" Ateş saçmamalama nasıl sarhoştum diyip kurtulmaya çalışıyorsun. Farkındamısın ben hamileyim " " Seni anlıyorum ama dediğim gibi ben sarhoştum. O yüzden o çocuğu aldıracaksın kabul etmiyorum. " " Sen nasıl bu kadar kalpsiz olabiliyorsun. Ben nasıl kıyarım o mahsuma. "

*YETİŞKİNLER İÇİN UYGUNDUR!!!* Alıntı: Adamın parmağı tetiğe gittiğinde, Zeydan sert bir hamleyle beni kenara savurdu. Dengeyi kaybedip tökezlerken, ilk silah sesi mekânı yırttı. Cam bir şişe patladı. İnsanlar çığlık atarak sağa sola kaçıştı. Zeydan hızla silahına davrandı ama adam bizden önce davranmıştı. İkinci patlama, benden sadece birkaç santim ötedeki duvara saplandı. Birkaç saniye içinde mekânın içi kargaşaya döndü. Masalar devrildi, sandalyeler yerlere savruldu. Kalabalık panik içinde çıkışa koşarken, Zeydan elimi kavradı ve beni hızla yere çekti. "Hassiktir! Destina, eğil!" Yerde sürünerek devrilmiş bir masanın arkasına sığındık. Kalbim göğüs kafesimi kıracakmış gibi atıyordu. Zeydan dişlerini sıkarak silahını kontrol etti. "Kim lan bu herif?!" Boğazım düğümlendi. "Sanırım... beni takip etmiş," dedim titrek bir sesle. Zeydan kaşlarını çattı. "Sikeyim..." Ateş etmeye devam ediyordu adam. Masanın tahtasına kurşunlar saplanırken, Zeydan hızla yer değiştirdi ve karşılık vermek için silahını kaldırdı. Ama o an fark ettim... Adam ateş ederken hedef biz değildik. Etrafımdaki kargaşanın arasında, bir başka adamın daha mekâna girdiğini gördüm. Uzun boylu, kapüşonunun gölgesinde saklanmış bir yüz... Ve elinde susturuculu bir silah vardı. Bir hedefi vardı. Ve o hedef Zeydan Alparslan Demir`in ta kendisiydi. .............. Karanlığın içinde filizlenen bir intikam ateşi... Yalnızlığın derin kuyularında kaybolmuş, hayata küsmüş bir kız... Ölüme her an bir adım daha yaklaşırken, içindeki öfke onu hayatta tutan tek şey olur. Bir sardunya gibi, en zorlu topraklarda bile kök salmaya çalışan kırılgan ama dirençli ruhu, intikamla beslenir. Ancak kaderin cilvesi, onu karanlık dünyanın en güçlü isimlerinden biriyle karşı karşıya getirir. Soğuk bir mafya babasının gölgesi altında, ölümle iç içe yaşayan bu adam, onu beklenmedik bir yola sürükler. Kan ve barut kokan sokaklarda, gözyaşları ve yeminler arasında filizlenen bir bağ... Aşk mı, yoksa yalnızca bir yanılsama mı? Geçmişin hayaletleri peşlerini bırakmazken, ölüm her köşede onları izler. Birbirine tutunan iki kırık ruh, kurtuluşa mı erecek, yoksa daha derin bir karanlığa mı sürüklenecek? Bu hikâye, sizi intikamın gölgesinde soluk soluğa bir yolculuğa çıkaracak. Ölümün karanlık kalbinde, aşk ve ihanet iç içe geçerken, hiçbir şey göründüğü gibi olmayacak. ........ Ben, Destina. Daha çok küçükken, hayatımı kökten değiştiren bir dönüm noktası yaşadım. Ailemi kaybettim. Ama aslında kaybettiğim sadece ailem değildi... kendimi de kaybetmiştim. Çocukken dinlediğim hikâyelerin en büyük yalanlardan ibaret olduğunu anladım. Gerçek hayatımın sandığımdan çok daha farklı olduğunu öğrendim. İnancımı, hedeflerimi, benliğimi yitirdiğim bu yolda, bir şeyleri düzeltmeye çalışırken birilerinin desteğine ihtiyacım var. Bana destek olur, yanımda olduğunu hissettirir misin? Bu, Destina`nın hikâyesi. Ölen ve yeniden doğan Destina`nın... ........ Uyarı: Tüm hakları kendi şahsıma aittir. Çalınma durumunda işlem yapılacaktır.

Açelya arkadaşı ile gece clubüne gider. Ama içkiyi fazla kaçırır ve sarhoş olur sabah ise hiç tanımadığı bir adamla yattığını fark eder, işte açelyanın hayatı o günden sonra tepetaklak olur.

Kalbe düşen ilk tohum: Sevda. İlk bölüm yayın tarihi: 25.06.2025 Bölüm uzunluğu en az 3700 kelimedir. GÜNCEL.

Hafızasını kaybedip kendi oğlundan geç haberi olan bir doktor anne , Esir düştüğü kazada eşini kaybetti sanıp oğlundan haberi olmayan bir baba.. Kaderin bi çift için oyunuu.. Ateş:benim bi oğlum var yani teklifimi kabul ediceksen haberin olsun Deniz:Nasıl yani çocuğun mu var? Ateş:evet Deniz:kaç yaşında peki ismi ne? Ateş:2 buçuk yaşında daha, ismi alp Deniz:çok küçük daha Ateş:evet Deniz:kabul, kabul eriyorum asker bey Alp`e anne sevgisini eksik hissetirmeyeceğim, kendi çocuğum gibi severim onu :)) Ateş:tamam o zaman doktor hanım ikinizede canım pahasına çok iyi bakacağım :)) güveniyorum sana anne sevgisinden mahrum kalmış küçük çocuğa Deniz kendi çocuğu gibi bakar hayatın Deniz Altuğ, Ateş Demir ve alp ile ilgili gerçeği Deniz ve Ateş`in anlaşmalı olan evliliğinin gerçeğe dönüşmesi gelin hep beraber birlikte bakalım bi şans verin lütfen kitabıma eminim beğeneceksiniz.

Tek gecelik ilişkiden gelen bir bebek ve ondan henüz haberi olmayan milyarder baba

"Yine gidiycekşinis biyoyuyum beyn" ... Evlilikleri mutlu giden ve bir bebek bekleyen Asker ile doktor çiftimizin kurulan suikast yüzünden birbirinden ayrı düştüğü bir hikaye.. Ateş herkes tarafından şehit bilinirken Deniz hafızasını kaybetmiş ve ailesini unutmuştu.. İkiliden geriye kalansa onlardan bir parça candı.. Alp anne babasından 3 yıl ayrı kalmış bir çocuk.. Biz ise onların bu zorlu süreçte birbirine olan arayışını,sevgisini, aralarındaki bağı ve aile dedikleri insanları okuyacağız🥲. ...

UYARI!!! HİKAYELER YETİŞKİNLER İÇİN UYGUNDUR. Her bölümde farklı bir hayat farklı bir yaşanmışlık. Olumsuz içerik, şiddet ve küfür içerir. Tüm hakları kendi şahsıma aittir. Çalınma durumunda gerekli işlemler başlatılacaktır.

Gözden ırak olunca gönülden de ırak olur sanıyorsun ya, aslında öyle de oluyor. "O çok eski bi` sevdaydı bitti" diyorsun, "Varla yok arası hatırlamıyorum bile" diyorsun. Unuttum sanıyorsun ama biri yanından geçerken onun gibi yürüyor, onun gibi bakıyor, onun gibi gülüyor bütün unuttukların boşa gidiyor... Demiş Cemil Meriç. Kadının hislerine en güzel açıklamayı bu sözler getiriyordu belki de ...... Adamsa , onun açılmamış kapıları vardı henüz, yıkılması gereken duvarları.......

"Arslan geri dönemez misin?" Derin bir nefes alıp parmaklarımla gözyaşlarımı sildim. "Lütfen geri dön ne olur! Sana çok ihtiyacım var ne olur! Arslan ne olur geri gel." Gözlerim masadaki rapora gitti. "Ben... ben ne yapacağımı bilmiyorum, korkuyorum. Sana çok ihtiyacım var lütfen. Yanımda olmana çok ihtiyacım var, kendimi çok yalnız hissediyorum. Lütfen mesajımı alınca ara beni olur mu?" ▪︎ -Siz: Hala sinirin geçmedi mi? Seninle konuşmam lazım. -Siz: Lütfen cevap ver artık acil konuşmamız gereken bir konu var. -Siz: Kaç ay oldu sakinleşmedin mi? Sana her şeyi açıkladım neden böyle davranıyorsun en azından konuşabiliriz değil mi? -Siz: Cevap vermeyecek misin? -Siz: Mesajları görünce geri dön lütfen! -Siz: Kaçarak bir şeyler halledilmiyor bunu biliyorsun. Aramızdaki sorunu aşamıyorsun tamam ama bu başka bir konu, benim senle gerçekten konuşmam gerek. -Siz: Seninle konuşmamız gereken bir konu var acil diyorum. Neden cevap vermiyorsun? -Siz: Tamam o zaman sana son kez bu mesajı atıyorum bir daha seni rahatsız etmeyeceğim ama bil ki bana ulaşamazsan çok geç olacak her şey için... Bazı şeylerin telafisi olmayabilir zamana bırakılamayan ne olur bana ulaş. Kitabın kurgusu bana aittir. Tüm hakları bana ait ve saklıdır.

Karşımdaki kadın yüzündeki masum gülümseme ile bana bakıyordu. Sağ elini tokalaşmak için kaldırdı ve konuşmaya başladı. " Merhaba ben Olga." Tuhaf bir aksanla konuştu. " Merhaba bende Birce, sizi tanıyor muyum acaba?" " Ah hayır, ben annenizi böyle ortamlardan tanıyorum. Hep sizden bahsederdi . Bende bugün sizi onun yanında görünce tanışmak istedim." " Hah , anladım. Tanıştığıma memnun oldum." " Bende sonunda sizinle tanıştığım için çok memnunum. Gerçekten çok güzelsin." dedi. Mahcubiyetle başımı eğip konuşmaya devam ettim. " O sizin güzelliğiniz Olga hanım." Gerçekten çok güzel bir kadındı. Kızıl saçları ve ela gözleri ile prenseslere benziyordu. Bu sefer Olga bana gülümsedi . Ona seslenilmesi ile arkamdaki ona seslenen kişiye seslendi ve yanına çağırdı. Ben hala ona bakıyordum. "Bak birce bu adamda benim nişanlım." Bahsettiği kişiyi görmek için kafamı bize doğru gelen adama çevirdim. Gördüğüm kişiyle ağzımdan tek bir kelime döküldü. Onunda aynı şekilde. " Dmitri." " Balım." * Kitapta şiddet ve uygunsuz içerik bulunabilir.

Nerden bilebilirdim ki beni kaçırıp tüm geçmişimi silen bir adama aşık olacağımı?

Karşımda duran adama baktım. Çenemi iyice kaldırarak gözlerimi kehribar gözlerine diktim. Adem elması kavislenirken dudağımın kenarı yukarı doğru kalktı. "Ne oldu Akbora korktun mu?" O kendini bana daha çok yaklaştırırken konuşmaya devam ettim. "İnsanlara o kadar yargı dağıtıyorsun; gücün görücü usülü aldığın karına mı yetmedi?" Elleri saçlarımla buluştu. Parmakları sarı saçlarımın arasında gezinirken "Gücüm bir sana birde kızıma yetmiyor be Zifos." Elini yanağıma koydu. "Ya bir gün gözlerini benden çekersen? O zaman kahrolurum Berfin. Unutma, yağmur olmadan fırtınanın olması imkansız. Sen olmadan ben olamam."

Geceyi seviyorum; çünkü kusurları örtüyor. Ve geceden deli gibi korkuyorum; çünkü suçları karanlığa hapsediyor. Beyaz tenim yara bere içinde. En kötüsü ne biliyor musun? Bunun sorumluları yan odada mışıl mışıl uyuyor. En acısı ise, sana zarar verdiklerini bilmek ama hiçbir şey yapamamak. Lanet olası vicdanım, anne babamı öldüremeyecek kadar iyi. Ama bu acı… Bu acı son bulacak. Biri ölecek. *** "Dur. Daha konuşuyorduk." Arabama yöneldiğim sırada kolumdan tuttu. Ani temasta acıyla inledim. O da fark etti ve hızla elini çekti. Bir bana bir koluma baktı. "İyi misin? Sıkı tutmadığıma eminim. İzninle." Cevap bile veremeden hırkamın kolunu sıyırdı. Gördükleriyle gözlerindeki mavilik dondu. Gözümü sıkıca yumdum. İstemiyordum insanların morluklarımı görmesini. Utanıyorum. "Bunlar..." "Seni ilgilendirmeyen şeylere burnunu sokma! Benden izin almadan bana dokunamazsın!" Sözlerimin sonunda sesim titredi. Dokunmasını istemememin bir sebebi daha vardı. Çünkü... çünkü o da ona benziyordu. Güçlüydü. Üzerime gelse, karşı koyamazdım. Not: 13-15 yaş aralığında yazdığım bir kurgudur lütfen yorumlarınızı ona göre yapın kurguyu çok değiştirmemeye çalışarak düzenledim umarım beğenirsiniz

"gece ve gündüz gibi iki zıt renk ,mavide bir araya gelir"

Tahmin edemiyeceğimiz şeyler varoluş amacımızdır bazen. Çünkü tek fark tahmin edilemeyebilir olması değil, tahmin etmeyecek olmamızdır.

"Nilüferleri bilir misin? Hiçbir yere kök salamazlar." Ahu eşinden boşanıp çocuğuyla birlikte mahallesine döndüğünde geçmişinde bıraktığı kişiler ve duyguları yeniden karşısına çıkar. Zorunlu yaşanan ayrılıkların sebebi ortaya çıkmaya başlar yavaş yavaş. Avukatlık mesleğinin getirdiklerini yaparken bir yandan da onun kurallarıyla ve yasaklarıyla yaşamayı beceremediği savcı Arhan`la sürekli bir gel git içindedir. İlişkileri karmakarışık ve zordur. Bu yolun sonunda mahallesindeki ilk aşkıyla yaşayabilecek miydi? Onun kurallarına rağmen yanında kalmayı başarabilecek miydi?

> "BİR KADININ ADINI TAŞIDIĞI LÜTUF… BİR BEBEĞİN SUSTURULAMAYAN SESSİZLİĞİ… BİR GECEDE DEĞİŞEN HAYATLAR, SIRLAR, YALANLAR, TEK BİR GERÇEK: KAÇIŞ; İNSAN KENDİNDEN KAÇABİLİR MİYDİ? > "ADI NİMETTİ AMA HAYATI CEZA GİBİYDİ, ŞİMDİYE KADAR NİMET OLMUŞTU ŞİMDİDEN SONRA CEZA OLACAKTI…… ""NİMET UMAY SAPMAZ""

DİKKAT! Yoğun cinselik ve şiddet içerir(+24) Bebeğinin intikamını alırım ama bir şartla? Ne şartı? Varisimin annesi olacaksın. Benim Bebeğimi doğurucaksın. Karar senin... Nee?

"Kalbine mi sıkayım? Kalbime mi sıkayım Gülyâre. Söyle ne yapayım?" Gökler ağlar mıydı insana? Toprak? Dağlar? Ağlar mıydı? Ağlardı. Şimdi gecenin bu kör vaktinde, iki yanındaki ormanda kanat çırpan kuşlar bile ağlıyordu Gülyâre`ye. Yiten umutlarına, hiç edilen sevdasına, bağrından sökülüp alınan evladına ağlıyordu gökteki kuşlar. Körpe yüreğinde büyüttüğü sevdası ise şimdi dizlerinin dibindeydi. Gülyâre`nin elindeki silahı kendi büyük elleriyle kavrayıp tam kalbinin üzerine bastırdı Hazar. Dilindeki düğümü çözüp konuşurken takati kalmamıştı artık kadının. "Başka bir sonumuz olabilir Hazar. Yapma bunu ne olur?" - - - Hazar. Gaddar Hazar. Kalpsiz Hazar. Merhametsiz Hazar. Herkese iyilik meleği olan ama Gülyâre`ye azap meleği olan Hazar. Herkesin gölgesinde nefes aldığı ama Gülyâre`in nefesini kesen Hazar. Ne yapacaktı şimdi. Tetiğe basıp yaktığı intikam ateşiyle kendini mi yakacaktı. Kendi sonu olupta, bir hiç uğruna kaybettiği kardeşlerinin üçüncüsü mü olacaktı? Yoksa vazgeçip intikam uğruna ruhunu tarumar ettiği kadından yeniden aşk mı dilenecekti. Hayır. Hayır bunu yapamazdı. Kardeşlerinin kanının üzerine mutlu sonlu bir rüyayı yaşayamazdı varlığı kabus olan bir adam. Buna hakkı da yoktu. Herkes sussa vicdanı buna izin vermezdi. Şimdi burada dizlerinin dibine yıkıldığı karısı halen Hazar`a umutla bakıyordu geldikleri sona rağmen. Başını salladı Hazar umutsuzca. "Bizim mutlu sonlu bir hikayemiz hiç olmayacaktı Gülyâre." Yutkundu. Sanki alacağı bir nefes onu bu cehennemden kurtaracakmış gibi. Ama yolun sonuydu onun için. Sonra denizlerle göklerin vuslatı gibi son defa birleşti iki çift mavi. "Oğlumuza iyi bakacağını biliyorum. Ama senden tek bir isteğim var... beni kötü bilmesin. Hak etmediğimi biliyorum ama yinede bencilce beni kötü bilmemesini istiyorum." "Yapma Hazar..." Kelimeleri umutla dolu, sesi hiç utanmadan sıkılmadan yalvardığını gizlemiyordu Gülyâre. Hazar dinlemedi karısını. Küçük basit bir hareketle tetiğe bastı. Ölüm sesi karanlık ormanda yankılanırken o küçük metal parçasının günahkar kalbini parçalamasına izin verdi. Sonra ne mi oldu? Hiç. Koskocaman bir hiç. 🥀 🥀 🥀

"Bundan sonra burada, çocuğuma bakmakla mükellefsin." Derken sesi hem katı hem soğuktu. Hemen yanında bana nefretle bakan eski karısı bundan hiç memnun değildi. "Ne yani, çocuğumuzu bu kadına mı emanet edeceğiz?" Derken sesindeki nefret yoğundu. Adam gözlerini bir anlık yanındaki kadına çevirip tekrar bana baktı. "Ona güvenmesem buraya getirtirir miyim sanıyorsun Pınar?" Dedi sakin bir sesle. Ama bu kadının bana daha dikkatli bakmasına neden oldu. "Nerden buldun demiştin?" "Kıbrıs. Kıbrıs`ın bir otelinde." Devamını getirmedi. Nasıl tanıştık,ne konuştuk bunu dile getirmek yerine sustu. "Ne yani otelde bulduğun bir kadını,hem de ne olduğu belirsiz bir kadını kızımıza bakıcı olsun diye mi getirdin?" Dedi kadın şaşkınca. Sesi git gide yükseliyordu. "Otelde tanıştık ve bu bana yetti. Daha fazla kurcalama Pınar." "Hayret bir şeysin Yağız. Ben gidiyorum. Ama sabah yine geleceğim." Deyip arkasına döndü. Adam da peşinden ilerlerken sesini duydum. "Böyle zırt pırt gelip duramazsın." "O benim de çocuğum." "Ben ne zaman görmeni istersem o zaman. Biz boşandık Pınar." Bunu dedikten sonra bir sessizlik. "Öyle olsun. Umarım ne yaptığını biliyorsundur, Yağız. Eğer kızıma zarar verecek bir şeyi duyarsam ahdım olsun hem seni hem o kadını ellerimle öldürürüm. Anladın mı?" Diye tehdit etmeye başladı kadın ama adam sessiz kaldı. Bu kadın için olumlu bir cevap algılandı sanırım bilmiyorum ama devamı gelmedi. Dışarı kapının sesini duydum. Ardından yine bir sessizlik. Hemen karşımda beşiğinde uyuyan bebeği gördüğümde gülümsedim. Kızdı. Adı Maya. Bir çizgi filmin isminden esinlenmişti. Tıpkı ismi gibi sarı saçları vardı. Bembeyaz teni loş ışıkta parlarken arkamda onun adım seslerini duydum. "Birazdan başka bir ülkeye gideceğiz. Buradan uzaklaşacağız. O kadının kızıma annelik etmesini istemiyorum. Sen de kime veda etmek istiyorsan et, bundan sonra Bakü`de yaşayacağız." Dedi bana konuşma olanağı tanımadı. Kesin bir hüküm sunmuştu karşıma ve benim karar vermemi istemiyordu. Bu adam gerçekten dedikleri kadar varmış. BAŞLAMA TARİHİ: 15.11.2024

Ben normalde watpaddi kullanıyordum ama dedim burada da neden yazmıyorum ve yazmaya başladım Size cringe gelebilir ama yazmaya devam edeceğim Klasik bir gerçek ailem kurgusundan farklı olarak ana kız karaktererimiz bir bebek gerisini de okuyarak öğren tatlım

Mardi`in güzel kızı Gewrê, sevdiği adam ile evlenir. Evlendiği gece kocası hain bir pusuda ölür. Bunun üstüne aşiret bireyleri bunu kabul etmez. Gewrê gelin kayni olan İslam ile evlenmek zorunda kalır. Ne Gewrê bu durumdan yanadır, nede İslam. İkisi de ne yapacağını bilemez. İkisi arasında aşk olacak mıdır? İkisi arasında sevda bulunacak mıdır?

O gün benim doğum günümdü ve o şu sözlerle kutladı beni: " Baba oluyorum, hala oluyorsun Papatya! " Doğum günün kutlu olsun Papatya... * " Keşke bir de bende büyüttüğüm seni görebilsen. "

Bir kadının geçmişinde yaşadığı zorluklar ve hayatını mesleğine adamış bir Mardinlinin hayatların birleşmesi