"İhanet iliklerinize kadar sızmışken intikam almak ne kadar doğruydu?"

Mafya dünyasının acımasız kuralları ve gaddar liderleri arasında, sıradan bir çalışan hayatını sürerken, bir kadın onun karanlık dünyasında beklenmedik bir ışık olur. Kendisini acımasız ve korkulan bir figür olarak tanıtan adam, sadece ona karşı farklıdır. Zayıflık yerine, kadına duyduğu sevgi, onu tehlikeli bir oyunun içine sürüklerken, kalbinin derinliklerinde çözülmesi zor bir çatışma yaratır. Gücün, şiddetin ve tutkunun iç içe geçtiği bu dünyada, aşkla imtihan edilmek hiç bu kadar tehlikeli olmamıştır.

Snowen isimli bir krallık ve yüreğini saran büyü korkusu ile bir katliam başlatan Snowen Kralı. Bütün bunların üzerine ortaya çıkan büyücü Leyal ve dövmelediği çocuklar, işte bu Kader Mahkumlarının Hikayesi... Snowen isimli Krallığın genç kralı Lord Herman bir büyücü katliamı başlatır ve şüphelendiği kadınları teker teker ortadan kaldırmaya başlar. Bu vahşi süreç büyücü Leyal`in ortaya çıkması ve seçtiği çocukları "Dövmeleme" Adı verilen yöntem ile lanetlemesinin üzerine kesintiye uğrar. Tabii ki olaylar bu kadarla sınırlı kalmaz, bütün bu yaşananlara denekler de dahil olur. Kader Mahkumları`nın hikayesine hoş geldiniz.

“Ölmekten korkma. Asıl korkman gereken şey, burada yaşamaya mecbur kalmak.” Gözlerini açtığında kendini soğuk, metalik duvarlarla çevrili bir odada buluyorsun. Kaçırıldın. Bir deneyin parçasısın. Burada herkesin bir kod adı var. Senin adın Z. Ve artık hayatta kalmak tamamen şansa ve zihin gücüne bağlı. Dondurulmuş insanların bilinçaltına girip bilinçaltı olaylarını yönetmek zorundasın. Ama unutma—burada ölen, gerçekte de ölür. Korkular canlanır, rüyalar kabusa dönüşür, her an bir ölüm tuzağına dönüşebilir. Kaçmak mı? Sistemin derinlerine indikçe bunun imkansız olduğunu göreceksin. İntikam mı? Belki de tek çıkış yolu budur. Ama bir şey kesin: Burası hayallerini öldürmeden sen oradan çıkamayacaksın. “Gerçeklik mi daha acımasız, yoksa rüyalar mı?”

Bir ada... Altı farklı renk, altı farklı kader... İçinde sırlar, deneyler ve unutulmuş hayatlar barındıran bir sistem. Kimseye güvenin kalmadığı, her adımın bir secim olduğu yerde, hayatta kalmak için kendinize ve birbirinize tutunabilirsiniz. "İkimizinde kimsesi yok. Sığınacağımız bir limanımızın dahi olmadığı bu hayatta belki de birbirimizin herkesi oluruz." Burası Noktara. Ve burada sadece ölüm var.. Noktara`ya hoşgeldin denek. Burada hayatta kalabilecek misin?

Bazı gerçekler görünmezdir, bazı zincirler bedeni değil ruhu esir alır. Zihne hükmetmek... olmuyordu. Yanlış doğru, doğru yanlıştı. Ayçiçeğinin güneşe değil, aya dönmesiydi bu. Vatanına aşık bi kızın, bilinçsiz ihanetiydi bu. Delirmek mi? Az kalırdı. ●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● Aylin Ahsa, özgürlüğü küçücük yaşta elinden alınandı. Bedensel bi esaret değildi bu, zihninin tutsağıydı. Beyin ondaydı, düşünce ondaydı. Onlara hükmedense bir başkasıydı. Korkuyordu, deli gibi korkuyordu. Zarar vermekten, yakıp yıkmaktan korkuyordu. ●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● Altay, adı gibi dimdikti. Göğüs geren, kollayandı. Sevdikleri için kendini hiçe sayandı. Altay, mücadele demekti. Hayatını adadıkları vardı. İzin vermezdi, sevdiklerinin yıkılmasına izin vermezdi. Vatanına zarar verilmesine izin vermezdi. Aşıktı o, herşeyden önce dalgalanan albayrağa. ●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● Yolları kesişti bu iki gencin. Kendilerinden önce vatan için. Savaştıkları bir başka ülke miydi? Hayır. Zihindi... Zihin kapanında tutsak kalmışlardı. Kurtulmak içinse nice fedakarlıklar yapılacaktı. Bazı hikayeler... en karanlık sona mahkumdu.

Geçmişten koparılan kanlı gözyaşı kendini unutturduğunda geriye sadece beden kalırdı. Bir bebek doğdu. Koparıldı o gün annesinin kucağından ve o gün bir anne boş kundağa döktü şeffaf kanla bezenmiş ilk gözyaşını. Acısını o kundağa yaslanarak, sarılarak yaşadı. Bir baba ilk kez bu kadar zayıf olduğuna isyan etti, kızından kalan bir adet kıyafet parçasına döktü isyan dolu gözyaşlarını. O yaşları silecek bir kızı yoktu artık, hiç var olmamış gibiydi. Bir abi yaşadı ilk kez kaybetmeyi. Kalbine saplanan hançer ruhunu akıttı ve geriye bir beden kaldı. Kardeş sancısını yaşadığı yaşları son nefesleri oldu. Ve o gün, kundağa düşen gözyaşı kururken, başka bir yerde, başka bir karanlıkta gözlerini açtı bir bebek. Aylarca duyduğu annesinin sesiyle değil, düzenli bir şekilde ses çıkaran makinanın sesiyle açtı gözlerini karanlığa O artık bir kız çocuğu, insan veya bebek değildi. O artık 107 numaralı bir deneydi. Adı yoktu. Kimliği yoktu. Ailesi yoktu. Ama içinde, çok derinlerde bir yerde, hâlâ ağlıyordu. Annesinin şefkatli kollarına sarılarak geleceğini umduğu Dünya, gözlerini açar açmaz ona ilk kazığını vurmuştu.

"Doktorlar insanları iyileştirir değil mi?" "Tabii ki de." "O zaman neden bedenimde bu kadar yara var... Neden bu yarayı açan doktorlar tedavi etmiyorlar?" 𓆩𓆪 Küçük yaşta terk edilen Loyana yaşamak için tek bir yeri kalmıştı sokaklar... Belki korkutucuydu... Belki yüzlerce elin bedeninde gezmesini istemiyordu ama o ölümün çocuğuydu Yaşam ona bu kötülükleri zorunlu kılmıştı bunlar kötülük bile değildi belkide. 𓆩𓆪 Sayılardı bizim adımız biz ölümün çocuklarıydık şanssızlığımız bize verilen en büyük mücadeleydi... DEHŞET VE VAHŞET SERİSİ

(BASILMAK ÜZERE) "Dört yüz kişilik bir yer düşünün. Temiz hava yok, gökyüzü yok, güneş yok, toprak yok. Dört yüz çocuk. Her gün ne yaşayacağımızı bilmediğimiz bir güne uyanıyoruz. Zaman kavramımız yok. Üzerimizde bir sürü deney yapıyorlar. Buradan çıkarsam, yapacağım ilk şey arkadaşlarımın intikamını almak olacak! İçimde bir ateş yanıyor. Öfkemle büyüyor sanki. Ne olduğunu anlamış değilim. Bildiğim tek bir şey var. O da bir gün buradan kaçıp kurtulacağım." Okuduğunuz parça Kod:333`e ait. Deneklerin içinden sadece dört kişi sağ çıktı. Onlardan biri de Kod:333 idi. O ve üç arkadaşını arıyoruz. Güçlerini kontrol etmeyi bilmiyorlar. Onları bulmamız gerek!

Farklı hapishanelerden gelen farklı hastalıklara sahip hastalar. Onlarca kişiyi öldüren katiller. Farklı acılar çeken, farklı işkenceler gören mahkumlar. Hayatlarını yaşayamayan çocuklar. Katil, mahkum, çocuk. Biz bunlardık. Katilde olmuş, onlarca kişiyi de öldürmüştük. Mahkumda olmuş, onlarca işkence de görmüştük. Çocukta olmuş, çocukluğumuzu da yaşayamamıştık. Şimdi ise, ölmemiz bekleniyordu. Ya ecelimizle, ya cinayetle.

yıllarca yetimhanede yaşayan elif birgün yetimhaneye iki birey gelir anne ve babası olduğunu idda eden ama gerçekler daha da farklıdır.... ----------------------------------------------------------------------------- O sırada, yetimhanenin kapısının altından küçük bir kağıt kaydırıldı. Biri bir şey atmıştı. Yavaşça eğildim ve titreyen ellerimle kağıdı açtım. İçinde sadece tek bir cümle yazıyordu: "Onlara güvenme. Sana anlatmadıkları şeyler var." Nefesim kesildi. ------------------------------------------------------------------------- Elimi titreyerek dosyalardan birine uzattım. Üzerinde büyük harflerle bir isim yazıyordu: 🖊 "ELİF AKSOY – DENEK #17" -----------------------------------------------------------------------

"Yıldızlar kadar ömrün olsun, yıldızlar kadar özgürlüğün olsun Adin" İyi insanların dilekleri kabul olur diye bilirdim. Sanırım sandığım kadar iyi biri değilsin Anne. Sonlar değişebilirdi, tıpkı başlangıçlar gibi. Sanırım hayatı özetleyecek bir cümle olsaydı, buna kelebek etkisi derdim. Eski hapishaneden sonra daha rahat bir kuruma geçen Adin Warren, gittiği yerin kurallarına uymak için direnir ve daha yeni dünyasına uyum sağlayamadan çılgın bir müdürün oyunlarının içinde kendini bulur. Burası, kuralsız insanların gruplaştığı bir dünyaydı. Ya kendi grubunu kurup bir savaşçı olacaksın ya da diğer grupların seni kabul etmesi için hayatını tehlikeye atarak onların kurbanlık koyunu olacaksın. " Unutma Adin, sürüden ayrılanı kurt kapar." 🦉 " Sineme oturmuş köhne köşelerde mabedini kurmuş uğursuz bir his işte." " Nasıl?" " Bilmem" omuzumu silkip kafamı sol omuzuma doğru büktüm. " Sanırım, tanımlıya bilseydim eğer günahımın ağırlığını saklamışım derdim." Mahkûmun cezası insanlık tatmin olduğunda biter, kişinin cezasıysa soluğun kesildiğinde biter.

İklim bir idam mahkumu ve ölmüş olması gerekiyordu. - Gözlerimi siyah perdeli ve rutubet kokan bir odada açtığımda, ölümün böyle olmaması gerektiğinden başka bir şey yoktu aklımda. Ailesinin ölümünden sonra tek güvenilir limanı abisi olan İklim aslında büyüyememiş genç bir kızdır. Abisiyle istemeden yollarını ayıran İklim kendini güvenli alanının dışında bulur. Bir ceset bulmak insanın hayatını ne kadar değiştirebilir? Deneyler, aşk, mağara, kaçış ve özgürlük temalarını ele aldığım kitabımı sizlerin ellerine bırakıyorum.

Adrian Falken, ölümsüzlük peşinde, Renatus diyarının yaratıcı kanına sahip bir kızı kaçırarak, kendi karanlık amacına ulaşmak için kullanır. ORC Şirketi`nin soğuk laboratuvarlarında, insanlık için ölümcül biyolojik silahlar üretilirken, kaybolan çocukların izleri, dış dünyada hızla çoğalır. O çocuklardan bazıları, özgürlüklerini kazanabilmek için tehlikeli bir kaçışa başlar. Ancak onlar yalnız değildir. Aileleri, kaybolan çocuklarını bulmak için şirkete sızmak üzere her şeyi göze alır. Kaçıran ve kaçan arasındaki bu mücadele, Dönemin de büyük bir skandal yaratıp, bilimin karanlık yüzünü ortaya çıkaracak. Adrian Falken ise sırlarla örtülü Renatus diyarını ortaya çıkarırken o dünyanın yaratılış kanı ile kendi dünyasını birleştirecektir. Soylular: Yaratıcının soyundan gelen bu ırk, kanın saf ve güçlü olanıdır. Onlar, Tanrı`ya hizmet eder ve dünyayı şekillendirirler. Yaratıcı kanı sadece onlara verilmiştir. Renatus diyarının yönetici sınıfıdırlar. Denekler: Soyluların denetimindeki, farklı soyluların kanlarının birleşmesiyle ortaya çıkan varlıklardır. Üstün güçlere sahip olup, Tanrı`ya hizmet etme sorumluluğu taşırlar. Renatus diyarının koruyucularıdır. Sefiller: Kanları uyuşmayan, güce ulaşamayan varlıklardır. Yaratılışın bir hatası olarak görülürler ve Renatus`ta hayatta kalabilmek için hiçbir umudu yoktur. En alt sınıfı oluştururlar. Ölüler: Kanlarının gücü taşımadığı için yaratılış sırasında yok olanlardır. Vücutları yaratılışın gücüne dayanamayarak çürür ve ruhları ışığa dönüşüp Tanrı`ya geri döner. Renatus diyarının derin karanlıklarında kaybolur ve bir daha geri gelmezler.

Aksiyon ve intikam ateşinde yanan bir kızın hayatına hepinizi ortak etmek istiyorum.

Denek olan bir kız ve onu ele geçiren güçlerle kimler hayatta kalacak peki kız yaşabilecek mi

Maske ve sırları Bir kadın düşünün birden fazla yüzünü göstersin

açıklama yok şuan

Adaletin ve insan haklarının sınıfsal olduğu bir ülkede köle olarak kullanılması için yanından alınan kardeşini kurtarmak adına bütün ülkeye baş kaldırmaktan korkacak mıydı? Ama onun istediği bir baş kaldırıdan fazlasıydı. Temelini attığı planları uygulaması için önündeki tek sınır artık o kadındı. Hayatından vazgeçemeyeceği kadar değerli olmuş bu kadın neden bir anda ortaya çıkmıştı ki? Kurtarması gereken bir halkı ve en önemlisi tek ailesi olan kardeşi varken neden kendisine bir zayıflık seçmişti? Ya kendisine gelmeliydi, ya da en başında ülkesi ve daha sonra tüm dünyayı tehdit eden bu gücün esiri olmalıydı. Ona koruma dediler, oysa onun adı Vairys`dı. Onun adı umuttu, onun adı halktı. Bu adam esir olamazdı, olamayacak kadar umuttu. İşte bu yüzden yapacaktı. Bu ülkenin kalıplaşmış düzenine neden olan herkesi farklı kalıplara koyarak yok edecek, kalıplaşmış zihinleri, kapana kısılmış fikirleri özgürleştirecekti. ••• Küllerin arasında, Vairys’in yanan gözleri gökyüzüne bakıyordu. İçinde karşısındaki alevler gibi yükselen ateşi sözlerine yansıttı. "Bir daha asla kimseyi kaybetmeyeceğim." ••• Nice Vairys`lar doğmuştu, hepsinin tek ortak noktasıysa ölümsüz olmalarıydı. Çünkü kötülerin dokunamayacağı tek şey fikirlerdi. Fikirler dokunulmaz ve ölümsüzdü. °°°

Sırtımda hissettiğim bir kaç parmakla bilincim yerine gelmiş olacak ki sertçe sırtımı iten parmakların sahbinin sesini duymaya ve algılamaya başladım. "Uyan artık uykucu denek! Geç kalacaksın!" Arkamda ayakta dikilmiş beni uyandırmaya çalışırken bir yandan da söylenmeyi ihmal etmeyen Arya'ya döndüm.