"Rüzgar. Sapıkmısın lan. Niye birden dibimde bitiyorsun." Çapkın bir gülüşle bakıyordu bana. "İç çamaşırlarını benden hiç saklama. Daha önce gördüm. Hiç yakıştıramadım. Genç kızsın. İnsan bir dantelli falan giyer." Yüzümün kızardığını hissedince koluna vurdum. Gözlerim korku dolu ona bakarak. "Yoo. Sen kesin sapıksın. Sanane benim iç çamaşırımdan." "Öyle deme. İlerde beni sevdiğini söylediğin de onları en çok ben göreceğim." Evet aklımdan neler geçiyor tövbe tövbe. Hızlıca iterek kendimden uzaklaştırdım. "Tövbe. Sana asla onu söylemiycem." Kaşları havaya kaldırarak bana baktı. "Neyi." "Seni sevdiğimi." Rüzgar gülümsemesi yüzünde büyüdü. "Şuan söylemiş oldun."

İlla hepimiz zor zamanlar geçiriyoruz hatta bazen yıkılıyor uz ama yikildigimiz gibide kalkabiliyoruz en önemli Side inşallah beğenirsiniz

On yıldır felaketin eşiğinde olan bir dünyada, büyük kayıplar yaşayan Sibelay Vardar, annesini, babasını, kız kardeşini ve her şeyini kaybetmiştir. Fakat bu karanlık dünyanın içinde, umudu kaybetmektense, var olacağına inandığı bir umut ışığını aramaya devam etmektedir. Metan gazlarının atmosferi berbat ettiği, dünyanın gittikçe yok olduğu bu koşullarda, araştırma ve keşif için her şansı değerlendiren Sibelay, gizli bir araştırma tesisi olan Demirağ`ı bulmak için her geçen gün daha da yaklaşmaktadır... Ve sonunda, tam umudunu bulduğunda, hayatını değiştirecek bir teklif alır: "Ben Ediz Tural," der adam gülümseyerek. "Tanıştığımıza memnun oldum, Sibelay Vardar. Uzun zamandır Demirağ araştırma merkezini aradığını biliyoruz. Senin gibi zeki ve yetenekli insanları arıyoruz, çünkü bu dünyada bir değişim yapmak isteyenler, biz de o kişilerdeniz. Bir hafta sonra seni burada görmek dileğiyle… Görüşmek üzere." ...