Ayza ve Duru`nun sihirli güçleri var ama bunu bilmiyorlar Ayza evlatlık olduğunu biliyor ama duru bilmiyor ve kendilerini kesfediyorlar

O seçimini yaptı. Ve bu seçim, onu sadece bir savaşçı değil, bir kahraman yaptı.

Yukarı baktığınız zaman gördüğünüz ilk şey ya etrafında bulutların yer aldığı güneş ya da yıldızlarla size sanat eseri sunan aydır. Aykız, gözlerini açıp yukarıya baktığında ilk gördüğü ay ışığı sayesinde seçebildiği soluk birer çift göz olmuştu. Doğduğu gün, annesinin ona bıraktığı mirası taşıyamayacağının farkında bile değildi. Seneler boyunca ağabeyi ile bir yerde kapana kısılmış şekilde korunmak için eğitimler gördü fakat bu eğitimler onu gerçek dünyaya hazırlamamıştı. Kendini yer altındakiler-den değil de gerçek dünyadakilerden koruması gerektiğini ona hiç kimse anlatmamıştı. Yirmi iki yaşında her şeyin alt üst olduğu gün gelecekti. Ruhu yeniden doğacak gerçek benliğini kazanmak için büyük bir mücadele etmek zorunda kalacaktı. Savunduğu, inandığı ve güven duyduğu hayatı bitecekti. Yerini hiç tanımadığı duygular alacaktı. Merak ettiği her şey onun başına bela olabilirdi ve cevaplarını almak için dikenli yollardan geçmesi gerekecekti. Bu yolda ona yardım edende olacaktı, ayağını kaydırmak isteyende. Aykız, bu yolda ilerlerken hayatta kalabilecek miydi? Kontrolsüz gücünü içinde hapsederek ne kadar ileriye gidecekti? Tüm hakları saklıdır. Çalıntı, alıntı vs. durumlarda adli işlem başlatılacaktır.

Sizin ölüm melekleri hakkında çok hikâye okuduğunuzu biliyorum. Ancak bu, farklı bir atmosferde, farklı bir hikâye. Burası kan kokusuyla boğuşan, ölümün sessiz nefesiyle ızdırap çekenlerin diyarı: Alantarya. Ve bir ölüm meleği... Sessizliğiyle fırtınalar koparan, kılıcının her darbesiyle gölgeleri parçalayan Vex. Alantarya`nın en karanlık köşelerinden gelen bir savaşçı. Onun adı, sadece düşmanları değil, dostlarını bile korkutacak kadar güçlü bir yankıya sahip. Ama bu, yalnızca bir savaşın değil, ihanete, acıya ve kanla yazılmış bir kaderin hikâyesi. Nocteland’ın kara büyü tılsımlarıyla kuşatılmış karanlığında, Vex ve yoldaşları kendi sınırlarını, sadakatlerini ve insanlıklarını sorgulamak zorunda kalacaklar. Kanla yazılmış bir kehanet, yitip giden dostluklar ve her adımda ağırlaşan ölümün gölgesi. Alantarya’da hiçbir şey göründüğü gibi değil. Çünkü burada sadece hayatta kalmak yetmez; kim olduğunu unutmadan, ruhunu koruyarak yaşamak gerekir. Ve Vex... Bir ölüm meleği olarak bilinse de, aslında kim olduğunu sadece kendisi biliyor. Ya da bildiğini sanıyor. Bu diyarı keşfetmeye cesaretiniz var mı? Alantarya sizi bekliyor. Ama unutmayın, buradan sağ çıkmak yalnızca bir başlangıç.

Gecenin sihirli güçleri vardır fakat kendisi dışında, ailesi dahil kimse bunu bilmiyordur.

Bir yanda normal dünya diğer yanda dünyayla ikiz insanları taşıyan paralel,büyülü bir dünya. VE SIRRI ÇÖZMEYE ÇALIŞAN ZEYA361.

Laura ruhu alınmadan önce bir sonraki imparatoriçe`nin duygusuz olmasını, saf ruhunda kötülüklerinde yer almasını, İmparatorluğu`nu herşeyden önce tutması için lanet etti. İmparatoriçe Laura`nın ölümünden sonra kader tekrar yazıldı. Luke Andrew`in doğumu gerçekleşmedi, 7 krallık umudu unuttu, sadece hırs, kin ve öfkeyle ayakta kaldı. İmparatoriçe kılıcıyla imparatoru korudu. İmparator hançeriyle imparatoriçeyi katletti. Kılıç sevgiydi, hançer ise terk edişti. Ve herkesin aklında tek bir şey kaldı; sevgi bir zayıflıktı.

Avukat Lara Demir geçmişini çoktan geride bıraktığını sanıyordu.Taki çocukluk aşkı Arda Yılmaz`ın ismiyle bir dava dosyasında karşılaşana kadar....

"Doğuran bizleriz; onlar tanrı, yanan biziz; arınan onlar."

Her insan, bir haritanın bilinmeyen köşesinde unutulmuş bir noktadır. Ve bazıları, o unutulmuş noktaları aramakla geçirir ömrünü. Atlas, hatırlayamadığı geçmişinin izlerini sürerken; sadece isimleri değil, duyguları da kaybolmuş bir dünyanın kapılarını aralıyor. Gerçekle hayal arasında ince bir çizgide yürürken, varlığına dair en temel sorulara yanıt arıyor: "Ben kimim?" "Beni ben yapan neydi?" Anılar, kırık aynalar gibi parçalanırken; her parça başka bir hayatı, başka bir gerçeği yansıtıyor. Kaybolanların, terk edilenlerin ve görmezden gelinenlerin hikâyesi onun yolculuğunda vücut buluyor. Bu roman, sadece bir karakterin geçmişe yolculuğu değil… Aynı zamanda unutulanların, bastırılanların ve hatırlanmayı bekleyenlerin çığlığıdır. Unutulanlar Atlası, kendini bulmak için her şeyi kaybeden bir ruhun, sessizliğe yazılmış çığlığıdır. Belki de en çok kendimizi unuttuk. Ve bu kitap, o hatırlayışın ilk adımı.

Giriş Zaman, sadece ileriye doğru akan bir nehir değilmiş. Bazen kendi içine çöküyor, bazen de geçmişin aynasında geleceği gösteriyormuş. Ben bunu ancak kaybolduktan sonra anladım. Adım Sahay Linor. Bir zamanlar bilim uğruna her şeyini vermiş biriydim. Artık bilim, benden her şeyimi aldı. Makine çalıştığında Cat’le birlikte sadece 10 yıl ileri gitmeyi planlamıştık. 2030 yılı — yeni teknolojilerin, dünya barışına dair umutların konuşulduğu bir zaman. Ama biz oraya hiç varamadık. Gözlerimi açtığımda gökyüzünün rengi artık mavi değildi mordu Hava, oksijen kokmuyordu bu zamanda hava bu zamanda demir kokuyordu. Ve sokaklar, hiç olmadığı kadar sessizdi. İnsanlar vardı,ama … Yıl: 2059. Dünya: suskun. Zaman: kırık. Robotlar, gökyüzünde dolanıyor; yeraltında saklanan uzaylılara karşı sonsuz bir savaş veriyordu. İnsanlık, bir taraf seçmek zorundaydı. Ama asıl düşman dışarıda değil, içimizdeydi. Ben babamın adını taşıyan bilim şirketinin neye dönüştüğünü gördüm. Bir zamanlar insanlığı kurtarmaya çalışan o şirket, şimdi onu diz çöktüren en büyük silaha dönüşmüştü. Ve sonra... Harvey ile karşılaştım. Gözleri, geçmişimi hatırlatıyordu ama sesi... geleceği fısıldıyordu. O gün ilk kez anladım: Zamanı kıran biz değildik. Zamanı kıran, sevgiydi Ve her ihanet bir sevgiyle başlardı … Ve şimdi... Bu kırık zamanın içinde, bu suskun dünyanın tam ortasında... Doğruyla yanlış, dostla düşman, aşk ile ihanet birbirine karışmış durumda.

Çok sevdiğim ama okuyamadığım kitap

2. Dünya savaşı... Çocukların (gençlerin) yok olmadığı ve kazandığı bir dünya

"Duygularımın olduğunu mu zannediyorsun? Çok yazık, çünkü az önce saraydaki herkesi kendi ellerimle öldürdüm. Ve eğer istersen, sıradaki sen olabilirsin Tiova Kralı. Büyük bir zevkle kelleni alır ve bundan gurur duyarım."

Bir zamanlar denizlerin derinliklerinde bir prenses yaşardı. Adı Elaris`ti. Gözleri su kadar berrak, sesi dalgalar kadar büyüleyiciydi. Kaderi ise... şarkısına sığmayacak kadar karışıktı. Elaris, insanların dünyasını merak eden, kalbinde gökyüzüne uzanma hayali taşıyan bir deniz kızıdır. Ama kalbinin atışını hızlandıran bir aşk, onu özgürlüğe değil lanete sürükler. İhanet... ve ardından gelen büyü. Artık o, denizlerin sevilen prensesi değil; sesiyle ölümleri çağıran bir siren. Yalnızlıkla çevrili bir adada, sadece kuşlarla ve dalgalarla baş başa. Her notasında acı olan bir şarkıyı söyler. Her sesi duyan... onun tuzağına düşer. Ta ki, bir gemi kıyılarına yanaşana kadar. Draven, gözleri deniz kadar karanlık, kalbi yel kadar özgür bir korsan kaptanı. Onunla karşılaştığında, Elaris ilk kez şarkısını söylemek istemez. Ama lanet onu bırakmaz. Kalbini susturmak isterken, içindeki eski benliğe prensesliğine, insani duygularına yeniden tutunur. Ancak bir siren, bir korsana âşık olabilir mi? Ve aşk gerçekten kurtarır mı, yoksa ikinci bir laneti mi getirir? "Sirenin Laneti" Güçlü bir kadının, lanetle savaşının, aşkın ve affetmenin hikâyesi. Kimi zaman masalsı, kimi zaman karanlık. Ama her kelimesi su kadar derin.

İki kız kardeş... İki varis... Farklı hayatlar... Farklı deneyimler... Peki hangisi bu oyunda kazanacak ve tahta geçecek?

Yüz yıllardır terk edilmiş olan Aetherum Manastırı’nın duvarlarında yankılanan bir fısıltı vardı. Gölgeler hareket etmiyor, nefes alıyordu. O gece ay yoktu. Sessizlik… ve sonra… Carmilla geldi.

istemediği bir şeye zorlanacak olan Alin babasının katiline ortak olarak gördüğü Owen ile sarayının kütüphanesinde karşılaşır çünkü Owen Alin`i zorlanacak olacağı şey için uyarmaya gelmiştir.

Ben, prenses Ayızıt… Annem, bana bu ismi büyük bir anlam yükleyerek verdi. Ben, kan ve duman kokan bir savaş gününde dünyaya geldim. Orduların çarpıştığı, kalelerin sarsıldığı bir vakitte, annem benden habersiz, zorlu doğumdan sonra beni kucağına alıp sarayın yüksek balkonuna çıkarmış. O anda ufuk kıpkırmızıymış; toprak, kanla boyanmış, gökyüzü bile acıdan kararırken, ben annemin kollarında dünyaya meydan okurcasına gülmüşüm. Annem, gözlerinde hem korku hem umutla bana bakmış. Bu gülüş, bu direniş işareti ona eski efsaneleri hatırlatmış. Ve o anda, bana "Ayızıt" adını vermiş. Ayızıt; hem güzelliğiyle hem kudretiyle anılan, savaşın içinden doğmuş, yıldızların kaderine dokunan kadınların adıdır. Yıllar geçti, güzelliğim dillere destan oldu. Sarayda, şehirlerde ve uzak diyarlarda adım bir efsane gibi fısıldandı. Ama sadece güzelliğimle değil, aynı zamanda asil duruşum, özgürlüğüme olan tutkum ve kaderimi kendim seçme irademle tanındım. Kimse bana boyun eğdiremedi. Ne altın taçlar, ne ipek sözler… Sonra bir prens çıktı karşıma. Krallıklar barış yapsın diye, onu öldürmem için gönderildim sanki. Kılıcım hazırdı; kalbim tereddütsüzdü. Ancak sarayın karanlık salonlarında, göz göze geldiğimizde, kader oyununu değiştirdi. Öldürmek istediğim adamla evlenmem istendi. Bir müttefiklik adına, bir siyasi oyun uğruna... Ama ben prenses Ayızıt’ım. Ne canımı, ne kalbimi satmam. Zincirlerle örülü bir tahtı asla kabul etmem. Bu yüzden KAÇTIM! Gece yıldızlarının altında, rüzgarı peşime takarak, özgürlüğe doğru sürdüm atımı. Kendi kaderimi, kendi efsanemi yazmak için...

Tarihin tozlu sayfalarında sıkışıp kalmış dört ejderha vardı. Onlar; suyun şifasının, toprağın köklerinin, havanın ezgisinin ve ateşin kudretinin kadim ruhlarıydı. Bu dört ejderha; sadece dört elementin değil, evrendeki yaşamın her zerresinin yansımasıydı. Kendini bildiğinden beri gerçekleri arayan Siria, ne olduğunu bile farkına varamadan kendini bir maceranın içinde bulmuştu. Kim bilir, belki de bu yolculuk peşinde bazı yoldaşlar getirir?

"Bazen aynı bedende iki ruh yaşar. Bazen biri yanarken diğeri çiçek açar." Liva iki evrende birden var. Birinde acılarla büyüyen, terk edilen, unutan bir kız. Diğerinde mutlu, huzurlu, sevilmiş bir "versiyonu". Ve aralarındaki sınır, artık çatırdıyor. Bir eşik var. Geçtiğinde... kim kalacak? Hiç Olmadığım Yerde Her satırıyla seni yerinden edecek. ( Her cumartesi yeni bölüm yayındaa)

Yaru, gizemli bir şekilde kendini tanımadığı, yabancı bir dünyada uyanır. Hatıraları sisler ardında kaybolmuş, yolunu bulmak için çaresizdir. Yanına beklenmedik bir şekilde çıkan Yalaz ise, ona sadece yardım etmekle kalmaz; zamanla Yaru’nun en büyük dayanağı, aşkı ve kendini keşfetme yolculuğundaki rehberi olur. Ateşin sıcaklığı ve sisin belirsizliği arasında, bu iki ruh birbirine tutunurken, kader onları çok daha büyük bir sırra sürükler.

Gecenin 4 suları hayatını belirleyen o karar çoktan verilmişti. Fransa`ya ilk adım.

Her akşam terasa yıldızlara bakmak için çıkan kızın yakın arkadaşı😩🫶🏽🫵🏽🤍

"Bir Öpücüğün Bedeli" Özet: Kore’de yalnızlığı tattı, dışlandı, sustu... Ta ki bir lanet onu kalbiyle sınayana dek. On günü var… Gerçek bir aşk öpücüğü ya ruhunu kurtaracak ya da onu sonsuza dek hapsedecek. Peki, gerçek aşkın izleri nerede saklı?