Bilgisayar oyunu ile başlayan bu oyunda yanlış girilen bir kod yüzünden tüm ülke bir felakete sürüklenir. Oynanması gereken oyunlar, bulunması gereken iskâmbil kağıtları. Seviyeler arttıkça oyunlar da zorlaşmaya başlar. Verilen cezalar da oyunlar ile birlikte daha acımasız bir hâl alır. ######################## Kâğıt oyunlarına ne kadar hâkimsiniz..? Ama bu bildiğiniz kâğıt oyunlarına benzemez. Bu, önceden oynadığınız bilgisayar oyunu da değildir. Bu bir ölüm oyunu. Bu oyunu ben yaratmadım, siz insanların aç gözlülüğünden doğan bir oyun bu. "İnsanlar bencildir. Ben ölsem bile bu tür insanlar var olduğu sürece bu oyunlar oynanmaya devam edecek. Artık bu dünyaya alışın çünkü bu dünyadan asla çıkamayacaksınız." #################### Sıradan bir bilgisayar oyunu ne tür felaketlere yol açabilir?

Bilgisayar oyununda tanıştığın birine güvenebilir misin? • Arya Truva adlı savaş oyununda Barlas ile tanışır. Arya Barlas`ın masum biri olduğunu düşünse de aslında Barlas okulunda zorba ve kavgaya karışan bir öğrenci olarak tanınıyordur. Arya gittikçe Barlas`a daha çok alışırken aldığı tehlikenin farkında değildir.

Avis gözlerini açtığında gökyüzünden düştüğünü görür ve herşey bir rüyaymışcasına uyanmaya çalışır ama bırakın uyanmayı yeryüzüne indiğinde göğsünü delip geçen bir kılıçla acı içinde irkilir... Tüm bu çıgınlıklar yaşanırken Avis kendisinin SANFONİYA adlı bir sanal gerçeklik oyunun içinde olduğunu öğrenir ve buradan çıkış yolunu aramaya başlar ama işler hiç olmadığı kadar karışacak ve büyük bir gizem yumağına dönüşecektir.

Baskıcı bir ailede büyüyen Aden, gerçekleri öğrendiğinde hayal kırıklığına uğrar. Gecenin bir vakti evden çıkar ve kafa dağıtmak için içmeye gider. Ama işler hiçte planladığı gibi gitmez gözlerini açtığında 1.000 kişiyle aynı labirenttedir.

Bir üniversite Birbirinden oldukça farklı olan 5 Kişi onlarla aynı görüşte olmayan Esra`nın okuldan gitmesi için türlü türlü oyunlar ve tuzaklar kurar. Kurdukları bu tuzaklar dönüş dolaşıp onları başında patlayacak ve kendilerinde bilmedikleri bir yolculuğa çıkaracaktır.

Oynadığım oyun sonunda üvey abimle bu kadar yakınlaşacağımı kim bilebilirdi ki ?

Daniel Black herkesin olmak istediği çocuktu. Zeki, yakışıklı ve popülerdi. Ama dışarıdan parlayan hayatının altında karanlık bir sır gizliydi. O, zamanı dolmak üzere olan bir bombaydı. Ve o bomba… en beklenmedik anda patladı. Okulun yıl boyunca hazırlandığı, önemli konukların ağırlandığı büyük bir etkinlik sırasında Daniel’in cansız bedeni bulundu. Tüm okul dehşet içindeydi. Herkes bunun bir intihar olduğunu sandı. Ta ki ölümünden sonra, Daniel’in yakın arkadaşlarına gizemli bir mesaj ulaşana kadar. Peş peşe gelen mektuplar, şifreli mesajlar ve geçmişe gömülmüş sırlar… Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Kim suçlu, kim masum? Daniel gerçekten öldü mü? Yoksa bu sadece oyunun ilk hamlesi miydi? “Gerçekler saklanmaz, gizlenmez… Ama ortaya çıkması için bazen büyük bir bedel ödenir.

Kimsesiz olduğu için arkadaşlarından gördüğü zorbalıklara dayanamayıp intihar eden Sıla, yıllar sonra karşılarına Aslı olarak çıkar. İntihardan sonra hafızasını kaybettiği için sevinen arkadaşları zamanla yaşattıklarını yaşamaya başladıklarında bir terslik olduğunu anlarlar. Ancak anlamak çözüm getirmeyecektir. Geçmişte bembeyaz olan Sıla, simsiyah olan Aslı olarak karşılarındadır.

Bir balo, sahneye çıkan kadınları satan...Oyunun içinde oyun oynamaya var mısınız? Thana, bebekken ailesi tarafından elli bin altına satılmış, dadısı tarafından kötüye kullanılarak büyümüş bir kızdır. Dadısı yaşadıkları şatoda hizmetçi, kendi hasta kafasına göre Thana`nın annesidir.

Genç yaşta annesi cinayete kurban giden Ada yıllar sonra ajan olup o katili ararken okuldaki öğrencileri öldüren katili bulmak için görevlendirilir . Bu süreçte bir savcıyla iş birliği yapmak zorunda kalır. Daha sonra öğrencilerin katilinin ve annesinin katilinin aynı kişi olduğunu öğrenen Ada bilinmeyen gerçeklerle karşılaşır . Ada ve savcı gerçekleri öğrenebilecekler mi yoksa bir oyuna kurban mı gidecekler? "Sen benim bilinmeyenimdin nasıl bana bunu yapabildin " diye bağırdım ama sesim belli belirsiz attığım çığlıklardan dolayı kısılmıştı.Karşımdaki ses "Unutma Ada her zaman bilinmeyenler insanı yaralar çünkü o senin bilinmeyenindir ve bilmedigin gerçekler onun bilinenidir ona güç verir ve çürüyen sen olursun. Böyle bir hikayede en başından beri çürüyen sendin çünkü içine işledim her bir bıçağımı ve paslanmış her bir bıçak seni çürütmeye yetti." elindeki silahın tetiğini çekti ama ben cevap vermekten geri kalmadım. " Beni şimdi vurabilirsin ama ölmem, içime işlediğin her bir bıçağın pası sana geçmeden ölemem bu hikayede çürüyen değil çürütemeyen ölecek seni çürüttükten sonra çürütemeyen sen olacaksın kendini hazırlasan iyi olur çünkü ölümün onlarca kez ve benim elimden olucak."Dediklerime uzun bir kahkaha attı. Ben dediğimi yapardım daha önce yapmıştım istemesem bile.

Herkes isterdi sevdikleriyle mutlu olmak. insan sevdiği biri yanındayken kendini mutlu ve huzurlu hissediyordu, Fakat hayat insanlara her zaman mutlu olmaları için bir şans vermezdi. katili bulduktan sonra hayatının bir düzene girdiğini sanan Asya, yanıldığının farkında değildi. Bir yaz günü birbirinden tamamen ayrılmış arkadaş grubunu bağlayan şey yeni bir oyundu. her zaman iki katil vardır sözünü bilirmisiniz? bilmiyorsanızda bu kitapta öğreneceksiniz. Not: yapboz adlı kitabın devam serisidir ❗❗❗

Onun gerçeği sandığımdı. Benim ise en büyük yanılgım.” Bora’nın hayatı, tekerlekli sandalyesinden ibaret değildi. Asıl felç olan, ruhuydu. Ve bunu gizlemek için herkese bir yalan sattı. İnandırıcı bir yalan. Yaralı bir adam maskesi… Ama hiçbir maske sonsuza kadar durmaz, biri gelip dokunana kadar. Efil, güvenmeyi unutmuş bir kadındı. Geçmişi sırlarla örülü, sessiz çığlıklarla doluydu. Ama Bora’yla tanıştığında, geçmişi artık geçmiş kalmadı. Aşk mıydı bu? Birbirine tutunmaya çalışan iki kırık ruhun oyunu mu? Yoksa sadece… Gerçek gibi görünen bir yalan mıydı her şey? Bu hikâyede herkesin bir sırrı var. Ama bazı sırlar…

Herkes onu ‘Kartal’ diye bildi. Adını ise sadece geçmişi fısıldadı... Çünkü o isim, kanayan bir yaraydı. Kartal’dı o… Gökte süzülen bir yalnızlık. Adıysa toprağın altında bir sır gibi gömülüydü. Ve onu ortaya çıkaracak tek kişi, bir kadın… ve sadece bir geceydi.”

Kalben Karhisar. Atay kızı ama bir Karhisar. Çünkü ne sevilen ne de seçilen. Atayların Sisveren`lerle düşmanlığının bitmesi için öne sürdükleri Kalben Karhisar. Sadece zoraki evlilikte olduğunu düşünüyordu ama zoraki evliliğin sadece bu oyunun bir kısmı olduğun anlamadı. Hiç kimse.

Yıllardır yakalanamayan, her cinayetinde bir siyah gül, bir tarih ve bir sayı bırakan gizemli bir seri katil, "Kayıp Gölge" adıyla tüm ülkenin kabusu hâline gelir. Soruşturmanın başına getirilen Başkomiser Murat, katilin peşine düşerken bir yandan da kendi geçmişine dair karanlık sırlarla yüzleşmeye başlar. Bu zorlu davada ona, yeni tanıştığı ve işine fazlasıyla bağlı olan Amir Hazan eşlik eder. Aralarındaki görüş farkları ve gerginlik, iş birliğini zorlaştırırken; katilin zekice kurduğu psikolojik oyunlar ikisini de bir kumar masasına sürükler. Her ipucu bir seçimdir. Her seçim bir bedel. Kayıp Gölge, birbirine yabancı iki polisin, cinayetlerin ardındaki karanlık sırları çözmeye çalışırken hem birbirleriyle hem kendi geçmişleriyle verdiği mücadeleyi anlatan çarpıcı bir psikolojik olarak ilerlerler.

Zihnimde akmakta olan bir kum saatinin sesini duyuyordum. İnce, dar kısımdan geçen tanecikler üzerime doğru akıyordu. Bedenime yapışmış kum tanelerinin ağırlığı, ruhumdaki ağırlığa eşitti. Sanki geçmiş, üzerime çöküyordu. Andromeda. Beni geçmişimle yüzleştiren oyunun adı buydu. "Ben bir yazarın, hiç yazmak istemediği karakterim. Ruhumun saklandığı ruhun, kaybolan siluetiyim. Karanlığın, şimdi en aydınlık yerindeyim. Dilimden düşmeyen ölümün, en silinmez sahnesindeyim." *** dokuz kasım pazartesi ∣ 2020 BANA GÖRE `Andromeda` isimli ilk kitaptır! TÜM HAKLARI SAKLIDIR © HERHANGİ BİR ÇALINTI, KOPYALAMA VE BENZERİ ŞEYLER SÖZ KONUSU OLDUĞUNDA, GEREKLİ HUKUKİ İŞLEMLER BAŞLATILACAKTIR.

"Bundan sonra burada, çocuğuma bakmakla mükellefsin." Derken sesi hem katı hem soğuktu. Hemen yanında bana nefretle bakan eski karısı bundan hiç memnun değildi. "Ne yani, çocuğumuzu bu kadına mı emanet edeceğiz?" Derken sesindeki nefret yoğundu. Adam gözlerini bir anlık yanındaki kadına çevirip tekrar bana baktı. "Ona güvenmesem buraya getirtirir miyim sanıyorsun Pınar?" Dedi sakin bir sesle. Ama bu kadının bana daha dikkatli bakmasına neden oldu. "Nerden buldun demiştin?" "Kıbrıs. Kıbrıs`ın bir otelinde." Devamını getirmedi. Nasıl tanıştık,ne konuştuk bunu dile getirmek yerine sustu. "Ne yani otelde bulduğun bir kadını,hem de ne olduğu belirsiz bir kadını kızımıza bakıcı olsun diye mi getirdin?" Dedi kadın şaşkınca. Sesi git gide yükseliyordu. "Otelde tanıştık ve bu bana yetti. Daha fazla kurcalama Pınar." "Hayret bir şeysin Yağız. Ben gidiyorum. Ama sabah yine geleceğim." Deyip arkasına döndü. Adam da peşinden ilerlerken sesini duydum. "Böyle zırt pırt gelip duramazsın." "O benim de çocuğum." "Ben ne zaman görmeni istersem o zaman. Biz boşandık Pınar." Bunu dedikten sonra bir sessizlik. "Öyle olsun. Umarım ne yaptığını biliyorsundur, Yağız. Eğer kızıma zarar verecek bir şeyi duyarsam ahdım olsun hem seni hem o kadını ellerimle öldürürüm. Anladın mı?" Diye tehdit etmeye başladı kadın ama adam sessiz kaldı. Bu kadın için olumlu bir cevap algılandı sanırım bilmiyorum ama devamı gelmedi. Dışarı kapının sesini duydum. Ardından yine bir sessizlik. Hemen karşımda beşiğinde uyuyan bebeği gördüğümde gülümsedim. Kızdı. Adı Maya. Bir çizgi filmin isminden esinlenmişti. Tıpkı ismi gibi sarı saçları vardı. Bembeyaz teni loş ışıkta parlarken arkamda onun adım seslerini duydum. "Birazdan başka bir ülkeye gideceğiz. Buradan uzaklaşacağız. O kadının kızıma annelik etmesini istemiyorum. Sen de kime veda etmek istiyorsan et, bundan sonra Bakü`de yaşayacağız." Dedi bana konuşma olanağı tanımadı. Kesin bir hüküm sunmuştu karşıma ve benim karar vermemi istemiyordu. Bu adam gerçekten dedikleri kadar varmış. BAŞLAMA TARİHİ: 15.11.2024

Öldüğünde mezar taşına adı bile yazılmayacak olanlardık; Biz isimsizlerdik

O gün ardında bir çift göz ve artık beyaz olmayan bir gül bırakmıştı Yılların benden aldıklarını silemedim Şah-Mat

"Hepinize merhaba sevgili "Karaman lisesi" öğrencileri." dedi robotik ses hepimizin dikkati aynı noktayı buldu. "Oyun oynamayı sever misiniz?" bu cümle tanıdık geliyordu sanki... "Biraz,çok az farklı bir oyun sadece." dedi ve devam etti.Lanet olsun bu daha fazla tanıdık! "Oylama yapılacak ve 10 gün içinde her gün iki kişiye iki seçenek sunulacak." Bir kaç kişiden yüksek sesli nidalar çıkarken o robotik ses devam etti. "O kişiyi siz seçeceksiniz.Eğer bir seçenek seçmezseniz..."ölürsünüz" "Eğer oyun 10 gün içinde bitmezse,vücudunuz dayanıklı çıkarsa,oyun 1 kişi kazanana kadar devam edecek." Sınıftakiler etrafı sorgulayarak bağırırken bende onlara katılmıştım. "Şimdi rahatınıza bakın sevgili "Karaman lisesi" öğrencileri.Çünki akşam ilk oylama başlayacak..."

Elindeki kripteksi açabilmek için bir kasabaya gönderilen istihbarat ajanı,onu açabilecek tek kişinin Yüzbaşı olduğunu öğrendiğinde,zamanın karanlık dehlizlerine gömülmüş sırların geri sayımı başlar. Geçmişten gelen büyük oyunlar, zamanın kördüğüm kıldığı hakikatler... Gül, kripteksin sırrını çözmek için Yüzbaşı`ya ulaşmak zorundadır. Ancak bu yolculuk, sandığından çok daha tehlikeli, çok daha derindir. Çünkü bazı sırlar, gün ışığına çıktığında yalnızca geçmişi değil, bugünü de kanla mühürler. "Bilmezsen ölürsün, bilmezsen ölürler." dedi. Ve ben bilmedim, öldüm. Bilmedim, öldüler... *** Onlar sadece canlarını değil tüm hayatlarını ortaya koyanlardı aldıkları nefes yedikleri lokma ayak bastıkları toprak bile meslekleri içindi, ölüm ve yaşam arasında yürürken ölümle barışmış yaşamla küsmüştü çünkü yaşam ona zorla sunulmuştu... Attığı her adımda cesareti, disiplini, korkusuzluğu ve kahramanlığı konuşulan adamın etrafına ördüğü duvarlar yalnızca düşman için değil aynı zamanda kendi içindeki kimsesiz büyüyen çocuğa,zaaflarına karşı şekillenmiş büyük bir kalkan.En derinlerinde bir çocuğun kaybolmuş ruhu hiç tatmadığı sevgi ve korkuları vardı. Gözlerini bazen ölümün soğukluğu bazende vatana olan bitmeyen borcunun kutsallığını taşırken şimdi o gözlere yıllar sonra bu gün korku tohumu ekilmişti aslında bu en derinlerine gömdüğü çocuğun fısıltılarıydı . Biliyordu onu bulduğunda kimsenin el uzatmadığı çocuğa o kadının tekrar dokunacağını ... "Ben deniz meltemi bile tatmamış bir toprak sen ise yalnızca ada ülkesinde bir çiçek ..."

Karanlığa ışık tutmaya çalışan örgütün hikayesi..

Issız adaya macera için gelen iki insanın hayatını konu ediniyor. Gizemi bol olan, komedisi yerinde, aşkın en tutkulu halini okumaya ne dersin? :)

Karne günü okulu hacker ele geçiriyor ve gerçek hayatta vampir köylü oynatıyor.Aksiyon korku heyecan aşk dolu bu macerayı okumayı unutmayın!

“Bakalım hangi yoldan ilerleyeceksin merak ediyorum.” Ellerimle göz yaşlarımı sildim ve biraz önce geri çekilerek açtığı boşluğu kapadım. “Sana yemin ediyorum Asil bir daha senin önünde asla güçsüz düşmeyeceğim, pes etmeyeceğim, asla ama asla bir daha senin önünde ağlamayacağım. Öyle bir an gelecek ki senin yüklendiğin yükün aksine tüm dünya üzerime gelip diz çökerek pes etmemi sağlasa ve sen dahil herkes pes etse bile ben sana inat yine de diz çökmeyeceğim.” “Benim pes ettiğim öyle bir an hiç gelemeyecek biliyorsun değil mi yazar?” Parmak uçlarımda ona tutunmadan yükseldim dimdik bir şekilde. “Burası benim dünyam Asil Kavas. Burada işler eninde sonunda benim istediğim düzeye gelir. Seni ayağa kaldırıp, kalabalığın başı yaptığım gibi peşindeki o kalabalığı da seninle birlikte dibe indirip kendimi yüzeye çıkarabileceğimi de en iyi sen bilirsin yanılıyor muyum?” Bir kolu belime sarılarak beni kendine çekince iyice ona yaklaştım tekrardan. “İddialı sözler fakat yerine getiremezsen altında kalırsın ve bu sefer seni sen bile kurtarmazsın bunu biliyorsun değil mi?” Başımı kaldırarak gözlerimi net bir şekilde gözlerine odakladım. “Hem de hiç olmadığım kadar.” Bir süre daha bakışları gözlerimde odaklı kalırken gözleri yavaşça dudaklarıma indi. “Neler yapabileceğini göreceğiz yazar.” Sinirli bir şekilde gülümseyerek geri çekildim. “En ön ve ortadaki izleyicim olacaksın Asil Kavas.” “Sahne senin ben oturmayı çoktan kabul ettim, o halde oyunun başlasın yazar…”