Bu yola çıktığımızda bizi duvarlarında koca harflerle ` GERİDE KALANLAR` yazan duvarlar arasına hapsettiler. Bu dört duvar arasın agirişimiz aslında kendi yolumuzda atacağımız ilk adımdı ve bu dört duvar da çoğumuz için son duraktı. Son durağı olanların bedenlerinde bir iz olarak kaldı `GERİDE KALANLAR`. Biz yolumuza devam edenler içinde ruhumuzda ki bir iz. Buraya geldiğimden beri bahsettiğim şey hep bedenimde oluşacak kabuk bağlayacak ve günün birinde yok olacak olan yaralar değildi, yara aldığı için gümden güne ezilen ruhumdu. Ve şimdi duvarda yazan koca `GERİDE KALANLAR` yazısı o heybetli varlığı ile ruhumuza burada bulunduğumuz her gün işlenmiş ve bir dövme gibi kalıcı olmuştu. Artık bizim bir parçamızdı adeta bizimle birleşmişti. Bundan sonra nefes aldığımız, yaşadığımızı hissettiğimiz ve gökyüzünde yıldızlarla kaplı o sonsuz boşlukta kaybolmak istediğimiz her an yanımızda ki varlığını sürdürecek ve ruhumuza kazınan harfleri canımızı acıtacaktı. Bundan sonra dönüş, vazgeçiş, kurtuluş yoktu. Bedenimiz burada olsa da ruhumuz orada estirdi . Biz `GERİDE KALANLAR` olmuştuk. " Geride kalanlar koca binada değil ruhumuzda yazılıydı." "Buradan ayrılışımız hikayemizin son anları değildi, hikayemizi şimdi kendi kalemimiz ile yazıyorduk. Yolun başında durmuş rüzgarın bizi oradan oraya savurmasına izin vermeden sağlam adımlarla yürüyorduk. Bu cehennemden GERİDE KALANLAR olarak yürüyorduk üçümüz... Yan yana... Ve hikayemiz asıl şimdi başlıyordu..."

Bu kitap tek bir aile ya da tek bir olayı değil aynı neden için acı ile ölen şehitlerin ardında kalanları ele alıyor... Bu kitabımı tüm şehit ailelerine armağan ediyorum... Başınız sağ olsun...