Bir gün Melisa’nın bir bara gitmesiyle oluşan baş belaları

Hiçbir kız çocuğu, güçlü kadın olmak için doğmaz. Hepsi masum hayaller kuran, şımarık birer prensese benzerler. Kaderdir onları cadı, fettan ya da güçlü kadın yapan. Tutulmamış sözler, yaşanmamış mutluluklar, ölümler ve ayrılıklar güç verir onlara! Kurulan hayaller, iskambil kağıtlarından kule gibi yıkıldığında; ezilmemek için o enkazın altında, güçlü olmak zorundadırlar! Güçlü kalabilmek adına, yaşamın kendisine sunduğu ilk fırsat trenine atladı Hande. Yaşamına idöl edindi, annesini örnek aldı! Onun gölgesinde yetişti. Ailesini kendi tercihiyle terk etti, boyun eğmedi içerisinde bulunduğu düzene. Yeliz Hanım`ı anne olarak kabullendi, onun doğruları ile hayata atıldı. İnadına alaya aldı, meydan okudu hayata. Beline uzanan kumral saçları, uzun boyu ile süzülmekteydi. Kehribar gözleri, güneşte bal misali parlarken, ince kaşlar, biçimli dudaklar ile süslenmişti berrak teni. Hayatına aldığı darbelerden sonra mutluluğa aramak için çıktığı yolda kendisini karşılayacaklardan habersizdi genç adam. İstanbul... Kimine acı, kimine mutluluk, kimine de umuttu bu şehir. Yola çıktığında, cebinde umudundan büyük kırıntılar vardı Fatih`in. Şehre ilk adımını attığında, gerçek sevginin ne demek olduğunu öğrenecekti. Gördüğü sevginin gölgesinde aşka uzanacaktı parmakları. Yeni hayatı, kocaman umutları ile oluşacaktı. "Seni sevmeme izin verir misin?" Genç kadın, başını ağırca kaldırmış, karşısındaki ağaca belini dayamış, kendisini seyreden adama baktı. Sevmek? Kelime, zamanında acı vermişti kadına. Çok sevmişti ama hayat müsaade etmemişti mutluluğunu yaşamasına. Sevdiğini sandığı adam tarafından terk edildiğinde, hayatı alt üst olmuş, hasta bedeni, kaldıramamıştı bu acıyı... Şu saatten sonra sevebilecek gücü, kendinde bulamıyordu. "Sadece severim, şifa olurum yaralarına, başkasını istemem." İçinden geçenleri anlar gibi kurmuştu son cümlesini. Bakışlarını biraz daha etrafta gezdirdiğinde, Kız Kulesi`ni görmüştü. Uzaklardan, çok uzaklardan göz kırpmaktaydı genç kadına. Hande, Fatih`i tanımadan önce, içerisinde bulunduğu şehri, hiç böyle dikkatli keşfetmemişti. Oysa severdi İstanbul`u, çok severdi... Lakin ne kadar sevdiğini, onu tanıdığı gün daha iyi anlamıştı. "Bak, şimdi burada, İstanbul şahit; yemin ediyorum ki, çok güzel severim seni!" Kalbi, umutlarla çiçeklenmişti nedense. İstemsizce tebessüm etmiş, alıkoyamamıştı dudaklarını... Karşısındaki adam, soğuk, umursamaz değildi. İlk tanıdığında öyle sanmış, resmi duruşları, böyle düşündürmüştü genç kadına. Tanıdıkça, iş dışındaki haline tanık olmuştu. Deli doluydu. Aşkına karşılık ararken bile hızlıca konuşup cümleler kuruyor, tatlı hal alıyordu. Şair Bedri Rahmi Eyüboğlu`nun sözleri`ni, Kız Kulesi`ne bakarak mırıldanmıştı, uyuşuk çıkan sesi eşliğinde: "İstanbul deyince aklıma kuleler gelir. Ne zaman birinin resmini yapsam, öteki kıskanır. Ama şu Kız Kulesi`nin aklı olsa, Galata Kulesi`ne varır; bir sürü çocukları olur..." Zamanında, elindekileri değerlendirmiş, hayata meydan okuyan kadın olmuştu. Hep olmak istediği gibi güçlüydü. Hepsini Yeliz Hanım`a borçlu olsa bile, kendi payı da çok yüksekti. Öz annesi gibi, boyun eğebilirdi içerisinde bulunduğu şartlara. Hande, Yeliz Hanım`ın teklifini, dakika bile düşünmeden kabul ederek, hayallerine adımlar atmış, zirveye kadar çıkmıştı. Olmak istediği gibi dimdik duran kadın olmuştu artık. "Bırakalım buna İstanbul karar versin, saklasın bizi..." Pelteleyen sesinde, tebessüm barınmaktaydı. Karamsar değildi cümlesi ama kararsızdı. Gel gör ki, cümlesindeki kararsızlıkları, tutarsızlıkları çiçeklendiren en güzel duyguydu umut. Sarmalanmıştı umut tohumları ile kurduğu cümle. Belki de umut, aşkın saatine yakındı. Fırsat olarak yeni tren çıkmıştı karşısına. Yıllar önce ilk trene atladığı gibi, şimdi de düşünmeden haraket etmeyecekti. Çünkü sevmekten canı yanmıştı zamanında. Fakat umudu, ilk zamanlardaki gibi tazeydi. Yaralarının etrafını çemberlemişti umut çiçekleri...

Kirli bir oyununun ölüme sürüklediği masum bir adam. İntikam için edilen büyük yemin. Küçük yüreğinde açılan büyük yaralarla büyüyen,sert,acımasız bir adam. Gözleri, aşka davet edercesine sıcacıkken,kalbi sevgi tohumunu ekemeyecek kadar soğuktu. Küçük yüreğindeki yaraları büyük bir sevgiyle saran, zarif,kırılgan bir kız. Gözleri hüzün kokarken,kalbi kurak topraklara su olacak kadar sevgi doluydu. Bazen "Aşkı,Sevdayı "anlatmaya dilin dönmez. Lal olan bir dilin dermanı için gerekli olan yanlızca kalem ve kağıttır. Mürekkebin duyguların,kağıt ise çözülemeyen dilindir. Bazen yüreğinin söyleyemediklerini yazarsın,bazen yaşanan sevdalardan yola çıkarsın. Bu yolda ilk dili tutulandan dinleyin Sevdayı...

Instagram: azimet340 YERYÜZÜNDEN BİR YILDIZ KAYDI VE GÖKYÜZÜNE DÜŞTÜ. Sabırla başlayan bir aşkın hikâyesi Ağır adımlarla odanın ortasına doğru yürürken duvağımın altından etrafıma bakıyordum. Büyük balayı suitinin, büyük ve ipek örtülü yatağının üzerindeki kırmızı gül yapraklarıyla yapılmış kalp şekline baktım bir kaç saniye. Bu yatağı böyle özenle hazırlayan personel kimbilir hakkımızda neler konuşup gülmüşlerdi. Oysa o yatağa toprak serpilmiş olmalıydı , gül yaprakları değil. Duyduğum tok ayakkabı sesiyle bir anda kendime geldim. Kocam olacak adam yavaş adımlarla yanımdan geçerek tam önümde durduğunda kendime verdiğim sözü hatırlayarak başımı ve gözlerimi önümden kaldırmadım. Görüş açıma giren iki büyük el duvağımı uçlarından tutarak yapılı saçlarımın üzerinden arkaya doğru aldı. Şimdi görüş açımda beyaz gömlek üzerine giydiği siyah yeleği ve uzun bacakları ile o vardı. Şuana kadar ne sesini duymuştum nede yüzünü görmüştüm. Nikahta bile diliyle değil başıyla evet demişti. Zira babası uyarırken duymuştum. Belkide dilsiz di yada kekeme. Olabilirdi. Zaten merakta etmiyordum. İki parmağıyla çenemden tutarak yüzümü kendine doğru kaldırdığında gözlerim inadına önüme çevriliydi hâlâ. Bedeni bana doğru esnerken, " Banyoya girmem lazım." Dedim aceleci sesimle. Sessiz geçen bir kaç saniyeden sonra gerileyerek sol eliyle banyoyu işaret ettiğinde sadece eline bakıyordum yine. Gelinliğimin eteklerinden tutarak hızlı adımlarla hemen banyoya girerek kapıyı arkamdan örttüm

"Burada hayat kurtaramazsın. Burada herkes zaten ölü." "Umut olduğu sürece hayat devam eder." Kaşları alaycı bir ifadeyle havaya kalktı. "Umut." Dedi komik bir şey söylemişim gibi. "Hiçbir şeyi kalmayanların son tutanağıdır." Doğruydu. Elimdeki son şey umuttu. "Senin de elinde hiçbir şey kalmamış doktor hanım." Dedi, beynimin içindeki ses onun dudaklarından dökülüyordu. "Senin gibi mi asker." Dedim acımı örtbas etmek için alaycı bir ifade takınırken. "Bilmem." Dedi tok bir sesle. "Ben birileri yaşasın diye ölmeyi kabul eden tarafım. Benim umudumda hayatımda bir mezar taşı değerinde."

Instagram: azimet340 Erkeklik belden aşağıda geçer. Belden üstü yürek ister. Yüreğin varsa eğer erkek kadın ne farkeder. Kadın olmasının dışında bir erkekten farkı olmayan gerektiğinde merhametli gerektiğinde acımasız birine dönüşen Cevher Aslan ve Aslan Karabey`in dünyası. Denizlerinde boğulup göklerinde can bulduğum. Güçlü kadın karakter severler buyrun...

"Zamanla çözeriz Umay." "Zamanla çözemeyiz. Zamanı çözeriz. Ve senin zamanın dolmak üzere, son kumlarını atıyor" Bu benim hikayem. Ailemin, yetimhaneye, yetimhanenin mafya bozuntusuna satma hikayesi. Bu hikaye ailemle başladı benle bitecek. Ben bitireceğim. Büyük bir kum saati ve intikam aldığım her bir kişi içindeki 1 kuma denk. ⏳⌛

Instagram: azimet340 Bu hikayenin bütün hakları tarafima aittir. En ufacık taklit kopyalanma olursa resmi islem başlatılacaktır. Üvey ailesi tarafından deli ilan edilerek tımarhaneye kapatılan bir kız. Hastanede geçirdiği krizle 2. bir kişilik olan Alev`e sahip olan Aslı. Bir beden iki kişilik. Aslı ve Alev. Ve Ferman...İki hayat bir kaza yüzünden birleşiyor. Bir gece Aslı hastaneden kaçarak kendi evine gizlice girer ve evin yeni sahibi Ferman tarafından vurulur. Ve ardı ardına yaşanan hareketli günler. Ferman`ın bilmediği bir şey vardır ki oda Alev, Ferman`ı Aslı için seçecektir. " Aslı`yı sadece sana emanet edebilirim Ferman Demirdağ." Bir çok hikayeden farklı olan, farkı sadece okuyanların fark ettiği bir hikaye.

Masanın üzerindeki ellerini birbirine kenetleyerek söze girdi Yağız. "Şunu iyi bilmek istiyorum o yüzden dürüstçe cevap ver, babanın iyileşmesi için her şeyi yapar mısın?" Her şeyden kastını açıklamak için aceleci davranmayacaktı. Önce yeterli yanıtı almalıydı. "Nasıl bir soru bu? Elimden gelen her şeyi yaparım elbette." İkaz eden bir ses tonuyla "İyi düşün." diye yineledi Yağız. Aradığı kızın bu olduğuna emin olmak ister gibiydi. "Ne bu, tuzak soru mu? Bu soruya doğru cevap veren sınavdan geçiyor mu?" Keyifle güldü adam. Onun bu hazırcevap, umursamaz ve dürüst hâlleri nedense cezbediyordu Yağız`ı. "Bilmek istediğim şu, ne kadar ileri gidebilirsin?" "Onun için ölebilirim, oldu mu? Yani bunun işe yarayacağını bilseydim yapardım, emin olun. Böylece size ihtiyacım kalmamış olurdu." Bu yeterince ikna edici bir yanıttı onun için. Günlerdir aklında dönüp duran teklifi yapmakta daha fazla gecikmek istemedi. Alacağı her türlü tepkiye hazırlıklıydı. Tüm cesaretiyle o soruyu sordu. "Peki, babanı kurtarmak için bebeğime taşıyıcı annelik yapar mıydın?" Kapak Tasarımı: @veyl02 TUTKU MEYVESİ | 7.11.2010 Copyright © Tüm Hakları Saklıdır

Tek kurtuluşun ölüm olduğuna inanan genç bir kadın... Vücuduna özenle sayısız izler işlemiş bir kadın... Hayatının yarısını 4 duvar arasında geçirmeye mahkum kalan bir kadın... Kimse onun kurtulmasını istemedi. Zaten o da kurtarılmak istemiyordu. Ben Efsun Aykar. Sonumun gelmesini isterken sonsuzlukta kayboldum.

Çok güzel bir rüyanın içindeydim öyle ki uyanmak istemiyordum. Yemyeşil kırlarda papatya tarlaları içinde yürüyordum. Üzerimde bembeyaz bir elbise ellimde hasırdan bir sepet vardı. Farklı bulduğum her çiçeği topluyor kokluyor ve sepetime koyuyordum. Biri bana sesleniyordu, net olmasa`da bir erkeğin sesine benziyordu. Sesin geldiği yöne baktım kimse yoktu. Önüme dönüp yürümeye devam ettim. Tekrar o ilahi sesi duydum bu sefer daha çok yakınımda geliyordu. Omuzlarımın üstünden arkama baktığımda da sırtı bana dönük bir adam gördüm. Korku sardı bedenimi. Bu adam kimdi? Benden ne istiyordu? Bana zarar verir miydi? Koca tarlada bir ben birde o vardı.. Yardım edin diye çığlık atsam sesimi duyan olur muydu? Rüyadan uyanır mıydım? "Afran`nım neden bana geç kalıyorsun? Neden beni bulmak için bir adım atmıyor sun? Gel artık bul beni çıkar beni kör kuyulardan?" "Sende kimsin ben seni tanımıyorum? Seni nasıl bulacağım?" "Kalbinin sesini dinle o sana doğru yolu gösterecek. Zamanı geldiğinde seninle yanyana geleceğiz ve hiç ayrılmayacağız.".. Kan ter içinde uyandım gördüğüm rüyada neyin nesiydi? `Allah`ım sen hayırlara vesile et.` titreyen ellerimle terden sırılsıklam olmuş yüzümü sildim. Baş ucumda ki suyu içmeye çalıştım. Rüya öyle gerçekçiydi ki tüylerim diken diken oldu. Neden sürekli aynı rüyayı farklı şekillerde görüyordum? Bu rüyaların bir anlamı var mıydı? Yoksa ben mi deliriyordum? Emin değildim... Korku içinde başımı yastığa koyup uyumaya çalıştım dilimde tek bir dua vardı. Oda o rüyayı bir daha görmemek ti... «Zeynep Aldemir..» HİÇ BİR KURUM VE KİŞİLERLE ALAKASI YOKTUR!! HEPSİ HAYAL GÜCÜMÜN BİR PARÇASIDIR.. TELİF HAKLARI SAKLIDIR EN UFAK BİR SÖZ BİR ÇALINMA DURUMUNDA ADLİ İŞLEM YAPILACAKTIR...

Her insan bir dünyadır her dünyanın bir masalı vardır derdi annem. Dediğini anlamamıştım. Her insanın bana göre masalı olmazdı. Evet her insan nefes alır yaşardı ama masalım diyecek bir hayatı olmazdı. Diye düşünürdüm ta ki onu görene kadar. Benim masalım ismini bile bilmediğim o kişiyi görünce başlamıştı. Dünyam başıma yıkılmışken masalımın başlayacağını nereden bilebilirdim ki?

HİKAYESİ... <><><><><><><> Aşık bir adam, aşka kör olan bir kadın ve bedeli cehennem yerine kalple ödenen bir günahın öyküsüdür EZA... "Dehr-i Har"... Bir mazi yarasında merhemi hayallerinde arayan adamın sabırla harmanlanmış aşk umududur EZA... "Dehr-i Har" <><><><><><><> ...Ruhların bedenlere küstüğü bu yollarda bir kadın, bir erkek arasına sıkışıp kalan ölü bir kadının kalbi vardı. Ve bu yolun sonunda iştahla bekleyen büyük bir günah vardı. Kadın günah, adam cehennemdi... Cennet mi? O, ölü kadının kalbinde gizliydi... <><><><><><><> Kitabımın bütün telif hakları şahsıma ait olmakla birlikte saklı tutulup iznim dışında alınamaz, çalınamaz, basılamaz, kopyalanamaz, alıntı dahi yapılamaz, her hangi bir ticari amaç güdülemez. Dijital, sanal veya gerçek dünyada satışı yapılamaz vb. Tüm ısrarlı uyarılarıma rağmen en ufak bir ÇALINTI yada ALINTI halinde hiç üşenmeden yasal işlemlere keyifle başvuracağımı belirtmek isterim...! <><><><><><><> Kapak bana aittir.

İnsanı en çok yoran şeyde bilinmezliktir. Eliz bir anda kendini tanımadığı orman gözlü bir adamın yanında annesinin intikamını almaya çalışırken bulur . Annesinin sakladığı şeyleri bulmaya çalışan Eliz`in aynı zamanda aşık olması hayatını nasıl etkileyecek bakalım.

Hiçbir şey anlatıldığı gibi değildir, yaşandığı gibidir.

Instagram:azimet340 ( KISA HİKAYE ) ( DİNİ HİKAYE ) Bir vasiyet ile tanışan, biri sıcak biri soğuk iki kalbin hikâyesi. Bütün hakları tarafıma aittir. En ufak çalınma taklit kopya vs durumunda resmi işlem başlatılır.

Instagram: azimet340 ( Kısa hikaye ) Genç bir kız Zümrüt... Yetim, dilsiz... Genç bir adam Murat... İstemediği evliliğinden ve ölen karısından sonra iki günlük bebeği ile kalan. Doğuran her kadın anne olabilir mi? Yada doğurmadan anne olabilir mi insan.

İnsan kendine Tutsakken başka bir Adem oğluna TUTSAK kalabilir miydi?.

Tozpembe eteğim kırmızı renge bulanınca, siyah renk vazgeçilmezim oldu. Sadece dünyam değil, hayallerimde artık siyah ve griydi.

İki farklı ruh iki farklı beden Bu av ile avcının hikayesi Bir tarafta kendine şeytan diyen bir adam diğer tarafta şeytanın son nefesi olmaya ant içmiş bir kadın... " Ölümünüzü izlemek zevkli olacak leydim"..

``Acıyı hisseden bedenim değil ruhumdu.``... Oldukça farklı bir hayatın mürekkebe dökülmesi.

Kocasının ailesiyle yaşayan bir kadın

Genç doktor devin mafya babası Mithat Sancarın ameliyatı sırasında anestezi uzmanının dikkatsizliği yüzünden Mithat beyin ölümünden doktor devini sorumlu tutan Mithat Sancarın oğlu Demir Sancarın intikam ile başlayıp tutkulu bir aşka dönüşme hikayesi 💗İyi okumalar 💗

Dalia, hayata tutunmaya çalışan genç bir kız; Baran ise geçmişin karanlık gölgelerinde kaybolmuş genç bir adam. Dalia, üniversiteye yeniden hazırlanırken ailesinin yükünü omuzlamaya çalışan, kırılgan ama güçlü bir kızdı. Baran ise, çocukluk travmalarının ağırlığı altında ezilmiş, hayattan kopmuş bir gençti. Dalia’nın yaşamı, kuzeni İzel ile birlikte tesadüfen Baran’ın evine gittiklerinde kökten değişir. Baran, çocukluk travmalarıyla baş edememiş ve hayatını sonlandırma noktasına gelmiş genç bir adamdır. Dalia, Baran’ı hayata tutundurmayı başarır, ancak bu karşılaşma sadece Baran’ın değil, Dalia’nın da kaderini değiştirir. Bir, iki… Aç kapıyı, Üç, dört… Gir içeri, Beş, altı… Bak etrafta, Yedi, sekiz… Bir umut var hala, Kurtar boynu ipte kalan, Ruhu göğe uçmakta olan bedeni. !!UYARI!! Bu hikaye intihar ve dram konulu olacaktır. Psikolojiniz kaldırmıyorsa ve kötü etkilenecekseniz lütfen okumayın. İyileşip öyle okuyun. :))

Sevdiği adamı yıllar sonra evli bulan bir kadının hikâyesi...