O gece gökyüzü bile susmuştu. Küçük kız, ellerini titreyerek gökyüzüne uzattı. Bulutlardan süzülen her bir kar tanesi tek bir kelimeyi fısıldıyordu: Kaç. Avuçlarına düşen her kristal tanesi, derisini keskin bir bıçak gibi yırtıyordu. Buz gibi soğuk, kanına karışarak onu daha da berrak hale getiriyordu. Ama kaçmadı. Direndi. Yara izleri derinleşti, bıçak etini daha acımasızca kesti. Sonra biri, o açık yaralara tuz serpti. Ve o, kabullendi. Ölüme daha fazla yaklaştı. Açık kitaplar kapandı. Son cümleler yazıldı ama kimse arkadaki gerçeğe el sürmedi. Ilgın Tanrıkulu ölüydü, ilk doğduğu andan itibaren..

Fatih hiç yapmayacağı bir şeyi yaptı. Utanmaktan bıktı ve aşık olduğu kızın bir anda dudağına yapıştı. İşte her şey o anda başladı.

İlkokul öğretmeni olan Nur Aydoğdu talihsiz bir olayın ardından Ömer Kameri ile tanışır ve gemisi yeni denizlere yelken açar.