"Rüzgar. Sapıkmısın lan. Niye birden dibimde bitiyorsun." Çapkın bir gülüşle bakıyordu bana. "İç çamaşırlarını benden hiç saklama. Daha önce gördüm. Hiç yakıştıramadım. Genç kızsın. İnsan bir dantelli falan giyer." Yüzümün kızardığını hissedince koluna vurdum. Gözlerim korku dolu ona bakarak. "Yoo. Sen kesin sapıksın. Sanane benim iç çamaşırımdan." "Öyle deme. İlerde beni sevdiğini söylediğin de onları en çok ben göreceğim." Evet aklımdan neler geçiyor tövbe tövbe. Hızlıca iterek kendimden uzaklaştırdım. "Tövbe. Sana asla onu söylemiycem." Kaşları havaya kaldırarak bana baktı. "Neyi." "Seni sevdiğimi." Rüzgar gülümsemesi yüzünde büyüdü. "Şuan söylemiş oldun."

Bundan tam 2.825 yıl sonra Dünyaya ne olabileceğini hiç düşündünüz mü. Alex ve ekibi yüzyıllar sonra dünyaya dönüyor hadi gelin ve Alex`in o günlerde yazdığı günlüğüne bir göz atalım Not:Tek bölümlük kısa bir hikayedir.