Yaman... Soğukkanlı,kural tanımayan,karanlığın içinden çıkan bir stratejist. Geçmişi kanla yazılmış,geleceği bilinmezlikle örülü. Bir zamanlar babasının yanında yer alan Celal`le olan hesap,şimdi tüm şehirde yankılanan bir savaşa dönüşüyor. Nisra... Güçlü,zeki ve asla ikinci plana düşmeyen bir kadın. Kendi kurduğu düzenin kraliçesi. Ama gözlerinin önünde annesini alan adamla,yıllar sonra tekrar karşılaşır. Aynı düşmanın peşinde, Yaman`la karşı karşıya. İstanbul`un karanlık sokaklarında, birbirinden habersiz kurulan planlar... Zorunlu bir ittifak, bastırılan duygular,sinsice yaklaşan bir ihanet. Yaman ve Nisra,ilk karşılaştıklarında düşmandılar. Ama düşmanlarının gölgeleri, onları aynı savaşta aynı cepheye sürükledi. Ve şimdi... İkisinin de geçmişi, birbirine gömülü. İkisinin de geleceği, aynı kurşunla yazılacak

"Çocukluğundan yaralananlardan geriye gözyaşı kalır, derler; çocukluğu yara olanlardan ise geriye bir hiç kalırmış." İçinde büyüttüğü ateşle birlikte yok edilen çocukluğunun intikamını almak isteyen Efnan Sara Algan; yıllar önce, kendi içinde ailesini iki kurşunla yok ettikten sonra, ilk kez karşılarına çıkar ve intikamı için ilk adımı babası ile ortak olmasıyla atar. Yıllarca bunun senaryosunu aklında kurar ve kendi kendine oynar. Biliyordur ki, aklında kurduğu hiçbir senaryoda unutamadığı o kahverengi gözler yoktur. Bilmediği ise, o kahverengi gözler artık tanıdığı değil, tanımadığı adama aittir. Tanıdığı, geçmişteki prensiyken; tanımadığı, babasının sağ kolu olan o adamdır. Artık her şey Efnan Sara için birbirine girmiştir. İnandıkları bir yanılsama, göremedikleri ise gözlerine bir kâbus olarak çökmüştür. Gerçekleri ise umutla tutunmak istediği, o kahverengi gözlere sahip olan Almir Asaf Bornav`la bulmak ister. Gözlerinde toprak taşıyan adamla. ---

Sonra gözleri, mıknatısın demiri çektiği gibi gözlerime kilitlendi. O karanlık irislerin ortasındaki göz bebekleri, sanki birer kara delik gibiydi; içine bakıldıkça daha da büyüyor, beni kendi dipsizliğine çekmek ister gibiydi. O an, etrafımızdaki her şey silinmiş, sadece o yoğun bakış kalmıştı. O bakışta, ilkel bir açlık, bastırılmış bir ihtiyaç, kontrol edilemez bir sahiplenme arzusu alev alev yanıyordu. Sanki ruhumun en derinlerine nüfuz etmek, beni tamamen kendi varlığına katmak istiyordu.

Ben Efruz Avşin. Benim hikâyem bir ölümle başladı. Babam, Diyarbakır’ın meydanında, herkesin gözü önünde, bir infaz gibi katledildi. O gün toprağa yalnızca babamın bedeni değil, benim de çocukluğum gömüldü. O günden sonra içimde yalnızca bir şey filizlendi: İntikam. Yıllarca bekledim. Sabrı bir silah gibi kuşandım. Öfkeyi kanıma karışan bir zehir gibi taşıdım. Ve en sonunda, Cevher Ailesi’ne sızmanın en acımasız yolunu buldum: Onların kızını, eşim yaparak. Babamın kanının döküldüğü o meydanda, halkın gözü önünde onunla evlendim. İnsanlar bu evliliği konuştu, fısıltılar sokaklara yayıldı. Ama benim aklımda yalnızca bir şey vardı: Onların cehennemini ellerimle inşa etmek. Fakat kader, kalleş bir oyunun kurucusuymuş meğer. Zelal’in kim olduğunu öğrendiğimde, planımın çelikten duvarları çatırdadı. O, babamı öldüren adamın kızıydı. Düşmanımın kanını taşıyan bir kadın… Kendi soyunun günahlarını sırtında taşıyan bir mahkûm… Ama Zelal yalnızca bir isimden, bir soydan ibaret değildi. Onun da kendi geçmişi, kendi yaraları vardı. Onun da yeminleri, benim kadar ağırdı. Kan davası bizi birbirimize bağlayan bir zincir olmuştu. İkimiz de aynı hikâyenin farklı sayfalarıydık: bir yanda annesinin katiline ve ailesine duyduğu öfkeyle yaşayan bir kadın, diğer yanda babasının kanının bedelini ödemek için yemin etmiş bir adam. Zelal, hem babasının utancı hem de kendi geçmişiyle savaşan bir kadındı. İkimiz de intikamın ağırlığını taşıyor, kanla yazılmış kaderimizi değiştirmeye çalışıyorduk. Ama bu döngüde bir kazanan olabilir miydi? Yoksa kan davası, bizi birbirimize bağlayan zinciri daha da ağırlaştıracak mıydı? Ama gözlerine baktığımda, orada yalnızca düşmanımı değil, kendimi gördüm. Aynı öfke, aynı hüzün, aynı lanetli kader… Biz, kanla yazılmış bir masalın iki tarafıydık. Şimdi önümde yalnızca iki yol var: Ya babamın kanı için yeminimi tutacak, bu döngüyü bir kez daha kanla mühürleyeceğim… Ya da Zelal’in yaralarını kendi yaralarım gibi görüp, bu laneti paramparça edeceğim… Ama bir şey kesin: Bu hikâyenin sonu, ya mezarla ya da yeni bir başlangıçla yazılacak.

Deniz, bir holdingde sekreterlik (asistanlık) görevine başlar. Görevi, üç yakışıklı patronun günlük işlerini düzenlemektir. Ancak bu üç adamın da görünüşlerinin ardında gizledikleri karanlık ve duygusal sırlar vardır: Ege: Gizli ve karanlık bir BDSM dünyasında yaşar. Eren: Geçmişinden silip atamadığı bir aşkın gölgesinde yaşamaktadır. Efe: Cinselliğini toplumdan saklayan, gizli bir hayat sürmektedir. Ege, Deniz’in masum ama güçlü duruşundan etkilenir. Onu, kendi karanlık dünyasına çekmek ister. Başta Ege’ye ve arzularına karşı direnen Deniz, zamanla teslim olmanın verdiği ceza ve haz arasında gidip gelir. Eren ve Efe`yle de zaman içinde dostluk bağları kurar. Onlar hakkında kimsenin bilmediği sırlar öğrenir. Arzular, sırlar, teslimiyet, sadakat ve özgürlük arasındaki sınırları keşfeden çarpıcı bir hikâyeye davetlisiniz. Not: Cinsellik ve şiddet sahneleri içermektedir. +18 için uygundur.

Yanağında hissettiği dokunuş öyle güzel huzur doluydu ki, bu huzurun bozulmasından bir o kadar da korkuyordu işte. " Beni hiç bırakma olur mu?. " " Seni hiç bırakmayacağım. " Alnında hissettiği ağırlık ile kapattı gözlerini. Sonsuza kadar burada böyle kalabilirsiniz sevdiği adamın kolları arasında. Ama nereden bilebilirdi ki, kötülüklerle çevrilmiş bir duvarın içine mahkum olacağına..

Devran, bitkin ve yorgun hâliyle uykunun derinliklerine sürüklenen Meryem’i sessizce izliyordu. İki parmağının tersiyle, onun porselen gibi beyaz tenini usulca okşadı yanağında. Yaşadıkları kolay değildi; Meryem, hiçbir genç kızın kaldıramayacağı bir gerçeğin ağır yükünü omuzlarında taşıyordu. "Affet beni, Meryem," diye fısıldadı Devran, sesi kırık bir melodiyi andırıyordu. "Sana söylemediğim, başkasından duymana neden olduğum için... affet beni."

hayat mutsuz gidiyorsa, bunun sebebi, ya sensindir yada odur , peki söyle kim bunun sebebi,

🕯"Ölülerin hatıraları, yaşayanların kabusudur. Bir ölü, hiç ölmeyenlerin en büyük korkusudur."🕯 Geçmiş... bazıları için bir hatıra, bazıları içinse bir zincir. Onlar içinse; hem bir ceza, hem de asla kaçamayacakları karanlık bir orman. Farklı hayatların içine doğmuş, farklı acılarla büyümüş, farklı yollarla can almayı öğrenmiş bu insanlar, kaderin tek bir noktada buluşturduğu seri katiller...... Her biri kendi karanlığında boğulurken, aynı zamanda bu karanlıktan kurtulmanın yolunu arıyor. Katiller... ama hâlâ insan olduklarını unutmadılar. Günahkârlar... ama hala içlerinde umut taşıyorlar. Hayatlarının büyük bölümünü ölümle geçirmiş bu kişiler, şimdi ilk kez yaşamı seçmeye çalışıyorlar. Temiz bir gelecek kurmak için geçmişlerini gömmek zorundalar. Ama geçmiş kolay gömülmez, özellikle de seninle birlikte nefes alıyorsa. Bir yanda kendilerine kurulan ustaca tuzaklar, diğer yanda yıllardır güvenilen dostlukların paramparça oluşu… Güvendikleri herkes, her şey, her bağ yavaşça çürürken; katillerin kirli dünyasında tek temiz kalan şey inanç olabilir mi? Peki ya o büyük düşman? Her hayatı gölgeleyen, görünmeyen ama hep hissedilen o varlık… Asıl düşman kim? Kimi zaman bir insan, kimi zaman bir düşünce, kimi zaman sadece kaderin ta kendisi. Kirli olan sadece katiller mi? Yoksa onları böyle yapan sistem, insanlar ve sahte masumiyetler mi? Bu hikâye, sadece kanın ve cinayetin değil; pişmanlığın, yüzleşmenin, inşa etmenin ve yeniden doğmanın hikâyesi. Kirli dünyalarda temiz kalmak mümkün mü? Yoksa bazı hayatlar baştan kirletilmek için mi yazılmıştır? Geçmişten gelenler geleceği değiştirecek. Ve bu kez, ölüm değil, seçim kazandıracak.

Geçmiş değiştirilemez lakin gelecek hâlâ sizin ellerinizdedir, her ne kadar Tanrı tarafından terk edilmiş olsanız da. Doktor Perseus de hayatının baharında Tanrı ona sırtını çevirmiş ve onu uçsuz bucaksız bir hiçliğe göndermiştir. Elbette ki Perseus`un inandığı Tanrı, kullarını iyiliğe sevk ederken bazılarına ceza maiyetinde sınama yapan biridir ancak Doktor Perseus`un anlam veremediği şey: Kendisinin yanlış hiçbir şey yapmamasıdır. Geçmişte verdiği yanlış bir karar dışında...

Deniz acaba Umay`ı tekrar hayata döndürebilecek mi

"Her kilidin bir anahtarı vardır, tıpkı her kalbin bir sahibi olduğu gibi... Yıllar önce birbirlerini bulabilmek için mühürlerini bedenlerine kazıyan Asena ve Yaman, kaderin sert rüzgarlarıyla savrulmuştu. Yıllar sonra, karşılaştıklarında ise Yaman, geçmişin izlerini unutmuş, Asena`yı bir terörist sanarak vurmuştu. Oysa mühürleri onları bir araya getirmek için oradaydı... Adaletin, aşkın ve kaderin kesiştiği bu yolculukta, mühür gerçekten sahibini bulabilecek mi?"

Bir okul, bir eğitim kampı, bir aşk. Bir güç, bir bedel, bir çığlık. Bir kız, bir geçmiş, bir hikaye. Bir ses, bir Seda, bin sessizlik. °°° Vampirler ve insanların savaşı, yapılan hileler sonucu sona erdiğinde dünyada yalnızca üç tür kalmıştır. Vampirler, cadılar ve insanlar. Cadılar, sayı bakımından oldukça az oldukları için kimsenin gözüne batmadan yaşarken vampirler her yere dağılmış olsalar bile kendilerini insanlardan gizlemektedirler. İnsanlar ise, çoğu zaman hiçbir şeyden habersiz bir şekilde dünyayı kullanmaya devam ederler. Bir şeyleri öğrenenler, vampir olmak zorunda kalır, çünkü insanlar güvenilmezdirler. Seda`nın hikayesi de böyle başlar, bir şeylere şahit olmakla. Bir şeylerin ortasında kalmakla. Seda, hayatının başrolünü yıllar önce yapmış, hikayesinin sonunda ölmemiş ama hayatı yerle bir olmuş 17 yaşında bir kızdır. Yeni açılan bir yatılı okulda, yalnızca kendisi gibi olanların yanında kalmaya başladığında geçmişi peşini bırakmaz. Seda`nın, bir yandan geçmişini korumaya çalışırken bir yandan da yavaş yavaş hayatına dahil olan şeyleri sindirmesi gerekmektedir. Geçmişi, onun zaafıdır ve zaaflar oynadığında ortaya çıkacak zararlar herkesin suçu ancak tek bir kişinin yüküdür. Bu işin sonunda, sağ çıkabilen çok az kişi vardır. Ve sağ çıkmak, bedenin yaşaması ve ya kalbin atması değildir çoğu zaman. Her şeye rağmen iplerini elinde tutabilmektir. O ipleri ateşe vermemektir. Benliğini gizlemek zorunda kalan ve bazen, sırf onun için gizlediği benliğini, yine onun yüzünden kaybeden herkese...

Bir bilinmezlik hikayesi…

Bu hikaye, intikam, pişmanlık ve geçmişin gölgesinde sıkışmış bir adamın karanlık yolculuğunu anlatıyor. 7 Temmuz 2027`deki kazanın ardından, bir seri katilin içsel dönüşümü, ölümle iç içe geçmiş geçmişi ve intikam duygusuyla şekillenen acı dolu bir hayatı keşfedeceksiniz. Zihnindeki karanlık ve geçmişin yarattığı izlerle mücadele eden baş karakter, her adımında geçmişinden kaçmaya çalışırken daha da derinleşen bir suç geçmişine adım atar. Her cinayet, her kan damlası, onun için bir anlam taşırken, ardında bıraktığı rakamlar (7727) her şeyin bir tesadüf mü, yoksa bir plan mı olduğunu sorgulamasına neden olur. İnsanların acılarını hiçe sayarak yaptığı eylemler, onun içindeki boşluğu, karanlık yanını ne kadar beslediğini gözler önüne serer. İntikamla körleşen bir adamın hikayesini anlatan bu yazı, akıl sağlığını kaybetmiş bir ruhun, acıyı nasıl bir silah olarak kullandığını ve ölümle nasıl yüzleştiğini sorgulayan bir derinlik sunuyor.

Xia adında güzeller güzeli bir kız, büyüleyici gözleri ve acımasızlığıyla tanınan bir seri katil... Xia, daha henüz küçükken babasını bir yangın sebebiyle kaybetmiştir. Bu durum onu bir ömür boyu unutmamasına neden olsa da asıl onu sarsan geçmişinde sadece bunu hatırlamasıdır. Günümüzde; annesinin baskıcı, kızını bir prenses gibi, kurallarla büyütmesinden zorla gönderildiği buz pateni kursunda beklenmedik bir mesaj alır. Mesaj, bir seri katildendir. "Yarın son gününün keyfini çıkar, güneşin parıltısı. İntikamım acı olacak." Peki ya bu intikamın sebebi neydi? Xia`nın büyüleyici gözleri ardında saklanan geçmişin yangını, şimdi bir katilin soğuk nefesinde yeniden alevleniyordu.

"Ali Asaf" ona ilk defa ismiyle seslenmiştim. "Yapma" "Neyi yapmayayım" anlamamıştım. Gözlerini kısıp "Bana ismimle seslenme. " "İyide senin ismin Ali Asaf değil mi?" Sesini yükselterek "San YAPMA dedim!İsmim Ali. Sana sadece Ali daha fazlası değil." Bu son sözleri ise kırılan kalbimin sesiydi. Ona artık Ali diyecektim sadece Ali. İsmini söylememi istesede artık benim için sadece Ali`ydi. Ruhumda iz bırakılmış nişaneler dolanıyordu. Bir bir etrafımı sarmış ve an kolluyorlardı. Kaçış yoktu ama benim de pes etmeye niyetim yoktu. Genç kurgu sevenleri kitabıma beklerim.

Elbette herkesin karnında kelebekler uçuşturan, ayaklarını yerden kesen , ve küçük büyük farketmeyen o kalbini attıran birisi hayatın bir köşesinde karşısına çıkmıştır... Bende size benim ayaklarımı yerden kesen o adamı anlatmak istiyorum buyrun hikayeme ortak olun

Bazı aşklar secdeye kapanır, bazı günahlar susarak ödenir. Mihran Uluöz, geçmişini unutmaya çalışırken, onu hatırlatacak bir adamla karşılaştı: Uluğ Mirza Köksoy. Kuzeninin ölümünü aydınlatmak için Türkiye`ye dönen Uluğ, sıradan bir cinayetin ardında yatan dehşeti ararken, geçmişiyle hesaplaşmak zorunda kalacağını bilmiyordu. Bir adam öldü. Bir kadın sustu. Bir aşk doğdu, ama doğduğu gün ölmeye mahkûmdu. Mihran, bir gecenin karanlığında kaybettiği hafızasıyla savaşırken, Uluğ ona hem işkence eden hem de onu hayatta tutan tek kişiydi. Her şeyin sonunda, herkesin kefaretini ödediği bir mihrap vardı. Bazıları oraya kanla geldi. Bazıları sessizlikle. Bazıları da yalnızca aşkıyla... Bu kitap, affetmenin ve cezalandırmanın birbirine karıştığı, aşkın bile bazen bir günah sayıldığı karanlık bir yolculuğun hikâyesi. Ve bu yolculukta, herkes ölüyor. Ama bazı aşklar, ölmeye razı oluyor. —————————————————————— “Söyle sevgilim, utanma uğruna savaşırken nasıl bana ihanet ettiğini anlat?” Yüzünde yenilgiyi kabul etmiş bir hüzün vardı. Yaşlarım dinmiyor, bu içimdeki acı bitmiyordu. Utanç duygusu tüm benliğimi ele geçirmişti. “Hani hep gitmekten bahsediyordun ya, bence gidebilirsin! Tıpkı tanışmadan önce olduğu gibi aramazda koca bir okyanus var artık.”

Kalbin Yolculuğu Uzakta Bir Köyde Başlar. Yeni atanmış idealist bir öğretmen… Geçmişiyle yüzleşen suskun bir asker… Ve bir dağın ardında yeniden yazılan hayatlar. Sevmenin, kalmanın ve değiştirmenin hikâyesi bu. Oku. Hisset. Yıldız ver, çünkü bu hikâye gökyüzünü hak ediyor. ⭐️ Beğendiysen… bir dostuna da öner.👈 Benimle duygunu paylaşmak istiyorsan yorum yap. 💬 Devamını merak ediyorsan takip et 👀 “Dağın Ardındaki Sınıf” seni bekliyor

Hayatının bütün yükünü sırtlanmış genç bir kız ve onun hep yanında olan arkadaşları, peki ya bir gün o kızın hayatına gerçek ailesi girerse...

Her şeyi bildiğini sanan genç bir kız, kendini bir yalan kuyusu içinde bulmuş. Gerçekliğini sorguladığı dünyasında var olmaya çalışırken, bir yandan da takip eden geçmişi yakasını bırakmamıştır. Ancak zamanının ötesine giderek taşlar yerine oturur. Peki ya sonra? Her şey yazgısına göre olduğunda kararı kalmak mı olacak kaçmak mı? Başlangıç: 07.01.2025

Geçmiş de saklı sır gibi bir ölüm, Aşk herşeyi düzeltebilirmiydi? Geçmişin acılarını unutturup, Gelecekteki kötülükleri engelleyebilir mıydı? Peki Aşk nasıl bir duyguydu? Zeynep elini kalbine götürdü, orada belki de ilk aşkı Özgür`ü aradı, eskisi gibi neden heyecanla atmıyordu kalbi, haklı mıydı yani Alpaslan, ne demişti Alpaslan; ""İstediğin kadar kaçmayı dene sen benim kaderimsin ben de senin""

- O bir girdaptı ve ben ilk kez kaybolmaktan korkmadım..

Ben Okyanus, büyük bir Yangın`dan çıkmayı başarmış ama Kül`e dönmüş bir Okyanus. Okyanus, boğardı. Boğmalıydı. Kendine zarar vermezdi. Ben Okyanus`tum, öyleyse niye kendi kendimi boğuluyordum? Okyanus, yıllarca yaşadıklarına rağmen büyük bir çaba ile hayatına devam etmiştir. Hayatına gerçek ailesinin girmesi ile yaşadıkları tekrarlarlar. Önüne bir sürü engel çıkacaktır. Okyanus`ta boğulacak mıdır? Yangın`da küle mi dönüşecektir? "Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya, Şanlıurfa. Emredin, komutanım!" "Yüzbaşı Deniz Akif Alabora, Şanlıurfa. Emredin, komutanım!"