"Derin polisi ara!" Diye bağırdı Irmak. "Emir bir şey yap!"Diye bağırdı Irmak`ın karşısındaki çocuk. "Bacağım kırıldı galiba."Diye yakındı Sarp denen çocuk. "Ben arıyorum polisi."Diyerek telefonuna yöneldi Ada. "Sakince konuşabilir miyiz?"Diyerek merdivenlerden indi çekik gözlü çocuk. "İndirsene bacım şunu!"Diyerek Irmak`a bağırdı karşısındaki çocuk. "Sus geçiririm kafana!"Diyerek yükseldi Irmak. "Hepiniz susun!" Sinirle bağırdığımda sonunda herkes sesini keserken Ada`nın polisi aramak üzere olduğunu görüp elindeki telefonu aldım. "Kimse polisi aramıyor," Diyerek Ada`ya yönelik konuştum. Ardından Irmak`a dönerek elindeki vazoyu işaret ettim. "Ve kimse kimsenin kafasını kırmıyor. İndir şunu." Aklıma gelen şey ne kadar sinirimi bozsa da bulunduğumuz durumun başka bir açıklamasını düşünemiyordum. Ya gerçekten sapıklardı ve eve gizlice girmişlerdi ya da evi aynı anda kiralamıştık. Mümkünse tabii.

İki farklı insan iki apayrı hayat. Bir tarafta yılların acımasızca kararttığı bir adam. Diğer tarafta şahit olduğu gerçekleri unutmak için kendini sürgüne yollamış bir kadın. Kaderin cilvesi de bu ya nerede imkânsız ve nerede olmayacak bir şey varsa kader hep onu gerçekleştirir... Bir gecede iki kayıpla kararan hayatları tek bir umut bir araya getirecekti. Bu umut adamın karanlığını birazda olsa aydınlatırken kadının yıllardır süren yalnızlığını dindirecekti... Bu hikâye çektiği acıların müebbetine çarptırılan bir adamla yalnızlığının sokaklarında kaybolmuş bir kadının hikâyesi. Kısaca Zühre Yıldızına delicesine aşık bir gecenin hikâyesi...

Efnan mevsim genç yaşta bir karar alır ve bir yarışmaya katılarak ressam olmanın hayalini kurar ama iş pek bekledigi gibi olmaz oradan geçen ansızın biri tablolarindan birisini kahvesiyle batırır. Efnan o çocuğu hiç unutmaz fakat aradan 4 sene geçer ... Ve o çocukla tekrar karşılaşır ne duygular ne bakışlar ne hisler aynıdır. ●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

Biz farklı zamanların farklı kişileriydik. O acısını henüz atlatamamış ama içine gömmüş bir adam. Ben ise en büyük yarayı alacağından bir haber, beş arkadaşı ile istediği bölümü kazanmanın sevincini yaşayan genç bir kız... Yaşanılacaklar sizi seçim yapmak zorunda bıraktığında, önünüze sunulan iki seçenek... Aşkınız mi? Hayalleriniz mi?...

Vâye: Nasip, kısmet. ••••• Ben Defne. 25 yaşında bir Psikoloji mezunuyum. Liseden sonra 1 sene üniversiteye hazırlandığım ve üniversitede de 1 sene alttan derslerimi veremediğim için bu yaşımda KPSS`ye hazırlanıyordum. Babam Ankaralı olduğu için ve babamın işlerinden dolayı Ankara`da oturuyorduk ama ben hem sınava daha iyi hazırlanacağımı düşündüğümden hem de biraz dinlenmek istediğimden dolayı anneannemin yanına Ordu`ya, küçük köyümüze gelmiştim. Dedem vefat ettiğinden beri kuzenim Ayça anneannemle birlikte burada yaşıyordu. Ayça liseden sonra üniversiteye gitmemişti ve evde nakış yapıp internet üzerinden satıyordu, oldukça tanınıyordu. Köyümüzde uzun süredir tek yaşayan yaşlı bir teyze vardı. Emine Teyze çocuklarından hiç hayır görememişti ve öldükten sonra evinin askeriyeye bağışlanması için bir vasiyet bırakmıştı. Emine Teyze birkaç ay önce vefat etmişti ve ev de askeriyeye bağışlanmıştı. Emine Teyze`nin vefatından bir süre sonra o eski ev restore edilmişti. Bugün de askeri bir manga köye, eğitime geliyordu. Muhtarın söylediğine göre bu manga teğmenlerden ve onları eğitecek bir üsteğmenden oluşuyordu. ••••• Final: 27.10.2020 🌸