Hiçbir zaman sessiz bir hayatı olmadı. Gittiği her yerde gölgeler peşinden geldi, fısıltılar ardında sürüklendi. İnsanlar ona hep aynı bakışla baktı: kısık gözlerle, ölçüp biçen, üzerindeki uğursuzluğu hisseden bakışlarla. Ama o, kendi dünyasında bunları normal kabul ediyordu. Ta ki bir gün, kütüphanede masasına bırakılmış beyaz bir gül bulana kadar… Karşısında oturan genç adam, aynı anda sayfaları çeviriyor, aynı anda nefes alıyordu. Gözlerinde tanıdık bir ışık vardı. Ama ne garipti ki, o adamı daha önce hiç görmemişti. Gerçek mi, yoksa zihninin bir oyunu mu? Kağıttan Beyaz Gül, okuyucuyu şizofreni ile gerçeklik arasındaki ince çizgide sürükleyen bir psikolojik gerilim. Her sayfa, bilinmeyenle yüzleşmeye cesaret eden bir kadının zihninin labirentlerine açılan kapıdır. Ve tek bir soru her yerde yankılanır: Bu dünya gerçekten var mı… yoksa sadece ben mi varım?