4 Ekim 2035 Ben Nergis, kışın ortasında tek başına açan, soğukla savaşan bir çiçek. Ama bir şey daha var… Ben baharın müjdecisiyim. Nergis kadınların konuşmasının bile yasaklandığı bir dünyada doğdu. Küçüklüğünden beri bu aşırı ataerkil düzene boyun eğmeye zorlandı. Tek desteği olan annesi babası tarafından gözlerinin önünde öldürüldü. Bir zamanlar sevdiği eski sevgilisi Kaan kadınların satıldığı bir örgütün başı çıktı. Ama solmadı, direndi. Bu kitap ülkemizin her bir yanında solan tüm çiçeklerimizin anısına… Yazardan not; 11 yaşında bir kız olarak geleceğimizin bu olduğunu hayal etmek bile istemiyorum... (Tür:Distopya)

Hayatı kader ve kısmet olarak tanımlar sorgulamadan yaşar çoğu insan Mustafa da bu insanlardan biriydi ama derler ki her insanın hayatında bir dönüm noktası olur kimi bu dönüşümün farkında bile olmaz kimi ise bu dönüşümü iliklerine kadar hisseder. Mustafa bu dönüşümü iliklerine kadar hissedenlerdendi. Bu dönüşüm mustafayı sehere kavuşturacak.

0537***: beni sever misin bilmiyorum ama ben seni çok seviyorum Beste 0537***: kimseyi sevmedim ben seni sevdiğim kadar 0537***: sevmeye de devam edeceğim 0537***: her ne kadar başkasını sevsende 0537***: ben yine seni sevmeye devam edeceğim .... Onu sevmeye devam ederken bir başkasını düşünmek asla benlik bir şey değildi..

... Okumanızı tavsiye ederim -zorba -aşk -aile Argo ve küfür vardır!

Gökçe okuldaki çete (mafya) lideri ile sevgili oluyor. ama gizlide çetenin üyesi Bunu öğrenen birileri gökçe ye zarar verebilir Aşk var aksiyon var mafya var daha ne olsun !!!!!!!!!Argo vardır!!!!!!!!!!!

KİTAPTA ŞİMDİLİK BAŞLANGIÇ BÖLÜMÜ BULUNMAKTADIR. SONRAKİ BÖLÜMLERİN YAYIN TARİHİ BELLİ DEĞİLDİR. BUNA GÖRE BAŞLAYIN LÜTFEN. Burası Sevgi Mahallesi; ismi gibi herkesin sevgi ve saygı içinde yaşadığı yer. Aile bağlarının güçlü olduğu bir mahalle. Babamın vefatından sonra annemle Ankara`dan İstanbul`a taşınmış aile apartmanında oturuyorduk. Eczacılık fakültesini bitirdikten sonra dayımın eczanesinde çalışmaya başladım. Genelde hep ben bakardım. Hayatım ise annemin benim için görücü bulmaya başlamasıyla değişti. Gerçekten sevildiğimi düşündüğüm an yüzüstü bırakılmamla. ~Alıntı Sadece yalnızların ve dertli olanların çıkabildiği tepeye çıkmıştım yine. Küçüklüğümde olduğu gibi... Ve her zamanki gibi yalnız değildim, hiç olmamıştım. Yanımda her daim varlığını hissettiğim kişi vardı. “Çok mu sevmiştin?” Bir zamanlar benim ona sorduğum soruyu sordu. Ben ona demiştim ki “Çok mu seviyorsun onu?" “Çok,” demişti şüphe duymadan. Bende ise hep bir şüphe vardı. Sevmemiştim, sadece inanmayı seçmiştim. Hayat ise seçimimin yanlışlığını acı bir şekilde yaşattı. Terk edilmek, iliklerime kadar hissettim bu duyguyu. Başımı olumsuz anlamda salladım. Gözlerimden bir damla yaş akmıştı. “Sevseydim bu kadar acıtmazdı belki... Ama canım çok yanıyor.” “Sevseydin daha kötüsü olurdu. Geçecek.” Şüphe barındırmayan sesiyle konuştu yine. Ne zaman şüphe duymuştum ki ondan zaten. Hiç olmadığım kadar kördüm sadece... Sadece ona karşı.

Gece`nin evine habersiz giren bi 𝐂𝐚𝐬𝐮𝐬 en fazla ne olabilirki?

Bir birileriyle görücü usulü evlenen umay ve kaan

"Neden ben o kadar çirkin yüzlüyüm?" "Of herkesin upuzun saçları var, benimki neden bu kadar kısa?" "Nasıl dişleri o kadar tertemizde benim dişlerim sararmış gibi?" "Tatlı tatlı bakıyorlar ama ben bi tek tatlı değilim" "Gözlük takmaktan bıktım..." Özet, Consilee Türkiye`ye varmış, yaşadıklarını bu günlüğüne yazmıştır.

Gece midir insanı hüzünlendiren yoksa insan mıdır hüzünlenmek için geceyi bekleyen Gece midir seni bana düşündüren yoksa ben miyim seni düşünmek için geceyi bekleyen ÖZDEMİR ASAF