Saçlarından almıştı kaderi karanlığını. Masum bakan yalancı gözlerindeydi o mahur kaderi görmüştü en başında kralı. Gücün verdiği güçsüzlük yorgun düşmüş küçük köylü kızının hikayesi, Tenler ve Demler`de gizlidir hazin düşleri.

Amorvia Diyarında büyük bir savaş sonrası çoğu büyücü can veriyor. Sadece Amorvia diyarında bir büyücü hayatta kalıyor. Bu büyücü Amorvia Diyarının en güçlü ve her bilgiyi bilen bir büyücüdür. Ve Amorvia Diyarının tüm krallıkları bu büyücünün peşine düşüyor. İşte asıl kıyamet şimdi başlıyor.

Bundan uzun zaman önce farkı mertebede ki iki ırk sonsuzluğu duyurur ve bunu evrene yayar ama kendi savaşlarınıda ayaklarına çağırmıştır .

Her çağın unuttuğu bir bedel vardır. Her krallık, bir sırrı mezara gömer. Ve her yıldız… zamanı geldiğinde yeniden parlar. Veyrun, yasakla kuruldu. Büyü susturulmadı — zincirlendi. Sözcükler unutturuldu, kan yazıları silindi. Ama güç… unutmaz. Toprak hatırlar. Gölge fısıldar. Yıldız işaret eder. Dört yöne bölünen bilgelik şimdi sessiz: 🔥 Ignisya — ateşin susturulmuş öfkesi 🌑 Umbrelis — karanlığın konuşmayan dili 🌿 Florwyn — doğanın kapanmış yarası ✨ Lunara — yıldızların unuttuğu ad Ve şimdi biri geldi. Ne seçilmiş, ne çağrılmış… Doğmuş. Kraliçenin kanı, yasak bir bağ taşıyor. Adımları sessiz kapıları açar, sesi mühürlü kitapları konuşturur. Ama her yasak, yalnızca güçle değil, gölgeyle yazılır. Ve kim yasakla yürürse… bedelini kendisiyle öder.

Hayatı boyunca hastalıkla mücadele eden bir kadın kendini 72 yılında bir leydi olarak bulursa...

-Yarisma için yazilsi

Bazı sırları normal insanlar göremez

Hepimizin içinde, bazen dünyayı değiştirme, bazen de sadece kendi sorunlarımızı çözme arzusu yatıyordu. Fakat özel güçlerin cazibesi kadar sorumluluğu da büyüktür. Gücün yanlış ellerde nasıl bir tehlikeye dönüşebileceğini bilmiyoruz. Bu yüzden önemli olan sahip olunan güç değil, o gücün nasıl kullanıldığıdır.

Yargının Gölgesi Bir adaletin doğuşu hikâyesi – Nisa Ersil Hukuk fakültesinden mezun olan genç bir kadın, yıllardır hayalini kurduğu adaletin aslında sadece kâğıt üzerinde var olduğunu fark eder. Gerçek dünyada adalet, gölgelerle pazarlık eder… Geçmişinde gizlenen bir suçun izini sürerken; yozlaşmış mahkemeler, kaybolmuş dosyalar ve susturulmuş tanıklar arasında sıkışır. Ancak o sıradan biri değildir. Savaş artık sadece mahkeme salonlarında değil, sokaklarda, insanların ruhlarında ve vicdanlarında verilmektedir. Elinde bir terazi, diğer elinde kana bulanmış bir kılıç... Bedeni yaralı ama bakışları dimdik. Adaletin sadece kelimelerden ibaret olmadığını herkese gösterecek kadar cesur. Ama her ışığın bir gölgesi vardır. Ve bazen, adaleti ararken insan kendini karanlığın içinde bulur. Fantastik, polisiye ve dramatik öğeleri bir araya getiren Yargının Gölgesi, hem içsel hem toplumsal bir savaşın hikâyesi. Ve bazen en büyük dava, insanın kendi vicdanında başlar...

Karanlıktan kaçarken, aslında kendime koşuyordum… Kristal Krallığı’nın asi prensesi Rose, istemediği bir evliliğin eşiğindedir. Özgürlüğüne uzanan kaçış yolu, onu kaderin gölgelerle ördüğü karanlık bir sırra sürükler: Gölge Krallığı’nın gizemli prensi Adrian. Bir anlaşma. Bir maskeli sevgi oyunu. Ve beklenmedik duygularla yüzleşme... Ancak bu sadece bir kalp hikâyesi değil. Dört krallığı birbirine bağlayan unutulmuş bir geçmiş, kayıp akrabalar ve kanla yazılmış yasaklar... Işıkla gölge arasında, aşkın sınır tanımadığı bir destan başlıyor

Bulamadım Allah affetsin

küçüklükte tanışan ikili büyüdüğünde beraber olucaklarını düşünüyorlardılar peki olabilecekler mi ?

birgün bir mektup aldım, bu devirde ne mektubu dedim, ama bir gün can sıkıntısından bende ona yazmaya kararverdim, işte herşey ozaman başladı… meğer kendime yazıyormuşum….bu nasılmı olabilir? Nedenini öğrenmek istiyorsan “Gelinim” kitabını okuyup öğrene bilirsin aman ha dikkat bu bildiğin kitaplardan değil! *yazılım hataları içerebilir*

şimdilik başlamayacağım, unutmayayım diye hazırladım

Savaşın, ateşin, entrikaların, ölümün, taht oyunlarının ve vahşetin kol gezdirdiği bir dünyada, imkansız bir aşk hikayesi yeşerebilir mi? Yoksa efsaneler arasında kaybolup giden her yitik masal gibi, bu aşkın kahramanlarıda mı unutulur Sonsuza dek? Yıllar önce, henüz söylentiler ve efsaneler, söylenen ve anlatılan masallar tazeyken, bir Şovalye dünyaya geldi; Kaderinde bronz kılıcıyla kan dökmek olan ve tüm kutsal duygulardan muaf tutulmuş bir Savaşçı... Ona Roland, dediler ve henüz çocukken yazdılar alın yazısını; Cesurca savaşmak. Gel gör ki, aşkın zayıflık olarak, Savaşanların ise tüm masum hislerden uzak tutulduğu bu diyarda, ölümcül bir hata yaptı Şovalye; Aşık oldu. Hemde imkansız olduğunu bile bile; Kralın Kızına. Onun aşkına tüm tutkusu ve masumiyetiyle karşılık veren kadın, Mariposa idi. Kadın, Savaşın ve kanın ardında kılıç tutan parmakların aşk romanlarının sayfalarını çevirebileceğini, kanlı ellerin bile çiçekler dikebileceğini öğretti Şovalyeye ve onun gerçeklerden kaçtığı herşeyi oldu. Fakat sonra, adı gibi, bir kelebek misali kanat çırpıp uzaklaştı Roland`ın ellerinden. Aşkını kaybeden Şövalye, sürgün edildi ve ebediyen uzaklaştırıldı krallıktan ama sevdiği kadının anu ayrılışı yüreğinde kör alevler gibi yanarken kendine bir söz verdi; Ondan Aşkını çalan tüm diyardan günün birinde intikam almaya yemin etti...

varisin akan ilk hanı Marin Bendis ve yoldaşlarının laneti oldu.

Geçmişin her yansıması, geleceğin mührüdür. Gizemli adam, bir an duraksadı. Ölüm Perisi`nin yaydığı güç, inkar edilemezdi. Ama o da kolay pes edecek değildi. "Her yolculuk, bir sonla biter, Ölüm Perisi. Ve her buluşma, yeni bir yolculuğun başlangıcıdır. Belki de yollarımız, tekrar kesişir. Daha büyük sırlar, daha büyük bedellerle. Benim varlığım da bir yoldur, ve yolu bilenler, her zaman en büyük sırları bulur. Ve belki de, sizin yolculuğunuzun bir durağı, benim kütüphanemden geçer. Orada, aradığınız soruların cevapları, benim de aradığım sırları barındırıyordur."

babamı özlüyorum

Yıldızlar doğar, yüzyıllar geçer, sınırsız kez gece gündüze dönüşür. Öğrenilmemesi gereken bilgiler kötülüğün eline geçer. Büyücüler güçlerini sınırlandırmayı basit görürler. Karanlık sırlar ve sınırsız güçler Tanrıların gazabını diyarın üstüne çeker ve yıldızlar yok olur. Krallığın varisi, kraliçemin gururu. Biri beni tanımlamak istese böyle tanımlardı. Ben Elarua Asrily Calthor; Aetheria`nın kızı, Sylvanor`un varisiyim. Gerçek şu ki, ne annemin gururuydum ne de krallığın varisiydim. Ancak, bir yıl sonra taht için mücadele edecek olan prensestim. Tahta çıkmak için ağabeylerimi ve ablalarımı arenada öldürmem gerekiyordu. Sylvanor`un kraliyet kanı toprakla karışmalı ve geleceğin yöneticisini kutlamalıydı.

Elarion küllere karışmış bir İmparatorluk.... Ama eskiden böyle değildi. Barışın ve adaletin hüküm sürdüğü bu topraklarda her ırka kapısı açıktı burada periler, sirenler, cadılar ve insanlar hep birlikte yaşardılar birbirlerini korur ve saygı duyardılar yedikleri içtikleri ayrı gitmezdi ta ki VIII İmparator Enrico kendi 3. kızı Zairayı bir kılıca dönüştürene kadar O gün bir yıkılışın günüydü İmparatorlukta ki güven yerle yeksan oldu ve ırklar 5 büyük krallığa bölündü herkes birbirine sırt çevirdi aralarındaki sevgi ve saygı tarihin tozlu sayfalarına karıştı. Zaira ise bu 800 yıl boyunca binlerce ölümü, binlerce savaş, binlerce ihanete tanıklık etti ama geri geldiğinde hiç bir şey eskisi gibi değildi. Ne o eski Zairaydı ne de eskisi kadar masumdu... Bu bir yeniden doğuşun bin yıllık ihanetin ve kanlı bir tarihin hikayesi bu Zairanın hikayesi...

O sisli hava gibiydi ruhum . Daha ne kadar her şey görünmez , görülemez olabilir sanki derken senin ruhunla çarpıştım . Daha karanlıktı geceden , bilinmezliğini merak etmiştim ama hiçbir zaman açıkça sana diyemedim . Özür dilerim ...

Sakinlik bazen en büyük suçtur...

İntikam ateşi ile yanıp tutuşan birini ancak intikam durdurur... Ya intikam alıcaksın yada kafana sıkıcaksın Lara herzaman intikam alan tarafta oldu kaybetmek ona yakışmaz. Kaybetmek eziklerin yapıcağı iştir ona göre. Savaşmak ve kaçmamak onun işidir. O Lara kılıç o kaçmaz..

Kimse onun ne zaman doğduğunu tam olarak hatırlamıyor. Sadece, gökyüzünün ayazdan çatladığı bir gecede, annesinin sessiz bir çığlıkla onu dünyaya getirdiğini anlatırlardı. Ve o gece, rüzgâr ilk kez bir ismi fısıldadı: Valestra. Valestra, büyüdükçe gülmeyi unuttu. Babasının ağır suskunluğu, annesinin hep yarım kalan bakışları arasında büyüdü. “İyi bir kız olmalısın,” dediler. “Görünme, ses çıkarma, yanlış yapma.” O ise her gün biraz daha içine kapandı, gözleri her gün biraz daha geceye benzedi. Ve bir gün — herkes unuttuğunda, o hatırlamaya başladı. Kim olduğunu. Ne kaybettiğini. Ve neyi asla affetmeyeceğini. Valestra artık sadece bir kadın adı değildi. Bir hayaleti taşıyan, geçmişin küllerinden yeniden doğmak isteyen bir ruhun adımlarıydı. Kimsenin bilmediği bir başka gerçek daha vardı: Valestra`nın babası, onun kendi kızı olduğunu asla kimseye söylememişti. Onu hep erkek gibi yetiştirmişti. Kasabada sadece birkaç kişi onun gerçek kimliğini biliyordu. Geriye kalan herkes, onu ya kaybolmuş bir oğlan çocuğu ya da adı olmayan bir gölge sanıyordu. Bu, onun kendini bulma hikâyesi. Ve kimsenin kurtarmaya cesaret edemediği bir kadının kendini kurtarma savaşı...

Mia ve arkadaşlarının beyni diğer insanların beyninden biraz farklıdır. Hepsinin birer yeteneği vardır. Tabii düşmanları da, Aşkları da... ~~~~~~~~~~~~~~ "Demek Bay James senin dayınmış ha?" Brendan`ın dalga geçmesine göz devirdim. Hadley "O halde sen tüm elementlere hükmedebilirsin." "Evet ama bunu istemiyorum. Güçten delirmek istemiyorum." Annem gibi.