayısız yıldız şahit. Seni seviyorum, Güneş. Seni seviyorum."

Sessiz bir mahallenin kalbinde, ezan sesleriyle hayat bulan bir cami… Ve o caminin avlusunda, kaderin iki genç kalbi aynı noktada buluşturması…