Kelebekler kendi kanatlarını göremezlerdi. Ne kadar güzel olduklarını sadece etrafındakiler izler, kendileri bundan mahrum kalarak, kabuğundan çıkmaya çalışırdı. Ayrıcalıklı çizgilerle, hayat bulan güzelliklerinden ölene kadar haberleri olmazdı. İrdeleyerek çekip aldığında ayrıcalık çizgi; İzel`di. İzel Hera Özün. Kısır bir döngü. Bir isim uğruna, ülkede sarsıcı etkiler yaratan krallık, kısır döngüye dahil olursa... 🦢 Yaman ve İzel Hera, ülkenin en prestijli lisesi olan BRIANNA LİSESİ`nde eğitim görmekte olan iki genç. Birisi sırılsıklam aşık oluşu ile kendi bedeninin farkında olmazken, birisi bir uğurda tekrar tekrar ölmeyi göze aldı. Ya bu iki genç, sonunda varisleri olduğu krallık ile yüz göz olursa? "BENİ SUÇLAMAYIN!" Karanlığa aydınlığa çeviren yazı... Ve kırmızı düğmeye basılmış, teori hayata geçmişti.

Sherion diyarının sonu gelmemesi için annesinin ona verdiği hançer ile belirli ışık varisini öldürecek olan Alis,ve onun öldüreceği varis ile aynı okulunda geçirdiği maceralar ve daha önce görmediği alışkanlıklar.

Yasa dışı kafes dövüşü??

Kelebek 23 yaşında, sokaklarda büyümüş bir kızdır.Geçimini bir restoranda garsonluk yaparak sağlar.Bu hayatından çok sıkılan kelebek birgün bir mafya çetesine dahil olur ve asıl hayatının yeniden başladığına şahit olur.

Zelal Dağdelen, zor bir geçmişin izlerini taşıyan genç bir kadındır. Hayatının büyük kısmını kaos ve şiddet içinde geçirdikten sonra, bir noktada her şeyden kaçmaya karar verir. Kendini Türkiye`nin uzak bir köyünde, zorlu şartlarda hayatta kalmaya çalışırken bulur. Şans eseri, tanınmış biri ona yardım eder ve hayatı bambaşka bir yöne doğru evrilir. Bir zaman sonra, mesleki kariyerinin zirvesine yaklaşırken geçmişinden gelen karanlık bir tehdit onu takip etmeye başlar. Bir hastanede yaşanan beklenmedik bir karşılaşma, kaderin kesişen yollarını ortaya koyar ve iki insanın hayatı birbirine dokunur.

"Çok yakında efsane sanılan bir gerçeği herkesin gözünün önüne sereceğim." Aydınlık ya da karanlık diye bir şeyin var olduğuna inanmıyorum. Kimse beyaz olabilecek kadar aydınlık, siyah olabilecek kadar da karanlık değildir. Her iyinin içinde bir kötülük, her kötünün içinde de bir iyilik barınır. Hiç kimse tek yönlü değildir. Tek orta gerçeklik gri renktir ve insanlığın temsilidir. Bu hikâyede grinin farklı tonlarını göreceksiniz. Büyücülük dünyasına adım attığımdan beri gerçeğin peşine düşmüş bir durumdayım. Gün geçtikçe daha da güçlü olabilmek için çabalıyorum ve bunu başarabildiğimi düşünüyorum. Çok yakında hedeflerime ulaşacağım ve işte o zaman Tasya büyük bir değişime uğrayacak. Ve ben, bu büyük gelişime sebep olduğum için kendimle gurur duyacağım. Sadece bir efsane denmeye devam edilsin. Bir gün efsanenin gerçek olduğunu herkes anlayacak. Güç uğruna neler yapardınız? Amaçlarınız için hiç düşünmeden herkesi ezip geçer miydiniz? Gece ceset görüp ertesi sabah hiçbir şey olmamış gibi yaşamaya devam edebilir misiniz? İçinizdeki şeytanı dinliyor musunuz yoksa susturuyor musunuz? O dinliyor ve her şeyi yapıyor. Hırsı tarafından ele geçirilmiş bir durumda. O katil bir varis. Peki ya siz, onun hikayesini okumaya hazır mısınız? Öyleyse haydi başlayalım. /// Tüm Hakları Saklıdır///

+18 "Belki de hiç uçmadık, sadece düşerken kanatlarımızın kırılışını rüzgâr sanıp inandık. Ama enkaza dönüşsek bile yerle bir olmamayı seçtik." Bazen, en büyük fırtınaların içinde bile dimdik dururuz. Ayakta kalmak bir seçim değil, zorunluluktur. Titreyen bacaklarımızı dik tutar, çatlayan kalbimizi avuçlarımızda saklarız. Kimse görmez yorgunluğumuzu, kimse hissetmez içimizde kopan sessiz çığlıkları. Ve biz başarırız. Herkes öyle sanır. Ama fırtına durduğunda, içimizdeki o narin kelebek hâlâ hayatta mıdır? Hayır... O, bizim gibi direnemez acıya. Kanatları tek tek kırılır, un ufak olur. Ve biz, bunu ancak en küçük rüzgârda anlarız o parçaların içimize nasıl battığını, kanayan yaralarımıza nasıl hançer gibi saplandığını... Kelebeğin kanatları artık birer hançer gibidir. Ne tam iyileşiriz ne de tamamen kanarız. O ince kırıklar, ruhumuzun en derin köşelerine saplanır ve her nefeste kendini hatırlatır. Ve geriye... Virâneye dönmüş bir kelebek, küle karışmış bir düş, enkaza gömülmüş bir yürek kalır. Belki de hiç uçmadık, sadece düşerken kanatlarımızın kırılışını rüzgâr sanıp inandık. Ama enkaza dönüşsek bile yerle bir olmamayı seçtik.

Cesedi iskeleye vurmuş ruhumun yaralarını gözyaşım ile yıkarken damarlarımı ateşe veren akrebin zehrini kozamda saklıyordum. Bir gün sürecek ömrümde akrebi zehirleyerek ölmüş ruhun kanatlarını payidar kılacaktım. Alevlerin sönmediği bu evrende akrebin ömrü kelebeğin kozasında çürüyecekti.

Çaresizlik içinde içinde kıvranıp dururken aklımda tek bir soru vardı `neden baba neden yaptın böyle bir şeyi?` Neden zehirlemişti hayatlarımızı neden gece arsız gündüz yüzünden sağır ve dilsiz olmuştu?

Belki yaptığım büyük bir hata ? peki hangisini seçmem lazım , onun adamı olmak istemiyorum . Ama ya beni ihbar ederse , her iki yönden kaybediyorum , ne yapmam lazım ? . Benim bir ailem yok ! ama ya varsa ? , kaybediceğim hiçbir şeyim yok peki ya varsa ? . Şuan nasıl his ediyorum daha doğrusu Ben Kimim ? . selam canlarım ben eylül ben kimim romanında sizlerle beraber bu romana renkler katıcaz peki bu yeni romana siz hazırmısınız ? BEN KİMİM romanı ile karşınızdayım . Keyifli okumalar dilerim

Küçükken melisin yiyecek bulmak için girdiği evin içinde büyük bir cinayet işlenir tabi bunu gören mafyanmız onu birine verip onu öldürmesini emreder bunu duyan kız hızlıca kaçar ve kardeşinin yanına gider ve onun öldüğünü görüp annesinin ve babasının mezarının ortasına gömer peki bundan sonra nolmuştur melise?

✨WATTPAD ROMANCE TR OKUMA LİSTESİNDE✨ “Kelebek kuşun acılarını gören yeryüzündeki tek canlıydı.” Luna aşkın en can yakan kısmının aslında ayrıldığı gün değilde kavuştuğu gün olduğunu anladığında hayatı ellerinden kayıp gitmişti. Aşk onu ölümün kucağına bırakmış kalbinde atan kelebeklerin ölümüne neden olmuştu. Kalbi kelebek mezarlığına dönen Luna’ın kalbinde intikamının alınması gereken binlerce kelebek vardı. Bu kelebeklerden biri de oydu. Namıdiğer Profesör… O, Mahşer denilen suç örgütünün lideri ama aynı zamanda da örgütü içten çökertecek olan kişiydi. Onlar kelebek mezarlığının intikamını almak için bir araya geldi. Onlar karanlıktan korkup da karanlığın kendisi olmaya geldi. Bu hikaye Lu ile Profesör’ün hikayesi. Bu hikaye beyaz kuşun ve onun beyaz kelebeğinin hikayesi. “Affetmek büyük bir erdemdir Lu. Ancak bir şeyi sakın unutma. Her insan affedilmeyi hak etmez. Tıpkı kalplerimizi kelebek mezarlığına çevirenler gibi…”

Kaybolan yıllar, aşklar, arkadaşlıklar, sevişler ve vazgeçişler... 4 yıl önce yapılan bir hata 7 kişilik grubu tamamen dağıttı. Şimdi benimle birlikte şehir şehir gezmeye, aşkı tatmaya, ihaneti en acı haliyle yaşamaya ve arkadaşlığı hissetmeye var mısın?

Başkalarının hatıralarını çaldığın gibi kalbinide alıp götürüyorsun. Bana da öğretmeni isterim kalp nasıl çalınılır. Suretini gölgelediğin gibi hatalarını da gizliyorsun. Tüm hatalarını gizleyebilirim , yüzünü sevebilirsen. Göz önündeyken bile görünmezsin. Görünmezken bile görebilirim seni , gözlerimi kapatırsam. Güvenilmez olduğun kadar güvenmezsin. Güvenini kazanmak isterim sana güvendiğim an. İyi bir yalancısın başkalarının doğrularını bildiğin sürece. Tüm doğrularımı gösterebilirim yalan söylemediğin sürece. Kaybedecek bir şeyin olmadığı için hırslısın. Bana karşı kaybettiğin an kazandığını fark edeceksin. Saçının rengini bile bilmezsin , beni hatırlamadığın gibi. Sana seni anlatabilirim , beni affedebildiğin gün. Ve ben hayatını çalıp yerine geçen biri olarak seni seviyorum kelebek . Kendini seversen beni affedersin. Çünkü ben kendini sevdiğin gün kendimi affedeceğim kelebek.

‘’Bir varmış, bir yokmuş…’’ diye başlar tüm hikâyeler. Peki bu hikâyede bir farklılık yapmak ister misiniz? Şöyle başlayalım mesela; ‘’ Bir hikâye varmış, iki de yabancı. Onların hikayesi var olmakla başlamış ama kimse yok olmamış…’’ Neslihan Albayrak Tek bölümlük, kısa hikayedir.

Kelebeklerin hayatı kısadır.Uçsunlar Uçabildikleri Kadar ...

hayallerini benim üzerimde denemişti, sevdiği kızı yıllarca karanlığa hapis etmişti. ama sıra bendeydi. Uyandım, herkesi uyutabilmek için... panzehir evrenine hoşgeldiniz.

Regina Liona prensesidir. Ailesi onun tahta geçmemesi gerektiğini söyler genellikle. Ama Regina pes eden birisi değildi. Çok ihanete uğrayacaktı ama hiç birinde üzülmeyecekti. İşte bu da Regina’nın tahta geçme çabaları…

Benim bu hayatta tek amacım vardı. O da kelebeği yaşatmak.

Herkesin başarılı bir giyim markasının sahibi, Ru isimli şirketin ceo`su olarak bildiği ünlü iş adamı Ahlaz Alaz`ın geceleri bir tetikçi mafya olduğunu hiç kimse bilmiyordu. Ta ki o güne, adı gibi her santimini ezbere bildiği o kadını yıllar sonra karşısında görene dek... Asrın Yakmaz; duru güzelliği, kadife teni, yeşil gözleri, solgun tenini renklendirerek hafif pembeye çalan yanakları ile neredeyse masum sayılabilecek bir yüzü vardı.Ama kimse göründüğü kadar masum olamazdı değil mi? Onun içindeki kötülüğü gören tek kişi Ahlaz`dı. Onun sadece markalarla iş birliği ve fotoğraf çekimi ile ilgilenen bir model olmadığını,saf güzelliğinin ardında karanlık sırlar ve günahlar yattığını;hatta kendisiyle aynı kaderin iki mahkumu olduklarını tek bilen kişiydi.. Kader yıllar sonra bu iki insanı bir araya getirmişti. Ortak zaaflar,ortak arzular, belki de ortak günahlar onların ruhlarını tekrar buluşturmuştu ama bu beraberlik uzun sürmeyecekti çünkü onlara kurulan bir ihanet pususu,ikisinin de gömleğini kana bulayacaktı.. ~~~~~ "Seven bir kalbi,her saniye senin ismini haykıran bir yüreği, kaç kurşun durdurabilir Ahlaz? Hangi hançer söküp atabilir? Hangi bıçak adının yazdığı yer kadar derine inebilir? Senin için atan bu yüreğimi, 7 kat deriyi yarıp ellerinle söküp alsan atamazsın.Uyurken bile senin ismini sayıklıyor dudaklarım; beynim de bilinçaltım da seni sevdigimin farkında. Tum hücrelerim varlığına kul köle Ahlaz. Şimdi şakaklarıma dayadigin silah, beni vurur mu sanıyorsun? Gözlerinde ihaneti gördüm ben Ahlaz;Artık vursalar ölmem.. Eklemleri tetiği sıkmaktan beyaza dönmüştü. Yüzünden ne tek bir acıma, ne de tek bir nefret vardı. Ahlaz Oktav; her zaman düz bir duvar olmuştu. Sadece Asrın`a çiçek açan bir duvar. Buz dağının ardını o kadından baska kimse goremezdi. Asrın bir kadını sevdiğinde, ona ibadet eder; taparcasına severdi. Bir insan nasıl her gün onlarca kişiyi gözünü kırpmadan öldürecek kadar gaddar, kadının tek bir saç telini rüzgar incitse, rüzgarın meltemini tersine cevirebilecek kadar aşık olabilirdi? Dişlerini sıktı, düşünüyordu. Daha dün bu kadının başı ağrıdığında saatlerce ovdugu şakaklarına,şimdi nasıl da soğuk namluyu dayabilmişti? Bir günde dünyası nasıl bu kadar tersine donebilmişti? Asrın`ın gözlerine öyle bir bakıyordu ki; sanki hiç tanımamış,hiç sarılmamış, hiç sevmemiş sanki hiç sevişmemiş gibi.. " Eğer bir saniye bile daha fazla atması için canımı vereceğim o kalbin, artık başkası için atıyorsa; o kalbi kendi ellerimle sökerim. Senin canını benden başkası alamaz Asrın. Sen benim kemiğimden benim etimdensin; damarlarında benim kanım akıyor. Sen baştan aşağı, saç diplerinden parmak uçlarına kadar; bana aitsin. " Dedi ve dudaklarını birbirine bastırıp bir süre duygudan kırılmak üzere olan sesini eski ketum haline getirdi ve konuşmaya devam etti; " Aramızda kimsenin koparamayacagi kadar kuvvetli bir can bağı var.Sen bensin,ben senim. Eğer sen bana ihanet ettiysen bize ihanet ettiysen, o bağı gözümü kırpmadan koparırım. Benim için nefes almiyorsan nefesini keserim, benim için atmıyorsa kalbin,kalbini sökerim,benim için yaşamıyorsan, yaşama." Asrın`in gözünden bir yaş aktı.. Göldeki kugular bile seyre durmuştu onları,belki içlerinden çığlık çığlığa bağırıyorlardı bu aşkın bitmemesi, devamının tecellisi için,belki aşık kugular için için ağlıyordu bizim için; Kim bilir, kuğuların içinde kaç hezeyan kopuyordu aşık olduğum adamın;celladımın canımı bağışlaması için... ❗ +16 yaş için uygundur. Cinselik,şiddet ve korku ögeleri içerir.

Ben, bizim ailemize ilahi iplerle bağlı olduğumuza inanırım. İpler uzar, ipler kısalır, ipler kopar ama ipler bağlanmaz. Kopan ipe düğüm atılmaz. Ben aileme bağlı olduğum ipleri koparmamaya çalıştım ama onların böyle bir çabası yoktu. Babam aramızda gerinen o ilahi ateşe verdiğinde abim onun yüzünden öldü. Annem sustu ve izledi ve ben abimin katilleriyle aynı evde yaşamak zorunda kaldım. Yanan ipler abimin kurduğu ve içinde yaşadığım o huzurlu evi de yaktı. Üzerimde abimin cenazesinden beri çıkarmadığım siyah yas elbisesiyle yanan anılarımı izlerken biri geldi. Kalbinin üzerinde büyük bir yanık izi olan bir adam. Hiç çekinmeden sağlam tuğlalardan ördüğüm duvarımdan ateşe atladı ve biz beraber yandık. Kanadı kırık kelebekler diyarının tanrısı kopardığı bütün kanatları ateşimize atıp yangınımızı harladı. Yanık kokulu bu adamın koynunda o evin içinde yandım. Fakat kül olmadım. Keşke kül olsaydım belki o zaman yeniden doğardım. Ama burada olmaktan şikayetçi olmadım hiç bir zaman. Çünkü o buradaydı. Kokusu burnumda, teni tenimde, aşkı kalbimdeydi. Ve ben mutluydum. Canım yanıyordu ama mutluydum. Bu adam cehennemin ortasında zebanilerin gözlerine bakıp kahkaha atmayı öğretmişti bana. Ve bu adam iyi ki vardı.

Malikanede bir cinayet işlenir,polisler katili bulmaya çalışırken cinayetler aynı şekilde artar ama tuhaf olan geceleri malikanenin kilitli olmasıdır,ama cinayetler hep gece sularında işlenmiştir. ~Nedenler içinde kaybolmuş bedenler~

"Üzgünüm Kelebek ama sen de bir kelebek olarak ölmeye mahkumsun..." -Son kez fısılda be adam hatırım için. -Ne diyeyim? -Beni sevdiğini söyle. Lütfen. -Ben yalan söylemem Kelebek. -Bende söylemem Fısıltı, seni seviyorum. Ama bilmeni isterim, sen yalan söylersin. Üniversite öğrencisi olan Asel`in sessiz olmasından dolayı merak ettiği bir adam ile konuşmaya başlamasını anlatmaktadır. Adam Asel`e hiç içini dökmez ama Asel konuşkan ve kolay güvenen bir insandır. Adını bile bilmediği bu adama kalbini kaptırır ama ona gerçekleri anlatması gerektiğinde işler değişir. Bu zamana kadar Fısıltı olarak tanıdığı adamın ismini ve kimliğini öğrenir. İkilinin birbirinden sakladığı geçmişi ve karanlık sırları ortaya çıkar. ~Aşk kelepçeyi vurduğunda ve anahtar kaybolduğunda, ister bir kelebek ol yinede uzar o ömür Romeo Juliet`i Juliet Romeo`yu bekler...~ bir -bordookur- sözü

"Yaşamak ve yaşadığını sanmak… İşte tüm mesele bu. Hep dilimdeydi bu cümle, ama bir gün tam da hayatımın dönüm noktasında gerçek olup omuzlarıma ağır bir yük gibi çökeceğini bilmiyordum. Hikâyeme hoş geldiniz. Ama lütfen, gülümseyerek gelin. Benden eksik olan şeyi getirerek…"