"Komanın tedavisi yalan. Burası, insan doğasının en karanlık sınavı." Payiz, tıpkı diğer gençler gibi açıklanamayan bir koma halindedir. Uyandığında, kendisini Dr.Lamia Olgaç’ın Zihin Matrisi adını verdiği, soğuk metalden bir kâbusun içinde bulur. Boyunlarına takılan Nöro-Çipler, sanal acıyı gerçek ölüm riskiyle eşleştirmiştir: Matris`te ölürsen, gerçek dünyada yaşam desteğin kesilir. Olgaç’ın amacı basittir: İnsan ruhunun baskı altında ne kadar bencil olduğunu kanıtlamak. Gençler, klostrofobik Dört Nokta Tuzağı`ndan, hayatta kalmak için birini feda etmeye zorlandıkları Vasiyet Odası`na kadar, her adımda daha da kötüleşen ölümcül oyunlara atılır. Soğuk suyun yükseldiği Sessiz Kuyu’da ilkel panikle boğuşurlar. En büyük acı ise, Matris`in, karakterlerin geçmiş travmalarını ve sırlarını (ihanet, suçluluk) bir silaha dönüştürdüğü Bilinçaltı Labirenti’nde başlar. Payiz, acımasız Vezir`in rasyonel bencilliği ve Matris`in kuralları arasında sıkışıp kalır. Kurtuluşun kodu, sanal bir şifre değil; etik bir seçimdir. Finalde Payiz, Yansıyan Ağrı oyununda ya kendini kurtarmak için en sevdiği kişiye ihanet edecek, ya da Dr. Olgaç’ın "insan bencildir" tezini çökertmek için gözle görünmeyene, yani birbirlerine olan inançlarına güvenmek zorunda kalacaktır. Payiz’in uyanması, sonun başlangıcı mı, yoksa daha büyük bir oyunun ilk hamlesi mi olacak?

Babasını borçları yüzünden genel evine satılan genç bir kızın hayatı

Bu kitap ilk kitabın devamıdır

Bana takıntılı bir çocuk ahh gene mi??

12. sınıfın ilk gününde her şey sıradan görünüyordu. Yeni gelen Ülkü, sert mizacıyla zaten dikkatleri üzerine çekmişti. Ama o günün öğle arasında, okulun yemekhanesinde duyulan ilk çığlıkla birlikte her şey değişti. Bir anda öğrenciler birbirine saldırmaya başladı. Gözleri donuk, ağızlarından kan damlayan, insanlıktan çıkmış yaratıklar… Zombiler. Ülkü, Baybars ve bir grup öğrenci kendilerini sınıflara kilitleyerek hayatta kalmaya çalışırken sadece zombilerle değil, birbirlerine güvenip güvenemeyecekleri gerçeğiyle de yüzleşmek zorunda kalacaklardı. Bir okul, bir sınıf, bir avuç genç. Dışarıda kıyamet. İçeride ise hayatta kalmak için verilen savaş.

Kuşlar gibi Sağ kuşlar gibi narin Nar gibi merhametli özgürlüğe koşmak isteriz Yaralı Kuş Misali Merhem olacak bir günümüze varsa bu dünyada ne mutlu bize Çocuklar da Kuşlar Gibi narin ve muhammedli ve melektirler Gönlüm Kuşlar Gibi uçuyor gökyüzüne Bulut`a elledi Ellerim Sema`ya Ben geldim Hey Resul seni görmeye Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem sana ve selam olsun ya habibi kuşlara Merhamet dedi hayvanlara Merhamet eden hayvanları bir tane gönülden Seven korkmayacaksın O kişiden o insanlardan çünkü sevgi vardır içinde kimseye zarar vermez gönlünde Rabbim her insanları karşımıza çıkarsınÖzgürlük denince akla kuşlar gelir. Kanatlarıyla gökyüzünü turlayan, hiçbir engel tanımayan bu canlılar, insanın içindeki *sınırsızlık* arzusunu daima körükler. “Gıptayla bakıp zaman zaman gökyüzüne, rüzgarları hür, kuşları hür zannederiz.”Tanrı kuşları sevdi ve ağaçları yarattı. İnsan kuşları sevdi ve kafesleri yarattı. - Jacques Deval “Dal da kuş eksik olmaz.” - Cahit Sıtkı Tarancı Bir durgun sudayız, konuşsak da kuş uçmuyor içimizdeki ormandan. - Şükrü Erbaş Kuşlar gibi cıvıldar insan sevdiği ile birlikte olduğunda. İçimizdeki neşeyi gökyüzüne taşır her kanat çırpışı. Ben ki kuşlardan öğrendim; tutkulu umudu, kesinliği ve gerçeğin uçuşunu...

> “İnsan zekâsının sınırlarını değiştirecek bir çalışmanın ortasında, dünyaca ünlü bir profesör Türkiye’de yatağında ölü bulunur. Soruşturmalar sonuçsuz kalır, halkın umudu sessizliğe gömülür. Yıllar sonra, görevinde hatasız ilerleyen bir ajan, bu kapatılmış dosyayı tekrar açmak üzere Türkiye’ye gönderilir. Ama geçmişte saklı sırlar, sadece bir adamın ölümünden ibaret değildir. Ve bazı zihinler… asla uyumaz.” ■ Tüm hakları bana aittir.

"Bazen sozsuzluktan kaçmak istersin" dedim onun hayatın karanlığına rağmen parlayan kehribar gözlerine bakarken "Bazende kaçmak için sonsuzluğu tercih edersin küçük hanım" dedi göz kırparak sesi İçimdeki mezarda yankılanmıştı ve bu canımı yakmıştı. Acımıydı bizi var eden yoksa bizmiydik acıyı yaşatan, ama bildiğim tek bir şey vardı acı her zaman öldürmezdi. Ailesini kaybeden ve yıllardır bir "kaza" dan dolayı kaybettiğini sanan asel bu işin peşine düşmek ister fakat o ne kadar geçmişini kazarsa geleceği o kadar toprağa çıkıcaktır.. Unutmayın acıdır bizi var eden..

Ben kimdim? Görevim neydi? Bu sefer hangi bedenin içindeydim? Bu soruları kendime her gözümü açtığımda soruyorum. Çünkü artık kendi dünyamda değilde bir oyun dünyasının içinde olduğuma inanmaya başlamıştım. Seviye atladıkça bir sonra ki seviye dahada zorlaşıyordu. Bu oyunda sıkışıp kalmıştım. İki seçeneğim vardı; Ya tüm seviyeleri tamamlayıp kendi dünyama dönecektim yada oyunun içinde öylece ölüp gidecektim.

--- 💔🧠 Zihin Kapanı Aşka mı güvenirsin, yoksa zihnine mi? Onu ilk gördüğünde sadece dikkatini çekmişti. Ama şimdi… Onun yanında nefes almak bile riskli. Siyah, geçmişini unutan bir kız. Kaan, duygularını unutan bir çocuk. Ve aralarında, kontrol edilmeye çalışılan bir zihin var. Biri sevgisini saklıyor, diğeri hissetmeyi bile unutmuş olabilir. Ama zihin kontrol edilebilir. Kalp... asla. Zihin Kapanı: Aşkla ihanetin, hafızayla duyguların savaştığı bir yolculuk. Onlar birbirine âşık olabilir… ama zihinleri onların mı? --- 🧠 “Aşık olduğunu hatırlamazsan, yeniden aşık olabilir misin?"

Size kaç kişi güveniyorsa okadar güçlü olduğunuz ve kötülerdende kaç kişi korkarsa okadar güçlü oldukları bir dünya

Galaksinin kaderini belirleyecek savaş başlıyor… Yıl 2250. İnsanlık, evrimin sınırlarını aşarak tanrı misali güçlere ulaşmış, Samanyolu’nun en güçlü uygarlığı hâline gelmiştir. Fakat bu güç, evrenin derinliklerinden yükselen iki kadim tehdidi uyandırır: Mantığın soğuk ordusu Kodex ve karanlığın mutlak efendisi Drax. Uluslararası Uzay Konseyi’nde başlayan gerginlik, kısa sürede galaksiler arası bir savaşa dönüşür. Yıldızları söndürecek, gezegenleri yok edecek silahlar devreye girerken, insanlığın lideri Michael, yalnızca teknolojinin değil, inancın da gücünü kullanmak zorundadır. Olympus Mons’un kızıl eteklerinden Drax’ın karanlık diyarına, ihanetlerle, destansı çarpışmalarla ve zekice kurulmuş tuzaklarla dolu bir mücadele… Kazanan, geleceği yazacak. Kaybeden, tarihten silinecek. Galaktik Savaşlar 1 – Işıkla karanlığın, umutla korkunun, akılla kaosun son karşılaşması.

Serinin 2. kitabıdır. İlk kitap burada yayımlanmamıştır.

Daha önce hiç adını bile duymadığın bir üniversiteye gider miydiniz? Lemi liseyi bitirmiş bir kızdı üniversite başvurusu için kendine uygun bir yer arıyordu. Ama zamanı da seçenekleri gibi hızla tükeniyordu. Bir gün kendisinin de beklemediği bir üniversiteye kabul almıştı. İsmi ona hiç tanıdık gelmemişti ama yapılan etkinlikleri duyduğunda resmen bir üniversiteye aşık olmuştu. Sonuçta her zorlu bir dönemden geçmiş öğrenci. Saatlerce ders çalışılan ve katı müdürlerin olduğu bir okul istemezdi. Lemi de bunlardan biriydi. Ve bu üniversite onun hayatını tamamen değiştirecekti...

Minho, küçük yaşta ailesini kaybetmiş ve “sessizliğe hapsolmuş” biri; tek iletişim şekli kendi zihninde yankılanan gizemli sesler. Bu sesler, Jisung’a aittir ama Jisung aslında hayatta değil; Minho’nun zihninde yaşayan bir hayaleti. Jisung, yaşarken Minho’ya zarar vermiş ve onu terk etmiştir. Şimdi Minho’nun zihninde geri dönüp hem pişmanlık hem de intikam duygusunu taşıyor.

Bir adam… Sessizliğin hüküm sürdüğü gecelerde, gözlerinin ardında yılların yorgunluğu saklı. Kurduğu imparatorluğun tepesinde yalnız, ama her kararında keskin. Geçmişin yükü omuzlarında, babasının kurduğu karanlıkla savaşırken kendi içindeki cehennemle de yüzleşiyor. Bir kadın… Küllerin içinden yeniden doğmuş, zekâsı kabuğu kadar keskin. Kaybettikleriyle yaşamayı öğrenmiş. Gölge gibi iz sürüyor, ekranlar ardında görünmeden savaşıyor. Ama bir hata… Onu avcıyken av yapacak kadar derin bir çukura sürüklüyor. İkisi de hayatta kalmayı biliyor. Ama birbirinden sağ çıkabilecekler mi? Kodlar, silahlar, yalanlar, suskunluklar… Ve hiç hesapta yokken, kalbin oyuna dâhil oluşu. Bu, güç ve güvenin sınandığı, geçmişin pençesinde başlayan ve kaderin yeniden yazıldığı bir hikâye. Adını fısıldamaya bile korkacakları bir aşkın hikâyesi…

❝Bize gökyüzünü vadettiler ama biz yıldızları bile unutmuştuk.❞ Solaris Cumhuriyeti’nin sokakları yukarıda ışıl ışıl ve kusursuz bir düzenle parlıyor ama yeraltında unutuşun karanlığı kol geziyor. Hafızalar siliniyor, geçmişler buharlaşıyor ve insanlar kim olduklarını bile unutarak sistemin dişlileri arasında kayboluyor. Nyra hükümetin hafızasını çaldığı yüzlerce insandan bir genç kadın. Ama onun kaybettiklerinin arasında asla var olmaması gereken biri var: ölmüş olması gereken abisi hâlâ hayatta. Kael ise düzenin muhafızı, emirleri sorgulamayan bir general. Hafızası silinmiş, geçmişi ellerinden alınmış. Ama gene de içindeki boşluk dolmuyor. Ta ki avlaması gereken kadının ona hatırlattığı bir şeyler olana kadar… Biri geçmişin gölgelerini arıyor, diğeri ise onlardan kaçıyor. Ama gerçekler ortaya çıktığında en büyük savaş belleklerinde değil, kalplerinde kopacak. Düşmanlık, ihanet, unutuş… ve hatırlanması gereken bir aşk. Hafıza silinebilir. Hisler asla.

Tanrısindsn kaçan uzaylı insan dünyasiyla tanışır

Karanlık sırlarla dolu bir kutu, camdan yapılmış gizemli semboller ve üç genç kızın kaderini değiştiren bir buluşma… Hesna, Peren ve Talia, kendilerini yüzyıllardır saklanan bir bilimsel mirasın içinde bulur. Semboller onlara sadece güç değil, aynı zamanda insanlığın unuttuğu bilgilerin kapısını da açacaktır. Ancak bu mirası devralmak, tehlikelerle, sorumluluklarla ve içsel çatışmalarla dolu bir yolculuğa dönüşür. Dilhun ablanın rehberliğinde, kızlar hem kendi korkularıyla yüzleşmek hem de bilinmeyen bir geleceğe adım atmak zorundadır. ••• Koştum... Koştum..Sonra fark ettim ki aslında duruyorum. Kulağıma gelen tuhaf seslerle birlikte, etrafımdaki aydınlığın yavaşça yok olduğunu gördüm. Korkulu ama bir o kadar da meraklı gözlerle etrafa bakindim. Nefesim hızlandı. Aniden gözlerimi açtım. Her zamanki gibi, rüyanin ayni yerinde, kan ter içinde uyanmıştım. Saat sabah 07:15`i gösteriyordu."Acaba kizlar uyandı mi?" diye düsündüm.Yatağımdan kalkıp önce cami açtım. Temiz havayi içime çekerken, havuzda Peren`i gördüm. Ardindan çimlerin üzerinde Talia bana seslendi:- "Hesnaa, çok uyudun! Hadi aşağı gel."Nasil yani? Talia benden önce uyanmış,üstüne bir de sporunu mu yapmıştı? Şaşırtıyordu bu kız beni...Doğanın bize hediye ettigi bu görkemli evde Peren, Talia ve ben birlikte yaşıyorduk. Herkesin hayalidir en yakin dostlariyla ayni evde olmak... Biz ou dünyadaki şanslı insanlardandik.Her şey olması gerektiği gibiydi.Peki, bunca güzelligin hiç mi bedeli olmayacakti?Elbette aydınlık kararacak, gün geceye boğulacaktı...

"Anıların ne faydası var insan kendini tanımadıkça?"

Kitap tamaman kurgudan oluşur konusu( bir kızın ve kardeşlerinin hiç bitmeyen laneti ve ölümsüzlüğüve annesinden kalan miras ile kızın eski halkı geri getirmesi)

Kitap kızım geçmiş hayatını ve kızın yasadigi zorlukları onu sevmeyen gerçek ailesinden saklamaya çalışması

Almeda, doğduğu andan beri “Carum” denilen dört duvar arasında tıkılı kalmıştır. Bazen bu durumdan bunalsa da sevdiklerinin yanında mutludur. Nasıl olsa dışarda aktif halde dolaşan virüs hakkında kimsenin kesin bir fikri yoktu. Carum’daki herkes oradan çıktıkları anda öleceklerini bilmektedir. İsteseler bile sistem tarafından kontrol edildikleri için çıkış mümkün değildi. Ta ki sistem belirli kişileri tek tek çıkarmaya başlayana kadar… Almeda ne yapacağını bilemediği bir anda karşısına çıkan inci çiçeği sayesinde yapması gerekenleri anlar. Bu sisteme son vermelidir. Belki kendisi ölerek belki de kendisi ölüm olarak…

Bu kitap ters köşelerden oluşacaktır bilginize.

7 alakasız genç. 7 farklı deney. Tek amaç: Özgürlük. Her türlü suçlunun bulunduğu BETA Araştırma Merkezinden kaçmayı başar bilecekler mi? Deney olarak doğulan Nova, Korku kitap yazarı Riona, En tehlikeli mafyanın kızı Rory, Beyin cerrahı Drach, Yeraltı boks turnuvalarının aranılan ismi Ziven, Siber suçlu Desmond, Ve psikopat psikolog Koen. Grup olsalar bile bu kadar tehlike bir arada olur mu?