Kurtlar kuzular ve avcılar. Hikayemiz üç büyük oyuncudan ibaretti. Kurtlar ormanın efendisiydi, hayatta kalmak için etrafındaki herkesi yer bitirirdi. Güçlü hırslı ve zekilerdi. Onları zor avlayabilirsiniz ama o sizi ısırırsa yemeden bırakmaz. Dişlerinizi derinize iyice saplar, hem canınız yanar hem de zehirlenirsiniz. Avcılar ellerinde bir silah olmadan ormana giremez, en büyük silahlarını da en güçlü kurtu avlamak için kullanırlar. Ellerinde ve evlerinde tuttukları kurtlar da vardır. Avcılarına sadık kurtlar. Bir de kuzular vardır, ne kurta yem olurlar ne de avcının ağına düşerler. Çokta güçlü değillerdir. Saflardır, birazda aptallardır. İnsan seçilmiş doğar mıydı? Hikayesini kendi yazar mıydı? Kaderini kabullenmeyip kendi yolunu mu çizerdi yoksa? Kocaman bir şehirde, özel güçleri olan insanlardı onlar. Peşlerinde avcılar, avcıların eğittiği kurtlar. Ya yem olursan burada, ya da kurtun kuzusu. Koza’da böyledir kural, ya vâr olursun, ya da yok edersin. Her başlangıç bir savaştır. Her savaş bir felaket, her felaket bir sondur. Ya sonunu kendin yazacaksın, ya da senin için yazılacak sona boyun eğeceksin. Doğduğun gün bir mucize mi, yoksa bir kehanet mi ?

Bir kaza yüzünden travma yaşayıp konuşamayan bir kız Leyal Derin Aşka kapılarını kapatmış bir mafya Mirza Cebesoy Not: Kitap ismi ve kitap kapağı değişecektir.

Numara sallasam en kötü ne olabilir ki? En kötü yaşlı dayıya veya polise denk gelirim