devam ediyor 19s önce güncellendi
HAYALET
@oyoykuu_ekr
Okuma
114
Oy
11
Takip
0
Yorum
9
Bölüm
28
Kimse onu görmüyordu, ama o herkesi izliyordu.
Şehrin arka sokaklarında, çatlak kaldırımların sessizliğinde büyümüştü. Gözlerine bakan biri olsaydı, orada geceleri saklayan bir karanlık, yalnızlığa alışmış bir dinginlik bulurdu. On sekiz yaşında bir kız... Ama duvarlara bıraktığı izler, yaşını değil, içindeki fırtınayı anlatıyordu.
Kıvırcık saçları geceye karışır, soluk beyaz teni ay ışığında hayalet gibi parlar, ama onun ruhu en çok karanlıkta belirirdi. Kalabalıklar onun için değildi. Sokaklar, köprü altları, terk edilmiş tren istasyonları… Oralar onun mabediydi. Orada konuşurdu. Ama sesi yoktu kelimelerle; rengi vardı, çizgisi vardı.
Her grafitinin altına sadece bir kelime yazardı:
"Hayalet."
Bir isim değil, bir his gibiydi bu. Kaybolmuş, ama pes etmemiş birinin yankısıydı. Belki kaçıyordu... Belki sadece kimseye ait olmak istemiyordu. Ama bildiği bir şey vardı: Var olduğunu anlatmak için bağırmasına gerek yoktu.
“Ben hep buradayım,” diyordu fısıltıyla duvarların ardında.
“Sadece görmüyorsunuz.”
Onu bir kez gören, bir daha unutamazdı. Çünkü Hayalet yalnız bir karakter değil; içimizdeki sessiz yanların, bastırdığımız acıların, söyleyemediğimiz kelimelerin ta kendisiydi.
Belki sen de bir gece rastlarsın ona…
Köhne bir duvarın üstünde, sabaha karşı bir köşede, rüzgârla savrulan kıvırcık saçların gölgesinde…
Ve belki o zaman anlarsın:
Hayalet sadece o kız değil.
Biraz da sensin.