Kupa kızı ve Serseri`nin hikayesi...

*BU KİTAPTA GEÇEN KİŞİLER VE KURUMLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜ OLUP HER AYRINTISIYLA KURGUDAN İBARETTİR. * Normal bir günde, sıradan insanların hayatları bir anda nasıl değişebilir ki? Hakkari`nin sınır ilçesinde ilkokul öğretmenliği yapan Göksel, öğrencileri ile bir saldırıyla karşı karşıya kalır. Göksel ve diğer öğretmenlerin imdadına yetişen Hançer Timi`nin komutanı Emir Kurşun, onu ne yaparsa yapsın artık aklından çıkaramayacaktır. "Yol öyle ama öyle güzel ki, sonunda ölüm yokmuş gibi. Sonunda gözlerimizi hiç yummayacağız gibi güzel bir yol. Dağlara, bayırlara, ıssız köylere ayak basınca çiçekler ektiren bir yol..." Başlangıç Tarihi (Wattpad): 3 Şubat 2024 Başlangıç Tarihi (Kitappad): 16 Kasım 2024 (Kitap, Wattpad kapanmadan önce orada yayımlanıyordu, artık buradan devam ediyor." ESERİMİN TÜM HAKLARI SAKLIDIR YANİ; Kurgumda yer alan olayların, karakterlerin, olay örgüsünün veya içeriğinin benden izinsiz kullanılması, çoğaltılması, kopyalanması yasal yollarla sonuçlanır. Bu gibi şeyleri fark edersem asla es geçmeyeceğim. Ve sizde, herhangi bir yerde bu gibi şeylerle karşılaşırsanız benimle iletişime geçin. Anlayışınız için teşekkürler.

-KESİT- ≈Ellerini saçlarından geçirdi. Konuşacak takati kalmamışken cevabını çok güçlükle verdi. Burnundan solurken onu izledim. Yine kısık sesiyle mırıldandı. "Beni, sana karşı yalan söylemeye mecbur bırakma..." Tekrar nefes almaya çalıştı komutan. Bunu yaparken bile zorlanıyordu. Gözlerini açtığında mavilerime baktı. İlk kez gözlerinden bir duygu geçtiğini gördüm. Şahit olduğum şey bir yalvarıştı. Kurcalamamı istemiyordu. Kırmadan dökmeden söylemeye çalışmasını anlayabiliyordum. Usulca başımı olumlu bir şekilde salladım. Sustum ve ona karşı koymayı bıraktım.≈ Tüm geçmişim tek bir sonla kaybolmuştu. Benliğimin varlığından yoksundum. Evlatlık alındığım bu aileden kurtulmuştum. Şimdi geriye yapmam gereken tek bir şey kalmıştı. Bu seri katil davasını çözmek. Tüm garajımı delillerle kaplarken olayın büyüklüğünün farkına varamıyordum. Lakin şimdi görüyordum ki dünya çapında ki bir seri katil olayını üstlenmiştim...

27 yaşında ki üsteğmen EFLAH KARABEY ve timi Mardin de görev yapmaktadır, ailesiyle yıllar önce konuşmayı kesen Eflah hayatında gerçekleşecek olan olayları atlatabilecek mi?

Vatan için canından geçenler, cananından geçenler vardır; isimleri bilinmez. Vatan için sevdasını kalplerine gömenler vardır; adları anılmaz. Kaybolanlar vardır, bu vatan kaybolmasın diye. Ailelerini bırakanlar vardır, başkaları ailesiz kalmasın diye. Daha niceleri vardır; hayatlarını feda ederler, bu vatan heba olmasın diye... ~Elveria~

İsminin anlamı "çiçek" olan kadın ve adı Toprak olan adam. Adam plastik bir çiçeğe benzetti kadını. Plastik çiçekler toprağa tutunamazdı. O, Toprak`a tutunamadı. Kadın o çiçeği aldı, namlusuna taktı. Silahını ateşlediğinde namludan çıkan çiçek vurdu adamı, öldürdüğü her kişi için bir çiçek kurban etti kadın. Ben istediğim kadar yazayım, siz istediğiniz kadar okuyun, bir yere varamayacağız, bir şey başaramayacağız. Plastik çiçekleri ne kadar sularsak suluyalım, onları açtıramayacğız. Şarkıda da dediği gibi, "Su vermeye benzedik plastik çiçeklere..." -0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0- Dikkat! Bu hikayede geçen tüm olaylar, kurumlar, yerler ve kişiler tamamen hayal ürünü olup hiçbir gerçeklik payı barındırmamaktadır. Bu hikaye, şiddet ve argo içermektedir.

- Söz vermiştik - Neyin sözünden bahsediyorsun ? - Birbirimizi unutmayacağımıza söz vermiştik ... - ...

babası asker olan asena cumurhiyet savcısı olur ailesini kaybettiğine bir türlü inanmayıp onları bulmaya çalışır kendisine bir ordu kurar ve aramaya başlar araken çok farklı hikayeler ve hayatlar bulur gökalp ordunun başı olarak yardım eder ama geçmişte bulunan bazı sırları çözmeye çalışarak farlı yerlere ulaşacaklar.

İnatçı ve kendi doğruları olan Akis`in, doğrularını önemsemeyen ve ona karşı gelen komutanı.

Şamil ile Janset`in hikayesini bilir misiniz? Bu hikayeyi herkes bilmez belki ama kavuşamayan iki aşığın ismi olarak nitelendirilir bu iki isim... Birbirine denk olmadığı söylenen iki aşığı.. Bizim hikayemiz ise tam tersi. Biz doğuştan itibaren birbirine denk, birbiri için var olmuş iki aşığız.. Hayat bana bir şans verdi ve ben bu şansı son nefesime kadar iyi değerlendireceğim. Ağlatan kafe bu sefer kavuşan iki aşık için sonsuza kadar çalacak. Elbruz Kerem Kurt..

“Ne giyeceksin yarına, ben de sana göre kombin yapayım,” demiştin ya bana…” dedi, sesi çatallı. Başını kaldırıp İklim’in gözlerinin içine baktı. Gözleri doluydu, ama bir o kadar da kararlı. “Ben… uyanamadığım bir sabah kefen giyersem, bu sorunun yanıtını sana ölümle vermekten o kadar korkuyorum ki…” İklim’in elleri titredi. Ne dediğini anladığında nefesi daraldı, gözleri doldu. Başını iki yana salladı, fısıltı gibi bir ses çıktı dudaklarından: “Emir hayır… Hayır… Kıyamazsın bana sen…” Emir hafifçe gülümsedi, acıyla. Gözünden yaş süzüldü. “Kıyamıyorum zaten, gönlüm… Kıyamıyorum…” dedi. “Ama böyle sessiz sessiz erirken, senin gözlerinin içine baka baka yok olurken… senin de mahvolduğunu görmek… buna dayanamıyorum.” İklim gözyaşlarına engel olamadı. Elini uzatıp Emir’in ellerini tuttu, sımsıkı. “Beraber aşacağız bunu Emir… Ne olursa olsun. Sen Emir Kaan Yılmaz’sın. Kurşunlardan dönen, dağlardan sağ çıkan Emir’sin sen… Bir hastalığa mı yenileceksin?” O an Emir’in çenesi titredi. Yutkundu. Gözlerini kaçırmak istemedi ama bakamıyordu da artık. “Kanser ikinci evrede, İklim…” dedi, sesi çatlayarak. “İkinci evredeyim…” “Nasıl ikinci evre Emir?” diye sordu İklim, sesi neredeyse boğuk. Gözleri buğulanmıştı, dudağı titriyordu. “Bu kadar hızlı ilerleyemez ki... Tedavi hani? Görüyorduk birlikte... Sen bana her şey yolunda diyordun...” Nefesi düzensizleşti, elleri birbirine kenetlendi, omuzları sarsılmaya başladı. Gözlerinden akan yaşlar, kucağına düşüyordu birer birer. Emir başını eğdi. Bir süre sessiz kaldı. Sonra cebinden buruşturulmuş bir peçete çıkarıp gözlerini sildi, ama utanır gibi yaptı bunu. “Özür dilerim, diyemedim sana…” dedi boğuk bir sesle. “Sen daha iyilerini hak ediyordun. Benimle böyle sürünüyorsün sadece...” “Emir Kaan, o nasıl söz?! Lütfen... Lütfen böyle konuşma...” dedi İklim, sesi titreyerek. Ayağa kalktı, tekrar onun yanına geçti. Omzuna sarıldı, başını Emir’in omzuna koydu. Emir başını hafifçe geriye yasladı, gözlerini yumdu. Sessizlik içinde hıçkırıkları bastırmaya çalıştı. “Özür dilerim İklim...” dedi yeniden. “Ama benimle tükenmene dayanamıyorum... Her sabah seni ararken ‘ya bu son arayışım olursa’ korkusuyla yaşıyorum. Benim canım umrumda olmazdı ama... ama senin canının yanmasına... ben dayanamıyorum artık...” İklim onun yanağını tuttu, yüzünü çevirdi, gözlerine baktı. “Ben senden vazgeçemem Emir. Ne olursa olsun. Biz daha birlikte nice sabaha uyanacağız, seninle... Bak bunu senin gözlerinin içine bakarak söylüyorum. Bu hastalık bizi yenemez... Benimle mücadele edersen, yalnız olmadığını unutmazsan... biz bunu yeneriz Emir, benden gizleme artık sağlığını lütfen...” Emir o an sessiz kaldı. Gözlerinden süzülen yaş, İklim’in eline düştü. Başını eğdi yine. Sonra birden gözlerine baktı; o yorgun, ama içten bakışıyla ve başını ağır ağır salladı... “Söz veriyorsun değil mi?” dedi İklim, kısık bir sesle. Emir Kaan başını salladı. “Söz güzelim..."dedi.

"Şakağından öptüğümden beri çok dincim." Gülümsedim büyükçe. "O günden sonra kurşun yedin, hatırlatırım." "Buna rağmen çok dincim." dedi Yavuz. "Pozitif enerji mi verdim?" diye sordum. "Vallahi yaptın bir şeyler." diyen Yavuz bu kez izin almadan yaklaştı şakağıma. Önce ellerimi kavradı. Gülümsedi. Gülümsemesiyle öptü şakağımdan. Geri çekilmek istemedi... "Yavuz?" dedim büyük bir endiş hâlinde. "Bir gören olacak." "Olsun." dedi Yavuz azıcık geri çekilip. "Olmasın." dedim net bir dille. Dinlemedi Yavuz. Bir kez daha yaklaştı şakağıma. Bir öpücük daha bıraktı. Öpücüğü o kadar masumdu ki... Tıpkı yeni açmış bir çiçeğin yaprağına düşen ilk sabah çiyi gibiydi. Hafif, neredeyse hissedilmez. Ama aynı zamanda, o çiçeğin özünü barındırıyordu. İşte o masumiyetin ardında, bir volkanın derinlerindeki lav gibi, sabırla bekleyen bir arzu da vardı. Dudakları şakağıma değdiğinde yayılan sıcaklık, tenimi yakıp kavurmasa da, ruhumu derinden titretiyordu. Gözlerini kapattığını hissettim. Kirpiklerinin hafifçe şakağıma dokunuşu, fısıltıyla söylenen bir sır gibiydi. O an, zaman durdu. Etrafımızdaki tüm sesler kayboldu. Ne kuş sesi ne dışarıdaki hastaların sesi... Sadece onun nefesinin sıcaklığı ve dudaklarının tenime bıraktığı o tarifsiz his vardı. İçimde yeşeren karmaşık duygularla, ne yapacağımı bilemez bir halde kaldım. Kalbim, bu beklenmedik yakınlığın etkisiyle hızlanırken, zihnimde bin bir soru yankılanıyordu. "Nazelif?" dedi Yavuz sol şakağıma öpücük bırakıp. "Çok güzelsin." "Yavuz?" dedim kısık çıkan sesimle. Sağ şakağımdan öptü Yavuz. "Çok özelsin." . . Asker & Doktor"

Bir savaşın ortasında kalan iki yaralı kuş.Üsteğmen Timur Karahan AKSUNGUR ve Mahinur YAZGI`nın baş döndüren hikayesi. "Ben bu savaşı senin için başlattım ve sen olmadan da son bulmayacak."

1 yıldır terörist lerin elinde esir kalan kıdemli üsteğmen Nazlı çınar 1 yıl boyunca tek kelime etmeyip bütün işkencelere göğüs geren cesur ve bi okadarda güçlü bir dişi kurt kurtarılma umudunu tamamen yitirmiş ama birgün nerden bilebilirdi bu lafını yutacağını

Abisine ulaşamadığı için abisinin verdiği numaraya yazan kızımız, komutanının abisinin telefonunu aldığını öğrenir. Bunun üzerine abisi ile konuşmak için komutanı rahatsız etmeye devam eder. Çoğunluk Textingtir. Aşk, mizah, küfür vb içerir. Eğlence amaçlı yazmaya başladım ama belki iş ciddiye biner.

Not: Bu hikaye kalbinizi kırabilir. Ömer&Melis Her şeyin sevdiğim kadının ihanetiyle bittiğini sanmıştı, ta ki onun bal gözlerinde güneşi tanıyana kadar.

❝ Arşa yemin olsun şu ömrüme iki sevda sığdırdım,biri bayrağımın kırmızısına diğeri de gözlerinin karasına..❞

“Benden nefret ediyorsunuz, değil mi komutanım?” “Evet.” “Ama yine de, beni burada tek bırakmazsınız… Değil mi?” “Şehit olmak istiyorum diye çırpınmıyor muydun?” “Bu farklı. Şu an karşımda siz varsınız.”

Karanlığın tam ortasında, bir çığlık yankılandı… Evin duvarları, çaresiz kadının feryatlarını içine hapsederken, onun için kaçış neredeyse imkânsızdı. Öfkeden gözü dönmüş bir adam, karşısındakini paramparça etmeye hazırdı. Ama o sadece kendisini değil, karnındaki masum hayatı da korumak zorundaydı. Tam her şeyin bittiği an sanılırken, kapı büyük bir gürültüyle kırıldı. İçeri giren adam, savaşın tam ortasından çıkıp gelmişti. O, sadece bir asker değildi. O, hayat kurtarmaya yeminli bir adamdı. Fakat karşısında durduğu tehlike, cephede karşılaştığı düşmanlardan bile acımasızdı. Zaman daralıyor, hayatlar tükeniyordu. Bu gece yalnızca bir kurtuluş hikâyesi değil, hayatta kalmak için verilen bir savaş yazılacaktı. Peki Kanla sulanan bir gül nasıl iyileşirdi ?

Yıllar sonra sevgilim, iyi ki sen, tek sen, bir tek sen. 🌜

Bir yüzbaşının ve bir sivil polisin Hakkari`de yaşadıkları...

"Ey Türk gençliği! Birinci vazifen, Türk istiklalini, Türk cumhuriyetini, ilelebet muhafaza ve müdafaa etmektir." Küçükken babaannesi yüzünden annesini kaybetmiş, teröristler yüzünden babasını kaybetmiş bir kız çocuğu. Kim bilebilirdi ki büyüyünce asker olacağını ve onların soyunu kurutmaya ant içeceğini. Yeni hayatı ona eski anılarını ve sevdiklerini verdi. Peki ya geri alacak mı? Ben yazmak için hazırım peki ya siz Şeyma ve Yavuz`un hikayesini okumak için hazır mısınız?

Askerdik ya biz vatanı bayrağı uğruna canını ortaya koyacak askerler...Uzun bir sure sonra yeniden bir time katılacak yüzbaşının gittiği tim hayatını ne kadar değistirebilirdi ki? Sancak timi bunu en ince ayrıntısına kadar gosterecekti ona.

Efsane Dizi Sungurların Devam Bölümleri Burada

Kimsenin gerçek ismini ve yüzünü görmediği hatta cinsiyeti bile bilinmeyen "Hayalet" aslında o kadarda uzakta değildi...