“Eşref Yalkın`ın işitme ve konuşma engelli kızına yakın koruma olarak sızacaksın. İmparatorluğun gücünü, kaynaklarını, silahlarını, arkalarındaki desteği bana getireceksin. Zayıf noktalarını bul. Masayı yık.” dedi Haluk Albay, kararlı çıkan bir sesle. Pamir, bakışlarını ağır ağır masadan sıyırıp önüne koyulan dosyayı aldı. Bakışları, masadaki kırmızı okla işaretlenmiş tek bir isime takıldı: “Eflal Vira tam olarak kim ve bu kadın neden işaretli?” diye sordu, şüpheci bir sesle. “Koruma olacağım kadın bu mu?” Albay, sahici bir şekilde manevi oğluna gülümsedi. “Hayır.” Omuz silkti. “Sen küçük kız için gidiyorsun fakat Eflal ile bağlantın daha fazla çünkü...” derin bir nefes aldı, oğlunu resmen kendi ölümüne kendi elleriyle yolluyordu. “Çünkü?” Albay, nefesini bir anda koyverdi. “O masanın yeni varisinin Eflal olduğunu düşünüyoruz, Pamir...” Pamir`in kaşları havalandı. “Kendisinin bundan pek haberi yok gibi. Hem bu kadın avukat, bu işlere neden bulaşsın?” Haluk, onaylayan bir mırıltı çıkardı. “Aynen öyle. Ama haberi de olabilir, bunu görmeden bilemeyiz. Zaten kardeşi bu operasyonun bahanesi; asıl hedef Eflal ve Eşref. Bir de o masada beslediği itleri. Şimdi söyle: Bu görevi kabul ediyor musun...” başını hafifçe sağa yatırdı, “yoksa etmiyor musun?” Pamir, hiç düşünmeden cevabını verdi: “Kabul ediyorum.” 🃑: “Komutanım...” dedi Pamir, küçüklüğünden beri belki de ilk kez ağlayarak telefona doğru konuşurken. “Komutanım, yardım edin. Gidiyor… Çiçeğim soluyor.” Acıdan boğazı düğüm düğüm oldu, nefesi ciğerine battı. “Baba,” dedi aniden bu sefer de. “Bir şey yap… Nefes almıyor!” Derin bir nefes almaya çalıştı fakat hıçkırık yüzünden bunu bile yapamadı. “Yalvarıyorum,” dedi bu kez de. “Yalvarıyorum… Yaşat onu. Lütfen...” Sonunda Haluk Albay`ın sesi geldi. Yorgun, çaresiz, ama bu durumlara alışkın bir sesti: “Ne oldu Pamir? Anlat bana. Ne oldu çiçeğine?” dedi temkinli bir sesle. Şu an askerine sağ ve akıllı olarak ihtiyacı vardı. Delirmiş olarak değil. Pamir gözlerini kapattı. Gözlerinden düşen yaşlar yanaklarından süzülüp toprağa düştü. Dizlerinin bağı çözülmüş gibi yavaşça duvarın dibine çöktü. “Su verdim… Toprağını değiştirdim… Güneşe koydum, rüzgardan sakındım… Ama yaprakları bir anda sarardı baba. Oysa söz verdim ben ona... Senin solmana asla izin vermeyeceğim dedim... Ama soluyor baba... dudakları morarıyor; mor bir renk değil benim için baba. Mor ölüm, mor çürük. Yapmasın baba, yine benden biri gitmesin...” Kapağı yapan Melo`ma da buradan teşekkürlerimi iletiyorum, emeği büyük canımın içinin✨ Keyifli okumalar dilerim. Nedenkineeee. 13.07.2025

Terör örgütünden kaçarken başıma geleceğini nerden bilecektim ki

Vatan için yemin etmiş 12 asker. Her biri geçmişinin gölgesinde, geleceğin belirsizliğinde… Onlar için hayat; ya görevdir ya ölüm. Dostluk, ihanet, fedakârlık ve kanla yazılan bir mücadele... Ve tek bir amaç: Bayrak inmeyecek!

İtilin sularında sürüklenen bir adam ve Volganın yalanlarında boğulan bir kız

İ𝚔𝚒 𝚋𝚊𝚋𝚊 ,𝚋𝚒𝚛 𝚐𝚎𝚌𝚎𝚍𝚎 𝚐𝚎𝚛𝚒𝚢𝚎 𝚔𝚊𝚕𝚊𝚗 𝚒𝚔𝚒 𝚋𝚊𝚢𝚛𝚊𝚔 𝚒𝚔𝚒 𝚢𝚎𝚝𝚒𝚖…𝙴𝚌𝚎, 𝚔𝚊𝚢ı𝚙𝚕𝚊𝚛𝚕𝚊 𝚋ü𝚢ü𝚢𝚎𝚗 𝚋𝚒𝚛 𝚑𝚎𝚖ş𝚒𝚛𝚎. 𝚃𝚞𝚛𝚊𝚗, 𝚊𝚌ı𝚕𝚊𝚛ı𝚖 𝚜𝚎𝚜𝚜𝚒𝚣 𝚝𝚊şı𝚢ı𝚌ı𝚜ı 𝚋𝚒𝚛 Ö𝚣𝚎𝚕 𝚔𝚞𝚟𝚟𝚎𝚝𝚕𝚎𝚛 𝙺𝚘𝚖𝚞𝚝𝚊𝚗ı.𝙱𝚒𝚛 𝚏𝚘𝚝𝚘ğ𝚛𝚊𝚏 , 𝚋𝚒𝚛 𝚍𝚘ğ𝚞𝚖 𝚕𝚎𝚔𝚎𝚜𝚒 𝚟𝚎 𝚋𝚒𝚛 𝚔𝚘𝚕𝚢𝚎… 𝙺𝚊𝚍𝚎𝚛, 𝚢ı𝚕𝚕𝚊𝚛 𝚜𝚘𝚗𝚛𝚊 𝚒𝚔𝚒𝚜𝚒𝚗𝚒 𝚝𝚎𝚔𝚛𝚊𝚛 𝚔𝚊𝚛şı𝚕𝚊ş𝚝ı𝚛ı𝚛.𝙱𝚊𝚣ı 𝚢𝚊𝚛𝚊𝚕𝚊𝚛 𝚞𝚗𝚞𝚝𝚞𝚕𝚖𝚊𝚣, 𝚋𝚊𝚣ı 𝚎𝚖𝚊𝚗𝚎𝚝𝚕𝚎𝚛 𝚐öğ𝚎 𝚋ı𝚛𝚊𝚔ı𝚕ı𝚛.

Kararlı bir yüzbaşı ama seçmesi gereken konular var

Birbirlerinden habersiz bir aşkın gölgesinde geçen çocukluk yılları... Ve yıllar sonra, çatışmaların ortasında yeniden karşılaşan iki asker: Umay Öztürk ve Aden Keskin. Aynı tim, aynı vatan, aynı kalp atışı. Kimi zaman göz göze geldiklerinde yanan bir öfke, kimi zaman bir tebessümde gizlenen sarsıcı duygular... Aşkları, barut kokusu ve görev emirleri arasında şekillenirken; kader onların yollarına suskunluk, ihanet ve ölüm sessizliği bırakıyor. Aden, üstlendiği gizli bir görev için kendi ölümünü sahnelediğinde Umay`ın kalbine gömdüğü her şey bir yıl sonra tekrar canlanır. İki ay süren sessiz bir sitemin ardından yeniden bir araya gelseler de... Kader, onlara ikinci bir şans sunarken aynı zamanda en zor vedayı hazırlıyordur. Kalbim Sana Emir, görev ile aşk, fedakârlık ile hasret arasında sıkışıp kalmış iki yüreğin hikâyesi... Ve unutma; ne aşktan ne de kaderden kaçamazsın... --- ❤️‍🔥

Bı an olsa sever belki demiştim ama olmadı ne diyebilirim ki bı an olsun onu buluyummdedim bulamadım...ümidi kestim ama o beni buldu belkide o beni hep bulmuştu ama ben buzlarimdan arinamamistim işte tek sıkıntı buydu...

Kanca timine yeni gelen Karadeniz kızını ve Kanca timini, bir görev sayesinde Karadeniz kızının uzun zamandır hasret kaldığı memleketine gitmek durumunda kalırlar.Memleketi onun için yeni başlangıçlarına bir kelebek olur.

Bilge`nin aşkı, ailesi, sevdikleri ve gururu ile ilgili savaşı, kendisine olan nefretini azaltan insanlar, ve daha birçok şey. Ama en önemlisi yıllardır inanmadığı aşkı bulması. Hayatın ona yaptığı şakaları onla aşmaya çalışırken aralarında şimşekler çakmaya başlar, ama Bilge bununda üstesinden gelir tıpkı hayatındaki birçok şeyi kendi sırtalandığı gibi... Ama Bilge vücudunun sağlığını unutur ve gerçek hikaye o zaman başlar...

Sınırda bir ilişki.

bir askeri kurgudur.Dibine kadar yaşayacağımız hikayeler... Bir kadının gözünden

Kalplerimiz hapishanede belki bizde kurtuluruz. Ama savasin içinde kalplerimizi hapishaneden çıkartacak güce sahipmiyiz?...

BİR İŞKAL DÖNEMİNİ ANLATIR.

Tutsaktım kurtardın beni,sadece görünen zincirler değildi kurtulduğum. Ruhumu mesken bellemiş kirli anılardı.

Karadeniz`in ve Doğu`nun yeraltındaki liderleri, aralarındaki gücü kuvvetlendirmek için çocuklarını evlendirmeye karar verirler. Babası için kızı çok değerli olsa da gücünün azaldığının farkındadır bu yüzden bunu kabul eder. Başlarda sıradan bir evlilik gibi gözükse de Umay`ın asıl planı annesinin katillerinden ve kara masadaki herkesten intikam almak ister. . . . Durmadan koşuyordum , kaçırıyordum. Neyden? Herşeyden. Babamdan, kendimden , geçmişten , korkularımdan, sırlardan , yasaklardan ve en önemlisi de evlilikten. Babamın neden böyle bir karar verdiğini anlamıyordum. Kızının saçını teline kıyamayan adam, güç uğruna ilk kızını gözden çıkartmıştı. Ben Umay Sare. Ayaklarım kanayana , nefesim kesilene kadar koşmaya devam edeceğim. Peki sen, sen de benimle birlikte bu yolda koşmaya var mısın?

Ateş asker su savcı

Sancağın Gölgesinde...

çilen barın asker savcı kurgusu.

Operasyon sırasında Rus üssüne giren üsteğmen ve Rus bir yüzbası...

Karanfil Mahallesi... Bazı yerler vardır, insanın üzerine siner. Ne yapsan çıkmaz kokusu, ne kadar uzağa gitsen eksilmez etkisi. Duvarları sessizdir, ama her taşın altında bir hikâye, her pencerede yarım kalmış bir bakış saklıdır. Defne için bu mahalle, suskun bir bekleyiştir. Annesinin sesi, komşuların fısıltısı, çocukluğunun yankıları hâlâ sokak aralarında dolaşır. Zaman durmuş gibidir; insanlar büyür, hayat değişir ama bazı acılar yerinde kalır. Karanfil Mahallesi onun için hatırlamakla unutmak arasında ince bir çizgidir. Karanfil Mahallesi, sadece bir mahalle değil… İki yarım kalbin, iki eksik cümlenin yeniden yazılmaya cesaret ettiği yerdir....

"Sen bu gölgenin içinden geçebilecek misin sanki?" Sözleri fazla anlamlıydı, bu kadar anlamlı olması kalbimin yaralarını daha da açıyordu. Kendi kendime sardığım yaraları tekrar açıyorlardı. "Benim kalbim vatan sevgisiyle dolmuş, fark ettim ki ondan başkasına da yer yoktur." Kalbim acıyla kasıldı. Bunca zamandır benimle oyun mu oynuyordu? Gözlerimden akan yaşlarla gözlerim daha fazla kararırken, içimde ki öfke gibi gözüken kırgınlığı kustum yüzüne. "Bunca zaman beni mi kandırdın! Ben sana aşıktım! Her ne şekilde olsan bile, sana aşıktım ben. Sen ne yaptın?" Elaları ile birleştirdim gözlerimi. Oysa ki her bakışımda içi gider gibi bakan gözler, şimdi niçin duygusuz bakıyordu? "Sen benim için bir lise aşkısın." Boğazımda ki yumruğu göndermek amacıyla yutkundum. "Ve en büyük pişmanlığım." - :)

Bir ülke savaşında ülkesini denizden korumaya çalışan Deniz timi

Emir Öztürk🫶🏼Asena Akkurt

Herşey o gün olmuştu. Hayatım tam da o gün mahvolmuştu.