Şanlıurfa yakacak bir aşktı onların ki... Sevda bir kere onun demiş, kalbine mührünü vermişti, İdris Çakıroğlu. Aşkı, sevdayı, aşkı için sabırla bekleyen Meryem, sevdiği adama sımsıkı tutunmuş bir taze gelindi. İkiside birbirine sevdalı ikiside birbirine deli gibi aşıktı. Bir sevdaya yakın, bir sevdanın ateşi kadar derin olan yakıcı bir ateşi. Sevmek onlara kılınmış bir ateşti. Ateştin içinde yanmakti aşk...

Adımdan mıydı kaderime sükut düşmesi... Adımdan mıydı her söze lâl olmak... Adımdan mıydı cevabım olduğu halde her soruya susmak... Hz. Meryem hürmetine koynuştu babam adımı. Ben Meryem, Allah`tan korkmamakla, kirlenmekle suçlanan ben anamın doğurduğu günkü kadar tertemizim... kimse bana inanmayı tercih etmesede ben susarak veriyorum savaşımı. Sabır ile sebata çıkacağım Hz. Meryem gibi...

Onlar bir trende birbirlerini buldular ve o hikaye orda başladı