Onlar iki yabancıydı… Biri vatan nöbetinde bir asker, Diğeri sabrın en sessiz hâliyle sınanan bir öğretmen. Dualar bir yerde birleşti. Kalpler bir ayetin gölgesinde buluştu. Ve aşk, en derin yerden filiz verdi.

Hikayemiz Aynı üniversitede Birbirinden oldukça farklı beş kişinin onlarla aynı görüşte olmayan Esra`yı okuldan göndermek için kurdukları tuzakla başlar. Bu tuzaklar en çok kendilerini etkileyecek ve zamanla içlerinde ki gerçek kimlikleri ortaya çıkaracaktır. Oyunlarla gerçeklerin iç içe olduğu... Kendileriyle ve birbirleriyle hesaplaşmaların yaşandığı... Duyguların Bazen siyah bazen beyaz bazense gri olduğu bir hikaye... Onların dünyasına hoşgeldin :) KAPAK TASARIM : madamnisa🥰🌸

Savaşın yıkıntıları arasında imanla ayakta duranların hikâyesini anlatıyor. Karanlık gecelerde dua ile güç bulan, kardeşlik ve sabırla birbirine tutunan insanların direnişi… Dramın içinde umut, acının ortasında teslimiyet barındıran sarsıcı bir yolculuk.

@dargınprenses:Çarpraz sorguya mı çekiliyorum? @sevimliteyze2343: Çarpraz değil ama isteme sorgusu sayabilirsin canım @dargınprenses: nE? @sevimliteyze2343: Oy kıyamam heyecanlandın mı sen? @dargınprenses: Noluyooo @sevimliteyze2343: Şu oluyor: ALLAHIN EMRİ PEYGAMBERİN KAVLİYLE SENİ OĞLUMA İSTİYORUM Bu kişi tarafından engellendiniz * * * Bir şaka uğruna yaşadığım şeylere hâlâ inanamıyordum. Bu depo da kaldığımızdan beri kaç defa bunu düşündüm bilmiyorum ama içimde ki suçluluk hissi şuan başımda ki yaradan yahut etrafımda ki ateşten daha çok canımı yakıyordu. Buradan kurtulabilir miyim bilmiyorum ama artık için bir konu da rahattı. Kader kurtulmuştu... Elhamdülillah... - RÜVEYDAAAAAAAAAA Arya`nın sesi ile gözlerimi zar zor da olsa araladığım da üzerime doğru yanarak düşen dolap hatırladığım son şey oldu. İşte o an benim için zaman durmuş herşey önemini yitirmişti... Yapabildiğim tek şey kollarımı yüzüme siper etmek... Gerisi zifiri bir karanlık... * * * Herşey de eğlence arayan kızın Filistin ile değişen duyguları....

Sessiz sakin bir şekilde kendi hayatınızı yaşarken birden gökyüzünden geldiğini iddia eden ve prens olduğunu söyleyen bir adamın evlilik teklifini kabul eder miydiniz?

Bazı aşklar vardır kavuşması mahşere kalan belki de yapılan dualar kabul olur da bu Dünya `da kavuşmak nasip olur....

İhanetin, yalnızlığın ve zincirlerin ötesinde; özgürlüğünü arayan bir ruhun feryadıydı bu, ve herkes bu feryadı susturmak üzere toplanmıştı. 1973’lerin Fransasında; Kalabalıkların ortasında bile yapayalnız bırakılmış bir gencin nefesi, zincirleri paramparça edecek kadar güçlüydü. Firavun`un sarayında yetiştiriliyordu o, veliaht olarak. Fakat hak tecelli edecek, bu sarayda yeni bir direniş var olacaktı. Şatafatın ve sefahatin gölgesinde sessiz bir kalp imanla diriliyor, şerefe kalkan bardaklara meydan okumak için var oluyordu. Salonda yankılanan kahkahaların arasında bu genç, şeytani gölgelere teslim olmamak üzere and içiyor, onu bekleyen imtihanlara şimdiden göğüs geriyor, ve bin defa dirileceği gün için ayağa kalkıyordu...

İkimizde tetiğe basıyoruz. Birimiz öldürürken birimiz ölümsüzleştiriyoruz. ~ "Bazen bir bakarsın ki bir fırtına hayatını yıkmak için değil de yollarını temizlemek için gelir." Sus dedi gönlüne Dicle. Alıp başını bilmediği akıntılara götürüyordu bu sevda onu. Çekilmek istedi inci olup bir kabuğa... Onu o derin yerden nefesi yeten çıkarsın yüzeye istedi. Suskun bir şekilde durdu Fırat. Biliyordu bir yerlerde Dicle ve Fırat`ın birleşeceğini. Hikaye belliydi ama imtihanları nasıl olacaktı bilmiyordu. Belki de imtihan dedikleri nasipten öte değildi. İkisi de birbirlerine gurbetti...

Zeyd, Bulgar İmparatorluğu`nda yaşayan Müslüman bir gençtir. Gizliden Müslüman olan iki arkadaşıyla ibadetlerini yapmak üzere bir gece köyünden ayrılmış, geri döndüğünde ise köyü ateşler içinde bulmuştur. Çok sevdiği annesini kurtarmak adına köyü basan haydutların peşine takılmayı aklına koyan Zeyd, kendini hiç beklemediği olayların içinde bulacak; kaleler, gizemli tüneller, kılıçlar ve alevli oklar hayatının bir parçası olacaktır. 932 yılında geçen bu hikaye okuyucunun hiç ummadığı yerlere yolculuk edecek, bu sırada Zeyd daima İslam`ın yolundan ilerlemeye çalışacak...

Tanık olduğum Kişi : Diyelim ki beni gördün Neden ele vermedin? 0552 *** ** ** : Kusuru örtmede Gece gibi ol demiş Mevlana ondan 0552 *** ** ** : Ha birde...

0551****: Kes artık halay çekmeyi! 0551****: uyumam gerek sahura kalkacağım 0551****: Başım şişti kardeşim nedir bu yaa 0551****: ben senin halay çekmeni dinlemek zorundamıyım hı? 0551****: lütfen sus. (Görüldü) Çalıntı, kopyalanma ve kurgunun başka şahıslar tarafından yazılması hâlinde gerekli işlemler yapılacaktır. Gerçek hayattan esinlenerek kurgulanmıştır.

Kalbim kalbine dokunsa elim eline değmeyecek. Kalbim kaderime ahraz kalacak. Sen sevdama düşsen bile ömrüm ömrüne sığmayacak.

İnsanların hatası yüzünden ödenen bir bedel olabilir miydi insan? ... "Sen benim için bedel değil şükür sebemimsin." Adam bunları dışından söylemeyi isterdi. ...

`Genç adam karşısında hissettiği kıza bir adım yaklaşıp "ben körüm ama sen kalpsizsin" dedi. Genç kızın gözlerinden art ardına yaşlar süzüldü. Tek kelime etmedi, ağladığını bilsin istemedi. Yüzünü yere indiren adama baktı, uzun uzun haklı söze ne hacetti. O adam kendisine hep yumuşak davranmış, itse bile ondan vazgeçmemişti ama artık sabrı taşmıştı sanırım diye düşündü. Bu zamana kadar ağzından tek kötü kelime, cümle duymamıştı ama o da insandı. Onu yeterince zorladığını düşündü. Sesinin titremesine engel olmaya çalışarak "ö-özür dilerim" dedi. Zaten hali hazırda olan çantasını ve ceketini alıp çıktı. Genç adam olduğu yerde olup bitene anlam vermeye çalıştı. Hani o korkardı, bir kalbi kırmak Kabe yıkmak gibiydi, şimdi ne olmuştu bildiğini neden uygulamamıştı? Arkasında duran koltuğa çöktü ve başını ellerinin arasına alıp titrek bir nefes verdi.` Bu hikaye bakan ama göremeyen Ömer ile gören ama bakmasını bilmeyen Zehra`nın hikayesidir.

İnsanlar seni duyar, ALLAH ise kalbini...

Bu Hatice.Karanlıklarla dolu , insanların cehalet içinde yaşadıkları cahiliye devrinden geri kalmayan bu dünyada temiz kalmaya çalışan biri.Kalbi temiz olsun diye ona bu isim verildi.Kusursuzda değil ama ismini taşıyamaya çalışan biri. Buda Cihat.İnancı için canını verebilecek ve nefsiyle savaş verebilecek biri.Hatice`ye yazıldı.Cihat`ın Teheccüd Vakti yaptığı bir dua kabul olacaktı ve kader ağlarını örecekti. #acı #islam

وَلَسَوْفَ يُعْط۪يكَ رَبُّكَ فَتَرْضٰىۜ Rabbin sana istediklerini verecek, sen de râzı olacaksın. (duha | 5)

Biri düşünün Osmanlı`da yaşamış, büyümüş ve katıldığı savaşta kafasına aldığı darbeyle düştüğü yerden kalkamamış. Gözlerini açtığında ise İstanbul`un en gözdesi olan Sultanahmet camisinin avlusunda bulmuş kendisini. At arabaları gibi dönen tekerlekleri olan araçlar, yüksek sesle konuşanlar, yabancı konuşanlar,bağıran esnaflar, korna sesleri neresiydi burası, nereye gelmişti. Bi an araftamıyım diye düşündü. Arafta olsaydı böyle mi olurdu.İnsanlar böyle mi olurdu. Cennet olamayacak kadar kötü cehennem olamayacak kadarda iyi idi. Olduğu yerde sadece durdu. Hiç bir şey yapamadı.

Bu kitap; gençliğin boşluklarını dolduracak, zihinleri şirkten arındıracak, kalpleri Allah’a bağlayacak bir yolculuğun hikâyesidir. Her bölümde bir dönüşüm, her satırda bir sarsılış. “Adım Adım” sadece bir hikâye değil. Bu, bir davettir. Bir gençle başlar, bir mahalleye ulaşır. Seninle tamamlanır. Hazırsan… Bismillah.

Tam 10 sene sonra kardeşim olduğunu öğrendikten sonra polis olmaya karar vermiş ve ardından kardeşini tesadüfle 10 sene sonra bulan bir abi… Selammm. Ben Sümeyye Erva.Genellikle çevremdekiler serva derler siz bana istediğiniz şekilde hitap edebilirsiniz. Yeni ve ilk kitabımı umarım beğenirsiniz. Kitabıma vakit ayırıp okuduğunuz için çok teşekkür ederim iyi okumalar🫶🏻😻🧸

Genç bir kızın karanlıklarından aydınlığa uzanan samimi ve ilham verici hikayesi...

"Bir şey söyle Gülşehide!" Uzun zaman sonra sevdiği adam tarafından ismi telaffuz edilince içinden bir şeyler kopup gitmişti sanki. Duyduğu çatırtı, yüreğinden ayrılan buz parçasına ait olmalıydı. Bakışlarını genç adamın yüzüne tırmandırdı. Hiçbir zaman uzun uzun bakamadığı yüzün her santiminde öfke belirtisi vardı, gözleri ise ayrı bir hikayeydi. Son cümlesindeki ses tonundan da anlayabildiği üzere kırgın ve bitkin bir adamın gözleriydi bunlar. Genç adamın bakışlarını çekmemesinden cesaret alarak iki alev çukurundan çekemedi gözlerini. Şimdiye kadar bunu yapmaktan hep haya etmişti. Ama yiğitliği kadar iffetine ve ahlakına da şahit olduğu adam bakışlarını çekmeyerek ona bir şeyler anlatmak ister gibiyken nasıl çekebilirdi bakışlarını? Harelerinin güzelliği yutkunmasına sebep oldu, bir an tüm yaşananları unutarak baktı genç adama. Sevdiğine kavuşmuş bir kadın gibi, birazdan gülümseyecekler ve birbirlerine sımsıkı sarılacaklarmış gibi baktı. Aklından geçenler onu şaşırtırken adamın bakışlarının da bir anlığına yumuşadığını fark etmişti. Evet, o da onun gibi hissetmiş olmalıydı. Hayır, bu kendini kandırmaktan başka bir şey değildi. Cihangir ona karşı filizlenen hislerini koparıp atalı çok olmuş olmalıydı. Kim kendisini bırakıp giden bir kadını hayırla yâd ederdi ki? İstiğfar çekerek bakışlarını önüne indirdi ve bu efsunlu ana son verdi. Cihangir odadan çıkmak üzere hareketlendi. Onunla konuşmak isterken, olanları anlatıp bir mazeret sunsun ve yüreğindeki yerine geri konsun isterken Gülşehide`nin aralarına ördüğü duvar buna mani oluyordu. Ne ileri gidebiliyordu ne geri. Konuşmadığı yetmiyormuş gibi bir de sevdasını hararetlendiren bakışlar atıyordu ona. Derdi neydi bu kadının? Tekrar sinirlendiğini hissediyordu ancak bu sefer siniri kendisineydi. Kadının onun yüreğindeki yeri değişmemişti ki. Kadının yapacağı açıklama ancak zihnindeki dengeleri düzeltebilirdi. Boğazını temizledi. "Şimdi gidiyorum, tekrar geleceğim." dedi. "Yalnız kalacağın bu süre zarfında sorularıma vereceğin cevapları düşünmek için yeterince fırsatın olacak." Kapıdan çıkmadan önce son bir şey söylemek için masanın üstünde elleri ile oynayan kadına döndü. Gülşehide baksaydı, adamın boynundaki hareketlenmeye şahit olacaktı. "Bir dahakine bu kadar tahammülkâr olmayacağım, Gülşehide."

Hayatın bütün zorluğuna göğüs germiş biri...

Son sınıf ilahiyat öğrencisi olan Feyza, aynı zamanda part time kuran kursu hocalığı yaparken, nereden bilecekti ki daha önce kavgayla tanıştığı adamla bir kez daha karşılaşacağını? Atlas hep modern yetişmiş, tam bir din düşmanı iken Feyza ile nasıl bir etkileşimi olacaktı? İşte atlasın ailesinin şirketi düzenlemis olduğu kuran kursu öğrencileri için olan kamp onlar için ikinci bir fırsattı... Atlas Feyzayla doğru yolu mu seçecekti? Yoksa hayatına aynen devam mı edecekti???? "Ne yapıyorsun sen ya?!" Kafasını çevirip yüzüme baktığında, gözlerindeki öfke o kadar keskindi ki, neredeyse fiziksel bir darbe gibi çarptı bana. Gözlerini kıstı, dudaklarını sıktı. Küçük düşürülmüş, hakarete uğramış gibi bakıyordu. Sakin kalmak mı? Hayır. Bu, sadece bir kaza değildi. Bu, o gözlerde yıllardır taşınan öfkenin bahaneye kavuşmuş hâliydi. Dik durdum. Yüzümde en ufak bir mahcubiyet izi bile olmadan, net ve keskin bir sesle cevap verdim: "Biraz dikkatli yürümeyi öğrenirseniz, başkalarını suçlamanıza gerek kalmazdı." İçimde en ufak bir pişmanlık yoktu. Bir adım daha yaklaştı. Gömleğinin üzerine düşen kahve lekesini göstererek, küçümseyici bir ifadeyle devam etti: "Tabii ya... Suçlu benim. Siz zaten masumsunuz, değil mi? Dünya sizin etrafınızda dönüyor nasıl olsa." Sesinde öyle bir kibir, öyle bir tahammülsüzlük vardı ki, birkaç masa ötedekiler bile kafalarını kaldırmış, bakıyordu. İçimde öfke kabardı, ama onu bastırmadım. Bastırmayacaktım. İnandığım değerler, böyle anlarda susmak için değil, konuşmak için vardı. İleriye bir adım attım, omuzlarımı dikleştirerek gözlerinin içine baktım. "Sizin küçük dünyanızda başkalarını ezmek kolay, değil mi?" dedim. "Ama ne benim kimliğimi, ne inancımı, ne de duruşumu kirletemezsiniz. Kirlenen tek şey gömleğiniz oldu, ruhunuz değilse şükredin." "Bu ülke sizin gibi kara çarşaflılar yüzünden ilerleyemiyor . "İlerlemenin bedeli ruhu satmaksa, bin yıl yerimizde saysak da razıyız. Biz, Allah`ın izniyle, ne kimliğimizi ne haysiyetimizi terk ederiz."

Rahnümâ : Yol gösteren, kılavuz... Kendine Gel!! Adlı kitabın ikincisidir. Gerçek kurum,kuruluş ve kişilerle kesinlikle alakası yoktur. Tamamen kurgudur.