4 Ekim 2035 Ben Nergis, kışın ortasında tek başına açan, soğukla savaşan bir çiçek. Ama bir şey daha var… Ben baharın müjdecisiyim. Nergis kadınların konuşmasının bile yasaklandığı bir dünyada doğdu. Küçüklüğünden beri bu aşırı ataerkil düzene boyun eğmeye zorlandı. Tek desteği olan annesi babası tarafından gözlerinin önünde öldürüldü. Bir zamanlar sevdiği eski sevgilisi Kaan kadınların satıldığı bir örgütün başı çıktı. Ama solmadı, direndi. Bu kitap ülkemizin her bir yanında solan tüm çiçeklerimizin anısına… Yazardan not; 11 yaşında bir kız olarak geleceğimizin bu olduğunu hayal etmek bile istemiyorum... (Tür:Distopya)

Yıllar geçse de değişmeyen yüzler vardır. O tanıdıklık hissi bir caddede tutar elinden. Fulya ve Barlas uzun yıllar sonra bir araya geldiklerinde hissettikleri şeyler bu iki cümleden ibaretti. * ❝İstersen öp şimdi beni. İster geç git yanımdan. Ben senden geçemem. Dizlerim yara, yollarım taşlarla dolu.❞ ♡

8 Ağustos 2024 tarihi. İki kişinin de kaderinin bir anda rayından çıktığı zaman. Saat 12.46 trafik kazası. Saat 13.09 ilk karşılaşma. Ve saat 00.00 her şeyin sarpa sardığı an. Nergis Ova, 26 yaşında hayatının en önemli kararını verdi. O masada `Evet` dedi. Sonrasında yaşayacaklarını bile bile tekrar `Evet` der miydi?

Sen hiç sesinizi başkalarıyla duyurmaya çalıştınız mı?