Bir rüya yedi saniye sürer. Peki ya o yedi saniye, gerçekliğin mühürlendiği yer ise? Annesinin kaybıyla sarsılan İnci, dağılan evliliğinin enkazından kaçarken kendini tuhaf bir uyanışın eşiğinde bulur. Her gece gördüğü rüyalar, yalnızca bilinçaltının oyunu değildir artık; onlar, başka bir dünyanın sesi, başka bir düzenin çağrısıdır. Kardelenler, bir baykuşun kanat çırpışı ve unutulmuş bir dil... Hepsi onu Moryveil`e götüren mühürdür. Yas, dostluk ve kadınların içsel dayanıklılığı üzerine kurulu bu hikâye, rüya ile gerçek arasındaki sınırları sorgularken okuru da kendi iç kapılarına götürüyor. Yedi saniye... Bazen bir ömre bedeldir.

Çocukları kaçırıp onları sanal bir gerçeklik evrenine hapsederek çeşitli deneyler yapmayı amaçlayan suç örgütü olan caberon çetesini yakalamayı hedefleyen Lidya Gündüz, caberon çetesinin peşinde koşarken aynı zamanda kendi geçmişinin sırlarını da açmış olur.

Ay`ın mühürlediği bir kadının içindeki ateş ve su arasında denge arayışı başlar. Gücünü keşfederken, hem karanlık hem de aydınlıkla yüzleşmesi gerekecek. O, yalnızca bir kadından fazlasıdır; o, bir efsanedir.

Benliğimdeki Rönesans`ın içinde daima bir Orta Çağ vardı. Ve ben bunun farkındaydım. Babam da öyle! Fakat diğerleri değildi. Önder de öyle! Büyük bir hata yapmış Orta Çağ`ımın kapısında duran nöbetçiyi öldürmüştü. Böylelikle kapı açılmış ve ikimiz de geri dönüşü olmayan bir yola girmiştik. Bu hikâye; geçmişin enkazında anılarla savaşanların, adaletin peşinden gidenlerin ve insanın içindeki karanlıkla hesaplaşmasının öyküsü. Benliğin parçaları çatışırken, gerçek izafidir!” ‘İzafi’, zamanın, anıların ve kararların gölgesinde şekillenen bir yolculuk. Gerçek ne kadar mutlak, adalet ne kadar kişisel?” Bu hikâye, sıradan insanların sıra dışı yükler taşıdığı ve bu yüklerle var olduğu bir dünyada geçiyor Hazırsan, gölgelerin içindeki o kapı seni de bekliyor. Yazar Hakkında Kelimelerle sadece hikâye kurmaz; vicdan inşa eder. Hayatın karanlık dehlizlerine, insan ruhunun en kırılgan köşelerine korkusuzca yaklaşan bir yazar. İzafi ile yalnızca bir roman değil, bir çağrı, bir yüzleşme, bir dönüşüm ortaya koyuyor. Onun kaleminde karakterler yaşar, düşer, kalkar, sorgular. Onlar susarken satırlar bağırır; onlar ağlarken okuyucu kendi yarasına döner. Hayata bakışı sade ama sarsıcıdır: İyileşmek için anlatmalı, değiştirmek için yazmalı. Toplumsal adaletsizliklerden, bireysel travmalara, sistemin ezdiği insanlardan hayatta kalma mücadelesi veren çocuklara kadar geniş bir yelpazede insanı anlatır. Ama her şeyden önce, bir distopyadan damıtılmış bir ütopyaya inanır. Okuyucusuna yalnızca bir hikâye değil; içsel bir yolculuk, ruhsal bir yankı ve iyiliğin mümkün olduğuna dair sessiz ama inatçı bir umut bırakır.

⚠️Hikayenin çok büyük görkemli ve akılalmaz boyutta olması nedeniyle hikayeme bir süre ara veriyorum 27 ocak 2019 da yazılmışdır Tau ceti gezegeninde geçen Olağanüstü Sıradışı Savaşlar milyarlarca insanın ve farklı ırkların hayatta kalma mücadelesi 150.000 km büyük olan Tau ceti hd 100 e gezegeninde Bilinen 9 milyar ırk kötülük için birleşti ve Narin ülkesine dogru savaş için yola koyuldu jack iyi taraftaki 5 milyar kendi içindeki ırkları birarada toplayarak Azur ordusuna karşı tarihin en zor savaşına hazırlamak için onları ikna etti lakin Azur ordusu fizik olarakda çok güçlüydü jack bunun için onlara Azur ordusu Hardy önderliğinde devasa yapıların oldugu JACK in bölgesinde milyarlarca boynuzlu askerler ve Igorların fizik gücü çok büyük ve orduların sayısı belirsizdi binlerce tekerlekli demir sürülen kale bir tuzak hazırlıyordu bu tuzak için insan gücüne ihtiyaç vardı bu tuzak aylarca ugraş gerektirecekdi bu tuzak ne olabilirdi resimler amötör olmuşdur karekterlerin insanların nasıl olduklarını görmeleri için koydum bu şekilde daha iyi anlatım oluyor ⚠️Hikayenin çok büyük görkemli ve akılalmaz boyutta olması nedeniyle hikayeme bir süre ara veriyorum

Brian ailesi rutin hazırlıklarının sonunda trenlerine binmiş ve yolculuğa başlamışlardı. Tren son hızda ilerliyorken kulakları esir eden demir sesi ile nefret edilen duman kokusu genç kızları her zaman rahatsız ediyordu. Anne Brian bir şeylerin yolunda olmadığını hissettiğinde bunu ailesi ile paylaştı. Ne zaman rahat bir yolculuk yapmışlardı ki? Brian ailesi küçük kızlarına döndüklerinde kız yapması gerekeni biliyordu. Trenin demir sürgülü kapısını itti ve hiç düşünmeden uçurum kenarında ilerleyen trenden aşağıya bedenini bıraktı. Anne ve baba Brian yola bakmaya devam etti. Abla ise kardeşinin kendilerine musallat olan iblisle yaşadığı mücadeleye izliyordu. Keyfi yerinde denilebilirdi. Brian ailesi insan üstü güçlere sahip normal klasik bir aile. Kendileri gibi olanlarla iletişim kurmaları için trenle seyahat etmeleri ve evren değiştirmeleri gerekiyor. Fazla normal... Dikkat edin ve komşularınıza fazla güvenmeyin. Belki sizle yaşıt olan kızları uçabiliyordur. İyi okumalar.

Güneş bize uzayın elçisiydi. Uzayda ne olup ne bittiğini göstermek için bize mesaj veriyordu. Ay ise Güneş`in elçisiydi. O mutlu ise parlak o üzgün ise yok oluyordu. Onlar bizimle konuşuyordu, biz ise onları anlamıyorduk. Güneş ise bizim onu anlamımızı istemiyordu. Ona baktığınız zaman onu görebiliyor musunuz? Göremezsiniz, gözleriniz kamaşır. Uzay ise bambaşka bir evrendi. Evren bize uçsuz bucaksız kendini anlatıyor. Her gün anlatıyor, her gün gösteriyor, her gün söylüyor ama biz yine ve yine anlayamıyoruz. Evren hem uzayı hem de güneşi bize göstermek için bize elçi gönderdi. Herkes anlasın ve görsün diye bize tekrar ettirdi. Biz bu anlara de ja vu dedik. Onlarla anlaşabilen tek bir şey vardı, su. O bize deniz, okyanus ve şelale olarak çıktı karşımıza. Onu içtik, onunla yıkandık ve onunla yapabileceğimiz her şeyi yaptık, onu kullandık. Güneş mutlu ise sıcak, üzgün ise soğuktu. Ay mutlu ise durgun, üzgün ise gelgitliydi. Işığın gölgesinde saklandılar. Birbirlerine dokunmaları yasaktı ama onlar dünya da yaşanabilecek en anlamlı duygu ile bir aradaydı. Aşk... O duyguyu yenebilecekler miydi? O duygunun üstesinden gelebilecekler miydi? Hayat onları bir arada tutmaya mı zorlayacaktı yoksa ayrı tutmaya mı zorlayacaktı? Onlar bizden saklandılar, Onlar gözükmek istemediler, Onlar duyulmak istemediler... Elçiler onları açığa çıkardı ve çok sinirlendiler. Ceza vermek istediler, elçiler cezayı kabul edecekler miydi? Ceza onlar için gerçekten ceza mı olacaktı? Ceza neydi? Ya lanet, laneti çözebilecekler miydi?