Bu hikâye, bir bahar sabahının sessizliğinde başladı. Kalpte kıpırdayan bir merakla, gözlerde yanan bir hevesle. 23 Nisan 2025… Bazı başlangıçlar, mevsimden daha derin izler bırakır. TENSEL Bir bakışla başlayan fısıltı… bir dokunuşla büyüyen sessizlik. Rüzgârın bile kıskanacağı kadar zarifti onun adımları. Buse, hayallerinin peşine düşerken, hayat onu hiç bilmediği bir kapının eşiğine getirir. Ve o kapının ardında, gözleriyle konuşan bir adam vardır: Emir. Sözsüz bir dil başlar aralarında. Ne beden susar, ne ruh... Ama en çok kalp konuşur, en derinden ve en sessiz yerinden. Gölgelerin arasında kalan duygular, Bir kahkahanın ardına gizlenen kıskançlıklar... Ve kalpte adını bile anmaya korkulan hisler… Aynı evde iki kadın… Bir dostluk, bir sır, bir kırılma… Beyza’nın sustukları Buse’nin gözlerinde yankı bulur. Ve bir kadın daha girer sahneye: Selin. Zarif ama hesapçı, kibar ama gözlemci… O da fark eder, artık ilgi başka yöne kaymaktadır. Tutkunun sesi kimi zaman fısıltıdır, Kimi zaman bir çığlık gibi yankılanır gecenin içinde. Tensel, yalnızca arzuyu değil, Saklı kalmış duyguları, bastırılan hisleri ve tehlikeli yakınlıkları anlatır. Kalbin atışıyla tenin kıpırtısı arasında sıkışmış bir hikâye bu. Aşkın, sadakatin ve arzu dolu bakışların ince çizgisinde yürüyen bir kadın… Çünkü bazen bir temas, kelimelerden çok şey anlatır. ---