GERÇEK HAYATTAN UYARLANMIŞTIR Turşucu: ne istiyorsun benden Turşucu: derdinin kendini affettirmek olmadığını ikimiz de biliyoruz Ben: canım sıkılıyor Turşucu: eee Ben: eee si canım sıkılıyor işte Turşucu: bu konunun beni ilgilendiren kısmı Ben: can sıkıntımı seninle geçirmeye karar verdim Turşucu: hanımefendi ben sizin sevgiliniz değilim Ben: çok istiyorsan olursun

Annem hep derdiki, "İt eline bak koca eline bakma." Ben annemi, babam yüzünden dinleyememiştim.

Alara Soykan, hayatı boyunca sıradanlıktan sıkılmış, kendi kendine eğlenmenin tuhaf yollarını bulan genç bir kadındır. Bir gün can sıkıntısıyla rastgele bir numaraya mesaj atar. Masum bir şaka olarak başlayan bu oyun, karşısına sert, soğukkanlı ve disiplinli bir askeri—Binbaşı Yalaz Arıkan’ı çıkarır. Başlangıçta sadece yanlış bir mesajdır… Ama kısa sürede, Alara’nın umursamaz tavırlarıyla Yalaz’ın katı disiplini arasında tuhaf bir bağ oluşur. Yanlış numara, onları istemeden aynı hikâyenin kahramanları hâline getirir. Bazen kader en büyük oyunlarını en küçük tesadüflerle başlatır. Peki bir mesaj, iki zıt dünyanın çarpışmasına ve belki de kalplerin en savunmasız yanlarının ortaya çıkmasına yeter.

Bu bir şiir kitabıdır

Toz pembe bir sabahın ılık esintisi gibi, hayaller uçuşuyor ruhumun derinliklerinde. Gözlerimi kapattığımda, pamuksu bulutların arasında süzülen kelebekleri görüyorum; kanatlarında umut saklı. Bir gül bahçesinin hafif esintiye karışan kokusu gibi, hayallerim de yüreğime huzur serpiyor. Her şey narin bir masalın sayfalarına işlenmiş gibi, ne fazla parlak ne de solgun… Toz pembe, düşlerimin rengi. Acının içinden süzülüp gelen ince bir ışık gibi, kaybolmuş ruhlara yol gösteren bir parıltı. Kim bilir, belki de bu hayaller, gerçeğe dönüşmek için bekliyordur… "Peki seni göre bilirmiyim" "Her zaman yanındayım zaten" Toz Pembe Hayaller`im ve ben bu dünyaya çok fazlayız.. Uyarı:Argo,küfür bulunmaktadır!

Demir, sevdiği kıza yazacağında işlerin bu kadar sarpa saracağını bilmiyordu. “Beni sevmen için gözlerinin içine baktım be! Hemde yıllarca. Ama sen beni görmedin bile!” “Seni sevdim ben! Hemde çok sevdim çünkü sen benim kardeşimsin!” Genç kız, sevdiği adamın gözlerine baktıkça küçüldüğünü hissediyordu. O lanet olası kız onun yıllardır hayal ettiği aşka sahipti ve bunu kendisine yediremiyordu. “Neden beni onu sevdiğin gibi sevmedin? Onun olupta bende olmayan şey ne?” Diye fısıldadı son kez. “Onda aşk var. Ve sen daha aşkı ve saplantıyı ayıramayacak bir acizsin…”

Kurgu tamamen tiktok ve instagramdaki platformların mizah şekliyle yazılmıştır. (Kurgumda argo konuşmalar geçmektedir lütfen rahatsız oluyorsanız okumayın.) Mahalle kurgusu - Abimin en yakın arkadaşı - Texting. İg: Vernemnidah3nn. Tiktok: Vernemnidah3n Kitappad: Vernemnidah3n

"İşte tam şu an da gözüme çarpan Yunan heykelimsi bey benim tüm dünya ile bağlantımı kesti." Arkadaşlar bu bir Şura hikâyesi, gülmek isteyen herkesi bekliyoruz ✨

“Dün gece onu sadece bir kez görmüştüm, bir anlığına… Ama o an, hayatımda ilk kez bir şeye gerçekten dikkat ettiğimi hissetmişti. İlk kez bir kadın sadece göz ucuyla bakılıp geçilecek biri olmamıştı"

"Hani bana ?" Diye sordum. Hayat ise bana "kıyamam sana" demedi. "Kayboldun balca" demeyi seçti.

Bir kız yurdu düşünün. Ama sıradan bir kız yurdu değil. 5 tane kafadan çatlak Üniversite öğrencisi kızın bir araya geldiği bir yurt. Ve aynı odadalar. Herkesin odanın adını duyduğu anda ürperdiği yaka silktiği o oda. C-9. Bu 5 kızın absürt anları ve trajikomik anlarını okumaya hazır mısınız?

Bir erkek yurdunda kalan altı üniversite öğrencisi vardı. Dışarıdan bakıldığında hepsi sıradan, kendi halinde gençlerdi. Ama iş onlara gelince... hangi işe kalkışsalar mutlaka ellerine yüzlerine bulaşırdı. Hatta çoğu zaman, onlar hiçbir şey yapmasa bile bela sanki kapının altından sürünüp odaya girer, sıranın kendisine geldiğini söyler gibi içeri yerleşirdi. Kimi sınavdan kaçar gibi hayattan kaçardı, kimi hayatı bir oyun sanırdı. Biri sürekli uyur, biri sürekli konuşur, biri kaybolur, biri ortalığı ateşe verirdi. Ama hepsinin ortak noktası şuydu: Gülünecek hali bile dram kokan olayların tam göbeğinde, omuz omuza yaşayıp gitmeleri. Eğer okurken yüzünüzde istemsiz bir gülümseme belirecek olursa, muhtemelen ya bir yurtta kalmışsınızdır... ya da sizin de hayatınızdan hiç eksik olmayan, "ne yapacağını asla tahmin edemeyeceğiniz" o arkadaş grubunu siz de iyi bilirsiniz. İşte bu altı arkadaşın gerilimle kahkaha arasına sıkışmış hikayesine hoş geldiniz.

3 + 1 = 3… salak ve bir hayalet. Ceyhun Bilgin: grubun safı. Arın Özkan: sosyal becerileri -10 olan. Serkan Kaltakçı: her şeyi sorgulayan şüphe makinesi. Ve bir de Reyhan var… hani şu ölü olan. Üç tane tam kafasız tip bir kızın gizemli ölümünün arkasındaki koca sır perdesini gerçekten aralayabilir mi?

"Ben iyiyim Defne, korkma güzelim." Lise zamanı sevdiği çocuğa gizlice yazan kız ve zamanla gelişenler. Bir lise kurgusudur. Mizah ve bad(!)boyluk içerir. Küfür, nude vb. Olabilir dikkate alıp okuyun.

Yeni atanmış doktor Aybilge atandığı şehirde arkadaşının ona bilerek verdiği yanlış numara sonucu bir gece uykusu bölünürse Askerlik yaptığı mahallede numarasının yayılması sonucu sürekli rahatsız edilen pusat bu gidişata dur demek için en olmadık kişiyi Aybilge`yi seçerse Hikeyeme hepinizi beklerim

Derler ki, herkes kendi hikayesinin başrolüdür. Bu benim için geçerli değildi. Tanıdığım herkesin hayatında bir şekilde merkezdeydim; yol gösteren, tutunan, belki de kurtaran... kendi hayatımda ise sadece digurandım, sesim kısık repliklerim eksikti. Leyla, ailesiyle birlikte küçük ama sıcak bir mahallede yaşamaktadır. Bu hikaye, kendi hayatını bulmak isteyenlere, kendi değerini anlayabilen herkese.

"Ve..." dedi kısa bir duraksamadan sonra, "Rüzgar abi deme bir daha." Gülümseyip başımı yana eğdim. "Tamam, Rüzgar abiiim," dedim özellikle uzatarak. Rüzgar ellerini direksiyona vurdu, gülmemek için dudaklarını ısırdı. "Bir gün o `abi`yi pişman olacağın şekilde söyleteceğim," dedi. "Hii, terbiyesiz!" diyerek çıkıştım. Ama bundan zevk almış gibi sırıtıyordu hâlâ. ‐‐‐

Levent: Aklıma eskiden lisede yaptığımız mallıklar geldi. Duygulandım. Erdem:  Mallıkların demek istedin herhalde. Levent: Knk beni seviyor musun, nefret mi ediyorsun ben anlamadım? Erdem: Sen karar ver. Alya: Sen, böyle kırıcı olmak zorunda mısın? Erdem: Sen, böyle olmak zorunda mısın peki? Alya: Kimse sen olmak istemez. Levent: Ver o mübarek elini öpeyim. Alya: İstemez kalsın. Levent: Öpmeyecektim zaten!

Aynı lise, iki düşman grup.. Minsung/Chanmin/Hyunlix/Jeongbin İdolleri cinselleştirmek yoktur, eğlenmek için yazıyorum sadece

UYARI: BU KITAP: TETİKLEYİCİ SAHNELER, FAZLA KÜFÜR KULLANIMI, DARK ROM-COM, CİNAYET, İHANET, RAHATSIZ EDİCİ UNSURLAR BARINDIRIR. YETİŞKİN OKURLAR İÇİNDİR. _______ leyal atlı, bir gece sapık tarafından kovalanırken rastgele bir otele girdi. O otelin resepsiyonu aras, ona bir aşk verdi. ancak oraya çok nadir insan gidip geliyordu. __________ Siyah botlarımla su birikintilere basıyor, arkamdan gelen adama onu fark ettiğimi belli etmemeye çalışıyordum. O peşimdeyken evime gidemezdim. Ben sadece mimarlık okuyan yirmi iki yaşında bir kadındım, bir suçum yoktu. Evime gidersem, ev arkadaşım gül`ün de tehlikeye gireceği anlamına gelirdi. Yağmur şiddetini artırıyor, daha fazla tedirgin oluyordum. Kısa bir süre sonra karşıma hiç görmediğim küçük bir otel çıktı. Yanımda bir miktar param vardı, bu gece orada kalabilirdim. ______ "Bayan Marmelat," Yazar: isimsiz_198 (Wattpad uygulamasında da bulunur.)

Dört yaşında, yalnız, sessiz ve hep kucakladığı bir ayıcıkla hayata tutunan minik bir kalp... Açelya`nın dünyasında oyun arkadaşları yoktu, örülü saçlar hayaldi, gülümsemelerse çok uzaktaydı. Yetimhanenin soğuk duvarları arasında, tek dostu kahverengi peluş ayısı Momo`ydu. Ta ki o gün parkta karşılaştığı o adamla göz göze gelene kadar. Şahin, soğukluğuyla tanınan genç bir adamken, bir çocuğun peltek sesiyle yeniden gülmeyi hatırladı. Korkut Ailesi`nin kalabalık ama sevgi dolu evinde, küçük bir kız için yer açıldı. Küçük adımlarla girilen büyük bir hikâye başladı. Bu kitap; Açelya`nın yuva buluşunu, Bir ailenin eksik parçasını tamamlayışını, Ve kalbin yalnızca kan değil, sevgiyle de bağ kurduğunu anlatıyor. Kimi zaman gözlerin dolacak, kimi zaman kalbin ısınacak. Ama en çok da şunu hissedeceksin: Aile, bazen kanla değil, kalple kurulur.

17 yıl sonra hiç beklemediği bir anda gerçek ailesi ile karşılaşan Asel bunu gerçek ailesinin Maraş`a gelmesiyle öğrenir.

DİKKAT! "BU BİR KLİŞELER KOMEDİSİDİR!" 6 Ana karakter, tek bir proje ve sonsuz kaos! Üniversite hayatının trajikomik yan etkileriyle tanışmaya var mısın? *** Nisa, oturttuğu kamerasının kaydına başlamak için tuşa bastı. Kekeleyerek cümle kurmaya uğraşırken Fatih, arkada tost yapmaya çalışıyordu fakat spotçudan aldığı 2.el makineden dumanlar çıkıyordu. "Bu video, şey... Şehrin sesleri, projemizin tanıtımı için. Şehirlerimizin ruhunu, resimle yansıtacağız falan... yani ciddi bir şey yapmaya çalışıyoruz." Nisa, laflarını toparlamaya uğraşadursun tezgahtaki makine kısa devre yaparak patladı. Ortamdan kopuk takım üyeleri yerinde zıpladı. Fatih; "O ciddiyetle benim tost yandı!" Diyerek fişten çekti. Nisa, kamerayı bırakıp arkasına dönerek `sus` işareti yaptı. "Fatih! Proje tanıtımı için video çekiyorum tost belgeseli değil." Mehmet Ali kamera kadrajına girip Nisa`yı itekledi. "Bence belgesel güzel fikir," hala dumanlar çıkan tezgahı gösteriyordu. "Dram var, duman var." Koltukta telefonuna bakarak çığlık atan Beril`e döndü tüm gözler, yüzünde şaşkınlık vardı. "İlk videomuzu çoktan paylaştım, on dakikada bin izlenmeyi geçti," telefonu biraz daha kurcalayıp takıma uzattı. "Ama kimse projeyi konuşmuyor, Arya`nın saç rutinini tartışıyorlar yorumda." Arya, kucağındaki pelüş köpeğiyle Beril`in yanına otururken saçlarını savuruyordu. "Tabi ki konuşacaklar, ekibin yüz modeli benim." O sırada nota kağıdına resim çizen Alp, üstten bakışlarıyla takım arkadaşlarını süzdü. "Gürültünün ortasında çalışmak mucize! Ama Nisa`ya helal olsun en azından işini ciddiye alan biri var" Kamerayı arkadaşına bıraktı zaten video çöp olmuştu. "Teşekkürler Alp en azından..." Nisa`nın lafı yarıda kesildi çünkü Mehmet kamerayla aşk yaşamayı bırakıp arkadaşına felaket olmaya gitmişti. Fatih, panik sesle; “Ulan Mali! Yağlı tost makinesine su dökülür mü?” Derken yanlış fişin çekildiğini fark eden Nisa; “Hayır, hayır dokunma!” O anda dernek lokali, şalterin atmasıyla karanlığa gömüldü.

"O gün kapıya bırakılan şey sadece bir sipariş değil, küçük bir mucizeydi." Bir hastalık, bir pastil ve başlayan bir aşk. Sizce tesadüf kimin oyunudur? Aşk bu oyunu bozar mı? Hayatımızdan bir sürü insan geçer, birileri geçer gider birileri ile bir bakışında kendine derin kuyular kazar. Vera`da bir bakışıyla o derin kuyuyu kazdı. Tahmin ettiğiniz gibi, kalbime. Bense ona giden yolu yürüdüğümü takılıp düştüğümde fark ettim. Hadi ama, aşık olan kim yerlerde yuvarlanmaz ki? "Eğer hemen buraya gelmezsen kaskına kaşındırıcı toz atarım Eymen! Beni delirtme! O elbisemi geri getir!" Şey, işte o ses. Benim hayatım. Sadece içinde harika göründüğü elbisesini alıp motor yağımın kapağını sıktım. Bana kıyamazdı değil mi? Eğer kıyarsa helvam fıstıklı olsun, teşekkürler.

Derslerine ve hedefine odaklı Elay... Klasik bir güne mi uyandı yoksa hayatında yepyeni başlangıçlar mı yaşayacak? Eğlenceli ama bir o kadar da derin bir hikayesi olan bir lise kurgusu ile sizlerleyim🌹