Karşımda gerçek ailem olduğunu söylenen aile vardı yanlarındaki benimle karışıldığı iddia edilen oğlan vardı ve yanındaki adamlar bana nefret dolu bakışlarla bakıyordu ama ben buna alışık olduğum için pek umursamadım bu saçma sapan nefret dolu bakışlara daha çok katlanmamak için çantamdan kulaklığımı çıkarıp şarkı dinlemeye başladım. Ve doktoru beklemye başladık Oysa ben hemen bu lanet hasteneden defolup gitmek istiyordum neymiş dna testi olacakmıs bir anda kapı açıldı ve içeriye doktor girdi elinde dna testiyld bize baktı elleri titriyordu karşıdaki adamları görünce korkudan kaçacakmıs gibi duruyordu ve bu benim çok komiğime gidiyordu sonra testi açtı ve okumaya başladı "evet mirza bey ve toprağın arasın kan bağı bulunmamaktadır"ve aniden karşıdaki çocuk ağlamaya başladı ve doktor yine konuştu "mirza bey ve aren beyin arasın %99,99 kan bağı bulunmaķtadır" ve karşımdaki çocuk daha çok ağlamaya başladı yanındaki abim sandıgım insanlar onu sakinleşmeye çalışıyorlardı ben ise bu görüntüye daha fazla dayanamayarak odadan çıkmaya karar verdim. bu arenin hikayesi

“Görüyorsunuz ya, nisyan da bazen nimettir.” —Sadık Yalsızuçanlar

Küllerinin benim küllerimin üstüne düşüşünü hissedecek miyim? Pelion’da kırmızı yanaklarımıza soğuk soğuk konan kar taneciklerini düşünüyorum. Ona duyduğum hasret, açlık gibi, içimi boşaltıyor. Akhilleus’un ruhu bir yerde beni bekliyor ama erişebileceğim bir yer değil orası. Bizi gömün ve mezar taşlarına adımızı kazıyın. Bırakın özgür olalım. Külleri benimkilerle karışıyor. Hiçbir şey hissetmiyorum. Duygularım anestezi altın da Her şeyi görüyorum,her şeyi işitiyorum ama artık hiçbir şey hisetmiyorum sebepsizce uzun geliyo saniyeler,dakikalar belkide beklediğim o duygu gelmediği için uzun geliyodur saniye ve dakikalar… her şey o sabah başlamıştı lanetlediğim ailem tarafından lanetlenen o sabah, “anne nerdesin anne” annem hiç bir yerde yoktu onu özlemiştim tam kapıya doğru ilerleyip annemi bulmaya gidicektimki karşımda arkadaşım ahu vardı ahu benden tam üç yaş küçüktü annem dışardaysa belki oda görmüştür diye ona sordum “annen bahçede salak” ahunun bana salak demesine çok sinir olurdum ama o hep bana o şekilde seslenirdi “bana salak deme artık” diyip onu ittirdim hemen merdivenin başında olduğumuz için gözlerimin önünde yuvarlandı ve ben çocukluğumu o gün merdivenlerde bıraktım…