“Bazı geceler sadece dans edilmez… Bazı geceler, kan akar.” Bir partide çarpışan iki yabancı bakış. Biri, yeraltı dünyasının adını fısıldamaya bile cesaret edemediği adam… Diğeri, geçmişinin külleriyle küllerinden doğmuş bir kadın. İhanet, kurşun gibi sessiz ve ağır bir şekilde inerken, güven adı verilen şey yalnızca bir hayalden ibaret kalır. Onlar, aynı karanlıkta büyüdüler ama farklı ateşlerle yanmaya başladılar. Kaçtılar, savaştılar, unuttular, hatırladılar… Ama birbirlerinden hiç vazgeçemediler. Bu, bir aşk hikâyesi değil. Bu, kalp atmaktan korkmayanların hikâyesi. Bu, yok olmaya razı olanların, birlikte küllerinden doğuşu.

Bizim ritimlerimiz de eşleşirmi?

"Dünyanın bile asırlardır süre gelen bir uyumu var. Sen, yer kürenin içinde bulunan sade bir canlıyken kalbin nasıl coşkulu bir ritimsizlikle bana sessini duyurabiliyor. Anlamıyorum..." ... Kalp unutabilir mi? Aşk görmezden gelinebilir mi? Geçmiş geri de bırakılabilir mi? Duygular çürümeye terk edilebilir mi? Egemen ve İlayda bu soruların cevaplarını ararken kaderleri ilmek ilmek birbirine dolanmıştı. Vazgeçmek bir kaçış değildi. Unutmak bir bitiş değildi. Anılar mazide kalan bir sır değildi. Zihin hatırlamasa bile aşk, Parlayıp kaybolacak bir yakamoz değildi. ... Copyright © All rights reserved.