🌸 Bir aşk, bir isyan, bir özgürlük hikâyesi... 🌸 Defne, ailesinin baskısı ve toplumun beklentileri arasında sıkışmış bir genç kızdır. Onun için hayat; dersler, kurallar ve başkalarının karar verdiği bir gelecekten ibarettir. Ta ki Aras’la tanışana kadar… Aras, rüzgârın ve özgürlüğün çocuğu. Motorunun üstünde rüzgârı yararken, Defne’nin ruhundaki zincirleri tek tek kıran bir adam. Onunla birlikte Defne ilk kez kendi hayatını yaşamaya, kendi kararlarını vermeye cesaret eder. Ama bu yol kolay değildir. Ailesinin tepkileri, kasvetli kurallar, kıskanç bakışlar ve tehlikeli düşmanlar bu aşkın önünde durur. Defne, kalbini Aras’a teslim ederken aynı zamanda kendi özgürlüğünü, cesaretini ve kim olduğunu da keşfeder. Bu hikâye, sadece bir aşk hikâyesi değil; büyümenin, özgürlüğün ve her şeye rağmen sevmenin hikâyesi. Kalbiniz Aras ve Defne’yle birlikte çarpacak, rüzgâr saçlarınızda dolaşacak, gözleriniz belki de onlarınki kadar dolacak… 💔 Aşk, bazen bir yolculuktur. Ve bazen, o yolun sonunda kalbinizin en derininde sakladığınız cesareti bulursunuz.

Roza derin bir nefes çekip fısıldayarak konuşmuştu. "Ben senin için kendimden bile vazgeçmişken, sen benden bile vazgeçmişsin. Ayıbım bana ahım sana kalsın." Diyerek odasına ilerleyip uyumuştu. Bazı acılar vardır ki insanın içine sessizce işler; ne bağırır ne çağırır ama her nefeste biraz daha derine iner. İki gencinki de öyleydi işte. Adını koyamadıkları bir boşlukta uyanıyorlardı her sabah; kalabalıklar arasından kaybolmuş bir yalnızlık gibi, kendi içinde susan bir çığlıkla... oysa başlarda her şey masumdu. Bir tebessümle başlayan yolculuk, bir çift gözde vadedilmiş cennet... Zannettiler ki, o elleri tutarken bırakmaz, gözler bakarken yalanlar söylenmez. Ama yanılmışlardı. Hem de en derininden. İhanet, bir yabancıdan gelseydi belki bu kadar yakmazdı içlerini. Ama sevdiği, güvendiği, gözünün içine bakıp "sana zara vermem" diyen... işte o kişilerdi, kalplerine en keskin hançeri saplayanlar. Geceler boyu onlarla kurdukları hayaller şimdi birer enkazdı. Sevda sandıkları şeyin altından yalanlar çıkmış, umutla ördükleri anıları şimdi sadece canlarını yakan hatırlatmalara dönüşmüştü. Ve o an anladı Dewran "Elini tuttuğum gün, kalbimi bıraktığımı biliyordum," dedi kendi kendine, gözlerini ufka dikmiş halde. "Meğer insan en çok, en çok güvendiği yerden yara alırmış." Sustu sonra. Çünkü bazı cümleler vardır, suskunluğun bile daha çok şey anlattığı... Ve bazı aşklar sadece acıyla hatırlanır. Aşkına ihanet edilmiş iki genç. İki yanan yürek ve bunlardan bağımsız olan diğer iki genç ile karşılaşırsa neler olur. Birbirinden bağımsız iki hikaye ama aynı acı...

Sevdiği adam için hiç tanımadığı bir memelekete gidip hiç tanımadığı insanlarla kalmayı kabul eden Güneş ARVAS Düğün günü evleneceği adamın aslında yıllardır mafya abisi olduğunu öğrenir ve bütün eşyalarını toplayıp İstanbul`u terk eder. Sevdiği adam aylarca onu arar ve bu işi bırakmaya yemin ettiğini söylemek ister. Fakat hiç bir şekilde Güneş`i bulamaz taki bir gün tesadüfen karşılaşana kadar. Ama bu sefer mafya abisinin karşısında Güneş değil Emira durmakta. Çünkü Güneş artık kendine yeni bir sayfa açmıştı...

Kocası Uygar`ı istihbarata ihanet ettiği için tutuklatan Yakut, yıllar sonra tekrar karşılaştıklarında ondan nefret etmenin ve onu sevmenin arasında, farklı duygular yaşamaya başlar.

Kaderi birdi onların. Daha ilkokul çağında vuruldu Kaya Saygıner o yanağında iki koca çukur taşıyan ela gözlü kız çocuğuna. İki inatçı keçiydi onlar ne birbirlerinden vazgeçer ne de bir araya gelirlerdi. Büyüdüler, birbirlerinin en büyük zaafları oldular. Hatalar yaptılar. Yalanlar söylediler. Birbirlerine hasret kaldılar. Aşklarından yanıp tutuştular. Ama kaderleri birdi işte onların. Eninde sonunda dönüp varacakları liman yine aynıydı. Ya kabullenecekler ya da yüreklerini kavuran ateşte kül olup sonsuzluğa ereceklerdi.

" aptal ! " dedim omzuna vurup " aptalsın aptalın tekisin ! " diyip ayağa kalktım . Oda kalkıp " ayra yapma yüzünü bana dönme ne olursun yapma aşkını içinde yaşa de senelerdir yaptığım şeyi devam ettiririm ama arkanı dönme bana abinin arkadaşıyım abin olarak görüyor olabilirsin beni " dedi dönüp ona tokat attım . " aptalsın devran korkmaz korkağın tekisin ben burda senin için kahrolurken beni sevmiyor diye istemiyor diye gecelerce ağlarken aptalca bi nedenden başkasına aşıksın diye ağlarken telefonunu açmıyorum bana ihtiyacın varken deli gibi ağlıyorum bana başkasını sevdiğini söyleyeceksin diye aşkından kahroluyorum " diye bağırırken göğsüne vurup onu itekliyordum birden beni tutup dudaklarıma yapıştı .

Buz gibi karların altında saklanan hisler, yok oldu düşünülen aşk ve tesadüf olmayan bir karşılaşma... Ama bilmiyorlar ki her kar erir... Kardelen yapılanın affı olmayacağı, aşkın bir gün ihanet edeceği, savaşın ortasında açığa çıkacak bir çiçek... Bazen yeni tanıştığın insan en derin acın çıkar. Kar tanesi kadar sessiz sanılan geçmiş, bir kurşun kadar gürültülü geçmiş ve bu geçmişte kalan iki kalp...

Bazı aşklar vardır kavuşması mahşere kalan belki de yapılan dualar kabul olur da bu Dünya `da kavuşmak nasip olur....

Kaya kardeşler her kitapta aşk, aile, inanç ve kendi kalpleriyle sınanacaklar.

`Can parçamı bulabilmek için sevdiğim kadından vazgeçtim ben.` Okan Paşalı `Sevdiğim kadının başkasına sevdalı olduğunu bilmeme rağmen ondan hiç vazgeçmedim. Ömür boyu beklemem gerekse bile.` Azad Yamaner `Ölmek istedim çünkü bu acıya yalnızca sonsuz bir ölüm yakışırdı.` Berfin Beylice

Tek kurşun , İki farklı hayat... Üzerine doğru gelen adamla duvar arasın da sıkışmış kalmıştı Dilşah. Gözlerinin içinde ki o öfke hissiyatını yüzün de hissede biliyordu. " Burası Mardin, bu şehir de bize mutluluk haram. " Sesi öyle kararlıydı ki, bütün kelimeleri yutmasını sağlamıştı. Bu hikaye Yaman ile Dilşahın imkansıza dayanılmış hikayesi... @tüm haklara saklıdır. Kurgu hayal ürünüdür ve her şeyi bana aittir!!!.. 23.09.2025`te yazılmaya başlamıştır.

Bana doğru bir adım attı sert bir sesle " Bak bana karşı olan duygularının farkındayım ama sesin içindeki duygular boş bir heves anlıyor musun unut... Aramızda yedi yaş var Benden sana anca abi olunur " dedi arkasını dönüp giderken seslendim " Boran ağa " dedim durdu sonra bana döndü " aşkın yaşı olmaz...bugün söylediklerini unutma çünkü ben unutmicam ve sanada unutturmicam... Buda sana son sözüm " diyerek arkamı dönerek oradan ayrıldım ...

• ÇOCUKLUK AŞKI •YAŞ FARKI •POLİS/HUKUKÇU •ABİMİN ARKADAŞI •YAŞ FARKI (6) Ana karakterlerimiz olan Mirza Devran Polat ve Gülfem Asel Karaca çocukluk arkadaşıdır. Aynı zamanda karşılıklı dairelerde oturan aile dostlarıdır. Erkek karakterimiz olan Mirza’nın babası polistir. Ve bir gün tayini çıktığından dolayı, yaşadıkları yer olan Hakkari’den Ankara’ya göçmek durumunda kalırlar. Bu taşınmanın üzerinden tam 15 yıl geçer. Ve artık çocuklar büyümüşlerdir. Mirza, babası gibi polis olur. Gülfem ise Ankara’da, yani çocukluk arkadaşı olan Mirza’nın yaşadığı şehirde Hukuk Fakültesini kazanır. Gülfem aile büyüklerinin vasıtası ve ısrarları üzerine, Mirza ve onun ailesi ile yaşamaya başlar. Yıllar önce ayrılmak zorunda kalan Gülfem ve Mirza, yıllar sonra tekrar bir arada olabilmeyi başarabilecekler miydi?

Hicran: Ayrılık, üzüntü... Farah: Mutluluk, neşe... Bu iki gerçek, içim ve dışım. insanlar, bir meyvenin bile iyi ya da kötü olduğunu anlamak için bir çaba sarf eder ve onun içine bakardı. Bir meyve kadar da mı değerim yoktu? Ben Farah. İsminin anlamı mutluluk, neşe olan ancak içinde büyük hicranlar yaşayan Farah. Kimi sevse ayrılığın pençesinden kurtulamamış, şımarık taklidi yapmış, herkesi mutluluğuna inandırmış o kız.. Ve daha nicesi olan Farah. Kül olduğu yerden doğan, anka kuşu. Üç günlük ömrünü sevgiye adamış, kelebek... Ve daha nicesi olan Farah.

bu aşk sana çok mu?

kabullenişin ve yeniden doğuşun hikâyesidir bu. Belki de herkesin içinde biraz Ahu vardır, biraz da Azad…

Bir tutulma aynı anda kaç hayatı etkileyebilir?. 💕 Gerçek miydi herşey yoksa yalan mı? Bir araç mıydım onun için yoksa gerçekten sevmişmiydi beni? 🖤 Vatan mı Aşk mı? Hangisini seçersem seçeyim kahrolan ben olacaktım..

Kahvemin köpüğüne takıldı gözlerim.... Her yudumda farklı bir şekle bürünüyordu. Başımı kaldırdım, balkonumun önündeki sonsuz gökyüzüne uzanan kavak ağacına baktım. Farklı bir bağ kurmaştım onunla yıllarca.... Bahar aylarında uçuşan pamukları bir tarafa, kimseye bir zararı da yoktu. Her şeye sevinmek için bir nedenim vardı. Bana göre her şeyde bir benzersizlik ve sevinecek bir yön vardı. Gözlerimi, kavak ağacının başını uzattığı açık mavi gökyüzüne uzattım. İlk defa kuşların yaşam savaşına büktüm boynumu, bu kez sevinecek bir yön bulamadım. Elimde bekleyen yarım kalmış kahvemi hatırladığımda ise, Çoktan Soğumuştu...

“Ateş…” Üstüme yürüdüğünde korkuyla geriledim. Geri geri yürürken bir anda sırtım yatakla buluştuğunda hafif gülmüştü. Kalkmama izin vermemek için ağırlığını vermeden üstüme çıktı. “Sen, benim karımsın.” Yatağın üstündeki elime ulaşıp parmaklarımızı birbirine geçirdi. “Ne o adamın torunusun ne de o herifin kızısın, duydun mu? Sen benimsin. Benim karımsın.” “Bir yıl,” dedim, üstüne basa basa. “Bir yıllık karınım, sonrasında izimi dahil bulamayacaksın!” Sesli bir nefes verdiğinde söylediğim her bir kelime dudaklarımızı yaklaştırıyordu, ve ben karşısında nefesimi kontrol etmekte zorlanıyordum. “Göreceğiz bakalım bir yıl mı yoksa bir ömür mü?” Yüzüme iyice yaklaştığında gözlerimi sıkıca kapattım. “Seni gerçekten karım yapacağım günü iple çekiyorum,” dediği an sertçe yutkunmuştum. “İşte o gün, gerçekten benimle tanışmış olacaksın.”

Yıllar önce bir kalbe kıskançlık tohumu düşmüştü. Geçen her bir sene o tohumun daha da büyümesine neden olmuş, düştüğü kalbin sahibini esir almıştı. Kalbin sahibi yıllar sonra iki masum çocuğu kötü emellerine alet etti ve onları ayırdı. Biri ailesinden çok uzağa, farklı bir ailenin yanına gitti. Diğeri ise evlerinin alt katındaki karanlık bodrumda zincirlenip on yedi yıl boyunca orada tutuldu. On yedi yıl sonra oradan kaçmayı kaçırabilen Elfida, ailesinden çok uzakta büyüyen diğer yarısını bulmak ve intikam almak için karanlık ve korkunç bodrumdan kaçtı. İntikamını almak için karanlık yollardan geçip karanlık oyunlar oynayacaktı. Fakat bu yolda ona aşk ışığının düşeceğinden bir haberdi. Bu kitap içinde şiddet, işkence, kan, çatışma gibi tetikleyici unsurlurlar vardır. Bu yüzden 16 yaş ve üzerinin okuması daha uygundur.

MADEM BU CEHENNEMDE YANACAĞIM O ZAMAN GÜNAHKÂRI DEĞİL ZEBANİSİ OLURUM!!! Aşık olmak suç mu? Suçmuş... Hemde suçların en büyüğü. Bir aşk uğruna adaletin aydınlık tarafından karanlık tarafına geçtiğim gün anladım bunu. Sevdiği kadının attığı cehennemde masumiyetini kaybeden Selim Egeli... Sevdiği adamı öldü diye bildiği için deliren Sena Eroğlu... Seneler sonra masum Selim Egeli, acımasızlığı ile nam salmış mafya babası ARAS YIĞITSOY`a dönüşmüşken Sena ise korkusuz bir avukat oldu... Ve hayat bu sefer farklı şartlarda yollarını kesiştirdi...

Daha 3. sınıftayken kulağıma fısıldayan Türkçe öğretmenim, ileride bir yazar olabileceğimi söylemişti. O günden beri kısa öyküler yazmaya başladım ama kalemin beni bir gün bu yollara getireceğini hiç düşünmemiştim. Şimdi ise Indigo Yayınları’yla çıkacağım bu yolculukta, hayalimi destekleyen aileme, arkadaşlarıma ve çevreme teşekkür ediyorum. Umarım bu kitabı sever ve satırlarında kendinizden bir parça bulursunuz.

Çakıl taşları çıplak ayaklarıma temas ederken hissettiğim acı umurumda değildi. Bir elimi havaya kaldırıp başımı doğrulttum "Tıpkı Felix`inkiler gibi" Öyle miydi? Hayır, hayır diye geçirdim içimden "Hiç bir şey senin o Çillerinden parlak olamaz Felix."

Hikâyemin hangi noktasındayım bilmiyorum ama orta yerinden okuyorsun beni. Bazı adımlar atılmalı, bazı yollar yürünmeli, bazı anlar yaşanmalıydı. Bazı insanlar gitmeli, bazılarıysa kalmalıydı. Hayat bir şekilde yolunu bulmalıydı. Bir şekilde akmaya devam etmeliydi. ☆☆☆☆ Elvin Erden düğün günü sevdiği adam tarafından karnında üç aylık bebeği ile terk edilince yaşadığı şokla kaza geçirir. Kader onu Poyraz Karaaslan ile karşılaştırınca bunun gideceği noktayı ikisi de kestiremez. Kimse bilmezdi ama bir hikâye bitmeliydi ki yeni bir hikâye başlayabilsin. Bu kimin hikâyesiydi?

Aşkınızın üzerinden yıllar geçse, yıllar yeniden doğacak bir aşkı körükler mi yoksa engel mi olur? Kalbin beni affeder mi, yoksa sonum mu olur? O gözlerin bir daha bana öyle bakar mı, yoksa bir başkasının baharı mı olur? Elindeki hançer beni öldürür mü, yoksa yaşamıma panzehir mi olur? ...