Her şey, sonsuz boşluğun içinden doğan yaratılışın ilk kıvılcımıyla başladı. İlah Ra Mu, evrenin ilk nefesini üflediğinde benlikler şekillendi, karanlık ve aydınlık iç içe geçti. Kadim sırlar ve unutulmuş inançlar, zamanın gölgesinde sessizce beklerken, küllerden doğacak bir kaderin ayak sesleri yankılandı. Kara Küp, varoluşun derinliklerinde saklı güçleri uyandırıyor ve geçmişin izleriyle geleceğin kapılarını aralıyor. Her ruh, kendi gerçeğiyle yüzleşmeye mecbur kalacak. Çünkü bu, sadece bir başlangıç...

GÜÇ SANDIĞIMIZ KADAR KOLAY OLMASA GEREK? Yaşadıkça ölüme yaklaşıyorsak yaşam ölümün ta kendisi midir?Kendine bile yabancı olan kişi ölümü nasıl bu kadar yakından taniyabilir. Bir defa değil defalarca ölen biri nerede yanlış yapıyor olabilir? İstediği tek şey iyilik iken bu masum kız nasıl bu kadar duygusuz birine dönüşebilir. Zaten en sevdiklerimiz bizi zaaflarımızdan vuranlar değil midir? Ya da kanayan yaralarımızın üzerine daha derin yaralar açan? Kırgınlıklar sadece gözyaşlarında mı belli olur? Kimse içimdeki düşünce okyanusunda boğulduğumu göremiyor mu? ~Gecenin karanlığında parlayan o kutup yıldızıydım ve beni takip eden senin duygularındı~ Sorina✨☄️🪐

Ozar ın kayıp ruhunu aramak için her yıl en uzun ve en kısa gecede deniz taşar ay büyür ruhlar huzura erebilmek için onu aramaya başlar. binlerce yıl önce ozar kendi ruhunu öldürerek mezarını dört muhafıza emanet etti .ateş su toprak .hastalık ve şifa kan ve hayat yaşam ve ölüm .hepsinin kalbinde ise tüm bunlara sebep olan nefes var