Bir mesaj, Soğuk bir dokunuş. Bir daha asla geri dönülmeyecek bir kapı. Eylül, sıradan bir hayat sürerken sabaha karşı gelen isimsiz bir mesajla her şeyini kaybeder. Kaçırılır. Uyandığında ise kendini toplumdan tamamen kopuk, gizli ve karanlık bir akademide bulur. Bu akademide ders yok, seçenek yok. Sadece kurallar var. Ve gölgelerin içinden gelen emirler. Eylül, buraya neden getirildiğini bilmiyor. Ama çok geçmeden anlıyor. Burası eğitim yeri değil bir tür hapishane veya kontrol merkezi. Eylül okula uyum sağlamasa da, akademi için bir tehdittir. Kime güvenebilir? Kaçmak mümkün mü? Yoksa gölgelerin içinde kalan geçmiş, sandığından çok daha karanlık mı?

23 yaşında bir YouTube fenomeni olan İlya, yanında kız arkadaşı Marta ile doğanın en uzak manzaralarının el değmemiş güzelliğini filme almaktadır. Yıkıcı bir trajedi dünyasını paramparça ettiğinde, İlya kedere boğulur ve teselli aramak için ıssız bir ormana çekilir. Ancak yalnızlığı, karanlık bir münzevinin onu ölümcül bir hayatta kalma oyununa çekmesiyle bozulur. Acımasız bir vahşi doğada kapana kısılan İlya, kendisini esir alan kişiyi alt etmek ve içindeki karanlıkla yüzleşmek zorundadır. Sessiz Ol Kaç Hayatta Kal

Edward`ın hayatı çocukken yaşadığı trajik bir olaydan sonra tamamen alt üst olmuştur. Pişmanlık ve kabuslar o günden beri peşini bırakmaz. Sonunda en büyük kâbusu ve pişmanlığıyla yüzleşeceği gün gelmiştir.... “Pişmanlık peşini asla bırakmayacak...”

" Herkes bir ailesi olsun ister." Üç genç. Bir ev. Çıkış yok. Üç genç adam - Aleksy, Jakub ve Radek - yağmurlu bir gecede, sessiz bir Polonya kasabasında iz bırakmadan ortadan kaybolurlar. Kimse arkalarında bıraktıkları sessizliği fark etmez. Kendilerini hiçbir şeyin mantıklı gelmediği, gözlerden uzak bir evde bulurlar. Pencere yok. Saat yok. Sadece eski oyuncaklarla, solan fotoğraflarla dolu odalar. Kilitli kapılar. Artık özgür değiller. Ve o , onlardan birinin sonsuza kadar kalmasını istiyor.

"Dipsiz bir uçurumun içine baktığınız zaman, o da sizin içinize bakar." Öyle tonlamalar yapıyordu ki, ses tonu her defasında bir şişe şarap içmişim gibi başımı dönderiyordu. Konuşmaya başladığı an, sıradan yüzü bir anda tüm detayları ile mükemmelleşiyordu. Masada benden başka kimse etkilenmişe benzemiyordu. Hatta onu kimse duymamıştı. Herkes her gün saat 10`da başlayan hayvan insan toplatılmasına dikkat kesilmiş, zevk içinde toplatılmayı izliyorlardı. "Haklısın. Kötülüğe maruz kaldıkça normalleşmeye başlıyor." diye cevap verdim. Nazikçe gülümseyip boşalan yemek tabaklarını toplayarak işinin başına geri döndü. O bir