Kuğu, ölüm kuğusuydu. Bu dünyada sadece ölmek için vardı. Kuğu, hep intihara kalkışmış ama yapamamıştı. Kuğu, ölmeyi çok istiyordu. O artık çektiği acılara dayanamıyordu. Fakat bir gün bir şey oldu. Tam isteğine, ölüme kavuşacağı sırada o geldi.. Umudu. Umudu onu iyileştirmek için bu dünyaya gelmişti. Kuğu, ölüm kelimesini bırakacaktı. Umudu sayesinde yaşayacaktı. Umudu onu iyileştirebilirse, her şey düzelecekti. Fakat umudu onun en kötü zamanlarında geldi. Tanışmaları çok olmamıştı. Kuğu`nun hastalığı, her şeyi mahvetti. Kuğu zamanla ölecekti. Pamir kabullenmedi, oysa Kuğu çoktan kabullenmişti. Kuğu, artık gerçekten bir ölüydü...

Hiç düşünmezdim aşık olacağımı… Delicesine sevip, onunla huzur bulacağımı. Nerden bilebilirdim ki, hiç olmayacak birisine aşık olacağımı?Nerden bilebilirdim ki, bu aşk için kendimi kaybedeceğimi… Onu ilk gördüğümde dünya benim için durmuştu. Bulutların üzerindeydim sanki. Keşke her aşk ölümsüz olsaydı. Ama bazı aşklar bir kelebeğin ömrü kadar kısa… Büyüleyici, tutkulu ve sonsuz sandığımız kadar kadar derin. İşte o bizdik! Leyla ve Baran`ın aşkı… Birbirine kavuşamayan ama asla birbirinden kopamayan iki ruhun hikayesi.

Her masumiyetin bir bedeli, her zarafetin bir keskinliği vardır. Selin Kara, parmak ucunda süzülen bir balerin… Ama sahne ışıkları söndüğünde, ailesinin kanıyla kararmış geçmişine adım atar. Yıllardır susturulmuş bir sırrın peşinde, zarafetin ardına gizlenmiş bir savaşçı gibi yaşar. Demir Savran, İstanbul’un yeraltı dünyasında korkuyla anılan bir mafya lideri. Güçlü, acımasız, duygularını çoktan gömmüş biri. Onun dünyasında güzelliğe yer yoktur—ta ki Selin’le yolları kesişene dek. İmkânsız bir aşk. Kanla yazılmış hesaplar. Ve bembeyaz bir kuğunun, karanlık sular üzerinde süzülen silueti… Ateşle su, kanla zarafet, intikamla aşk birbirine karışırken, kim kalacak hayatta?

Dedesi yüzünden abisinin arkadaşı ile evlenmek zorunda kalan Neva Kuğu🦢 "Benim gecem gündüzüm ruhum kalbim senle dolmuşken ben sensiz naparım Neva?"

"Şimdi orada, penceremin dışında, kızıl kanatlarını nazikçe çırparak çekiliyor güneş. Her elvedasında dökülür birkaç yürekte sonbahar yaprakları. Soğuk eser bazılarına dört harfin rüzgarları. Koyu bir damla damlar kazara, buğulanır solan renklerde gün-neşesi. Ben onlardan değilim. Bekliyorum. Sadece bekliyorum. Odama vurmasını penceremden gümüş gölgelerin. Gözlerini yummaya başlamasını aynaların. Akrebin uyanıp rakamlardan sadece işaret etmesini Ay saatini."

Cam fanusun içinde bir balerin... Yanı başında duran Kurşun Asker... Bu onların hikayesi. Sonu belirsiz olan bir hikaye.