Belki her şeyin başladığı nokta burası hayır burası benim sonumdu başlangıç noktam değil. Yıkıldım Ama yıkılmaya da hazırdım. Sonra ise gözlerimi kapının önündeki yazıya çevirdim kocaman harflerle "Savaş KARAHİSAR & Ecrin YANIK" topuklarımın ses çıkardığı sesle içeriye doğru girdim. Herkes bana bakıyordu elbisemden mi yoksa beni tanımadıklarına mı? İşte o kadarını ben de bilmiyorum. Ama Bildiğim bir şey varsa dönüşüm ya Ölüm olacaktı bize ya da kurtuluş...

Kızı kurtarmışlardı, artık özgürdü! Düşüncesi bile kızı mutlu ediyordu. Ama kaçmak hala kıza kötü hissettiriyordu çünkü heran bulunabilirdi ve hiç istenmeyen olaylarin yaşanması an meselesiydi. Eğer kaçmasa olacaklar pekte iç açıcı şeyler değildi. Kız hala çok korkuyordu belkide adama hiç yaklaşamiyacak adamın ona yaklaşmasına hiç izin vermeyecekti kızın kalbine o korku bir kere düşmüştü onun hayatını kurtarsa bile artık çok geçti... Kızın hayatı mahvolmuştu bir daha nasıl normal hayatına dönecekti? Bu soruyu siz cevaplayın. Merhaba bu kitabı yazmak benim için çok güzel bir o kadar da üzüldüğüm bir kitap umarım okuyup beğenirsinizz✨ Ayrıca bu kitap ve konu şahsıma aittir çalınma veya kopyalanma durumunda gerekli işlemler yapılacaktır.

"Allahım, bana kaçırdığım iki geline dayanma gücü ver," dedi adam. "Kaçırmasaydın! Aldın sırtına koşa koşa zorla arabaya bindirdin. Eşkıya mısın? Çek sağa, inmem lazım. Çek!" dediğimde, adam arabayı ani bir frenle sağa çekti. Sert ve öfkeli bir şekilde "İn hadi," diye bağırdı. Ödüm koptu. Hava kararmaya başlıyordu. "Ormanın ortasındayız," demeye çalıştım. "O zaman kes sesini, delirtmeyin beni," dedi. Yanımdaki kız gülüyordu. Kollarımı göğsümde birleştirip surat asarak oturdum. Araba tekrar yola koyuldu. "Sinirlendirme, yoksa Ali ve Veli ile tanışabilirsin. Ve tanışman çok kısa sürebilir," dedi adam. "Ali ve Veli kim? Ne saçmalıyorsun?" diye sordum. "Belindeki silahlar bebeğim, onlara isim veriyor. Deli çünkü, ailede bir akıllı yok. Abim beni nikahımdan kaçırıyor, şaka gibi..."

Yunan mitolojisindeki bazı efsanelerin günümüzle harmanlanmış,bolca hayal gücüyle yoğurulmuş içine olmazsa olmazımız biraz da aşk eklenmiş haline, genç bir kız olan Nefisenin kardeşini bulma yolundaki serüveni ile şahitlik edeceğiz.

2 kaçak düşünün ve 2 liseli kız en fazla ne olabilir ki?

İYİ OKUMALAR, OYLARINIZ İLE DESTEĞİNİZİ BEKLİYORUM :) O buradaydı. Bulmuş muydu beni? Gözlerimin içine bakıp her bir adımda bana yaklaşmasının başka anlamı olamazdı! Peki şimdi ne yapacaktım? Kaçmalı mı yoksa kalmalı ve sonumu mu beklemeliydim?

En can yakan yara, gönül yarasıymış meğer. Sevdiği kızın başkasıyla evlendiğini gören Yiğit Ali, yaşadığı yeri terk ederek Ankara`ya gider. Yıllar geçer ve Yiğit Ali, başarılı bir yüzbaşı olur. Fakat gönül yarası bir türlü geçmez. Tam her şeyden umudunu kesecekken, dünyalar güzeli Mihriban ile karşılaşır. Mihriban kardeşi Ege ile birlikte, değerli taş ticareti yapan Artem Volkov ve adamlarından kaçmaktadır. Volkov, taşlarını Mihriban`ın babasının çaldığını düşündüğü için onları aramaktadır. Kaçarken yolları Hakkari`ye düşer. Tevafuk bu ya, Yiğit Ali ve Mihriban karmaşık bir olayın içinde karşılaşırlar. Kader, onların kalplerinin iplerini kördüğüm ile birbirine bağlamıştır. Yiğit Ali`nin asla olmaz dediği şey olur ve Yiğit Ali, Mihriban`a aşık olur. (Tamamen kurgudur.) Derin bir nefes alıp verdim ve gözlerine baktım. "Yüzbaşı." Dedim. "Mihriban?" Dedi bana doğru eğilerek. Allah`tan masa küçük değildi. "Bak paramız yetmediği için öyle yaptık biliyorum yapmamamız gerekirdi bir daha yapmayız söz. Hem sizin aradığınız kadın da değilim ben. Rica ediyorum bizi bırakın gidelim." Dedim. Bu sefer kendimi iyi ifade ettiğimi düşünüyordum. Kendimden emin bir şekilde dik durdum. "Afedersiniz, yanlış anlaşılma olmuş. İsterseniz anı kalsın diye size hediyelik bir şeyler de verebiliriz Mihriban hanım." Dedi kollarını birbirine bağlayarak. Yüzünde anlam veremediğim bir gülümseme oluşmuştu. Ciddi olup olmadığını anlamaya çalışıyordum. Muhtemelen ciddidir dedim ve masadan destek alarak çabucak ayağa kalktım. "Hediyeye gerek yok iyi günler." Dedim ve hevesle kapıya doğru bir adım attım ki o an duyduğum yüksek ses yüzünden olduğum yerde kaldım. "Mihriban yerine otur!" Diye kükredi yüzbaşı. İşte bu ses tonu tam da binbaşı Özçelik`in sesine benziyordu. Yine de hiç hoş değildi beni kandırması.

Uzun huysuz Birkan Boduroğlu - Ferit Gedik

Adam 5 dakikalık gördüğü kadını bir ömür sevdi, kadın ise adamdan bir haberdi….