Bir polis, bir şef... İki dünyayı birbirine bağlayan gizli bir görev. İntikam, sadakat ve sırlarla örülü bir mücadele. İkisi de farklı dünyaların parçası, ancak yolları birbirine kesiştiğinde, her şey değişiyor. Lina, adaletin peşinden gitmek için hayatını riske atarken, Efe, geçmişin acılarına dayanamayıp intikam peşinde sürükleniyor. Gizli bir görev, karanlık bir çetenin sırları ve aşılması gereken tehlikeler... Her ikisi de aynı hedefe doğru ilerliyor, ama aynı yolda olmalarına rağmen, birbirlerinin en büyük düşmanı. Sadakat, güven ve sırsızlıkla örülü bu karmaşık mücadelede, kim kim için savaşır? Geçmişin gölgeleri onları sarmışken, bu savaşın sonunda kim gerçek kimliğine kavuşacak? Tüm yollar karanlığa çıkıyor. Ama gerçeğe bir adım daha yaklaşmak, aynı zamanda tehlikeyi de daha yakına çekmek demek. Bu vakada hiçbir şey göründüğü gibi değil.

BAĞIMLI serisinin 3.kitabıdır ilk 2`sini okumadan başlamayınız! Ben, Efser Gece Güney , düşüşümü izlediğiniz bu hikâyemin sonundayız, sonuca eriyoruz yavaş yavaş. Şahit oldunuz çöküşüme, şimdi tırmanışımı izleyin.

Bir söz, herşeyi değiştirebilir.

Ben sana gönlümün ilacı demişim sen gönlüme yara olmayı seçmişsin

Hayatla savaşırken insan en çok kendinden kaçar. Suna Ural, geride bırakmak istediği çok şeyle, bir valiz dolusu sessizlikle yola çıkıyor. Ama gittiği yerde… belki ilk defa gerçekten anlaşıldığını hissedecek. Bazı hikâyeler kalpten yazılır. Bu da onlardan biri. Kapak için @meloooonuzzz arkadaşıma çok teşekkür ederimm💗💗

Hayatını görevine adamış, geçmişinin gölgesinde kalan duygularını içindeki buzdan kafese koymuş bir üsteğmen. Yaşadığı hayatın getirilerinden kaçıp kendisini vatanına adamış kendi halinde bir yüzbaşı. Kıdemli Üsteğmen Eslem Sağdelen & Kıdemli Yüzbaşı Demir Akpınar **************** Eslem`in geçmişinde saklı olan onu böyle katı bir kişiliğe sürükleyen olaylar.

"Bazı insanlar hayatımıza tutunamazlar... düşerler. Tıpkı bir yıldız gibi. Parlarlar. Sonra yok olurlar. Ama o ışık, öylece gitmez. Karanlık kaldığında ise ilk hatırladığın şey o olur." Tuna, kendi içinde hayata veda etmiş bir gençtir. Hayatın sesini artık duymayan, aynaya bakmayı unutmuş biri. Deniz kenarında bir bankta, son nefesiyle vedalaşırken yanına oturan sessiz bir genç kadın -Derin- sadece bir şey ister: "Yedi gün. Sadece yedi gün benimle kal. Sonrasına kendin karar verirsin." Birlikte geçirilen yedi gün.. Küçük bir kafenin köşe masasında içilen kahveler, Yağmurun altında edilen suskun yürüyüşler, Gece yarısı anlatılan eksik çocukluklar.. Ama Derin de eksiktir. Ve Tuna, onun gözlerinde kendinden daha karanlık bir şeyi görmeye başlar. Yedi gün yeter mi birinin kaderini değiştirmeye? Yoksa kader dediğimiz şey zaten bu yedi günün içindeki birkaç bakış, birkaç kelime midir? "Bazen hayat, son kararını bir yabancının gözlerine bakarak verir."