Kavanozun kapağını açtığında içine koydukları yalnızca küçük kağıtlardan ibaret değildi. Şimdi burada, bu yabancı dünyanın ortasında onun el yazısını görmek her şeyi geri getiriyordu. Paylaşılma tarihi~24.04.2025

“Bazı keşifler haritalarda yoktur. Bazı sorularsa yalnızca düşerek cevaplanır.” Profesör Hilal Akay, Avrupa’nın derinliklerinde unutulmuş bir mağarada, tarihin bile unuttuğu bir geçidi keşfeder. Ancak bu geçit onu ve ekibini yalnızca yerin altına değil, mantığın ve gerçekliğin ötesine savurur. Lunaria adıyla fısıldanan bu diyar, ışığın delilikle, zamanın rüyayla karıştığı bir evrendir. Hilal şimdi yalnızca bir bilim insanı değil, kendi kaderinin sınırlarında yürüyen bir kâhindir. Ve bu dünyada aklı korumak… en zor iştir.

İki polis, iki ebeveyn, iki candı ölenler. Sadece onların değil benim de ölümüme sebep olmuştu o kurşunlar. Yemin etmiştim onların isteklerini yerine getirmeye, öyle yaşamaya. Benim bildiklerimden fazlası olduğunu nereden anlayabilirdim ki? Onların katilleriyle empati kurabilmem normal miydi? Ona acımam normal sayılır mıydı? Daha önce benim verdiğim ifade yüzünden içeri giren bu adamı sekiz yıldır içinde olduğu bu hapishaneden kurtarmak için çabalamam normal olabilir miydi? Yaşananlar adaletin kırık olduğunun göstergesi değildi de neydi?

“Ölüm, sahneye çıkmadan önce prova yaptırmaz.” —Vaelric A. Bow Adım Vaelric. Bir zamanlar fısıltıyla bir ezgi söyledim. Sonra hayatımın tüm sesleri susturuldu. Şimdi hayatta kalmak için konuşuyorum—ama bu kez, hikâye benim değil. Starflame’de her 100 yılda bir Divavision düzenlenir. 12 ulus seçilir. 1’i kazanır. 10’u... yok olur. Kalanlara dua etmeleri bile yasaklanır. Erkeklerin sesi suç sayılır. Kadınlar Diva olur. Ben mi? Cezalı bir anlatıcıyım. Sahneye değil, gölgesine aitim. Ama size bu hikâyeyi anlatmazsam, ben de sonsuz sessizliğe karışacağım. Hazır mısınız? Bu defa sahne, sadece bir performans değil— bir hüküm töreni.

Sihirli güçleri barındıran bi evren

Küçük yaştan itibaren abilerine özenerek asker olmaya karar veren Efsun, büyüğünce abileri ile beraber ülkenin yöneticisinin özel askerleri olurlar. Distopya ve askeri kurgudur. *2033 yılında geçmektedir.*

Hafızasını kaybetmiş bir kadın gözlerini ormanda açar. Yabancı bir adamın özel mülkünün sınırları içerisindedir. Onu buraya getiren kaybettiği zihni midir yoksa yabancı adam aslında yabancı değil midir? "Her insan, onu tanıdığın zamandaki senden ibarettir."

Bugünlere dair bildiklerinizi unutun. Zaten 2050 yılında bugün bildiklerinizden geriye pek bir şey kalmayacak. Bütün dünyada benzeri görülmemiş bir devrim sonucunda her şey değişecek, bütün düzen alt üst olacak.

Baskıcı ve karanlık bir sistemin hüküm sürdüğü dünyada, Bade ailesini bu sistemin acımasız ellerinde kaybetmiş ve intikam için yemin etmiştir. Örgütü içeriden yıkmak için özel bir görev ekibinin parçası olur. Yaman ise aynı ekibin diğer ajanı, örgüte sızmak için sahte bir suçla hapishaneye gönderilir. Bade ise bu hapishanede doktor rolünde görev yaparak, içerideki kirli sırları ortaya çıkarmaya çalışır. İkisi, aynı amaca hizmet eden gizli bir planın parçasıdır; fakat hapishanenin soğuk duvarları arasında gelişen ilişki, görevden çok daha fazlasını getirecektir. Bu hikâye; kayıplar, ihanetler ve umudun bir arada var olduğu, aşkın ve direnişin sınandığı karanlık bir yolculuk...

Halkın susturulduğu, yönetimin ve gücün Yakor adı verilen kirli bir örgütün elinde olduğu bir distopik dünyada, bu örgütün zindanlarına mahkûm edilmiş Vera Aybora`nın iki amacı vardır: Bu örgütü yıkmak ve akıl hocası Bay N. tarafından kendisine verilen görevi tamamlamak. Zaman ilerledikçe, kayıplar ve ihanetten oluşan bu labirentte, en beklenmedik yüzler dost, en keskin kılıçlar ise düşman olacaktır. KİTAPPAD`DE "NİSYAN" İSMİYLE YAYINLANMIŞ İLK KİTAPTIR. 03.03.2025 UYARI: KİTAPTA GEÇEN KİŞİ, YER, ZAMAN, KURUM VE KURULUŞLAR TAMAMEN KURGU OLUP; GERÇEĞİ YANSITMAMAKTADIR. HER SAHNE KURGUDAN İBARETTİR.

Hayattakiler Moskova Metrosu`na sığındı.

Hakkında infaz kararı çıkan Ülkem Atalay, bulunduğu topraklardan sınırın öteki tarafına hayatta kalmak için kaçmaya çalışır lakin hiçbir şey düşündüğü kadar kolay olmaz... "Sonra... bu insanların bir kıtayı paylaşamadıklarını gören Gök Tanrı, Devasa Ada`yı ikiye böldü. Yaşadığımız yere Uçmağ dedi, karşı tarafa ise Tamuğ. İki ırkı birbirinden uzaklaştırdı, hatta bir Selenit ile bir Safirin yan yana gelmesini dahi yasakladı. Böylelikle asırlar önce yaşanan o korkunç savaşlar son buldu. Artık herkes kendi dünyasında, ait olduğu yerdeydi." Lakin ben ait olduğum yerde değildim. Varlığım, bir savaşa bedeldi. Varlığım, bir kıyametti. Varlığım, onu ve beni cayır cayır yakacak yangınlardı. Ben, Ülkem Atalay... bir soyun başlangıcı ve sonuydum. Şerefim üstüne yemin ederim ki... insanlar beni asırlarca hatırlayacaktı.

Türkiye’nin en karanlık köşelerinde, sadece kadınların yetiştirildiği bir tesis: G.R.A.N.T. Ve onun gölgesinde, erkek ajanların eğitildiği V.D.İ.A. Devletin en sadık ajanları burada doğdu. Şimdi ise hepsi sisteme karşı silahlanıyor. Kod adı Kara Mamba… G.R.A.N.T.’ta eğitildi. Ölüm onunla konuşur, kan onunla akar. Halk onu bir seri katil sanıyor. Oysa onun savaşı kişisel değil, ilkesel. Adaletin tek adresi vicdanı. Haktan Ulu Turan, V.D.İ.A.’nın en zeki, en disiplinli ajanıydı. Ama sistemin çürüdüğünü gördü. Artık onun da hedefi hükümetin kendisi. İki farklı tesis, iki farklı eğitim… Ama aynı karanlığa karşı açılmış iki ayrı cephe. Ve bu savaşta, düşman belirsiz; gerçek, ölümcül. Kara Mamba, distopik bir Türkiye’de ihanet, geçmiş, vicdan ve kanla örülü nefes kesici bir gerilim. Yılanın ısırığı değil, gözlerinin bakışı öldürür. Kara Mamba; "Ben kurban seçmem. Hayatta kalanlar seçildiğini bilir." Haktan Ulu Turan; "Öfkeyle öldürmedim. Ama hepsini hesaba kattım." Hükümete karşı isyan temalı: “Devlet gölgeyle savaşır sandık. Meğer gölgeymiş zaten.”

Ülkesine ihanet eden bir adamla nişanlanmak zorunda kalan bir kadın ve her şeye rağmen onu seven bir adam. 2039 yılında işgal altındaki İstanbul’da yaşanan bir aşk hikayesi. Yasaklarla büyümüş Ofelya Zaharyas, onu gerçek kimliğine kavuşturacak Çağlar Kuzgun’la tanışır ve hikaye başlar. Fakat Çağlar hem Konstantinopolis adına çalışan bir asker hem de bir haindir. Ofelya ise babasına rağmen işgal altındaki İstanbul’un kurtuluşunu desteklemektedir.

Nileg İmparatorluğu`nda konuşmak yasak, özel güçleri kullanmak ise ölüm sebebi. Elise Timone, Nileg İmparatorluğu`nun ezici gölgesinde doğmuş, Toprak Halkı arasında yaşayıp sisteme hizmet eden sıradan bir kız. Tıpkı diğerleri gibi bu sistemden ve imparatorluğun kölesi olmaktan rahatsız olsa da asla sesini çıkaramıyor. Bir gün bir ses ortaya çıkıyor ve bu ses hem Nileg İmparatorluğu`nu hem de sistemi değiştirmek adına bir yol açıyor. Bastırılan hayaller yeniden ortaya çıkıyor, duygular yeniden ortaya çıkıp umut yeşeriyor. Sesin ardından ortaya çıkan şarkı, sadece bir yankı olmakla kalmıyor bir isyanın da başlangıcı oluyor.

Zaman, kimsenin affedemediği bir suçtur. Ætherionia’da her şehir başka bir yüzyıla uyanır. Her sokak, unutuşla mühürlü bir sır fısıldar. Ve Zaman Kulesi’nin paslı ibresi durduğu gün, dünya çürümüş rüyalarına gömülecek. Lyssa Maren… Murassa Denizi’nin karanlık tuzundan doğmuş bir korsan kraliçe. Bir zamanlar ondan çalınan bir hayatın intikamını almak için Kara İnci’sinin güvertesinden gölgeleri komuta ediyor. Onun kalbi, unutulmuş masallar kadar soğuk. Prens Aetherion Valoris… Gümüş Kemer’in taçsız hükümdarı. Kehanete göre, Zaman’ın Yitik Anahtarı onun kanında mühürlü. Fakat o anahtar, yalnızca bir krallığı değil, Lyssa’nın yitirdiği geçmişi de geri getirebilir. İhanetle yazılmış kehanetler, çürüyen ibrelerin sessizliğinde uyanıyor. Ve bir fırtına gecesinde, bir korsan ile bir prensin yolları çarpışıyor. Artık her adım, zamanı biraz daha kırıyor. Her dokunuş, bir kehanetin zincirini çözmeye daha çok yaklaştırıyor. Aşk, en tehlikeli zamanı başlatacak. Geri sayım başladı. Zaman ya bitecek, ya sonsuza dek boyun eğecek. Zamanın Gölgesinde – Hiçbir ibre, sonsuza dek dönemez.

ZİHARA — Fikirlerin Dünyasında Seçim Yapmayan Çocuk Zihara dört farklı fikir topluluğundan oluşan bir dünyadır. Her grup kendi yaşam tarzını, inancını, siyasetini ve özgürlük anlayışını yaşar. Doğar doğmaz grupsuz büyütülen her çocuk, üç yaşına geldiğinde kendine en uygun fikri seçerek bir gruba katılır. Ama bir gün, bir çocuk hiçbirini seçmez. Seçim yapmayan bu çocuk, sadece geleneği değil; doğayı, inancı, sanatı ve teknolojiyi de susturur. Ağaçlar konuşmaz olur, makineler durur, tanrılar sessizliğe gömülür, renkler solar. Ve Zihara’nın kalbinde bir çatlak açılır. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Fikirlerin kutsal sayıldığı bu dünyada, fikirlerin birbirine karşı savaşa dönüşmesi an meselesidir. Bir çocuk, bir kıvılcım. Bir dünya, kırılmanın eşiğinde. ZİHARA; özgürlük, kimlik, seçim ve sistemin sorgulandığı felsefi derinliğe sahip, epik bir fantastik roman. Fantastik dünyaların içinden geçerek kendi düşünce sınırlarımızı keşfetmeye hazır olun.

Barın, genç bir doktor. Hayatı hastane koridorlarında, kalp atışları ve acil müdahaleler arasında geçerken; içindeki tek gerçek, Kavin`di. Kavin ise savaş pilotu, özgürlüğü gökyüzünde arayan inatçı bir ruh. Bir gün, Kavin’den ölüm haberi gelir. Ardında sadece bir mektup bırakmıştır. Ve o mektup, Barın’ın tüm gerçekliğini altüst eder. “Unutulmuş anılar son nefesini verdiğinde ben döneceğim.” Bu söz, sadece bir veda değildir. Aynı zamanda gizemli bir çağrıdır. Kavin gerçekten ölmüş müdür? Yoksa geride bıraktığı anılar hâlâ bir yerlere mi fısıldıyordur? Unutulmuş Anılar, kayıpların ardından başlayan bir arayışın, bekleyişin ve yavaş yavaş çözülen bir aşkın romanı.

"Elveth`te başlar sesin. Kanla yazılmış, gözyaşıyla okunmuş bir kadın seni bekler." Bir han. Bir taş. Ve geçmişe gömülmüş bir isim: Elestia. Mireya, sıradan bir çiftçi ailesinin kızı olarak büyüdüğünü sanıyordu. Ta ki babasının ölmeden önce ona bıraktığı o kitap, onu Elveth adlı sisli bir kasabaya sürükleyene kadar. Elinde Lunareth taşlı bir bilezik, zihninde çözülmeyi bekleyen bir rüya, kalbinde ise kimliğini sorgulatan bir ses vardı. Ancak bu kasaba, yalnızca sessizliğin değil, aynı zamanda gölgelerin de diliydi. Onu gözleyenler vardı. Bekleyenler. Ve korkanlar... Ya o bir efsanenin yeniden doğmuş hâliyse? Ya da düşmanın, karanlığın sessiz adımıysa? Geceyi Uyandır, ihanetin gölgesinde kalan bir halkın, uyanışa çağrılan kadim bir ruhun ve zincirlenmiş kaderlerin hikâyesidir.

Aether suçluları yakalamak ve suçların yaşanmasını engellemek amacıyla tasarlanmış bir android yani bir makine. Aether bir deneyde başarısız olur ve bu yüzden kapatılır. 10 yıl sonra tekrar açılır insanlık bir cevabı merak ediyordu Aether yaklaşmaktaki olan savaşı durdulabilir mi ?

-Konu ve kurgu tamamen şahsıma aittir. Tüm hakları saklıdır!- - Bizi korumaları gerekiyordu. Bunun yerine, ellerimize kelepçeler vurdular. Sesimizi duymaları gerekiyordu. Bunun yerine, dudaklarımızı mühürlediler. Bizi sevmeleri gerekiyordu. Bunun yerine, savaşmayı öğrettiler. Korkuyu içimize işlediler, ihanetin sıradan bir şey olduğunu öğrettiler. Fakat unutmuşlardı. Burası bizim sığınağımızdı. Burası bizim mezarımızdı. Burası bizim savaşımızdı. Burası bizim sessizliğimizdi. Ve biz... Bu yeraltının sessizliğinde bile haykıran bir özgürlük olacaktık. *En karanlık gecelerde bile bir kıvılcım yanar, en ağır zincirler bile bir gün kırılırdı. Biz, o kıvılcım değildik belki, ama onun alev almasını sağlayan rüzgârlardık. Özgürlüğümüze!* ---- "Beni istemiyorsan, bunu söyle. Ama beni, sırf o karanlığa alıştın diye uzak tutma. Çünkü ne kadar inkar etsen de, yıldızlar sadece karanlıkta parlar. Ve ben... Ben o yıldızlardan biri olmak için burada değilim. Seni o karanlıktan çekip çıkarmak için buradayım." "Karanlık özgürlüktür, güzelim. Karanlık saklar, karanlık korur. Karanlık, gerçeğin maskesidir. Ve ben seni bizzat kendi karanlığımda tutacağım."

Zamanla zihni birbirine karıştıran, unutulmaz bir distopya. Bir sabah çöp suyu içinde uyanan Milo, kim olduğunu, nerede ve ne zaman olduğunu hatırlamaz. Ancak bildiği tek şey vardır: Bu dünya ona ait değildir. Her adımda geçmişine yaklaşırken, bir sineğin ısırığıyla zamanın kırıklarına savrulur. Kendi geçmişiyle, yaşlılığıyla, çocukluğuyla ve kaderiyle karşılaşan Milo, artık insanlığın akıbetini belirleyecek bir seçimle yüzleşmek zorundadır. Zaman bir döngüdür. Ve döngünün tam ortasında bir adam uyanır.

Somarya ve Minerya adında iki ülkenin savaşının ardından barış döneminde kalmış mualif bir Somarya vatandaşının maceralarını anlatıyor. Aşırı milliyetçi Somarya topraklarında geçen maceraya sende ortak ol!

"Burada duracaksın Tamay. Yamacımdan ayrılmayacaksın. Bunu aklına yaz." "Sizden nefret ediyorum. Ne istiyorsunuz benden? Bunca yıl sonra niye?" Köşk korumalarına onu içeri götürmelerini işaret ettim. Nefretini duymak canımı yakıyordu. Alışacaktı, alışmak zorundaydı. Brocha çok uzun süre ayakta kalamazdı ve onu ancak bu şekilde koruyabilirdim. O benim çocukluğumdan kalan tek şeydi. Onu götürmek için hareketlenen korumalardan kurtulurken bağırdı. "Bırak. Dokunmayın bana, yürüyorum. Bırakın." Sesi titriyor yine de omuzlarını dimdik tutuyordu. Korumalar onay almak için bana baktığında gözlerimi hafifçe kapatıp açtım. Tamay çoktan odasının yolunu tutmuştu. Öfkeli adımları yeri döverek, hışımla uzaklaştı. Arkasından bakarken derin bir nefes aldım. Yüzüne karşı veremediğim cevabımı söyledim. "Çünkü karşımda sen dururken bu savaşın parçası olamam."

Geçmişin karanlığından geleceğin aydınlığına yolculuk yapan Kaelan`ın hikayesi içerisinde birçoklarımız için ders niteliğinde durumlar içeriyor. Bu hikâye bir varoluş hikayesidir.