Bir Bedel Meselesi

~TÜM HAKLARI SAKLIDIR ~ 09/09/2020 tarihinde aşiret temasiyla harmanlanmış epilepsi ve otizm temasını içeren ilk töre kitabı Wattpad yazılan bu kitap 114 bin okumaya kavuşurken kitappadde de aranızda olacak ..... Epilepsi hastası genç bir kadın, kendi sınırlarını aşarken özel gereksinimli çocuklara umut olan bir öğretmen... Hayata dokunmaya, yüreklere ışık olmaya gelen Sofia, Kapadokya`ya atandığında öğrencilerinin sevgisini kazanır ama kalbini hiç beklemediği birine kaptırır. O, bir aşiret ağası... Güçlü, sert ama Sofia`ya dokunduğunda tüm dünyası sarsılan bir adam. İlk bakışta başlayan bu aşk, masal gibi bir evlilikle taçlanacak sanırken kader bambaşka bir yol çizer. Berdel... Sofia, aşiret geleneklerinin içinde sıkışıp kaldığında, aşkı için savaşmak zorunda kalır. Peki, gerçekten aşk mı galip gelecek, yoksa kader mi her şeyi belirleyecek? Ve sırlar... Bu aşkın içinde saklı kalan gerçekler, ortaya çıktığında her şeyi geri dönülemez bir noktaya mı sürükleyecek?

Ben Efruz Avşin. Benim hikâyem bir ölümle başladı. Babam, Diyarbakır’ın meydanında, herkesin gözü önünde, bir infaz gibi katledildi. O gün toprağa yalnızca babamın bedeni değil, benim de çocukluğum gömüldü. O günden sonra içimde yalnızca bir şey filizlendi: İntikam. Yıllarca bekledim. Sabrı bir silah gibi kuşandım. Öfkeyi kanıma karışan bir zehir gibi taşıdım. Ve en sonunda, Cevher Ailesi’ne sızmanın en acımasız yolunu buldum: Onların kızını, eşim yaparak. Babamın kanının döküldüğü o meydanda, halkın gözü önünde onunla evlendim. İnsanlar bu evliliği konuştu, fısıltılar sokaklara yayıldı. Ama benim aklımda yalnızca bir şey vardı: Onların cehennemini ellerimle inşa etmek. Fakat kader, kalleş bir oyunun kurucusuymuş meğer. Zelal’in kim olduğunu öğrendiğimde, planımın çelikten duvarları çatırdadı. O, babamı öldüren adamın kızıydı. Düşmanımın kanını taşıyan bir kadın… Kendi soyunun günahlarını sırtında taşıyan bir mahkûm… Ama Zelal yalnızca bir isimden, bir soydan ibaret değildi. Onun da kendi geçmişi, kendi yaraları vardı. Onun da yeminleri, benim kadar ağırdı. Kan davası bizi birbirimize bağlayan bir zincir olmuştu. İkimiz de aynı hikâyenin farklı sayfalarıydık: bir yanda annesinin katiline ve ailesine duyduğu öfkeyle yaşayan bir kadın, diğer yanda babasının kanının bedelini ödemek için yemin etmiş bir adam. Zelal, hem babasının utancı hem de kendi geçmişiyle savaşan bir kadındı. İkimiz de intikamın ağırlığını taşıyor, kanla yazılmış kaderimizi değiştirmeye çalışıyorduk. Ama bu döngüde bir kazanan olabilir miydi? Yoksa kan davası, bizi birbirimize bağlayan zinciri daha da ağırlaştıracak mıydı? Ama gözlerine baktığımda, orada yalnızca düşmanımı değil, kendimi gördüm. Aynı öfke, aynı hüzün, aynı lanetli kader… Biz, kanla yazılmış bir masalın iki tarafıydık. Şimdi önümde yalnızca iki yol var: Ya babamın kanı için yeminimi tutacak, bu döngüyü bir kez daha kanla mühürleyeceğim… Ya da Zelal’in yaralarını kendi yaralarım gibi görüp, bu laneti paramparça edeceğim… Ama bir şey kesin: Bu hikâyenin sonu, ya mezarla ya da yeni bir başlangıçla yazılacak.

Ağa kızı Arjin Eroğlu. Surayn Aşiretinin Ağası Dijvan suraynın, berdel sonucu kaoslu hikayesi. #töre #berdel #aşk #mardin #diyarbakır #ağa #ağam #sevda

Bir yanda on beş yaşında ailesi tarafından zorla evlendirilip yıllarca bir odada hapsedilen kız ve doğduğu toprakları sevse de törelerini sevmeyen bir adam... Evlendiği adam tarafından tam sekiz sene evin içindeki bir odaya hapsedilen kız, bir gün kocasının ölmesiyle özgür kalır ve tekrar onu zorlayan ailesine dönmemek için hiç tanımadığı bir adamdan yardım ister... Diğer yanda görücü usulüyle olsa da sevip sevildiğini düşünen bir kadın, kocasının kuma getirmesi üzerine onu boşar ve hayatta kalmak uğruna Ağaların Ağası olarak görülen bir adama sığınıp kendine yeni bir hayat kurmak isterse neler olur sizce? Hadi gelin, birlikte Sedef ve Asmin`in hikâyesine bakalım. Birbirini hiç tanımayan bu insanlar neler yapacak?

Yüzyılın kışı diyorlardı o seneki kışa... Yabani, bir kısrak gibi kişneyerek şahlanmış da şahlanmış alabildiğine hoyratça esiyordu poyrazı karayeli... Buzdan geceler hüküm sürerken, biri vardı yatağında ter döken. Onun adı anaydı... Yüreğine matem çökmüştü oğlu, her anacığım dediğinde. Ayağı taşa takılsa oğulların ve kızların, ne zaman anacığım deseler; her bir kelimenin hecesi kanatlanıp yol bulur ve anaların yüreğine konardı... Uyku tutmamış sabaha kadar, yasa bürünmüştü Edibe kadın. Oğlu, ateşler içinde "anacığım" diye inledikçe, anasının yüreğine kızıl oklar saplanmıştı. Biri daha vardı rüyasında kabuslar gören. Yaman`ı can evi, mahremi, sürekli kendisinden kaçıyordu... Sabah olup uyandığında bedeninde bir ağırlık vardı, elinde olsa yataktan hiç çıkmazdı. Emektar elleriyle gözlerini yokladı, gözleri hala ıslaktı. Bu yaşlarda neyin nesiydi? Sabaha kadar rüya görmüş ve rüyasında ağlamıştı ama gözlerindeki ıslaklık sanki gerçek gibiydi...

Ben, Beritan… Töre evliliğinin, yani berdel geleneğinin kurbanı olan bir kadınım. Kendi isteğim dışında, hiç beklemediğim bir anda, bilmediğim bir hayata sürüklendim. Karanlık bir noktaya, soğuk bir yabancıya, hiç tanımadığım bir adama adım atmak zorunda kaldım. Ve o adımı atmamdaki sebep ne sevgi ne de istekti. Sadece bir kefaretti… Bir bedeldi. Bir borçtu. Ve benim kaderim, abimin hayatını kurtarmak için ödenen bir anlaşmaya sıkışıp kaldı. Bana öğretilen tek şey, bir kadının varlığının ailesinin borçlarını kapatmak için kullanılabilecek bir araç olduğuydu. Ve ben de o araç olmuştum. O adam… Tanımıyordum onu. Gözlerinde bana ait hiçbir şey yoktu. Ne bir tanıdıklık ne de bir sıcaklık… Sadece derin, uçsuz bucaksız bir soğukluk. Aramızda ne bir bağ vardı ne de bir ortaklık. Aynı çatı altında yaşayan, birbirine mecbur iki yabancıydık. Ve bu evlilik… Bir anlaşmaydı. Bir zorunluluk. Ama her geçen gün, her dakika, her nefeste… İçimden bir şeyler kopuyordu. Aşk yoktu. Sevgi yoktu. Aramızda yalnızca intikam vardı. Kırılmış, kararmış kalplerin oluşturduğu dipsiz bir boşluk… O adamın varlığında kayboluyordum, gözlerindeki soğuklukta eriyordum. Onun da bana karşı bir hissi yoktu. Ne bir ilgi ne de bir beklenti. Sadece birbirimize yabancıydık. Ve bu yabancılık, her geçen gün daha da büyüyordu. Ama sonra fark ettim… Sessizlik, bazen kelimelerden daha fazlasını anlatır. Onun gözlerine her baktığımda, o buz gibi bakışların ardında bir şeylerin gizlendiğini hissediyordum. Acı mıydı, öfke mi, yoksa geçmişin küllerine gömülmüş bir pişmanlık mı, bilmiyordum. Ama orada bir şey vardı. Ve beni en çok korkutan şey şu: Ya o soğukluğun ardında saklanan şey, bir gün bana dokunursa… Ya ben de değişirsem? Bu bir oyun değil. Bir masal hiç değil. Kimse mutlu bir son vaat etmiyor. Ama içimde bir korku var. Ya bu zorunluluk, hislerimi benden çalmak yerine bana bilmediğim bir şeyi öğretirse? Ya nefretin içinde sıkışmış duygular, zamanla başka bir şeye dönüşürse? Ya o adam, bir gün bana gerçekten bakarsa… Ve ben de ona bakmaya başlarsam? Bilmiyorum. Tek bildiğim şey, içimde sessizce büyüyen bir ihtimal. Ve en çok korktuğum şey, o ihtimalin bir gün gerçeğe dönüşmesi…

"Ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu?" Elimdeki silahı usulca belime yerleştirip ela gözlerine iliştim usulca. İrislerindeki kahverengi bölümlerden yeşil bölmelere geçen bir orman vardı sanki; içinde kaybolduğum. "Hayatımda bu kadar emin konuşmadım belki de." Yüzümdeki gülümsemeden sinir olmuş olmalı ki narin elleriyle saç tutamlarını geriye attı. "Bak! Bizden olmaz! Yan yana bile getirmezler, ihtimali bile olmayan bir hayalin peşinden gidiyorsun!" Sesindeki sert ton bile gözümde ona olan hayranlığımın önüne geçemiyordu. "Kim önüme durursa, ben de onu yok ederim!" Sesimdeki tehlikeli tınıyı hissetmişti. "Ben hâlâ onu seviyorum!" Sadece gülümsedim. Ne kadar bu dizeler canımı yaksa da, gözlerimdeki yumuşaklığı kaybetmeden, silah tutmaktan nasır tutmuş ellerimle narin, yumuşak yüzünü avuçlarımın içine aldım. "Sen artık bana çekiliyorsun, benim en güzel hasretim. Gözlerinin doluluğundan tut, ellerinin titremesine kadar tüm benliğinle bana çekiliyorsun! Bu ne demek biliyor musun? Kalbinde beni büyüteceksin artık. Böylelikle aramıza girenin ölüm fermanı yazılmış demek oluyor."

Bazı aşklar vardır... Suskunlukla başlar. Ne bir kelimeyle, ne de bir bakışla… Sadece kalbin bilip de dilin söyleyemediği duygularla… Boran, gözlerini her kapattığında bir hayali yaşarken, Peri; her şeyden habersiz kendi hayatının peşinde koşuyordu. Biri geçmişin suskunluğunda, diğeri geleceğin hayalini kurarken… Kader, onları Mardin’in kadim taş sokaklarında yeniden yazmaya karar verdi. Bu; bir aşiretin yükünü sırtında taşıyan bir adamla, Hiç bilmediği topraklara dönen özgür bir kızın hikayesi… Göz göze geldiklerinde, bütün düşmanlıkların anlamını yitirdiği, Kalplerin adını koyamadığı bir sevdanın başlangıcı… Bu hikâye, suskun bir adamın ve farkında bile olmadan kalbini çalan bir kadının “Peri” masalı… Okurken yüreğinize dokunacak, bir bakışın nelere sebep olabileceğini gösterecek bir aşk… Hazırsanız, kelimelerin arasından Mardin’e, Peri’ye ve Boran’a yolculuk başlıyor.

Berdel`in kurbanı olan bir gelin. Bir Berdel ile kaç Zulme katlanırsın? Bir konakta kaç kişiyle Savaşa bilirsin? Berdel kaç kişinin canına kast edilmesine sebep olur? İki insanın ağıtı yakılmıştı Hazar kardeşinin yaptığı hata yüzünden berdel ile evleneceğini öğrenirken. Sahra ise abisinin yaptığı hata ile berdel ile evlendirileceğinden haberi bile yoktur.

Wattpad`da 80K okunduğu için beğeneceğinizi düşündüm. Kitap benimdir, bir başkasının değil. Tüm hakları saklıdır.

Arkadaşlar ilk kitabım hatam olursa kusuruma bakmayın

Bir kadın sevdiği adamı kaç yıl bekleye bilir? Kalbinin ona ait olmadığını bildiği halde onu hala severmisin? Bir Törenin Bedelini ödemeye hazırmısın? Kader iki insanın hayatını belirlemişti. İki çocuk büyüklerinin yaptığı hata yüzünden ikisinin ödediği bedel vardı. Mardin iki çocuk daha feda etmişti berdel töresine. Herkes bu saatten sonra ümit ederek yaşayacaklardı tek dilekleri iki masum çocuğun reşit olduklarında bu evliliği kabul etmeleriydi. Yana yana bitmiş ve artık küle dönüşmüş aşktır, amandır, bitmesindir. Sönmemiştir, sadece küllenmiştir. Gülfem ve Sinan aşkları daha alev olup yükselmemişti. Yıllar sonra belki o aşk yanmadan kül olurdu amma iki kalp tekrar bir araya geldiğinde; her şeyi tekrar alevlendirebilir... küllerinden tekrar doğabilecek olan Aşk’ı tüm Mardin duyacaktı.

Aşiretler arası düşmanlık, yasaklı duygular ve intikam kokan bir geçmiş… Karan, babasının ölümünden sonra Delal`in ailesine karşı beslediği kinle yaşarken, Delal, ailesinin ağır gelen gölgesinde kendi yolunu bulmaya çalışıyor. Birbirlerine hem düşman hem de çekim duydukları bu iki karakter, eski hesaplarla yüzleşmeye, acı ve yasaklarla dolu bir aşkın içine sürüklenmeye mahkum. Karan, sevgilisi Mira`nın ölümünden sonra kalbini kapatmışken, Delal ise kalbinin derinliklerinde gizlediği duygularla savaşmak zorunda kalıyor. İntikam peşinde koşarken aşkın ne kadar yıkıcı olabileceğini keşfedecekler.

"Asla karım olamayacaksın. Duydun mu beni! KARIM DEĞİLSİN AMA BENİMSİN!" Duydukları ile gözleri anında doldu. Şervan genç kızın korktuğunu görerek üzerine doğru gitmeye başlaması ile Zühre geri geri adımlamaya çalıştı fakat kollarından sertçe tutulması ile durmak zorunda kalmıştı. Şervan elinin gücünü artırıken genç kız acı ile inledi. Kızın acı çekmesi hoşuna giderken elinin birini kızın çenesine götürüp sertçe sıkarak kendisine bakmasını sağladı. "Odama gel dediğimde geleceksin, berdelin kanunu budur! Karım olmayacaksın ama beni tatmin edeceksin!" Zühre duydukları ile sarsıldı. "Bırak beni bu olmayacak!" Diye bağırdı Zühre fakat kendisini yatakta bulması ile gözleri dehşetle büyüdü. Şervan Zührenin gözlerindeki korkudan tatmin olurken kızın üzerine doğru eğilerek ellerini iki yanına doğru yatağa bastırdı. "Neden? Berdeli kabul ettiysen seni becereceğimi de bilmeliydin." Zühre duyduklarının ağırlığı ile geri geri gitmeye çalışırken gözlerinden yaşları akıyordu. "B-ben bir şey yapmadım." dedi hızla sanki savunulacak bir şey yapmış gibi. Zührenin söylediklerini umursamadan genç kızın üzerine doğru biraz daha eğildi. "Az sonra imam nikahımız kıyılacak ve sen de bundan sonra cehennemim de yanmaya hazır olsan iyi edersin Zühre Şahmaran!" Wattpad kitabıdır! Wattpad: Damla_yazar Kitap kapağı: Damla_yazar

Mardine yeni taşınan bekar bir anne Gülperi Saraç. Mardinin korkulu kabusu Baran Harzemşah. Severek evlendiği kocasının onu en yakın arkadaşı ile aldattığını öğrenen Gülperi 3 yaşındaki kızı ile tek ailesi olan teyzesinin yanına, Mardine gider. Teyzesi Harzemşah konağında hizmetçi olarak çalıştığı için ablasının emanetini yanından ayırmak istemez bu yüzden Harzemşah konağında çalışmasını teklif eder. Gülperinin gidecek yeri olmadığı için kabul eder fakat hesaba katmadığı bir şey vardır. Harzemşah aşiretinin tek varisi Baran Harzemşah ona ilk görüşte aşık olacaktır. bu hikayede Gülperi ve Baranın aşkına engel olanlar mı kazanacaktı yoksa onların masum ve güçlü aşkı mı? Bu bir wattpad kitabıdır. Kopyala yapıştır yapılmıştır.

21 yaşındaki Öyküm, bir gece ders çalışmak için gittiği kütüp haneden evine dönerken daha önce karşılaşmadığı bir adamla karşılaşır ama, bu adamın ona yıllardır aşık olan bir mafya lideri olduğundan habersizdir...

Al Yazmalı Ahsen BOZKURT & Mardin`in kudretli ağası Maran ASLANOĞLU

Ailesinin ölümüyle hayatının dönüm noktasını yaşayan Bala ,şimdi Mardin`in en büyük aşiretlerinden biri olan Aslabeylerden Miran ile tanışarak ikinci dönüm noktasını yaşayacak keyifli okumalar . En parlak yıldızlara ✨

Kan! kaç bedel ödetir. Babasını öldüren adamın kızı ile evlenmişti Ferzan. Yüreğini yakan sevda sızını baba acısı bastırmıştı. Süveydanın sırtına yüklendikleri omuzlarını bükmüştü de ses çıkarmamıştı.

Mardi`in güzel kızı Gewrê, sevdiği adam ile evlenir. Evlendiği gece kocası hain bir pusuda ölür. Bunun üstüne aşiret bireyleri bunu kabul etmez. Gewrê gelin kayni olan İslam ile evlenmek zorunda kalır. Ne Gewrê bu durumdan yanadır, nede İslam. İkisi de ne yapacağını bilemez. İkisi arasında aşk olacak mıdır? İkisi arasında sevda bulunacak mıdır?

"boşa başka anlam aramaya gerek yok katlandığım kadar seviyorum seni !"

Mardin`di burası aşkların yarım kaldığı, genç kızların töre uğruna evlendirildiği şehir.. Azad ile Dilan bu töreye kurban gitmişti, Azad sevdiği kadın ile evlenirken Dilan acı çekiyordu.. DİLAN KOZAN,Mardin`de güzelliği ile tanınmış Dilan KOZAN, diğer lakabı ile ŞEHRAZAT, Şehrazat özgürlüğüne düşkün demekti peki Dilan bu özgürlüğe ne zaman kavuşacaktı,evleneceği adam ailesinin veremediği sevgiyi de özgürlüğüde verebilecekmiydi.. Mardinin en ün sanmış Ağası AZAD ŞAHİN bu özgürlüğü sevdiği kadına verebilecekmiydi yada bu şehrin yarım kalan aşklarına mı dönüştürecekti aşkını.. "Dilan`ım çek vur beni ama bu herif ile gitme, eğerki gidersen ben o zaman ölürüm"... Gelin beraber Mardin töresi yüzünden evlenen bu iki gencin aşkını okuyalımm. Bence kitabımı beğeneceksiniz bi şans vermeyi unutmayınn😊

Ağa kitabıdır. Berdel kitabı değildir! Yıllar önce yarım kalmış bir aşkın altında yatan acı sebebi öğrenmek isteyen Çiçek Mardin`e sevdiği adamı bulmaya gelir. Onu terkedişinden sonra hala onu seviyor mu yoksa yalnızca intikam almak için mi döndü? Hep birlikte bu dayanılmaz aşkın serüvenine şahitlik edeceğiz...

O gözlerini karanlığa açmıştı. Zerya Dinar`ın hayatı, bir gece, hiçbir şeyin aynı olamayacağı kadar değişmişti. Bir adam, canından vazgeçebileceği bir kardeşi, tüm aşiretin kaderini değiştirecek bir eyleme sürüklemişti: Mirza Dinar, Reşat Ağa`nın kızı Sare`yi kaçırmıştı. O an, Zerya`nın kalbi bir çığlık gibi atmış, hayallerinin temelleri sarsılmış, gözlerinde bir karanlık belirmişti. Bir daha hiçbir şey eski gibi olmayacaktı. Ve Ağa, tüm gücüne rağmen, içindeki bu karanlıkla boğuşmaya başlamıştı. Herkes ona güçlü, kararlı bir lider diyordu. Ama gerçekte, o bir boşlukta kaybolmuştu. Bir liderin maskesi, arkasındaki yalnızlığa ne kadar dayanabilirdi ki? Kız kardeşinin kaçışı, onurunun peşinden sürüklediği sorumluluklar, ailesinin gözünde birer yük haline gelmişti. En büyük korkusu, onurunun yitmesi değil, sahip olduğu her şeyin aslında ne kadar kırılgan olduğunun farkına varmasıydı. Evliliği, bir zorunluluktu, tıpkı taş duvarlardan örülmüş bir hapis gibi... Zerya`nın gözlerinde bir acı, bir kayıp vardı. Ama Ağa`nın kalbinde daha derin bir yara açılıyordu. O kaybolan özgürlük, onu daha da çok kıskandırıyor; her geçen gün, Zerya`nın cesurca aradığı özgürlüğü, Ağa`nın zorunluluklar içinde tutsaklığını fark etmesiyle birlikte, içindeki isyanı daha da büyütüyordu. Aşk, ruhun en yüksek melodisi... Ama nefret, onu keskin bir disonansa dönüştürüyordu. Bir yanda isyan, diğer yanda tutku... İçlerinde, birbirine karışan duygular, onları öylesine derinleştiriyordu ki, nereye gideceklerini, ne zaman patlayacaklarını kimse tahmin edemiyordu. Belki de bu, acı ve tutkudan başka bir şey değildi.