Bir emanet sözü, bir baba vasiyeti, edinilen intikam yeminleri ve susulan bir aşk… Ali nefesini kendi elleriyle koparıp bir kenara attığı o yeminin içinde kavrulurken, tekrar bir yemin ile kavuştuğu nefesindeki devası ile ne yapacaktı? Efsun Ailesinin ölümünden sonra çıktığı intikam yolunda, yanında olan adamın kim olduğunu bilmediğini zannetse de yüreğinin en ücra köşelerinde onu haykıran gerçeklik ile ne yapacaktı? İntikam onları aynı yola koydu.
Gerçekler ise aynı ateşe. Bir aşk, bir yeminle ne kadar susturulabilir? 
Ve bir kalp, sevdiğini korumak için kendinden kaçabilir mi? Efsun ve Ali… Onların hikayeleri hasret çektikleri, gönül verdikleri sevdalarının ilk mısrasındaki ayrılıklarından başlıyordu.

"Böyle susmaya devam mı edeceksin? Ben bunca yıl sesine hasret kalmışken." "Bu sese sen kendi kendini hasret bırakmışken ben neden konuşayım ki?"

Delirmek kimine göre kurtuluş kimine göre ızdırap. Soluklarım boğazıma batıyor ama ben delirdigimi iliklerime kadar hissediyorum. Yorgundum etiyle kemiğimle ruhumla soluk alıp vermek bile yorucu geliyordu artık... Soluksuz okunacak bir romanla karsinizdayim sizi çok seviyorum keyifli okumalar...