Gündüzleri örnek bir öğrenci... Geceleri hızın ve gölgelerin arasında kaybolan bir motorcu. Asrel, kimsenin bilmediği karanlığıyla yaşarken, Alrea ona hep uzaktan bakan, sessizce seven bir kızdı. Bir gece... her şeyi değiştirdi. Söylenmemiş kelimleler, hatırlanmayan anlar ve saklanan bir sır. Şimdi ikiside aynı soruyla yüzleşmek zorunda: Geçmiş karanlık olsa bile, bir gelecek mümkün mü?

Kıdemli üsteğmen Neslihan Tuna(şen)/Kahraman Maraş emret komutanım! Neslihan 6 yasından beri şiddet görüyodur babası sıkıldı zaman bile dövüyordur Neslihan kendini geliştirmiştir 5` den fazla dil biliyor hem asker hem vali hemde mit mensubu olmuştur çok güçlü bir kadındır kara harp okulunu kazandığında 19 yaşında ailesi sandığı kişiler müjgan şen ve Hakan şen Neslihan`nı evden atmıştır Neslihan çok güçlü bir kadındır 23 yaşında hakan ve müjganın annesi ve babası olmadığını öğrenmiştir...

İlk kez böyle bir şey hissediyorum," Nefesini kulağımda hissedebiliyordum, fısıldayışı beni değişik bir şekilde etkiliyordu, kendimden geçecekmişim gibi. Yakınımdaydı ve o benim yakınımdayken ben mantıklı düşünemiyordum. "Ne yapıyorsun sen?," diye sordu ciddiliği ile ve muhtemelen kaşları da çatılmıştı. Ne yapıyordum ben? Ne yapıyorduk biz? Güzel ama cevapsız bir soruydu. Ya da cevabı vardır... var, var. Benim bir cevabım var. Ben seni... Bazen bazı sorular cevapsız kalmalı, Cevapsız... sorular.

Hayat her zaman yüzümüze gülmez; bizde yaralar bırakır, izler bırakır, kırgınlıklar ve kızgınlıklar da bırakır. Şayet birisi hangisi en çok sensin, dese, en çok kırgın ve kızgın derdim. Belki ikisini birden deme şansımız yoktu ama benim de en çok beni yaralayan duyguyu seçebilecek ne gücüm ne de cesaretim vardı. Kartal Savaş Alacakan, girdiği tüm işlerde en iyisi için oynayan, ölümü dahi başarı için göze alan başarılı bir yarış pilotudur. Hayat, Savaş için pek de iç açıcı geçmemiştir. Tüm bunların üstüne, gece oynanan bir yarışta ölen kişiden sorumlu tutulan Alacakan için yaşamak, her saniye azap gibi gelir. Şehirde katil olarak anılan Alacakan, mesleğini bir bakımdan hayatını kaybeden konuma gelir. Yaşamak fazla lüks, ölüm ise kendindisine gördüğü bir haktır. Ta ki birisi daha onu fark edip elini tutana dek. Ateşe bazen atılmaz da, kendisi yürür insan. Savaş ve benim için de durum böyleydi; ben ateşe yürümüştüm, onu kurtarmak için istemediğim şeyler yapmış, bana yapılanlara da göz yummuştum. Çünkü kimsesi olmayan bir insan, kimsesi olan bir insana ölümüne inanıyordu. Ben de inanmıştım. "Bana söz ver ki sana gerçekten gülebileyim. Bana öyle bir söz ver ki sana hep gözüm kapalı güvenebileyim." Bakışlarını yüzüme kaldırdı; mavileri öyle dipsiz bucaksız bakıyordu ki içlerinde boğulacağım sandım. Öyle acıydı ki yüzündeki ifade, bir an—sadece bir an—için onu sarabileceğimi sandım. Yaralarına dokunabilir, acısına ortak olabilir, onu sevebilirim sandım. Ben zaten hep sanırdım. Sanrılar gördüğüm gibi. "Söz," dedi net bir sesle. "Bir iddiaya girelim seninle hatta." Bana doğru bir adım attı, ben ise bir adım geri çekildim. Gülümsedi, yine ve yine; ama içinde çok acı, çok kırgınlık vardı. Dudakları aralandı, adımı söyleyecek gibi oldu ya da ben yanıldım; fakat hemen heyecanlanmıştım. "Eğer bir gün sen dans ederken sana eşlik edersem ve seni öpersem, bil ki sana gerçekten âşık olmuşumdur." Durdu, mavilerinin üzerine birkaç saniye kirpiklerini örttü. "Kabul mü?" Başımı salladım. "Kabul, peki ya ben kaybedersem ne yapacağım?" Ben zaten çoktan kaybetmiştim. "Bilmiyorum," dedi, ilk defa gözlerini benden kaçırırken. "Onu da sen bul, seni de mi ben bileyim?" Kaşlarımı çattım. Ben ne yapabilirdim ki? Biraz düşündüm ne yapacağımı, sonra ise buldum. "Buldum." "Nedir?" "Sana âşık olursam…" Yutkundum. Baştan kaybettiğim bir savaşın içindeydim ve mağlup gelmiştim. "Seni gerçek Talya ile tanıştıracağım. Yaralarına dokunmayan Talya ile değil, yaralarını kendi elleriyle saran Talya ile tanışacaksın. Boynundaki dövmeden, gözünün altındaki emareden kaçmayan bir Talya seni saracak. Rol oynamayacağım Savaş; ben o zaman gerçekten senin olacağım. Maskem düşecek; bir tek ben kalacağım. O Talya, seninle ölümüne dans edecek Savaş. Arkanda duracak, her şeyine."

“O, herkesin baş belası. Benimse en büyük sınavım…” Nilsu, kurallara uyan, sessiz ve kendi halinde bir kızdı. Hayatı boyunca dikkat çekmemeye çalışmış, derslerine odaklanmış ve kendini korunaklı bir dünyada tutmuştu. Ta ki ateş yolları kesişene kadar… Ateş, okulun asi çocuğu, başına buyruk ve tehlikeli biriydi. Kimseye hesap vermez, hiçbir kurala uymazdı. Onun girdiği yerde karmaşa, peşinden de belalar eksik olmazdı. Ama ne olduysa, bir gün nilsu hayatına karıştı ve işler hiç beklenmedik bir hal aldı. Zıt dünyaların kesiştiği bu hikâyede, aşk ve tehlike iç içe geçiyor. Peki, bir baş belası ve bir kurallar kraliçesi gerçekten yan yana durabilir mi? Yoksa bu, en baştan kaybedilmiş bir savaş mı? “Kuralların yıkılmak içindir yaratıldı nilsu hanım” “Kalbim de kırman için mi yaratıldı peki?”