Boran, zaferle dolu bir gülümsemeyle "İşte gönlümün sultanı!" dedi. Çuvalı kızın başından çıkardıklarında, Boran`ın yüzündeki gülümseme dondu kaldı. Annesi ve ablasının gözleri şaşkınlıkla açıldı. Gördükleri Gülsüm değildi! Karşılarında, sarı saçları dağılmış, gözleri hışımla parlayan, nefes nefese kalmış Selvi duruyordu. Selvi, çığlık atmak üzereyken, Boran`ın şaşkınlığı yerini korkunç bir idrake bıraktı. O gece pencereden gördüğü gölge, Gülsüm`ün yerine balkonunda serinleyen, Urfa`ya aykırı, herkesin "evde kalmış" dediği Selvi`ydi!