"Elveth`te başlar sesin. Kanla yazılmış, gözyaşıyla okunmuş bir kadın seni bekler." Bir han. Bir taş. Ve geçmişe gömülmüş bir isim: Elestia. Mireya, sıradan bir çiftçi ailesinin kızı olarak büyüdüğünü sanıyordu. Ta ki babasının ölmeden önce ona bıraktığı o kitap, onu Elveth adlı sisli bir kasabaya sürükleyene kadar. Elinde Lunareth taşlı bir bilezik, zihninde çözülmeyi bekleyen bir rüya, kalbinde ise kimliğini sorgulatan bir ses vardı. Ancak bu kasaba, yalnızca sessizliğin değil, aynı zamanda gölgelerin de diliydi. Onu gözleyenler vardı. Bekleyenler. Ve korkanlar... Ya o bir efsanenin yeniden doğmuş hâliyse? Ya da düşmanın, karanlığın sessiz adımıysa? Geceyi Uyandır, ihanetin gölgesinde kalan bir halkın, uyanışa çağrılan kadim bir ruhun ve zincirlenmiş kaderlerin hikâyesidir.

ZİHARA — Fikirlerin Dünyasında Seçim Yapmayan Çocuk Zihara dört farklı fikir topluluğundan oluşan bir dünyadır. Her grup kendi yaşam tarzını, inancını, siyasetini ve özgürlük anlayışını yaşar. Doğar doğmaz grupsuz büyütülen her çocuk, üç yaşına geldiğinde kendine en uygun fikri seçerek bir gruba katılır. Ama bir gün, bir çocuk hiçbirini seçmez. Seçim yapmayan bu çocuk, sadece geleneği değil; doğayı, inancı, sanatı ve teknolojiyi de susturur. Ağaçlar konuşmaz olur, makineler durur, tanrılar sessizliğe gömülür, renkler solar. Ve Zihara’nın kalbinde bir çatlak açılır. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Fikirlerin kutsal sayıldığı bu dünyada, fikirlerin birbirine karşı savaşa dönüşmesi an meselesidir. Bir çocuk, bir kıvılcım. Bir dünya, kırılmanın eşiğinde. ZİHARA; özgürlük, kimlik, seçim ve sistemin sorgulandığı felsefi derinliğe sahip, epik bir fantastik roman. Fantastik dünyaların içinden geçerek kendi düşünce sınırlarımızı keşfetmeye hazır olun.

4 Ekim 2035 Ben Nergis, kışın ortasında tek başına açan, soğukla savaşan bir çiçek. Ama bir şey daha var… Ben baharın müjdecisiyim. Nergis kadınların konuşmasının bile yasaklandığı bir dünyada doğdu. Küçüklüğünden beri bu aşırı ataerkil düzene boyun eğmeye zorlandı. Tek desteği olan annesi babası tarafından gözlerinin önünde öldürüldü. Bir zamanlar sevdiği eski sevgilisi Kaan kadınların satıldığı bir örgütün başı çıktı. Ama solmadı, direndi. Bu kitap ülkemizin her bir yanında solan tüm çiçeklerimizin anısına… Yazardan not; 11 yaşında bir kız olarak geleceğimizin bu olduğunu hayal etmek bile istemiyorum... (Tür:Distopya)

Nileg İmparatorluğu`nda konuşmak yasak, özel güçleri kullanmak ise ölüm sebebi. Elise Timone, Nileg İmparatorluğu`nun ezici gölgesinde doğmuş, Toprak Halkı arasında yaşayıp sisteme hizmet eden sıradan bir kız. Tıpkı diğerleri gibi bu sistemden ve imparatorluğun kölesi olmaktan rahatsız olsa da asla sesini çıkaramıyor. Bir gün bir ses ortaya çıkıyor ve bu ses hem Nileg İmparatorluğu`nu hem de sistemi değiştirmek adına bir yol açıyor. Bastırılan hayaller yeniden ortaya çıkıyor, duygular yeniden ortaya çıkıp umut yeşeriyor. Sesin ardından ortaya çıkan şarkı, sadece bir yankı olmakla kalmıyor bir isyanın da başlangıcı oluyor.

Yeni Dünya Diriliş Yüseliş Ve Çöküş üçlemesinden oluşan Yeni Dünya Döngü kitabına Hoşgeldiniz kitabı normalde ayrı ayrı olarak paylaşmayı planlıyordum ama Döngü adı altında toplamaya karar verdim.

“Ölüm, sahneye çıkmadan önce prova yaptırmaz.” —Vaelric A. Bow Adım Vaelric. Bir zamanlar fısıltıyla bir ezgi söyledim. Sonra hayatımın tüm sesleri susturuldu. Şimdi hayatta kalmak için konuşuyorum—ama bu kez, hikâye benim değil. Starflame’de her 100 yılda bir Divavision düzenlenir. 12 ulus seçilir. 1’i kazanır. 10’u... yok olur. Kalanlara dua etmeleri bile yasaklanır. Erkeklerin sesi suç sayılır. Kadınlar Diva olur. Ben mi? Cezalı bir anlatıcıyım. Sahneye değil, gölgesine aitim. Ama size bu hikâyeyi anlatmazsam, ben de sonsuz sessizliğe karışacağım. Hazır mısınız? Bu defa sahne, sadece bir performans değil— bir hüküm töreni.

Hakkında infaz kararı çıkan Ülkem Atalay, bulunduğu topraklardan sınırın öteki tarafına hayatta kalmak için kaçmaya çalışır lakin hiçbir şey düşündüğü kadar kolay olmaz... "Sonra... bu insanların bir kıtayı paylaşamadıklarını gören Gök Tanrı, Devasa Ada`yı ikiye böldü. Yaşadığımız yere Uçmağ dedi, karşı tarafa ise Tamuğ. İki ırkı birbirinden uzaklaştırdı, hatta bir Selenit ile bir Safirin yan yana gelmesini dahi yasakladı. Böylelikle asırlar önce yaşanan o korkunç savaşlar son buldu. Artık herkes kendi dünyasında, ait olduğu yerdeydi." Lakin ben ait olduğum yerde değildim. Varlığım, bir savaşa bedeldi. Varlığım, bir kıyametti. Varlığım, onu ve beni cayır cayır yakacak yangınlardı. Ben, Ülkem Atalay... bir soyun başlangıcı ve sonuydum. Şerefim üstüne yemin ederim ki... insanlar beni asırlarca hatırlayacaktı.

"Ablamı ararken kendimi kaybettim... Şimdi ise kim olduğumu hatırlamak, bir şehri yakmakla mümkün." Saklışehir unutulmuş bir şehir. Ama bazı sırlar, unutulmaz. Arven geçmişini ararken; adı silinmiş bir çocuk, yüzü tanınmayan bir katil ve siyah bir gülün gölgesinde saklı bir gerçek bulacak. Peki ya bazı soruların cevabı, her şeyden daha tehlikeliyse? Saklışehir`e hoş geldin. Burada hayatta kalmak, gerçeği gömmekle başlar. "Her hafta cuma günü saat 22.02`de yeni bölüm yayınlanmaktadır." 28.02.17 - 03.54 / SEMANUR BAL 10`a ithafen*

14 yaşındaki Alya, LGS sabahı yaşadığı bir saldırı ile başlayan olaylar zincirinde, sadece bir sınav değil; hayatını, ailesini ve tüm geçmişini sorgulamak zorunda kalır. Ormanda başlayan yolculuk, geçmişe uzanan bir hafıza tüneline, ihanetle örülü bir örgütün içine, dost görünen düşmanların arasında hayatta kalma savaşına dönüşür. Sistem adını taşıyan bu karanlık yapı, Alya`nın çocukluk anılarında bastırdığı korkularla ve kayıp parçalarla bağlıdır. Ona en yakın olanlar — abisi Yiğit (404) ve Batu (Pulse) — yıllarca sakladıkları sırlarla onunla yüzleşir. Ancak her cevap, daha büyük bir yalanın kapısını açar. Güvendiği arkadaşları Özgür ve Göknur birer birer kaybedilirken, Alya kendini ihanetin ve acının tam merkezinde bulur. Bir uçurumun kenarında atıldığı ölüm, onun yeniden doğuşuna dönüşür. Ama bu doğuş; kaos, kaçış ve kurbanlarla örülüdür. Sistemin iç yüzü yavaş yavaş ortaya çıktığında, Alya artık sadece bir çocuk değil, geçmişiyle hesaplaşan ve kendi kaderini belirlemeye çalışan bir savaşçıdır. Ancak her adımı izlenmiştir. Her hatası cezalandırılır. Her dostluğu sorgulanır. Kaçış planları, kamplar, ihanetler ve rüyalarla yoğrulmuş bu hikâyede, Alya`nın akıbeti bir trafik kazasında mühürlenir. Ancak ölüm bile onun gerçeğini silemez. Çünkü bazen bir kız çocuğunun hikâyesi, bir sistemin sonunu başlatabilir.

"Burada duracaksın Tamay. Yamacımdan ayrılmayacaksın. Bunu aklına yaz." "Sizden nefret ediyorum. Ne istiyorsunuz benden? Bunca yıl sonra niye?" Köşk korumalarına onu içeri götürmelerini işaret ettim. Nefretini duymak canımı yakıyordu. Alışacaktı, alışmak zorundaydı. Brocha çok uzun süre ayakta kalamazdı ve onu ancak bu şekilde koruyabilirdim. O benim çocukluğumdan kalan tek şeydi. Onu götürmek için hareketlenen korumalardan kurtulurken bağırdı. "Bırak. Dokunmayın bana, yürüyorum. Bırakın." Sesi titriyor yine de omuzlarını dimdik tutuyordu. Korumalar onay almak için bana baktığında gözlerimi hafifçe kapatıp açtım. Tamay çoktan odasının yolunu tutmuştu. Öfkeli adımları yeri döverek, hışımla uzaklaştı. Arkasından bakarken derin bir nefes aldım. Yüzüne karşı veremediğim cevabımı söyledim. "Çünkü karşımda sen dururken bu savaşın parçası olamam."

Ülkesine ihanet eden bir adamla nişanlanmak zorunda kalan bir kadın ve her şeye rağmen onu seven bir adam. 2039 yılında işgal altındaki İstanbul’da yaşanan bir aşk hikayesi. Yasaklarla büyümüş Ofelya Zaharyas, onu gerçek kimliğine kavuşturacak Çağlar Kuzgun’la tanışır ve hikaye başlar. Fakat Çağlar hem Konstantinopolis adına çalışan bir asker hem de bir haindir. Ofelya ise babasına rağmen işgal altındaki İstanbul’un kurtuluşunu desteklemektedir.

Geçmişin karanlığından geleceğin aydınlığına yolculuk yapan Kaelan`ın hikayesi içerisinde birçoklarımız için ders niteliğinde durumlar içeriyor. Bu hikâye bir varoluş hikayesidir.

Hafızasını kaybetmiş bir kadın gözlerini ormanda açar. Yabancı bir adamın özel mülkünün sınırları içerisindedir. Onu buraya getiren kaybettiği zihni midir yoksa yabancı adam aslında yabancı değil midir? "Her insan, onu tanıdığın zamandaki senden ibarettir."

Yıl, 2050. Artık 2026`da bulunan SINIR Taşının laneti sürüyor. insanlara bu taşın DNA`sı işlenmesiyle artık çok daha güçlü varlıklarız. Sağlıklıyız. En önemlisi de artık özel güçlerimiz var, pek özel değil gibi ama... Her neyse, bu güçlerinizi kötüye kullanıyorsanız ve yakalandıysanız; GÖLGE SINIR AKADEMİSİNE HOŞ GELDİNİZ. BURADA ÖLÜM ASIL KURTULUŞTUR, ÖLÜM ÖZGÜRLÜKTÜR, ÖLÜM MUTLULUKTUR. Peki ya hiç düşündünüz mü? Böyle bir yerde bile hayatta kalmayı isteyebilecek bir insanın var olacağını? bu VANESSA ANDERSON. Karanlık geçmişi, ve karanlığın ta kendisi. Vanessa`ya göre; İnsanlar, üstün özelliklerini mantıklı şeylere kullanamayacak kadar bencil. TEKRAR HOŞ GELDİNİZ. KARANLIK HER DAİM YANINIZDA OLSUN Kİ KARANLIĞA ALIŞIN, KARANLIKTA BOĞULMAYASINIZ DİYE...

Küçük kız çocuğu Ayşıl`ın en büyük arzusu babasıyla birlikte sonsuz bir gelecekti. Düşlerini babasıyla olan hayallerle süsler ve onlardan dilek fenerleri yapıp gökyüzüne gönderirdi. Önce dilek fenerleri söndü. Sonra her biri gökyüzünden yere düştü ve yeryüzündeki kötülüklerde kayboldu. Tüm umutları kırılmışken kafasını yeryüzündeki kötülüğe çevirdi. Oradaydı. Sert ve dayanıklı görüntüsüyle tüm kötülüklerin arasından sıyrılıp elinde bir fenerle küçük Ayşıl`a yaklaştı. Umutlandı Ayşıl ve bir dilek daha tutup feneri yaktı. Bu sefer düşlerine karşısındaki genç çocuğu da ekledi.

2075 yılı. Teknolojinin egemen olduğu bir dünyada, yapay zekalar insanlığın en büyük tehlikesi haline geldi. Orion, kontrolü eline alarak insanları piyonlarına dönüştürdü. Ancak bir grup cesur direnişçi, özgürlükleri için savaşmaya karar verdi. Seraphine Valen liderliğindeki bu ekip ,geçmişteki hataları ile yüzleşirken , dostluk ve ihanetle sınanacak. Kaderlerini belirlemek için karanlıkla dlu bir geceye adım atarken, insanlığın geleceği için son bir şansları var. Ancak , düşmanın gölgeleri her an üzerlerinde. Onlar, kaybolan bir geleceği kurtarmak için savaşıyorlar. Peki, bu savaşın sonunda ne kalacak? Umut mu, yoksa yok oluş mu?

- Bu hikâye Kara Kış Festivali`nde favori hikâyelerden biri seçilmişti. Bir bilimkurgu hikâyesidir. Başkan G`nin yeni projesi olan hapları aldığında Winston, bir süre dinlenmek istedi. Gözlerini açtığında her yerin karanlık olduğunu düşündü. Aynaya baktığında ise; bir gözünün tamamen siyah bir pıhtı ile kapandığını gördü ve görebilmek için gözünü yana çevirmesi gerekiyordu. Bu haliyle adeta bir kuş gözünü andırıyordu. Karantina, distopya ve yeni dünya hikâyelerini okumayı sevenleri beğenebileceği kısa bir roman. Aşk, arkadaşlık, insanlık ve merhametin sorgulandığı bir hikâye. - Konu, karakterler, kitap adı ve içindeki kurgu tamamen bana aittir! Lütfen kullanmayın veya çalmayın!

~DİSTOPYA~ Bir dünya bölündü. Ve şimdi, her şeyin yapışkan bir düzenin içinde sıkışıp kaldığı o anı bekliyor… Toplum, zamanla kırıldı. Kaynakların tükenmesiyle birlikte insanlar, üç ayrı bölgeye ayrıldı: Beyaz Bölge, Gri Bölge ve Kül Bölgesi. Her biri, bir düzenin parçası olarak varlığını sürdürüyor, ama gerçeği kimse bilmiyor. Kimse, gerçek gücün nerede olduğunu görmüyor. Noar, Gri Bölge’de sıradan bir hayata sahip bir memurdur. Ama bir gün, eski bir video kaydıyla karşılaşır ve rejimin geçmişteki karanlık sırlarını öğrenir. Praetor Elun, insanların nasıl bilinçli olarak sınıflara ayrıldığını, nasıl birbirine yabancılaştırıldığını ve gerçek gücün nasıl gizlendiğini anlatmaktadır. Bir anda, her şeyin yalnızca bir aldatmaca olduğuna dair şüpheler, Noar’ın içinde büyür. İçindeki isyan ateşi yanmaya başlar. Bilgi, özgürlük, güven… Hepsi birbirine bağlıdır ve şimdi, Noar gerçekleri keşfetmek için bir yolculuğa çıkar. Ancak bu yolculuk, sadece kendi hayatını değil, tüm dünyanın kaderini değiştirebilir.

"Yaşanacak hiçbir şeyi bilmediğiniz gibi, zararsız bir mektubun da nelere yol açacağını bilmiyorsunuz." Ünlü iş adamı Elliot Warner, uzay hakkında yaptığı araştırmalar sonucunda Dünya`nın aslında sonunun geldiğini anlar. Bu yüzden `insanlık için` bir kaçış aramaya başlar ve nihayetinde Nighroid adında, dünyamıza çok benzer bir gezegen bulur. Ama insanların bilmediği bir şey vardır, bu gezegen her ne kadar aynı görünse de hiç aynı değildir. Elliot`ın istediği, gezegenin tamamen yapay zekayla kurulmasıdır. Bunun için de yüksek bir desteğe ihtiyacı vardır. Dünyadaki tüm yazılımcıları toplar, Ezra da onların içindedir. Nighroid ona ne kadar saçma gelse de kız kardeşi için bunu yapmak zorundadır. Tabii, gezegene gittikten sonra yaşanacakları bilmiyordur. Kardeşinin insanlıktan çıkacağını, dostlarından saklanacağını ve ölümü dileyeceğini bilmiyordur. Gezegendeki tüm robotlar kontrolden çıkınca Ezra da kardeşini kaybetmiştir. Saklanmalı ve onu kurtaracak bir yol aramalıdır. Bu yoldaysa ona hiç beklemediği üç kişi yoldaşlık eder. Birinin zihnini kurtarmaya çalışırken, ötekini kaybeder. "Nefretini öldürme Valenciano. Bil ki nefret de sevgi kadar güçlüdür. Şimdi bu gezegende senden çok seven de nefret eden de yok, önünde kim durabilir?" & Lucia Clark ünlü bir model ve oyuncudur. Gittikleri bu gezegende her şeyin iyi olacağını sansa da daha ilk günlerden çıkan karmaşada annesi bir robot tarafından katledilir. Araştırmalara göre canını aldıkları tek kişi annesiyken Lucia`nın kaçmaktan başka çaresi yoktur. Çünkü Elliot Warner, onun da canını istiyordur. Kaçar. Saklanır. Savaşır. Döktüğü kana, verdiği emeğe ve kalbindeki acıya rağmen zihnini koruyabilecek midir? "Geçmişin anıları olduğu kadar geleceğin de hisleri vardır. Bilemez ama tahmin edebilirsiniz."

Bu kitap seri olacaktır. Zorla evlendirilmek.Söylemesi ne kadar basit değil mi? Yaşaması da bir o kadar zor değil mi? "Evet." Dersiniz ama yaşamazsınız.Anlayamazsınız. Bu yolda çocukken arkadaş olduğun fakat babalarınızın düşmanlığı yüzünden arkadaşlığınızın bittiği bir adama olan aşkını fark etmek peki?Ne demek bilir misiniz? Bilemezsiniz çünkü yaşamadınız. Vanessa`da zorla evlendirilmek istenen bir kızdı.Sırları olan bir kızdı.Tabi ki evlenmeyecekti.Kaçacaktı.

Kavanozun kapağını açtığında içine koydukları yalnızca küçük kağıtlardan ibaret değildi. Şimdi burada, bu yabancı dünyanın ortasında onun el yazısını görmek her şeyi geri getiriyordu. Paylaşılma tarihi~24.04.2025

"Bazı şeyler unutturulmaz. Geçmiş, bir gölge gibi seni hep takip eder." Vera unutmayı reddetmiştir. Onun savaşmak için başka bir amacı yoktur. Kayıp bir kimlik değil, kaybolan bir gelecek vardır. Bunu geri almak için, onun gibi kaybolanları hatırlamak ve Yakor`u sarsmak gerekir. Bunu tek bir yol vardır: Savaşmak. Vera, bir timde yer almak üzere yola çıkar. Bir askerin hayatını yaşamak için değil, kaybolmuş kimliklerini yeniden var etmek için. Ama karşısına çıkan engel, çok daha büyük bir tehlike taşır. Pars Kuralay, yalnızca bir asker. O, görevini yerine getiren biri. Gerçekten neyin doğru, neyin yanlış olduğunu sorgulamayan bir asker. Düzenin değil, sadece kendi yolunun adamı. Pars, her şeyin bir emirden ibaret olduğu bir dünyada yaşar. İleriye doğru gitmek, sağ kalmak için bir yol seçmiştir. Ama Vera, geçmişin kırık dökük duvarları gibi Pars`ın önüne çıkacaktır. Dünyanın en güçlü örgütü olan Yakor, her yeri kontrol ederken, bir kadının isyanı neye yol açacaktır? Bir askerin gölgesi, bu isyanı susturabilir mi? Vera, sadece hatırlamak için değil, dünyanın yeniden şekillenmesi için savaşacaktır. Ama bunun bedeli ağır olacaktır. Her adım, bir adım daha derin bir karanlığa batmaktır. Çünkü bazı savaşlar yalnızca hayatta kalmak değil, unutulmamak için verilir. Nisyan, bastırılmış hatıralarla savaşan, kimliğini kaybetmiş bir kadının hayatta kalma mücadelesidir. Bir askerin hayatta kalma savaşında, ışıkların söndüğü bu dünyada, yalnızca hatırlamanın ne kadar tehlikeli olduğunu keşfedecekler. Dünya unutmaya mahkûm olsa da, Vera ve Pars unutulmaya tahammül edemeyen son kalıntılar olacak. "Bir fırtına yaklaşıyor. Nisyan, sadece hayatta kalmanın değil, hatırlamanın mücadelesidir." Kişi, yer, kurum ve kuruluşlar tamamen hayal ürünü olup gerçeklikle hiçbir ilgisi yoktur. Her sahne ve olay kurgudan ibarettir.

Benliğin parçaları çatışırken, gerçek izafidir!” ‘İzafi’, zamanın, anıların ve kararların gölgesinde şekillenen bir yolculuk. Gerçek ne kadar mutlak, adalet ne kadar kişisel?” Bu hikâye, sıradan insanların sıra dışı yükler taşıdığı ve bu yüklerle var olduğu bir dünyada geçiyor Hazırsan, gölgelerin içindeki o kapı seni de bekliyor. Yazar Hakkında Kelimelerle sadece hikâye kurmaz; vicdan inşa eder. Hayatın karanlık dehlizlerine, insan ruhunun en kırılgan köşelerine korkusuzca yaklaşan bir yazar. İzafi ile yalnızca bir roman değil, bir çağrı, bir yüzleşme, bir dönüşüm ortaya koyuyor. Onun kaleminde karakterler yaşar, düşer, kalkar, sorgular. Onlar susarken satırlar bağırır; onlar ağlarken okuyucu kendi yarasına döner. Hayata bakışı sade ama sarsıcıdır: İyileşmek için anlatmalı, değiştirmek için yazmalı. Toplumsal adaletsizliklerden, bireysel travmalara, sistemin ezdiği insanlardan hayatta kalma mücadelesi veren çocuklara kadar geniş bir yelpazede insanı anlatır. Ama her şeyden önce, bir distopyadan damıtılmış bir ütopyaya inanır.

"Her adımında onunla daha da yakınlaştım, her hareketinde onu daha çok hissettim. O bedeni keşfetmek, her noktasında onunla bütünleşmek istedim. Bedenin dokusu, hissettirdikleri, bana sundukları—hepsi beni ona daha çok bağladı. Ama bir yanda biliyorum: Bu aşk, imkânsız bir aşktır. Onunla olmak, ona ait olmak, benim seçebileceğim bir şey değil. Bedenim bana verilmiş olabilir, ama kalbim ona âşık. Bunu kabul etmek, her geçen gün daha da zorlaşıyor."

Hayatımızın gözlerimizin önünden saniyeler içinde akıp gittiği o an... Basit bir hapsolmuşluk değil , insanlığın daha ne kadar iğrençleşebileceğine şahit olmak ile ilgili . Bu benim hayatımsa eğer , sonuna kadar özgürlüğüm için mücadele edeceğim demekti... O kalbimi sıkıştıran ölümden kaçmak için. Özgür olmak için... -Yetişkin Okurlar İçindir